Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.250.2018.2.PP
z 31 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 kwietnia 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.) uzupełniony pismem z dnia 17 lipca 2018 r. (data nadania 18 lipca 2018 r., data wpływu 24 lipca 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.250.2018.1.PP z dnia 4 lipca 2018 r. (data nadania 5 lipca 2018 r., data doręczenia 13 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 4 lipca 2018 r. (data nadania 5 lipca 2018 r., data doręczenia 13 lipca 2018 r.), Nr 0114-KDIP3-3.4011.250.2018.1.PP wezwano do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 17 lipca 2018 r. (data nadania 18 lipca 2018 r., data wpływu 24 lipca 2018 r.) Zainteresowana uzupełniła wniosek został uzupełniony w terminie.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowaną będącą stroną postępowania:
  Panią B. Cz.;
• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  
  Panią M. L..
  
  
  

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 29 lutego 2016 r. zamieszkała na stałe w Wielkiej Brytanii, obywatelka tegoż kraju, spadkodawczyni polskiego pochodzenia sporządziła w Londynie testament, w którym ustanowiła dwie spadkobierczynie – B. Cz. oraz M. L.. Wykonawcą testamentu ustanowiła jedną z beneficjentek testamentu, z zastrzeżeniem, że jeżeli ta nie będzie mogła nim być, to wykonawcę wyznaczy z urzędu Sąd. Zgodnie z treścią testamentu spadkobierczynie mogły nabyć w spadku własność nieruchomości położoną w Londynie oraz środki na rachunku w Banku wyłącznie wolne od podatków i innych obciążeń. Podatek od całości spadku, naliczony zgodnie z brytyjskim prawem podatkowym - odmiennie niż to ma miejsce na gruncie polskich przepisów podatkowych, obciąża masę spadkową, a nie spadkobiercę,

Dnia 29 września 2016 r. spadkodawczyni zmarła.

Według najlepszej wiedzy spadkobierczyń uzyskanej od angielskiej kancelarii prawnej oraz na stronach internetowych polskiego konsulatu w Wielkiej Brytanii, zgodnie z prawem brytyjskim właściwym dla Anglii i Walii, w dacie śmierci spadkodawcy, spadkobiercy nie nabywają z mocy prawa własności składników spadku ani nie obejmują go w tym dniu, tak jak w prawie polskim. Spadkobiercy nie odpowiadają osobiście za długi spadkowe. W konsekwencji, w prawie brytyjskim właściwym dla Anglii i Walii nie ma instytucji przyjęcia lub odrzucenia spadku. W prawie brytyjskim angielski sąd spadku nie wydaje też postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Sąd wydaje dokument zwany Grant of Probate, który jedynie potwierdza ważność ostatniego testamentu spadkodawcy, wskazując jednocześnie wykonawcę testamentu. W chwili śmierci spadkodawcy z mocy prawa powstaje nieznana polskiemu prawu spadkowemu masa spadkowa, która na tę chwilę jest niczyją własnością, zaś zarządcą tej masy zostaje wykonawca testamentu. Wraz ze śmiercią spadkodawcy, majątek zmarłego staje się jak gdyby odrębnym bytem prawnym, w odniesieniu do którego przez wykonawcę testamentu realizowane są działania polegające na uregulowaniu zobowiązań związanych z tym majątkiem, w tym zobowiązań publicznoprawnych. W tej roli wykonawca testamentu jest obowiązany do administrowania masą spadkową, działając w imieniu masy spadkowej, jak również na koszt tej masy. Wykonawca testamentu może też powierzyć czynności związane z zarządem kancelarii prawnej, co ma często miejsce, a także powołać kuratora (powiernika) spadku. Kurator, podobnie jak wykonawca, nie nabywa do swojego majątku osobistego składników masy spadkowej, a jedynie nim zarządza. Niezwykle istotne jest zwrócenie uwagi na fakt, że majątek spadkowy, jaki otrzymuje w zarząd wykonawca testamentu, nie wchodzi ani do jego majątku osobistego, ani do majątku osobistego kuratora, dlatego też za zobowiązania wynikłe wskutek wykonywania zarządu majątkiem spadkowym wykonawca testamentu odpowiada jedynie majątkiem z masy spadkowej. Jedynie nieprawidłowy zarząd spadkiem wiąże się z odpowiedzialnością zarządcy (wykonawcy testamentu) obejmującą również jego majątek osobisty - podobnie jak w polskim prawie syndyk masy upadłości odpowiada osobiście za szkody powstałe na skutek nieprawidłowego zarządu masą upadłości, której właścicielem nie jest ale nią zarządza.

