Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.328.2018.2.AP
z 5 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 22 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach zakupu dotyczących realizowanego projektu pn.: „Rewitalizacja (…)” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach zakupu dotyczących realizowanego projektu pn.: „Rewitalizacja (…)”. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 sierpnia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto– Miasto Na Prawach Powiatu jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiadająca osobowość prawną jest obowiązana do realizowania zadań własnych, wynikających z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, ze zm.). W przypadku wykonywania zadań wynikających z ww. ustawy, Miasto nie jest uznawane za podatnika podatku VAT, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Miasto zrealizuje w latach 2016-2019 projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego pn.: „Rewitalizacja (…)”. Wnioskodawca złożył wniosek w ramach Poddziałania 10.3.1 - 10.3.1. rewitalizacja obszarów zdegradowanych – ZIT RPO na lata 2014-2020.

Miasto po podpisaniu umowy o dofinansowanie stało się beneficjentem przedmiotowego projektu, a otrzymane z Urzędu Marszałkowskiego środki pieniężne zostaną wykorzystane, zgodnie z zapisami umowy o dofinansowanie.

Zakres inwestycji obejmuje: przebudowę płyty Rynku przed budynkiem Urzędu Miasta i pod Estakadą aż do połączenia z wybudowanym centrum przesiadkowym zamykającym przestrzeń Rynku.

Zakres rzeczowy przedsięwzięcia obejmuje wykonanie:

• nawierzchni płyty Rynku wraz z małą architekturą i urządzeniem fontanny, zagospodarowanie zielenią oraz wycinka istniejącej zieleni,
• budowę 4 pawilonów usługowych pod Estakadą,
• roboty rozbiórkowe nawierzchni istniejących,
• parkingów pod estakadą wraz z urządzeniami obsługującymi i zjazdami z dróg publicznych,
• modernizacji i budowy przyłączy,
• zagospodarowania dziedzińca wewnętrznego budynku Urzędu Miasta.
  
  

Przebudowana płyta Rynku pomiędzy estakadą a budynkiem Urzędu Miasta będzie miejscem imprez kulturalnych, rozrywkowych, sportowych, wystaw plenerowych, uroczystości o charakterze patriotycznym, religijnym.

Na powierzchni Rynku budowane są/będą 4 pawilony, w których zlokalizowane będą:

1. Pawilon A, o powierzchni użytkowej 336,08 m², w tym:
   • pomieszczenie o pow. 158,9 m² z przeznaczeniem na wykorzystanie dla celu realizacji zadań własnych Miasta (lokal Nr 1),
   • pomieszczenia na toaletę publiczną (lokal Nr 2) o pow. 128,46 m², obejmujące: hol, komunikacje, pomieszczenie obsługi, zaplecze socjalne, pomieszczenie porządkowe, toaletę damską, WC dla osób niepełnosprawnych, pomieszczenie techniczne, toalety męskie, pomieszczenie dla matki z dzieckiem oraz
   • pomieszczenia pozostałe o pow. użytkowej 48,72 m², w tym: tj. pomieszczenia: wymiennika ciepła, techniczne fontanny, przyłącza wody, techniczne, porządkowe, stanowiące elementy wspólne dla wszystkich wybudowanych pawilonów oraz fontanny.
   Toaleta będzie płatna. W chwili obecnej trwa ustalanie sposobu poboru opłaty za korzystanie z toalety oraz utrzymania czystości, jak również ponoszenia kosztów mediów, bieżących remontów, przeglądów.
   Wg realizowanego projektu budowy toalety będą całkowicie wyposażone.
2. Pawilon B, o powierzchni użytkowej 115,53 m².
   Planowane jest odpłatne wynajęcie powierzchni dla celu działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na funkcje handlowe (lokal Nr 3)
3. Pawilon C, o powierzchni użytkowej: 152,91 m², w tym:
   • pomieszczenie na punkt obsługi interesanta Urzędu Miasta o pow. 112,7 m² (lokal Nr 4) oraz
   • pomieszczenie o pow. 40,21 m² z przeznaczeniem na punkt obsługi pasażerskiej KZK (lokal Nr 5).
   Pomieszczenie do obsługi pasażerów będzie wynajmowane odpłatnie.
4. Pawilon D, o powierzchni użytkowej: 279,03 m² , w tym:
   • pomieszczenia o pow. 171,12 m² , przeznaczone na lokal gastronomiczny (lokal Nr 6) z ogródkiem letnim, oraz
   • pomieszczenie o pow. 107,91 m² (lokal Nr 7), przeznaczone na działalność usługową.
   Pomieszczenia wynajmowane będą kontrahentom odpłatnie.
   
