INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2011 r. (data wpływu 13 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od rat leasingowych samochodów przeznaczonych ale nie wykorzystywanych do świadczenia usług wynajmu oraz paliwa do tych samochodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od rat leasingowych samochodów przeznaczonych ale nie wykorzystywanych do świadczenia usług wynajmu oraz paliwa do tych samochodów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 grudnia 2011 r. (data wpływu 13 grudnia 2011 r.) o opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą - jest czynnym podatnikiem VAT. Posiada w działalności, jako środki trwałe, kilka samochodów osobowych. Niektóre z nich są zakupione na kredyt a niektóre są wzięte w leasing operacyjny. W przypadku tych zakupionych na kredyt Wnioskodawca odliczył 60% podatku VAT (nie więcej niż 6 tys. zł), a w przypadku tych wziętych w leasing odlicza z każdej faktury 60% VAT aż do uzyskania kwoty 6 tys. zł. W miesiącu sierpniu 2011 r. Zainteresowany rozszerzył działalność o wynajem i dzierżawę samochodów. W tym celu dokonał stosownej aktualizacji we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Następnie w miesiącu sierpniu 2011 r. Wnioskodawca przekazał, na podstawie wewnętrznego zarządzenia, na okres 7 miesięcy kilka z tych samochodów osobowych na cele wynajmu (nie używa ich w bieżącej działalności - stoją na parkingu i czekają na najemcę). Nieraz Wnioskodawca używa ich (przegląd, naprawa itp.). Do dnia dzisiejszego nie zgłosił się żaden najemca.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

1. samochody przeznaczone na wynajem Zainteresowany posiada od stycznia 2011 r. i od lipca 2011 r.,
2. samochody osobowe, które Wnioskodawca przeznaczył w sierpniu 2011 r. na cele wynajmu były wykorzystywane przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej,
3. samochody osobowe przekazane na podstawie wewnętrznego zarządzenia w sierpniu 2011 r. na cele wynajmu, są przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy,
4. wskazane samochody osobowe nie są wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w innych celach niż wynajem. Zdarzają się jednak sytuacje, w których musi on pojechać tymi samochodami do przeglądu lub naprawy więc mogą się zdarzyć sporadycznie faktury na paliwo na te samochody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany może odliczać VAT od rat leasingowych oraz od paliwa zakupionego do samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem...

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on warunki od których wypełnienia uzależnione jest prawo do odliczania VAT od paliwa i VAT od rat leasingowych w całości ponieważ:

1. przedmiotem działalności jest oddanie w odpłatne używanie pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych o podobnym charakterze,
2. przeznaczył on samochody wyłącznie do wykorzystania na cele wynajmu na okres 7 miesięcy.

Zainteresowany nie ma wpływu natomiast na to, czy samochody te zostaną faktycznie wynajęte.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy, natomiast kwestię prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem paliwa do samochodów regulował przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług zostały uchylone. Natomiast dodano m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, ust. 2 tegoż przepisu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W myśl art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Natomiast zgodnie z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. ograniczenie w zakresie odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu dotyczy:

• samochodów osobowych oraz
• niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z „kratką”), z wyjątkiem pojazdów samochodowych objętych od dnia 1 stycznia 2011 r. pełnym odliczeniem podatku (tzn. z wyjątkiem pojazdów samochodowych, do których zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej nie stosuje się ograniczenia w odliczeniu podatku).
  
  

Zauważyć należy, iż przepis art. 4 ustawy nowelizującej, stanowi o braku możliwości odliczenia podatku od paliwa wykorzystywanego do samochodów i pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 1. Zatem zakaz odliczenia podatku od paliwa, o którym mowa w art. 4 ustawy nowelizującej, nie odnosi się do paliwa wykorzystywanego do pojazdów, których przepisy art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie dotyczą.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą - jest czynnym podatnikiem VAT. Posiada w działalności, jako środki trwałe, kilka samochodów osobowych. Niektóre z nich są zakupione na kredyt a niektóre są wzięte w leasing operacyjny. W przypadku tych zakupionych na kredyt, Wnioskodawca odliczył 60% podatku VAT (nie więcej niż 6 tys. zł), a w przypadku tych wziętych w leasing odlicza z każdej faktury 60% VAT aż do uzyskania kwoty 6 tys. zł. W miesiącu sierpniu 2011 r. Zainteresowany rozszerzył działalność o wynajem i dzierżawę samochodów. W tym celu dokonał stosownej aktualizacji we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Następnie w miesiącu sierpniu 2011 r. Wnioskodawca przekazał, na podstawie wewnętrznego zarządzenia, na okres 7 miesięcy kilka z tych samochodów osobowych na cele wynajmu (nie używa ich w bieżącej działalności – stoją na parkingu i czekają na najemcę). Wskazane samochody osobowe nie są wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w innych celach niż wynajem. Zdarzają się jednak sytuacje, w których Zainteresowany musi pojechać tymi samochodami do przeglądu lub naprawy, więc mogą się zdarzyć sporadycznie faktury na paliwo na te samochody. Do dnia dzisiejszego nie zgłosił się żaden najemca. Samochody przeznaczone na wynajem Zainteresowany posiada od stycznia 2011 r. i od lipca 2011 r. Samochody osobowe, które Wnioskodawca przeznaczył w sierpniu 2011 r. na cele wynajmu były wykorzystywane przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochody osobowe przekazane na podstawie wewnętrznego zarządzenia w sierpniu 2011 r. na cele wynajmu, są przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Należy zauważyć, że wskazana w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej działalność w zakresie oddania w odpłatne używanie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, które to samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona.

Użyte w zacytowanym przepisie, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (…)” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

Ponadto ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci.

Jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy, na podstawie wewnętrznego zarządzenia, na okres 7 miesięcy kilka z jego samochodów osobowych będzie przeznaczonych na cele wynajmu (nie używa ich w bieżącej działalności – stoją na parkingu i czekają na najemcę). Do dnia złożenia wniosku nie zgłosił się żaden najemca.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów osobowych, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych oraz odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do tych samochodów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również ich wykorzystywanie, tj. fizyczne używanie przez podmiot trzeci.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczania podatku naliczonego w pełnej kwocie wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe, dotyczące samochodów będących przedmiotem pytania, bowiem zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, przysługuje mu prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego od każdej raty wynikającej z zawartej umowy, udokumentowanej fakturą, z tym że suma kwot w całym okresie użytkowania danego samochodu nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł. Zainteresowany, jak wynika z powołanych przepisów, nie ma również prawa do odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do tych samochodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od rat leasingowych samochodów przeznaczonych ale nie wykorzystywanych do świadczenia usług wynajmu oraz paliwa do tych samochodów.

Natomiast kwestia dotycząca przedstawionego stanu faktycznego w zakresie wskazania, co należy rozumieć przez przeznaczenie samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy i wskazania, czy jeżeli nie znajdzie się osoba która wynajmie pojazdy od Wnioskodawcy to również można traktować, że pojazdy zostały przeznaczone wyłącznie na cele wynajmu została załatwiona pismem z dnia 29 listopada 2011 r. nr ILPP4/443-624/11-3/BA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.