W prawie brytyjskim przyjęto, że wykonawca testamentu zobowiązany jest spłacić z masy spadkowej wszystkie długi spadku - zarówno publicznoprawne, jak i prywatnoprawne. Jeżeli w masie spadkowej brak jest wystarczających środków pieniężnych na zapłatę tych obciążeń, wykonawca testamentu jest zobowiązany do zbycia ruchomości lub/i nieruchomości wchodzących w skład masy spadkowej, i za uzyskane środki spłacić wszystkie długi spadkowe. W konsekwencji, jeżeli długi spadkowe przewyższają aktywa spadku to spadkobiercy niczego nie dziedziczą. Dopiero po zakończeniu tej procedury majątek spadkowy, jaki pozostaje po spłacie wszystkich długów zostaje przyznany spadkobiercom. I dopiero w tej dacie może dojść do nabycia przez spadkobierców własności poszczególnych rzeczy wchodzących w skład masy spadkowej, jakie pozostały w tej masie po spłacie wszystkich długów przez wykonawcę testamentu. Jeżeli w masie spadkowej znajdują się nieruchomości, które wykonawca testamentu sprzedaje w celu spłaty długów spadkowych, spadkobiercy otrzymują jedynie kwotę pozostałą z tej sprzedaży po spłacie tych długów. Występujący przy sprzedaży wykonawca testamentu i kurator działa w tym wypadku w imieniu i na rzecz masy spadkowej, a nie na rzecz spadkobierców. W związku z tym przychody ze sprzedaży takich nieruchomości nie stanowią przychodu spadkobierców; są to przychody masy spadkowej. Sytuacja nie ulega zmianie, jeżeli wykonawca testamentu i kurator są jednocześnie beneficjentami testamentu (spadkobiercami), bowiem w takiej sytuacji osoby te nie sprzedają nieruchomości jako jej spadkobiercy (współwłaściciele), tylko jako zarządcy masy spadkowej nie stanowiącej na tę chwilę niczyjej własności bądź współwłasności.

W sprawie istotne jest także to, że w prawie brytyjskim obowiązującym dla Anglii i Walii, wpis do księgi wieczystej ma charakter konstytutywny (prawotwórczy); żeby zostać właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości należy dokonać wpisu do księgi wieczystej.

W niniejszym stanie faktycznym w masie spadkowej brakowało środków pieniężnych na spłatę długów spadkowych, w związku z tym wykonawca testamentu miał obowiązek spieniężyć majątek masy spadkowej, w tym nieruchomość. Zainteresowane nigdy nie zostały wpisane do ksiąg wieczystych jako współwłaścicielki nieruchomości położonej w Londynie, ponieważ nieruchomość została sprzedana w celu spłaty obciążeń masy spadkowej. W księdze wieczystej nieruchomości zastrzeżono przy tym, że dla ważności jej sprzedaży wymagana jest dwuosobowa reprezentacja. W związku z tym zapisem prawnik zajmujący się sprzedażą nieruchomości zażądał od wykonawcy testamentu ustanowienia kuratora ( powiernika), którym mogła być każda dowolna osoba. B. Cz. powołała na kuratora swoją siostrę M. L..

B. Cz. występowała przy sprzedaży jako wykonawca testamentu, a M. L. występowała w charakterze powiernika (kuratora), co zostało wyraźnie wskazane w umowie sprzedaży. Nie występowały one w związku z tym przy sprzedaży jako spadkobierczynie lub jako współwłaścicielki tej nieruchomości, nie działały one przy sprzedaży nieruchomości w swoim imieniu i na swoją rzecz, jedynie reprezentowały masę spadkową. Gdyby tego zapisu wymagającego dwuosobowej reprezentacji w księdze wieczystej nie było, sprzedaż nieruchomości zostałaby dokonana wyłącznie przez wykonawcę testamentu.

