Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.296.2018.1.JK
z 3 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 19 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

B jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Chronologia nabycia i zmiany dotyczące przedmiotowej nieruchomości:

1. na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej przez notariusza dnia 6 lipca 2012 r. Rep. A nr: xxxx/2012 D i E małżonkowie J – we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej wpisani zostali w księdze wieczystej nr xxx jako właściciele nieruchomości o powierzchni 0,8071 ha, w skład w której wchodzi m.in. działka nr 336 w obrębie ewidencyjnym (…);
2. na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 28 marca 1990 r. B została wpisana w księdze wieczystej nr xxxx prowadzonej przez Sąd Rejonowy – jako właścicielka nieruchomości, o powierzchni 0,9006 ha, składającej się z p. gr. nr: 1167, 1168 i 1171;
3. na podstawie wykazu zmian gruntowych wydanego przez Starostę z dnia 1 marca 2017 r. oraz wykazu zmian gruntowych wydanych przez: Starostę dnia 19 lipca 2012 r. parcela nr 1167 zmieniła oznaczenie na parcele nr: 11671/1 o pow. 0,0035 ha i 1167/2 o pow. 0,5885 ha, zaś parcela nr 1168 zmieniła oznaczenie na parcele nr: 1168/1 o pow. 0,0012 ha, i 1168/2 o pow. 0,1517 ha, a następnie parcele nr 1167/1 i 1168/1 zmieniły oznaczenie na działkę nr 1135, o powierzchni 0,0019 ha zaś parcele nr 1167/2, 1168/2 i 1171 zmieniły oznaczenie na działkę nr 335 o powierzchni 0,9025 ha;
4. na podstawie umowy zamiany sporządzonej przez notariusza dnia 17 marca 2017 r. Rep. A nr: x/2017 D J, działając w imieniu własnym i w imieniu małżonka E J oraz B dokonały zamiany odpowiednio udziału wynoszącego 9025/17005 cz. działki nr 336 o pow. 0.7980 ha obj. księgą wieczystą Sądu Rejonowego oraz udziału wynoszącego 7980/17005 cz. działki nr 335 o pow. 09025 ha, obj. księga wieczystą Sądu Rejonowego, bez dopłat, w ten sposób, że D i E J. na podstawie wskazanej umowy nabyli na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej udział wynoszący 7980/17005 cz. działki nr 335, zaś B nabyła udział wynosząc 9025/17005 cz. działki nr 336;
5. na podstawie mapy z projektem podziału i wykazem zmian danych ewidencyjnych z dnia 1 grudnia 2017 r. wykonanej przez geodetę uprawnionego Burmistrz Miasta dnia 29 grudnia 2017 r. wydał decyzję zatwierdzającą m. in. podział działek nr 336 i 335, na mocy której: działkę nr 336 włączono do działki nr 335 w obrębie ewidencyjnym 0002 którą następnie podzielono na działki nr 335/1 o pow. 0,1108 ha, 335/2 o pow. 0,0885 ha, 335/3 o pow. 0,0976 ha, 335/4 o pow. 0,1001 ha, 335/5 o pow. 0,1639 ha, 335/6 o pow. 0,0982 ha, 335/7 o pow. 0,040 ha. 335/8 o pow. 0,1038 ha. 335/9 o pow. 0,1632, 335/10 o pow. 0,0264 ha, 335/11 o pow. 0,2393 ha, 335/12 o pow. 0,1134 ha, 335/13 o pow. 0,0994 ha, i 335/14 o pow. 0,1979 ha. Zgodnie z powołaną wyżej decyzją Burmistrza Miasta z dnia 2 grudnia 2017 r. w wyniku dokonanego podziału działki nr: 335/10 i 335/14 przeszły z mocy prawa na własność Gminy;
6. na podstawie umowy zniesienia współwłasności nieruchomości i umowy ustanowienia służebności przechodu i przejazdu sporządzonej przez notariusza, dnia 17 stycznia 2018 r. D i E J we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej oraz B dokonali zniesienia współwłasności nieruchomości składających się z działek nr: 335/1, 335/2, 335/3, 335/4, 335/5, 335/6, 335/7, 335/8, 335/9, 335/11, 335/12, i 335/13, bez obowiązku dopłat, w ten sposób, że nieruchomość składającą się z działek nr: 335/2, 335/3, 335/5, 335/11 i 335/13, o łącznej powierzchni 0,6887 ha nabyli na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej D i E J., zaś nieruchomość składającą się z działek nr: 335/1, 335/4, 335/6, 335/7, 335/8, 335/9 i 335/12, o łącznej powierzchni 0,7935 ha nabyła B.
   
   

Wnioskująca rozważa sprzedaż działki nr 335/1. Działka ta powstała w wyniku włączenia działki 336 do działki nr 335.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego, ewentualna sprzedaż działki nr 335/1 będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działki oznaczonej nr 335/1 nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskująca jest właścicielką nieruchomości objętej scalaniem od dnia 28 marca 1990 r., zatem pięcioletni okres już dawno upłynął.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskującej, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż działka powstała w wyniku scalenia została jej przekazana na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 28 marca 1990 r., co miało miejsce dawniej niż 5 lat temu.