   

Wszystkie pawilony będą standardowo wyposażone w węzły sanitarne.

Zgodnie z przyjętą koncepcją użytkowania wybudowanych pawilonów, pawilony będą przeznaczone do wynajęcia na cele handlowe, usługowe, gastronomiczne oraz będą służyły wykonywaniu zadań własnych Miasta.

Wnioskodawca potrafi dokonać alokacji kosztów poniesionych na budowę oraz doprowadzenie i instalację mediów, tj. prąd, woda, kanalizacja, ogrzewanie, jak również wyposażenie budowanych pawilonów.

Koszty podlegające odliczeniu w przypadku pawilonów B i D będą stanowiły 100% wartości VAT wykazanej na fakturach zakupu, natomiast w przypadku pawilonów A i C (związek z działalnością opodatkowaną i zadaniami własnymi Miasta) Wnioskodawca ustali stosując metodę powierzchniową, przyjmując jako wartość odliczanego VAT wartość wyliczoną następująco:

(Powierzchnia użytkowa wynajmowana związana z działalnością gospodarczą/Powierzchnia użytkowa pawilonu ogółem ) x wartość VAT z faktur zakupu dotyczących danego pawilonu.

Miasto figuruje/będzie figurować na fakturach dokumentujących zakup usług/towarów związanych z realizacją projektu.

Podczas realizacji projektu Wnioskodawca dokona/dokonał płatności na podstawie wystawionych przez wykonawcę usług faktur VAT za zrealizowanie przedmiotu projektu, zgodnie z dokumentacją projektową oraz za działania promocyjne w ramach projektu.

Beneficjentem bezpośrednim inwestycji jest/będzie Miasto odpowiedzialne za realizację zadania inwestycyjnego oraz właściciel powstałego majątku.

Beneficjentami pośrednimi efektu będą mieszkańcy oraz osoby przyjezdne.

Wobec opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma zamiar odliczyć podatek naliczony zawarty w fakturach związanych z poniesionymi wydatkami, tj. budową, doprowadzeniem i instalacją mediów, tj. prąd, woda, kanalizacja, ogrzewanie oraz wyposażeniem pomieszczeń pawilonów, zgodnie z przyjętymi założeniami projektowymi.

Ponadto, Wnioskodawca w dniu 17 sierpnia doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

1. Towary i usługi zakupione przy realizacji projektu będą wykorzystywane do czynności:
   • opodatkowanych – związanych z odpłatnym wynajęciem pawilonów usługowych (pawilony B, D – w całości, pawilony A, C – częściowo),
   • niepodlegających opodatkowaniu – związanych z realizacją zadań własnych Miasta obejmujących część pawilonu A o powierzchni 158,9 m² oraz pawilonu C, w którym przewiduje się punkt obsługi interesanta Urzędu Miasta o powierzchni 112,7 m² , a także związanych z wykonaniem: nawierzchni płyty Rynku wraz z małą architekturą i urządzeniem fontanny, zagospodarowaniem zielenią oraz wycinką istniejącej zieleni, robót rozbiórkowych nawierzchni istniejących, parkingów pod estakadą wraz z urządzeniami obsługującymi i zjazdami z dróg publicznych, modernizacją i budową przyłączy, zagospodarowaniem dziedzińca wewnętrznego budynku Urzędu Miasta.
   W związku z realizacją przedmiotowego projektu Miasto nie będzie świadczyło czynności zwolnionych od podatku.
2. Zakupione na potrzeby zadania towary i usługi nie będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem jak i do czynności zwolnionych od podatku.
3. Nie będą wystawiane faktury dokumentujące zakupy związane wyłącznie z pawilonami B i D, jednakże Miasto na podstawie kosztorysów powykonawczych będzie potrafiło wyodrębnić poniesione na wskazane i pozostałe budowane pawilony koszty.
4. Wnioskodawca zamierza skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na wybudowanie i wyposażenie pawilonów B i D oraz w odniesieniu do zakupów związanych z budową i wyposażeniem pawilonów A i C do częściowego odliczenia podatku naliczonego wyliczonego przedstawioną we wniosku metodą powierzchniową.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony wykazany w fakturach zakupu dotyczących realizowanego projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 sierpnia 2018 r.), Miasto ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach zakupu dokumentujących poniesione wydatki na wybudowanie i wyposażenie pawilonów w wysokości 100% (pawilony B i D) oraz wyliczonego met. powierzchniową (pawilony A i C) z uwagi na bezpośredni związek dokonywanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną (art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Korzystanie z zakończonej inwestycji w zakresie budowy 4 pawilonów usługowych pod Estakadą wykonywanej przez Miasto będzie odbywać się bowiem odpłatnie i związane będzie z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy.