Jak to podniesiono wyżej, zgodnie z treścią testamentu spadkobierczynie mogły odziedziczyć nieruchomość i środki pieniężne jedynie wówczas, gdyby były one wolne od podatków i obciążeń. Ponieważ głównym składnikiem masy spadkowej była nieruchomość położona w Londynie, zaś w masie spadkowej nie było wystarczających środków na zapłatę podatku od spadku w Wielkiej Brytanii i spłatę pozostałych obciążeń, wykonawca testamentu był zobowiązany do sprzedaży nieruchomości, jaka weszła w skład masy spadkowej. Nie można było przyznać na własność tej nieruchomości poprzez wpisanie spadkobierczyń do właściwego rejestru ksiąg wieczystych (Land Registry).

Sprzedaż miała miejsce 18 grudnia 2017 r. Po jej sprzedaży, wykonawca testamentu zapłacił ciążący na masie spadkowej podatek od spadku w Wielkiej Brytanii oraz inne obciążenia prywatnoprawne. Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku wykonawca nie zakończył jeszcze wszystkich czynności w zakresie spłaty długów spadkowych. Dopiero po sporządzeniu przez wykonawcę testamentu protokołu objęcia spadku i protokołu wydania spadku spadkobierczyniom będzie można ustalić składniki odziedziczonego majątku. Urząd Skarbowy oczekuje na ten protokół, ażeby obliczyć podatek od spadku w Polsce i wezwał obie spadkobierczynie do jego doręczenia.

Wyżej wskazane obowiązujące zasady prawa brytyjskiego zostały potwierdzone w dużej mierze przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 14 października 2016 r. (sygn. IBPB-2-1/4515-209/16-2/MD) wydanej na tle podobnego stanu faktycznego. Interpretacja ta co prawda dotyczyła innego podatku, to jest podatku od spadku należnego w Polsce od spadku odziedziczonego Anglii, jednak potwierdzono w niej ww. zasady prawa brytyjskiego obowiązującego w Anglii i Walii a w szczególności wskazano, że moment nabycia i objęcia spadku w Wielkiej Brytanii to moment otrzymania pieniędzy i innych rzeczy wydanych spadkobiercy przez wykonawcę testamentu po spłacie długów spadkowych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że zarówno Zainteresowana będąca stroną postępowania, jak i Zainteresowana niebędąca stroną mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowane mają obowiązek zapłaty podatku dochodowego w Polsce z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy od podatku dochodowego od osób fizycznych (updof)?

Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż nieruchomości należącej do masy spadkowej dokonana przez wykonawcę testamentu i kuratora nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof, ani na podstawie żadnego innego przepisu tej ustawy z uwagi na to, że sprzedaży tej dokonano w imieniu i na rzecz masy spadkowej w rozumieniu prawa brytyjskiego. Spadkobierczynie (beneficjentki) powołane testamentem nie stały się nigdy właścicielkami tej nieruchomości, w związku z tym nie były stroną sprzedającą. W konsekwencji przychód z tego tytułu należy przypisać masie spadkowej - instytucji nieznanej prawu polskiemu.