W wyniku podziału, zamiany zniesienia służebności Wnioskująca nie nabyła nic ponadto, co posiadała dotychczas, a wręcz przeciwnie - po obliczeniu powierzchni przypadającej jej w wyniku podziału otrzymała mniej niż posiadała przed podziałem.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskującej, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż działka powstała w wyniku scalenia została uzyskana w zamian za nieruchomość nabytą na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, co miało miejsce dawniej niż 5 lat temu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w 2017 r. dokonała zamiany udziału w działce posiadanej od 1990 r. z udziałem w innej działce należącej do osób trzecich. Ponadto w tym samym roku doszło do podziału i scalenia działek. Natomiast w 2018 r. doszło do zniesienia współwłasności i ustanowienia służebności przechodu i przejazdu. W wyniku działań nie zwiększył się pierwotny udział Wnioskodawczyni w nieruchomości. Zainteresowana rozważa dokonanie zbycia jednej z działek wyodrębnionej na podstawie opisanych we wniosku zdarzeń.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Podkreślić zatem należy, że użyty w cytowanym powyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc jednym ze sposobów nabycia nieruchomości jest nabycie własności nieruchomości w drodze zamiany.

Umowa zamiany jest umową konsensualną, odpłatną i wzajemną, w której świadczenia obu stron mają charakter niepieniężny.

Zgodnie z art. 603 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy, co stanowi również odpłatne zbycie rzeczy.

Zamiana jest więc umową o podobnym charakterze co sprzedaż. Świadczy o tym między innymi fakt, że ustawodawca nie reguluje odrębnie tej umowy, a jedynie w art. 604 Kodeksu cywilnego stanowi, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży, tj. art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym umowa zamiany rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę. Zasadnicza różnica między umową sprzedaży a umową zamiany polega na tym, że w umowie zamiany nie występuje świadczenie pieniężne. Różnica pomiędzy tymi umowami sprowadza się jedynie do formy zapłaty, którą w przypadku umowy sprzedaży stanowi wartość pieniężna, a w przypadku zamiany – inna rzecz.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że zamiana jest umową wywołującą skutek podatkowy. Przepis ten stanowi, że zamiana u obu stron umowy, powoduje powstanie obowiązku podatkowego, jeżeli ma miejsce przed upływem określonego tym przepisem czasu. Dla obu stron umowy zawarcie umowy zamiany z jednej strony oznacza zbycie nieruchomości (udziału w niej), z drugiej zaś strony oznacza nabycie nieruchomości (udziału w niej), którą zamieniający otrzymuje w zamian za to, co sam utracił na rzecz drugiej strony umowy.

W przepisach nie istnieje żaden wyjątek, który wyłączałby opisany skutek, np. z uwagi na zachowanie takiej samej powierzchni nieruchomości sprzed zamiany i po niej. Przekazanie nieruchomości/udziału w pierwotnej nieruchomości w drodze zamiany oznacza odpłatne zbycie tej części, natomiast uzyskanie w zamian części nieruchomości, która uprzednio należała do kogoś innego – oznacza odpłatne nabycie tej części.

W świetle przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że rezultatem umowy zamiany nieruchomości jest z jednej strony zbycie nieruchomości, a z drugiej nabycie na własność innej nieruchomości. Tym samym w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej uprzednio w drodze zamiany, datą, od której należy liczyć okres pięcioletni, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 jest rok, w którym dokonano zamiany nieruchomości. Oczywiste jest bowiem, że zamiana jest formą nabycia, gdyż właściciel nabywa w drodze umowy coś, do czego prawa własności wcześniej nie miał, bo należało do innej osoby, nawet w sytuacji, kiedy zamiana nieruchomości następuje bez wzajemnych dopłat.

Bez znaczenia dla niniejszej sprawy jest, czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze umowy sprzedaży, zamiany, działu spadku, czy zniesienia współwłasności. Użyte w powyższym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje bowiem szeroki zakres umów.

Nie ma przy tym znaczenia, czy zamieniane nieruchomości mają taką samą wartość lub powierzchnię. Zamiana bowiem niezależnie od tego, czy przedmiotem zamiany są nieruchomości mające taką samą wartość, czy też nie, stanowi formę odpłatnego zbycia, przez co wywołuje określone skutki podatkowe.

Zatem zamiana nieruchomości dokonana w 2017 r. odpowiada pojęciu „nabycie” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać należy, że z uwagi na fakt, iż podział i scalenie działek nastąpił również w 2017 r. bezzasadne jest rozpatrywanie, czy działania te spowodowały kolejne nabycie części nieruchomości.

Rozważyć natomiast należy, czy w drodze zniesienia współwłasności nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła udział w przedmiotowej nieruchomości.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego – art. 196 § 2 tej ustawy.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Zatem, przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) – jak też stan jej majątku osobistego.

Z uwagi na fakt, iż w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości w 2018 r. udział Wnioskodawczyni w nieruchomości nie uległ zwiększeniu nie można mówić o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że działka nr 335/1, która ma być przedmiotem sprzedaży składa się z części działki będącej własnością Wnioskodawczyni przed zamianą, czyli od 1990 r. oraz z części działki, która stała się własnością Wnioskodawczyni w 2017 r. w wyniku zamiany. Zatem przychód ze sprzedaży działki w części nabytej w 1990 r. nie będzie stanowił dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w tym przepisie od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto część przedmiotowej działki, a tym samym nie będzie rodził po stronie Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej działki, w części nabytej w 2017 r. w drodze zamiany – jeżeli sprzedaż nastąpi przed dniem 1 stycznia 2023 r. – będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Reasumując, stwierdzić należy, że stanowisko Zainteresowanej, zgodnie z którym nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż działka powstała w wyniku scalenia została uzyskana w zamian za nieruchomość nabytą na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, co miało miejsce dawniej niż 5 lat temu jest nieprawidłowe ze względów, które wskazano powyżej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.