W pozostałych elementach realizowanego projektu pn.: „Rewitalizacja (…)”, obejmujących wykonanie:

1. nawierzchni płyty Rynku wraz z małą architekturą i urządzeniem fontanny, zagospodarowaniem zielenią oraz wycinką istniejącej zieleni,
2. robót rozbiórkowych nawierzchni istniejących,
3. parkingów pod estakadą wraz z urządzeniami obsługującymi i zjazdami z dróg publicznych,
4. modernizacji i budowy przyłączy,
5. zagospodarowania dziedzińca wewnętrznego budynku Urzędu Miasta.
   
   

Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na brak przesłanek wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Korzystanie z zakończonej w powyższym zakresie inwestycji (1-5) wykonywanej przez Miasto będzie odbywać się bowiem nieodpłatnie i nie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

I tak, na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Według art. 86 ust. 2b ustawy – sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy – przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Z kolei, jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U., poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 cyt. rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W myśl § 2 pkt 8 rozporządzenia, przez jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego rozumie się:

1. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
2. jednostkę budżetową,
3. zakład budżetowy.
   
   

Urzędem obsługującym jednostkę samorządu terytorialnego – w myśl pkt 5 ww. paragrafu – jest urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

Przez jednostkę budżetową rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową (§ 2 pkt 6 rozporządzenia).

Z kolei zakładem budżetowym jest – stosownie do § 2 pkt 7 rozporządzenia – utworzony przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządowy zakład budżetowy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia – w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie może być ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko powinny być ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Ww. rozporządzenie wprowadza wzory, według których są wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Metody te mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą podatku od towarów i usług.

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia – w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jako sposób określenia proporcji podaje się sposób ustalony według wzoru:

X= (A x 100) / D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

• X – proporcja określona procentowo, zaokrąglona w górę do najbliższej liczby całkowitej,
• A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,
• D_UJST – dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.
  
  
  

Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku jednostki budżetowej sposób ustalony według wzoru:

X=Ax100/D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

• X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
• A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej
• D – dochody wykonane jednostki budżetowej.
  
  

W przypadku zakładu budżetowego – w świetle § 3 ust. 4 powołanego rozporządzenia – jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X=Ax100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

• X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
• A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez zakład budżetowy, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,
• przychody wykonane zakładu budżetowego.
  
  

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT (np. otrzymanie odszkodowań umownych, czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp.). „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez wykorzystanie towarów i usług do celów innych niż działalność gospodarcza rozumie się wykorzystanie tych towarów i usług w sferze działalności danego podmiotu niebędącej działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatna działalność statutowa).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. takich, które są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 995, z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Gmina na prawach powiatu, której działanie określa art. 91 i art. 92 ustawy o samorządzie powiatowym jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 91 ustawy o samorządzie powiatowym, prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100 000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Stosownie do art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje:

1. rada miasta;
2. prezydent miasta.
   
   

Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2 ustawy). Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 ww. ustawy).

W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami (art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym).

W myśl art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy). Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Należy podkreślić, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usługi nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te – co do zasady – w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Miasto zrealizuje w latach 2016-2019 projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego pn.: „Rewitalizacja (…)”.

Miasto po podpisaniu umowy o dofinansowanie stało się beneficjentem przedmiotowego projektu.

Zakres inwestycji obejmuje: przebudowę płyty Rynku przed budynkiem Urzędu Miasta i pod Estakadą aż do połączenia z wybudowanym centrum przesiadkowym zamykającym przestrzeń Rynku. Zakres rzeczowy przedsięwzięcia obejmuje wykonanie: nawierzchni płyty Rynku wraz z małą architekturą i urządzeniem fontanny, zagospodarowanie zielenią oraz wycinka istniejącej zieleni; budowę 4 pawilonów usługowych pod Estakadą; roboty rozbiórkowe nawierzchni istniejących; parkingów pod estakadą wraz z urządzeniami obsługującymi i zjazdami z dróg publicznych; modernizacji i budowy przyłączy; zagospodarowania dziedzińca wewnętrznego budynku Urzędu Miasta.