Jak to opisano wyżej, na gruncie prawa brytyjskiego w chwili śmierci spadkodawcy z mocy prawa powstaje nieznana polskiemu prawu spadkowemu masa spadkowa, która do dnia przekazania przez wykonawcę testamentu spadkobiercom poszczególnych rzeczy z tej masy spadkowej jest niczyją własnością, zaś zarządcą tej masy zostaje wykonawca testamentu. Wraz ze śmiercią spadkodawcy majątek zmarłego staje się jak gdyby odrębnym bytem prawnym, w odniesieniu do którego przez wykonawcę testamentu realizowane są działania polegające na uregulowaniu zobowiązań związanych z tym majątkiem, w tym zobowiązań publicznoprawnych. Wykonawca testamentu zarządza majątkiem do momentu faktycznego przekazania go spadkobiercom. Do tej daty, tj. do dnia faktycznego otrzymania od wykonawcy testamentu składników masy spadkowej, jakie pozostały po spłacie długów spadkowych spadkobiercy nie nabywają prawa do spadku, ani do żadnej rzeczy znajdującej się w masie spadkowej. Dopiero z chwilą otrzymania od wykonawcy poszczególnych rzeczy spadkobierca nabywa ich własność. Ponieważ w prawie brytyjskim nie istnieje instytucja „przyjęcia spadku”, za moment nabycia własności rzeczy należących do spadku (pieniędzy, ruchomości i nieruchomości) należy uznać moment otrzymania od wykonawcy testamentu rzeczy i pieniędzy, jakie pozostały po spłacie podatków i innych obciążeń i nota bene na ten moment czeka polski urząd skarbowy aby na podstawie protokołu przekazania wydać decyzję o wysokości podatku od spadku w Polsce poszczególnym spadkobierczyniom.

W sytuacji opisanej we wniosku spadkobierczynie nigdy nie nabyły własności nieruchomości przy położonej w Londynie. Spadkobierczynie nigdy nie zostały wpisane jako współwłaścicielki do ksiąg wieczystych (Land Registry), co w prawie brytyjskim jest warunkiem nabycia własności nieruchomości.

Nieruchomość ta od dnia śmierci spadkodawczyni do dnia jej sprzedaży należała do masy spadkowej, a jej sprzedaż - w związku z długami obciążającymi masę spadkową - była wymagana przez prawo brytyjskie przed jej przekazaniem na własność spadkobierczyniom. Niemożliwe jest nabycie przez spadkobierców własności rzeczy wchodzących w skład masy spadkowej przed spłatą długów dokonaną z tej masy przez wykonawcę testamentu.

Jak to opisano wyżej, jedna ze spadkobierczyń (wnioskodawczyni) działała w tej transakcji jako wykonawca testamentu, natomiast druga ze spadkobierczyń działała w tej transakcji jako kurator - w związku z zapisem w księdze wieczystej przedmiotowej nieruchomości wymagającym dwuosobowej reprezentacji przy jej sprzedaży . Dokonując sprzedaży nieruchomości nie były one współwłaścicielkami tej nieruchomości, nie sprzedawały jej ani jako spadkobierczynie ani jako współwłaścicielki, a działały one w imieniu i na rzecz masy spadkowej, która w momencie od śmierci spadkodawczyni do momentu przekazania beneficjentom testamentu składników masy spadkowej pozostałej po spłacie długów spadkowych nie stanowi niczyjej własności, jest jedynie zarządzana (administrowana) przez wykonawcę testamentu. Należy zauważyć, że gdyby wykonawcą testamentu została wyznaczona osoba trzecia spoza kręgu spadkobierców, co ma często miejsce, to nazwiska spadkobierczyń nie występowałyby w ogóle w akcie sprzedaży, a jedynie nazwisko tej osoby trzeciej działającej w imieniu i na rzecz masy spadkowej jako wykonawca testamentu. Nie sposób byłoby wówczas żądać od tej osoby zapłaty podatku od sprzedaży nieruchomości dla polskiego urzędu skarbowego, nawet gdyby osoba ta była rezydentem polskim, bowiem pieniądze ze sprzedaży nie byłyby przeznaczone dla niej (jej osobistego majątku), tylko dla masy spadkowej, którą po zapłacie obciążeń w tym podatków i wynagrodzenia dla siebie podzieliłaby pomiędzy spadkobierczynie.

W niniejszym stanie faktycznym, jedna ze spadkobierczyń była wykonawcą testamentu, ale nie zmieniło to w niczym zasady, że nie działała ona przy sprzedaży nieruchomości na swoją rzecz, tylko na rzecz masy spadkowej jako wykonawca testamentu, podobnie jak M. L. działając jako kurator. Taki wniosek można także wyprowadzić z analizy prawnej dokonanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji o sygn. IBPB-2-1/4515-209/16-2/MD, dotyczącej spadku nabytego w Anglii, a także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2009 w sprawie o sygn. akt:ILPB2/436-86/09-2/MK, dotyczącej podobnego stanu faktycznego zaistniałego w przypadku spadku otrzymanego w Australii, gdzie prawo jest zbliżone do prawa brytyjskiego.

