Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.493.2018.1.MMA
z 7 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późń. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, wykonuje w ramach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym; (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 994) działania w zakresie realizacji zadań własnych oraz na podstawie innych ustaw w zakresie zadań zleconych.

W ramach całokształtu działalności Gminy występują po jej stronie zarówno czynności opodatkowane VAT, zwolnione z VAT jak i niepodlegające opodatkowaniu VAT. Konsekwentnie zaś po stronie Gminy - w zależności od danej sytuacji - realizowane są zakupy, od których Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego, jak i częściowe prawo do odliczenia VAT naliczonego (współczynnik, prewspółczynnik), jak i prawo do odliczenia VAT naliczonego w ogóle nie przysługuje.

Gmina w 2016 roku nabyła od P. prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej składającej się z działki 227/2. Prawo użytkowania wieczystego Gmina nabyła w celu realizacji celów publicznych wymienionych w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 121) - pod drogę publiczną.

Przy nabyciu prawa do użytkowania wieczystego Gmina na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 , z późn. zm.) była zwolniona z podatku VAT dla terenu na którym, położona jest działka nie było aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Obecnie Gmina dokonała podziału działki 227/2 na działki:

• 227/4 o powierzchni 0,0351 ha ,
  

• 227/5 o powierzchni 0,0445 ha,
  

• 227/6 o powierzchni 0,0363 ha,
  

• 227/7 o powierzchni 0,0273 ha,
  

• 227/8 o powierzchni 0,0319 ha,
  

• 227/9 o powierzchni 0,0352 ha,
  

• 227/10 o powierzchni 0,0353 ha,
  

• 227/11 o powierzchni 0,0320 ha,
  

• 227/12o powierzchni 0,0350 ha,
  

• 227/13 o powierzchni 0,0615 ha,
  

• 227/14 o powierzchni 0,0593 ha,
  

• 227/15 o powierzchni 0,0583 ha,
  

• 227/160 powierzchni 0,0462 ha,
  

• 227/170 powierzchni 0,1465 ha,
  

• 227/18 o powierzchni 07788 ha.
  
  
  

Dla działek od Nr 227/4 do Nr 227/17 o łącznej powierzchni 0,6844 ha zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego na rzecz osób fizycznych w drodze bezprzetargowej na powiększenie ich nieruchomości (przyległych do ww. działek) w celu poprawy warunków zagospodarowania terenu. Dla ww. działek Gmina w dalszym ciągu nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zostały również wydane decyzje o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanych okolicznościach Gmina zbywając prawo użytkowania wieczystego działek o nr ewidencyjnych od Nr 227/4 do Nr 227/17 wydzielonych z działki 227/2 powinna tę dostawę opodatkować podatkiem VAT stawką podstawową 23%, czy powinna zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług traktując to jako dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane?

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Gminy, zbywając prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości Gmina powinna zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług traktując to jako dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają co do zasady odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług realizowane przez podatnika VAT działającego w takim charakterze.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
   
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
   
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własności owego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Prawo użytkowania wieczystego stanowi prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Tak więc zarówno sprzedaż prawa użytkowania wieczystego, jak też oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednakże, w treści ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku bądź zwolnienie od podatku. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dla ww. nieruchomości Gmina nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostały wydane decyzje administracyjne o warunkach zabudowy.

Również według art. 43 ust. 1 pkt 2 istnieją przesłanki zastosowania zwolnienia z podatku VAT ww. dostawy ponieważ zwolnieniu podlega dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc powyższe pod uwagę dostawa opisanych we wniosku nieruchomości podlega zwolnieniu z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
   
2. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu oraz w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumieć należy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, wykonuje w ramach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym działania w zakresie realizacji zadań własnych oraz na podstawie innych ustaw w zakresie zadań zleconych. W ramach całokształtu działalności Gminy występują po jej stronie zarówno czynności opodatkowane VAT, zwolnione z VAT jak i niepodlegające opodatkowaniu VAT. Konsekwentnie zaś po stronie Gminy - w zależności od danej sytuacji - realizowane są zakupy, od których Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego, jak i częściowe prawo do odliczenia VAT naliczonego (współczynnik, prewspółczynnik), jak i prawo do odliczenia VAT naliczonego w ogóle nie przysługuje. Gmina w 2016 roku nabyła od P. prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej składającej się z działki 227/2. Prawo użytkowania wieczystego Gmina nabyła w celu realizacji celów publicznych wymienionych w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchom ściami(tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 121) - pod drogę publiczną. Przy nabyciu prawa do użytkowania wieczystego Gmina na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) była zwolniona z podatku VAT dla terenu na którym, położona jest działka nie było aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Obecnie Gmina dokonała podziału działki 227/2 na działki:

• 227/4 o powierzchni 0,0351 ha ,
  

• 227/5 o powierzchni 0,0445 ha,
  

• 227/6 o powierzchni 0,0363 ha,
  

• 227/7 o powierzchni 0,0273 ha,
  

• 227/8 o powierzchni 0,0319 ha,
  

• 227/9 o powierzchni 0,0352 ha,
  

• 227/10 o powierzchni 0,0353 ha,
  

• 227/11 o powierzchni 0,0320 ha,
  

• 227/12o powierzchni 0,0350 ha,
  

• 227/13 o powierzchni 0,0615 ha,
  

• 227/14 o powierzchni 0,0593 ha,
  

• 227/15 o powierzchni 0,0583 ha,
  

• 227/160 powierzchni 0,0462 ha,
  

• 227/170 powierzchni 0,1465 ha,
  

• 227/18 o powierzchni 07788 ha.
  
  
  

Dla działek od Nr 227/4 do Nr 227/17 o łącznej powierzchni 0,6844 ha zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego na rzecz osób fizycznych w drodze bezprzetargowej na powiększenie ich nieruchomości (przyległych do ww. działek) w celu poprawy warunków zagospodarowania terenu. Dla ww. działek Gmina w dalszym ciągu nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zostały również wydane decyzje o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek .

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży działek od nr 227/4 do nr 227/17.

Na wstępie należy wyjaśnić, że nie każda czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
  

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  
  

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że dostawa przez Wnioskodawcę działek od nr 227/4 do nr 227/17 będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną) i dla tej czynności Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Wobec tego, powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, pod pojęciem tereny budowlane – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z wniosku działki od nr 227/4 do nr 227/17 nie stanowią nieruchomości zabudowanych budynkami bądź budowlami. Jednocześnie przedmiotowe działki niezabudowane nie spełniają warunków, o których mowa w cytowanym art. 2 pkt 33 ustawy, tj. nie są terenami budowlanymi w rozumieniu tego przepisu. Dla działek od nr 227/4 do nr 227/17 Gmina nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego jak również nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek.

Zatem zbycie prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanych od nr 227/4 do nr 227/17, będzie stanowiło dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji transakcje te będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało ocenić jako prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.