Przebudowana płyta Rynku pomiędzy estakadą a budynkiem Urzędu Miasta będzie miejscem imprez kulturalnych, rozrywkowych, sportowych, wystaw plenerowych, uroczystości o charakterze patriotycznym, religijnym.

Na powierzchni Rynku budowane są/będą 4 pawilony, w których zlokalizowane będą:

Pawilon A, o powierzchni użytkowej 336,08 m² , w tym: pomieszczenie o pow. 158,9 m² z przeznaczeniem na wykorzystanie dla celu realizacji zadań własnych Miasta (lokal Nr 1), pomieszczenia na toaletę publiczną (lokal Nr 2) o pow. 128,46 m² , obejmujące: hol, komunikacje, pomieszczenie obsługi, zaplecze socjalne, pomieszczenie porządkowe, toaletę damską, WC dla osób niepełnosprawnych, pomieszczenie techniczne, toalety męskie, pomieszczenie dla matki z dzieckiem oraz pomieszczenia pozostałe o pow. użytkowej 48,72 m² , w tym, tj. pomieszczenia: wymiennika ciepła, techniczne fontanny, przyłącza wody, techniczne, porządkowe, stanowiące elementy wspólne dla wszystkich wybudowanych pawilonów oraz fontanny. Toaleta będzie płatna. W chwili obecnej trwa ustalanie sposobu poboru opłaty za korzystanie z toalety oraz utrzymania czystości, jak również ponoszenia kosztów mediów, bieżących remontów, przeglądów. Wg realizowanego projektu budowy toalety będą całkowicie wyposażone.

Pawilon B, o powierzchni użytkowej 115,53 m² . Planowane jest odpłatne wynajęcie powierzchni dla celu działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na funkcje handlowe (lokal Nr 3).

Pawilon C, o powierzchni użytkowej: 152,91 m² , w tym: pomieszczenie na punkt obsługi interesanta Urzędu Miasta o pow. 112,7 m² (lokal Nr 4) oraz pomieszczenie o pow. 40,21 m² z przeznaczeniem na punkt obsługi pasażerskiej KZK (lokal Nr 5). Pomieszczenie do obsługi pasażerów będzie wynajmowane odpłatnie.

Pawilon D, o powierzchni użytkowej: 279,03 m² , w tym: pomieszczenia o pow. 171,12 m² , przeznaczone na lokal gastronomiczny (lokal Nr 6) z ogródkiem letnim, oraz pomieszczenie o pow. 107,91 m² (lokal Nr 7), przeznaczone na działalność usługową. Pomieszczenia wynajmowane będą kontrahentom odpłatnie.

Wszystkie pawilony będą standardowo wyposażone w węzły sanitarne.

Zgodnie z przyjętą koncepcją użytkowania wybudowanych pawilonów, pawilony będą przeznaczone do wynajęcia na cele handlowe, usługowe, gastronomiczne oraz będą służyły wykonywaniu zadań własnych Miasta.

Wnioskodawca potrafi dokonać alokacji kosztów poniesionych na budowę oraz doprowadzenie i instalację mediów, tj. prąd, woda, kanalizacja, ogrzewanie, jak również wyposażenie budowanych pawilonów.

Koszty podlegające odliczeniu w przypadku pawilonów B i D będą stanowiły 100 % wartości VAT wykazanej na fakturach zakupu, natomiast w przypadku pawilonów A i C (związek z działalnością opodatkowaną i zadaniami własnymi Miasta) Wnioskodawca ustali stosując metodę powierzchniową, przyjmując jako wartość odliczanego VAT wartość wyliczoną następująco:

(Powierzchnia użytkowa wynajmowana związana z działalnością gospodarczą/Powierzchnia użytkowa pawilonu ogółem ) x wartość VAT z faktur zakupu dotyczących danego pawilonu

Miasto figuruje/będzie figurować na fakturach dokumentujących zakup usług/towarów związanych z realizacją projektu.