Wnioskodawczyni zwraca też uwagę, że w niniejszym stanie faktycznym w związku z miejscem położenia nieruchomości należy zastosować prawo Anglii i Walii (zob. np. opracowanie „Wybór prawa w międzynarodowym prawie spadkowym” autorstwa Anny Wysockiej - Bar opublikowane przez: LexisNexis 2013, a także wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 marca 2013 r., I SA/Lu 62/13).

Należy odróżnić sytuację, w której spadkobierczynie nabyłyby własność nieruchomości poprzez wpis do księgi wieczystej, a następnie podjęłyby decyzję o jej sprzedaży przed upływem 5 lat od dnia jej nabycia od sytuacji, w której spadkobierczynie nigdy nie nabyły własności tej nieruchomości i nie odziedziczyły jej jako składnika majątku z chwilą śmierci spadkodawczyni. W sytuacji opisanej we wniosku spadkobierczynie otrzymują w spadku jedynie środki pieniężne, jakie pozostają po spłacie długów obciążających masę spadkową.

W związku z tym, że spadkobierczynie nigdy nie zostały właścicielkami opisanej wyżej nieruchomości a otrzymują w spadku jedynie środki finansowe, jakie pozostaną po spłacie długów w masie spadkowej po sprzedaży tej nieruchomości dokonanej w imieniu i na rzecz tej masy spadkowej, dokonana sprzedaż nieruchomości nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści wniosku wynika, że osoba mająca miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii sporządziła testament, w którym Zainteresowanych ustanowiła spadkobiercami. Spadkodawczyni wykonawcą testamentu ustanowiła jedną z beneficjentek testamentu. Spadkodawczyni zmarła w dniu 29 września 2016 r. Jedna ze spadkobierczyń (Zainteresowana będąca stroną postępowania) została wykonawcą testamentu, natomiast druga spadkobierczyni (Zainteresowana niebędąca stroną postępowania) – kuratorem. W skład masy spadkowej wchodziła m.in. nieruchomość położona w Wielkiej Brytanii. Nieruchomość ta została sprzedana w 2017 r.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

W przypadku nabycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „spadek”, zatem należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.)

Zgodnie z art. 922 Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 926 § 1 Kodeksu, powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

Zgodnie z art. 4 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (Dz.U. UE L z dnia 27 lipca 2012 r.), zawierającym ogólne normy dotyczące jurysdykcji, sądy państwa członkowskiego, w którym zmarły miał swoje miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci, mają jurysdykcję do orzekania co do ogółu spraw dotyczących spadku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że postępowanie spadkowe prowadzone było z udziałem angielskiego sądu spadku.

Natomiast z przepisów ustawy Prawo prywatne międzynarodowe (t.j. Dz.U. z 2015 r. Nr 1792) - art. 41 wynika:

1. „Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
   
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne. ”
   
   

W związku z powyższym, opierając się na stanie faktycznym przedstawionym przez Zainteresowane - z którego wynika, że zgodnie z prawem brytyjskim z chwilą śmierci spadkodawcy, spadkobiercy nie nabywają z mocy prawa własności składników majątku wchodzących w skład masy spadkowej a majątkiem zmarłego zarządza wykonawca testamentu do momentu faktycznego przekazania go spadkobiercom, którzy dopiero wówczas nabywają własność składników nie można uznać, że Zainteresowane nabyły nieruchomość w spadku i sprzedały ją w swoim imieniu.

Mając powyższe na uwadze, skoro Zainteresowane nie nabyły własności składników majątkowych wchodzących w skład masy spadkowej, w tym nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii, zatem nie dokonały sprzedaży tej nieruchomości w swoim imieniu i nie uzyskały przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Zainteresowane nie mają obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., ul. J., 00-013 W. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.