Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.390.2018.2.OA
z 13 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania otrzymanych od Mieszkańców wpłat - jest prawidłowe;
• stawki podatku dla usługi świadczonej przez Gminę na rzecz Mieszkańców - jest prawidłowe;
• momentu powstania obowiązku podatkowego dla wpłat dokonywanych przez Mieszkańców na rzecz Gminy - jest prawidłowe;
• obowiązku rozliczenia w drodze odwrotnego obciążenia podatku VAT z tytułu nabycia od Wykonawcy usługi związanej z dostawą i montażem instalacji - jest prawidłowe;
• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami poniesionymi w ramach realizacji Projektu - jest prawidłowe;
• opodatkowania dofinansowania otrzymanego przez Gminę - jest nieprawidłowe;
• stawki podatku dla otrzymanego dofinansowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu - jest prawidłowe;
• opodatkowania przekazania płatności przez Gminę na rzecz Partnera w ramach wykonywania Umowy Partnerskiej - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych od Mieszkańców wpłat, stawki podatku dla usługi świadczonej przez Gminę na rzecz Mieszkańców, momentu powstania obowiązku podatkowego dla wpłat dokonywanych przez Mieszkańców na rzecz Gminy, obowiązku rozliczenia w drodze odwrotnego obciążenia podatku VAT z tytułu nabycia od Wykonawcy usługi związanej z dostawą i montażem instalacji, prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami poniesionymi w ramach realizacji Projektu, opodatkowania dofinansowania otrzymanego przez Gminę, stawki podatku dla otrzymanego dofinansowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu oraz opodatkowania przekazania płatności przez Gminę na rzecz Partnera w ramach wykonywania Umowy Partnerskiej. Wniosek uzupełniono w dniu 22 sierpnia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz uiszczenie brakującej należnej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) jest jednostką samorządu terytorialnego. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym zaspokajanie potrzeb wspólnot należy do zadań własnych gminy. W ramach wykonywania zadań własnych - o jakich mowa w szczególności w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 403 ust. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska - Gmina będzie organizowała realizację projektu pn. „…” (dalej: Projekt).

Projekt zakwalifikował się do dofinansowania ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 (poddziałanie 3.1.1 Wytwarzanie energii z odnawialnych źródeł energii). Gmina X jest beneficjentem - Liderem Projektu, odpowiedzialnym za jego realizację i finansowe rozliczenie. Natomiast Gmina Y jest Partnerem Projektu, Realizacja Projektu w Gminie będzie następowała przez struktury Urzędu Gminy X (urząd obsługując jednostkę samorządu terytorialnego).

Realizacja Projektu ma się przyczynić do wykorzystania małych źródeł energii, zlokalizowanych blisko odbiorcy, zmniejszających straty przesyłowe oraz zapewniających efekt ekologiczny poprzez wzrost udziału energii odnawialnej w konsumpcji (energetyka rozproszona), a przez to zapewniających dywersyfikację źródeł energii jak również zwiększających bezpieczeństwo energetyczne regionu przy wykorzystaniu naturalnych uwarunkowań i lokalnych potencjałów. Głównym celem, do którego osiągnięcia zmierza realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia (Projektu) jest zwiększenie poziomu produkcji energii ze źródeł odnawialnych i ogólnej produkcji energii w Gminie X i Gminie Y. Cel ten zostanie osiągnięty poprzez realizację celów bezpośrednich, jakie wynikają z analizy problemów i potrzeb Wnioskodawcy, a są to:

1. Zwiększenie liczby instalacji OZE na terenie Gminy X i Gminy Y o 440 szt., o dodatkowej zdolności wytwarzania energii cieplnej z OZE - 0,99 MWt i energii elektrycznej z OZE - 0,88 MWe.
2. Zwiększenie wielkości produkcji energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnych źródeł energii o 798,51 MWhe/rok (2019 r.).
3. Zwiększenie wielkości produkcji cieplnej pochodzącej z odnawialnych źródeł energii 710,33 MWht/rok (2019 r.).
4. Poprawa jakości powietrza atmosferycznego poprzez redukcję emisji CO₂: 902,01 tony ekwiwalentu CO₂/rok (2019 r.).
5. Podniesienie jakości i poziomu życia społeczności lokalnej.
   
   

W ramach Projektu planuje się montaż instalacji fotowoltaicznych oraz instalacji solarnych (dalej: Instalacje OZE). Instalacje OZE będą zlokalizowane na nieruchomościach mieszkańców Gminy X i Gminy Y. W zależności od uwarunkowań technicznych przewiduje się montaż instalacji na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m² oraz na dachach garaży/budynków gospodarczych przylegających, dachach garaży/budynków gospodarczych wolnostojących bądź na gruncie.

Pomiędzy Gminą a poszczególnymi mieszkańcami zawierane są umowy dotyczące warunków i zobowiązań związanych z montażem i eksploatacją instalacji OZE (dalej: Umowa).