Podczas realizacji projektu Wnioskodawca dokona/dokonał płatności na podstawie wystawionych przez wykonawcę usług faktur VAT za zrealizowanie przedmiotu projektu zgodnie z dokumentacją projektową i postanowieniami SIWZ oraz za działania promocyjne w ramach projektu.

Beneficjentem bezpośrednim inwestycji jest/będzie Miasto odpowiedzialne za realizację zadania inwestycyjnego oraz właściciel powstałego majątku.

Beneficjentami pośrednimi efektu będą mieszkańcy Miasta oraz osoby przyjezdne.

Wobec opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma zamiar odliczyć podatek naliczony zawarty w fakturach związanych z poniesionymi wydatkami, tj. budową, doprowadzeniem i instalacją mediów tj. prąd, woda, kanalizacja, ogrzewanie oraz wyposażeniem pomieszczeń pawilonów zgodnie z przyjętymi założeniami projektowymi.

Towary i usługi zakupione w realizacji projektu będą wykorzystywane do czynności: opodatkowanych – związanych z odpłatnym wynajęciem pawilonów usługowych (pawilony B, D – w całości, pawilony A, C – częściowo), niepodlegających opodatkowaniu – związanych z realizacją zadań własnych Miasta obejmujących część pawilonu A o powierzchni 158,9 m² oraz pawilonu C, w którym przewiduje się punkt obsługi interesanta Urzędu Miasta o powierzchni 112,7 m², a także związanych z wykonaniem: nawierzchni płyty Rynku wraz z małą architekturą i urządzeniem fontanny, zagospodarowaniem zielenią oraz wycinką istniejącej zieleni, robót rozbiórkowych nawierzchni istniejących, parkingów pod estakadą wraz z urządzeniami obsługującymi i zjazdami z dróg publicznych, modernizacją i budową przyłączy, zagospodarowaniem dziedzińca wewnętrznego budynku Urzędu Miasta.

W związku z realizacją przedmiotowego projektu Miasto nie będzie świadczyło czynności zwolnionych od podatku.

Zakupione na potrzeby zadania towary i usługi nie będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem, jak i do czynności zwolnionych od podatku.

Nie będą wystawiane faktury dokumentujące zakupy związane wyłącznie z pawilonami B i D, jednakże Miasto na podstawie kosztorysów powykonawczych będzie potrafiło wyodrębnić poniesione na wskazane i pozostałe budowane pawilony koszty.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na wybudowanie i wyposażenie pawilonów B i D oraz w odniesieniu do zakupów związanych z budową i wyposażeniem pawilonów A i C do częściowego odliczenia podatku naliczonego wyliczonego przedstawioną we wniosku metodą powierzchniową.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Miasto może odliczyć podatek VAT naliczony wykazany w fakturach zakupu dotyczących realizowanego projektu.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Natomiast przepis art. 86 ust. 2a ustawy ma zastosowanie w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług – wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza – nie jest możliwe w całości do działalności gospodarczej podatnika.

Zaznaczenia wymaga, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dany podmiot ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca zamierza skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na wybudowanie i wyposażenie pawilonów B i D oraz w odniesieniu do zakupów związanych z budową i wyposażeniem pawilonów A i C do częściowego odliczenia podatku naliczonego wyliczonego przedstawioną we wniosku metodą powierzchniową. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca twierdzi, że potrafi dokonać alokacji kosztów poniesionych na budowę oraz doprowadzenie i instalację mediów, tj. prąd, woda, kanalizacja, ogrzewanie, jak również wyposażenie budowanych pawilonów. Jednocześnie, co istotne w sprawie, Miasto wskazało, że nie będą wystawiane faktury dokumentujące zakupy związane wyłącznie z pawilonami B i D, jednakże Miasto na podstawie kosztorysów powykonawczych będzie potrafiło wyodrębnić poniesione na wskazane i pozostałe budowane pawilony koszty.

W tym miejscu, zaznaczyć należy, że z regulacji art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnik ma generalny obowiązek wyodrębniania podatku, który związany jest z czynnościami opodatkowanymi. Dotyczyć to będzie przede wszystkim tych transakcji, w przypadku których nabywane towary i usługi w całości służą sprzedaży opodatkowanej. Wówczas bowiem cały taki podatek może być alokowany jako podatek związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych i podlegający w związku z tym odliczeniu. Podkreślić należy, że alokacja bezpośrednia – ustalenie zakresu, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest odliczeniem ostatecznym, niepodlegającym korekcie (poza przypadkiem zmiany przeznaczenia, określonym w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, iż jest w stanie w momencie zakupu towarów i usług wykorzystywanych do budowy przedmiotowych pawilonów B i D przypisać poniesione na nie wydatki w sposób bezpośredni i w całości do czynności opodatkowanych wykonywanych przez Gminę w tych pawilonach. Jednocześnie w stosunku do wydatków poniesionych na pawilony A i C, również nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż będzie przysługiwało mu częściowe prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach zakupu dotyczących towarów i usług poprzez wyodrębnienie podatku VAT wg wskazanej przez Miasto metody powierzchniowej.

