INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.01.2012 r. (data wpływu 13.01.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy zużywanych wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.01.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy zużywanych wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem wyrobów mięsnych. W ramach swej działalności na terytorium kraju do szeregu procesów technologicznych zużywa wyroby węglowe. Są one zużywane we własnej ciepłowni do produkcji pary wodnej, gorącej wody, ogrzewania pomieszczeń.

Zużywane wyroby węglowe są wyszczególnione w art. 2 ust. 1 pkt la) ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym jako wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy:

• poz. 19, ex 2701 - Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• poz. 20, ex 2702 - Węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• poz. 21, ex 2704 00 - Koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Do procesów technologicznych w ramach potrzeb wynikających z przetwórstwa wyrobów mięsnych Spółka posiada na terenie zakładu instalacje, o których mowa wyżej, z których jest dokonywana emisja gazów cieplarnianych w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 roku o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695).

Ustawa ta wdraża między innymi Dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 roku ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie. Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 roku, systemem administruje Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych. Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. Spółka jako podmiot prowadzący instalację, który posiada instalację objętą systemem, posiada w Krajowym rejestrze rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii. Spółka w ramach swej działalności w latach wcześniejszych również uczestniczyła w systemie wynikającym z ustawy z dnia 22 grudnia 2004 roku o handlu do uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 ze zm.).

Zdaniem Spółki samo uczestnictwo w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z ustawami wyżej wymienionymi powoduje spełnienie warunku zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych w swych procesach technologicznych, jako wprowadzenie systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zużywane wyroby węglowe we własnej instalacji ciepłowni do procesów technologicznych, w przypadku uczestniczenia Spółki w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, zgodnie z ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 roku o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695), korzystają ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31 a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W ust. 2 art. 9 ustawy wskazano przypadki uznania za sprzedaż wyrobów węglowych między innymi w pkt 9 użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W art. 31a ust. 1 zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.
   
   

W art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy przewidziano zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych:

• przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
  
  

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych.

W ustawie o podatku akcyzowy nie zawarto wskazania systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Dlatego każdy system zmierzający do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska, w którym uczestniczy podmiot gospodarczy, spełnia warunek określony w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym.

Ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (jak i wcześniejsza z 22 grudnia 2004 roku), dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw:

1. dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631).
   
   

Z opracowań w tym zakresie przytoczyć można publikację: Jóźwiak M., 2006: Handel uprawnieniami do emisji czynnikiem ochrony powietrza atmosferycznego (Trade Emission Rights as Factor of Air Protection), Monitoring Środowiska Przyrodniczego Nr 7, s. 95-101, Kieleckie Towarzystwo Naukowe, Kielce; dotyczące ustawy z dnia 22 grudnia 2004 roku. W opracowaniu tym szczegółowo opisano założenia Dyrektywy 2003/87/WE cytat:

„W dyrektywie 2003/87/WE, której treść nierozerwalnie związana jest z Protokołem z Kioto (Protokół 1999), poza redukcją emisji gazów cieplarnianych Protokół dopuszcza również stosowanie tzw. mechanizmów elastyczności. Mechanizmy te są ułatwieniem dla stron Protokołu do wywiązywania się z założeń redukcyjnych w nim przyjętych. W ślad za przepisami Protokołu z Kioto, do mechanizmów elastyczności należą:

• handel jednostkami redukcji gazów cieplarnianych - ma on umożliwiać krajom Aneksu I (kraje uprzemysłowione i w okresie transformacji) osiągnięcie lepszych niż przewidziane w Protokole rezultatów redukcji emisji gazów cieplarnianych poprzez odsprzedaż nadwyżek redukcji na rynku międzynarodowym,
• wspólna realizacja projektów (Joint Implementional - JI) - ma umożliwić finansowanie najbardziej efektywnych ekonomicznie projektów inwestycyjnych i podział uzyskanej w ten sposób nadwyżki redukcji emisji pomiędzy strony realizujące projekt,
• mechanizm czystego rozwoju (Clean Development Mechanism - CDM) - możliwość wspólnej realizacji projektów pomiędzy krajami Aneksu I i państwami rozwijającymi się."
  
  

Realizacją i wprowadzeniem w życie powyższych mechanizmów, a w szczególności handlu jednostkami redukcji gazów cieplarnianych jest przyjęcie dyrektywy 2003/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 roku ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE. Zgodnie z przepisami dyrektywy uprawnienia emisyjne są zbywalnym prawem majątkowym, indywidualnie oznaczonym numerem w informatycznym rejestrze, które zachowuje ważność na pełen okres rozliczeniowy. Art. 13 dyrektywy określa dwa okresy rozliczeniowe. Pierwszy trwa od 1 stycznia 2005 roku do 31 grudnia 2007 roku, drugi zaś kończy się po pięciu latach, a więc 31 grudnia 2012 roku.

Trzeba podkreślić, że sformułowanie użyte w art. 13 dyrektywy umożliwia wykorzystanie raz przyznanego uprawnienia w każdym roku kalendarzowym w okresie rozliczeniowym. Rynek uprawnień emisyjnych zakłada dwa sposoby ich nabywania. Po pierwsze pierwotnie, tzn. skutek uwłaszczenia na podstawie krajowego planu rozdziału uprawnień do emisji (KPRE), po drugie zaś wtórnie - drogą kupna. W obrocie mogą uczestniczyć nie tylko podmioty należące do pierwotnych beneficjentów, ale również takie, które chcą dokonać zakupu na rynku wtórnym.

Zasadą jest legitymowanie się przez przedsiębiorstwa działające w niektórych sektorach przemysłu jednym uprawnieniem emisyjnym na każdą tonę wyemitowanego do atmosfery dwutlenku węgla. Zestawień takich dokonywać należy na koniec każdego roku kalendarzowego w kresie rozliczeniowym. Sankcją za przekroczenie powyższych wskazań jest kara finansowa w wysokości 40 Euro za każde brakujące uprawnienie w okresie 2005-2007 oraz 100 Euro za każde brakujące uprawnienie w okresie 2007- 2012”.

Spółka posiada na terenie zakładu instalacje, o których mowa wyżej, z których jest dokonywana emisja gazów cieplarnianych w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 roku o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695). Ustawa ta wdraża między innymi Dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 roku ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie. Zgodnie z tymi przepisami Wnioskodawca wprowadził systemy zmierzające do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska poprzez uczestnictwo w systemie zmierzającym do zmniejszenia zanieczyszczenia atmosfery w niepożądane szkodliwe gazy m.in. dwutlenek węgla. Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 roku systemem administruje Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych. Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. Spółka jako podmiot prowadzący instalację, który posiada instalację objętą systemem, posiada w Krajowym rejestrze rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii. Spółka w ramach swej działalności w latach wcześniejszych również uczestniczyła w systemie wynikającym z ustawy z dnia 22 grudnia 2004 roku o handlu do uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 ze zm.).

Zdaniem Spółki samo uczestnictwo w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z ustawami wyżej wymienionymi powoduje spełnienie warunku zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych w swych procesach technologicznych poprzez wprowadzenie systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska. Tym samym spełnia warunek określony w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym pod warunkiem prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy według zasad określonych w art. 31a ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN:

• poz. 19 - ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
• poz. 20 - ex 2702, tj. węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;
• poz. 21 - ex 2704, tj. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka (producent wyrobów mięsnych), w ramach swej działalności na terytorium kraju do szeregu procesów technologicznych zużywa wyroby węglowe, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Są one zużywane we własnej ciepłowni do produkcji pary wodnej, gorącej wody, ogrzewania pomieszczeń.

Do ww. procesów Spółka posiada na terenie zakładu instalacje, z których jest dokonywana emisja gazów cieplarnianych w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 roku o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695).

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych – jak wynika z cyt. powyżej poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy – pozwala zaliczyć je do wyrobów akcyzowych. Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

I tak, zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Przy czym stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem wskazanego zwolnienia jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż zwolnieniu od akcyzy podlegają wyroby węglowe, zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzono w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Za takie systemy uważa się m.in. tzw. system EU ETS, o którym mowa w dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE.

Zauważyć przy tym należy, iż na gruncie krajowym cele dyrektywy 2003/87/WE realizowała ustawa z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 ze zm.). Obecnie jest to ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695).

Rada Ministrów na podstawie art. 18 ust. 2 ww. ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami (...) wydała rozporządzenie z dnia 1 lipca 2008 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008-2012 dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji (Dz. U. Nr 202, poz. 1248).

W załączniku do tego rozporządzenia – który stanowi Krajowy Plan Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008-2012 dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji – w tabeli 3 wskazano na Spółkę.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 83 ust. 1 ww. ustawy dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695), z dniem wejścia w życie ustawy:

1. uprawnienia do emisji przyznane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96 (tj. ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 ze zm.)), stają się uprawnieniami do emisji w rozumieniu niniejszej ustawy;
2. Krajowy Rejestr Uprawnień do Emisji utworzony na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 96, staje się Krajowym rejestrem jednostek Kioto i uprawnień do emisji w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 82.
   
   

W myśl art. 83 ust. 2-3: Zezwolenia wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96, zachowują moc na czas, na jaki zostały wydane. Krajowy plan rozdziału uprawnień do emisji przyjęty na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96, staje się krajowym planem rozdziału uprawnień do emisji w rozumieniu niniejszej ustawy.

Zatem biorąc pod uwagę opis zawarty we wniosku oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że zużywane przez Spółkę wyroby węglowe we własnej instalacji ciepłowni do procesów technologicznych, w przypadku uczestniczenia Spółki w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, podlegają zwolnieniu od podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.