Po raz kolejny należy zaznaczyć, że kwalifikacji nabywanych towarów i usług z faktur zakupu (ustalenia zakresu – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy) do czynności opodatkowanych należy dokonać w momencie realizowania zakupów – zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego, a jak wynika z opisu sprawy Miasto chce wyodrębnić poniesione na pawilony koszty na podstawie kosztorysów powykonawczych, gdyż nie będą wystawiane odrębne faktury dokumentujące zakupy związane wyłącznie z poszczególnymi pawilonami.

W tym miejscu należy podkreślić, że faktury wystawiane przez podatników VAT nie są tylko zwykłym dokumentem służącym ewidencjonowaniu transakcji oraz będącym podstawą do ich zaksięgowania w księgach stron tych transakcji. Przede wszystkim faktura stanowi podstawę dla nabywcy towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego. Z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika bowiem, że podatkiem naliczonym jest kwota wynikająca z faktury, a zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie bezpośredniej alokacji można rozpatrywać, gdy podatnik jest w stanie w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości dokonać przypisania towarów i usług znajdujących się na fakturze do czynności dających prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zaznaczyć należy, że faktury zawierające nazwy towarów i usług powinny być sporządzone na tyle szczegółowo, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły nabywcy możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

W tym miejscu wskazać należy, że – co do zasady – jedna faktura wystawiana przez podatnika może dokumentować sprzedaż kilku towarów lub usług. Przy czym faktura dokumentująca sprzedaż kilku towarów czy usług, powinna zawierać jednoznacznie wyszczególnione pozycje pozwalające na przypisanie poszczególnych wydatków do konkretnej usługi czy nabycia konkretnych towarów.

W konsekwencji, zdaniem tut. Organu, specyfika wydatków ponoszonych w związku z realizowaną inwestycją dotyczącą budowy wskazanych we wniosku pawilonów oraz jak wynika z okoliczności sprawy sposób zaewidencjonowania tych wydatków na fakturach, nie będą pozwalały Wnioskodawcy na bezpośrednie przydzielenie ponoszonych wydatków z faktur do czynności opodatkowanych, co sprawia, że wydatki te dotyczą pawilonów A, B, C i D jako całości, a nie tylko określonych części.

Nie można zatem podzielić stanowiska Miasta w zakresie możliwości bezpośredniej alokacji poniesionych wydatków do czynności opodatkowanych wykonywanych w pawilonach B i D i w konsekwencji uznać, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy w wysokości 100%, gdyż jak wskazał sam Zainteresowany, nie może on tego przypisania dokonać bezpośrednio z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, a jedynie na podstawie kosztorysów powykonawczych.

Ponadto, zdaniem tutejszego Organu, zaproponowany przez Miasto sposób alokacji ponoszonych wydatków w odniesieniu do pawilonu A i C, oparty na metodzie powierzchniowej, w celu ustalenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu nie będzie stanowił bezpośredniej alokacji, lecz będzie metodą szacunkową. W odniesieniu do pawilonów A i C, stwierdzić należy, że skoro bowiem Zainteresowany będzie musiał zastosować jakąś metodę, by przyporządkować wydatki do odpowiedniego rodzaju działalności, to oznacza, że tych wydatków nie może bezpośrednio przypisać. Przypomnieć należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego do odliczenia winien mieć charakter obiektywny i nie może wynikać z pragmatyczności lub określonej zamierzonej celowości.

Organ podatkowy w tym miejscu wyjaśnia, że – uwzględniający udział procentowy powierzchni użytkowej wynajmowanej, związanej z działalnością gospodarczą w powierzchni użytkowej pawilonu ogółem – sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą wskazany przez Miasto, nie będzie pozwalał na właściwe przyporządkowanie nabytych towarów i usług do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza. Metoda ta bowiem nie znajduje podstaw w przepisach ustawy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem tut. Organu, Miasto nie będzie w stanie dokonać bezpośredniej alokacji z faktur dokumentujących ponoszone wydatki związane z nabyciem towarów i usług przy realizacji budowy i wyposażenia pawilonów A, B, C i D w związku z wykonywaniem w tych pawilonach czynności opodatkowanych. Zatem nabywane towary i usługi mające związek z pawilonami A, B, C i D, z uwagi na brak możliwości ich bezpośredniej alokacji do czynności opodatkowanych (działalności gospodarczej), będą także wykorzystywane do działalności niepodlegającej opodatkowaniu – zadań własnych Miasta (działalność inna niż gospodarcza).

Jak już wyżej wskazano, art. 86 ust. 2a ustawy będzie miał zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a ustawy jest nabywanie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy).

Zatem, mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy, mając na uwadze, że faktury dokumentujące poniesione wydatki na wybudowanie/wyposażenie pawilonów A, B, C i D będą miały związek z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT (działalnością gospodarczą), jak i zarówno działalnością niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem (działalność inna niż działalność gospodarcza) i jednocześnie, jak tut. Organ wskazał powyżej nie będzie istniała możliwość przypisania ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, Miasto będzie miało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług, na podstawie „sposobu określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Należy jednakże zauważyć, że w sytuacji, nabycia towarów i usług, w stosunku do których Miasto będzie miało możliwość jednoznacznego i bezpośredniego przypisania wartości netto i kwot podatku wprost z faktur do wykonywanych czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w 100%.

Z kolei w odniesieniu do wydatków, które Miasto będzie ponosiło na zakup towarów i usług związanych z wykonaniem nawierzchni płyty Rynku wraz z małą architekturą i urządzeniem fontanny, zagospodarowaniem zielenią oraz wycinką istniejącej zieleni, robót rozbiórkowych nawierzchni istniejących, parkingów pod estakadą wraz z urządzeniami obsługującymi i zjazdami z dróg publicznych, modernizacją i budową przyłączy, zagospodarowaniem dziedzińca wewnętrznego budynku Urzędu Miasta wskazać należy, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jak wskazano już powyżej, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że towary i usługi związane z wykonaniem: nawierzchni płyty Rynku wraz z małą architekturą i urządzeniem fontanny, zagospodarowaniem zielenią oraz wycinką istniejącej zieleni, robót rozbiórkowych nawierzchni istniejących, parkingów pod estakadą wraz z urządzeniami obsługującymi i zjazdami z dróg publicznych, modernizacją i budową przyłączy, zagospodarowaniem dziedzińca wewnętrznego budynku Urzędu Miasta, będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nabycie towarów i usług służących powyższym celom spowoduje, że warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione.

Podsumowując, stwierdzić należy, że w okolicznościach analizowanej sprawy, Miasto będzie miało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach zakupu dokumentujących poniesione wydatki tylko w odniesieniu do faktur, z których Wnioskodawca jest w stanie wprost i bezpośrednio dokonać przypisania tych wydatków do czynności opodatkowanych. Natomiast w odniesieniu do faktur zakupowych, dokumentujących nabycie towarów i usług, mających związek z wszystkimi pawilonami, z których nie można bezpośrednio i jednoznacznie dokonać alokacji wydatków do czynności opodatkowanych wykonywanych w pawilonach, a tylko za pomocą kosztorysów powykonawczych oraz w przypadku pawilonów A i C dodatkowo poprzez zaproponowaną przez Miasto metodę powierzchniową, Wnioskodawca będzie miał prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego na podstawie „sposobu określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

W pozostałym zakresie realizowanego projektu pn.: „Rewitalizacja (…)”, obejmującym wykonanie: 1) nawierzchni płyty Rynku wraz z małą architekturą i urządzeniem fontanny, zagospodarowaniem zielenią oraz wycinką istniejącej zieleni, 2) robót rozbiórkowych nawierzchni istniejących, 3) parkingów pod estakadą wraz z urządzeniami obsługującymi i zjazdami z dróg publicznych, 4) modernizacji i budowy przyłączy oraz 5) zagospodarowania dziedzińca wewnętrznego budynku Urzędu Miasta, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w odniesieniu do przedmiotowej inwestycji w zakresie powyższych zadań (1-5) nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. wydatki związane z realizacją tych zadań nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.