Zgodnie z Umową każdy z mieszkańców biorący udział w Projekcie oświadczył m.in., że:

• jest mieszkańcem Gminy X;
• posiada tytuł prawny do nieruchomości, na której ma być zamontowana Instalacja OZE;
• wyraża zgodę na montaż Instalacji OZE w ramach Projektu;
• Instalację OZE będzie wykorzystywał tylko na potrzeby socjalno-bytowe domowników;
• wyraża zgodę, aby przez cały czas trwania Projektu wykonawca Instalacji OZE (wyłoniony przez Gminę stosownym postępowaniu przetargowym) zamontował Instalację OZE i przeprowadził wszelkie niezbędne do jej funkcjonowania roboty w jego budynku (wykonawca Instalacji OZE dokona montażu i uruchomienia Instalacji OZE w budynku, na co składa się montaż urządzeń i włączenie ich do wewnętrznej instalacji elektrycznej).
  
  

Natomiast Gmina oświadczyła, że:

• przeprowadzi zgodnie z przepisami, postępowanie o udzielenie zamówienia na wykonanie Instalacji OZE objętych Projektem łącznie z zawarciem umowy z wybranym wykonawcą prac;
• zabezpieczy realizację Projektu w zakresie koniecznych procedur administracyjnych, zamówień publicznych oraz procesu inwestycyjnego;
• zobowiązuje się do przeprowadzenia wszelkich spraw związanych z rzeczową realizacją Projektu, w tym jego rozliczenia i promocji;
• zapewni serwis Instalacji OZE w okresie trwałości Projektu;
• ubezpieczy wykonane zestawy Instalacji OZE przez cały okres trwałości Projektu (po zakończeniu tego okresu koszty ubezpieczenia zestawu Instalacji OZE ponosić będzie mieszkaniec).
  
  

Umowa przewiduje, że po zamontowaniu Instalacja OZE będzie własnością Gminy przez cały okres trwałości Projektu (tj. przez okres 5 lat od dnia zatwierdzenia końcowego wniosku o płatność). W tym czasie - a więc w okresie trwałości Projektu - Gmina zapewni mieszkańcowi kompletną Instalację OZE do użytkowania zgodnie z jej przeznaczeniem. Po upływie okresu trwałości Projektu kompletna Instalacja OZE zostanie przekazana mieszkańcowi na własność.

Z tytułu świadczenia realizowanego przez Gminę na rzecz mieszkańca, na przedstawionych wyżej zasadach, mieszkaniec jest obowiązany do uiszczenia wynagrodzenia w wysokości m.in. 15% kosztów kwalifikowanych Projektu oraz wszelkich kosztów niekwalifikowanych Projektu. Przy przeniesieniu własności Instalacji OZE nie będzie dochodziło już do żadnych rozliczeń. Zakłada się, wpłaty przez mieszkańców mają być dokonane w początkowej fazie realizacji Projektu, jeszcze przed dokonaniem instalacji kompletnych Instalacji OZE na nieruchomościach poszczególnych mieszkańców.

Tak jak zostało wspomniane powyżej, w trakcie realizacji Projektu Gmina przeprowadzi przetarg nieograniczony na dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych. W ten sposób wyłoniony zostanie wykonawca (dalej: Wykonawca), który dokona stosownych czynności montażowo-instalacyjnych na nieruchomościach mieszkańców.

W ramach wykonawstwa instalacji fotowoltaicznych (przez Wykonawcę na podstawie umowy z Gminą) wykonane będą następujące prace montażowe i instalacyjne:

• montaż instalacji paneli fotowoltaicznych i zadanej mocy;
• wykonanie niezbędnych konstrukcji dla instalacji paneli PV;
• wykonanie zabezpieczeń pod konstrukcje, jak także dla przewodów i zabezpieczenie ich;
• położenie okablowania do podłączenia paneli PV; zamontowania rozdzielnicy dla obsługi paneli PV;
• podłączenia rozdzielnicy paneli PV do systemu elektroenergetycznego inwestora;
• uwzględnienie optymalizatora mocy;
• uwzględnienie monitoringu instalacji (odczytów zdalnych) - zbieranie danych z instalacji PV w zakresie takich parametrów jak: uzysk energii z instalacji oraz ograniczenie emisji CO₂,
• wykonanie prac pomocniczych budowlanych: przebicia, otwory montażowe, przejścia instalacyjne przez przegrody budowlane, wypełnienie otworów oraz odtworzenie i naprawa części uszkodzonych wypraw (elementów wykończeniowych) podczas wykonywania robót budowlanych;
• wykonanie prac porządkowych mających na celu doprowadzenie obiektu do stanu pierwotnego;
• przeprowadzenie rozruchu instalacji: kontrole, próby, uruchomienie i regulacja instalacji;
• przeszkolenie właścicieli nieruchomości z zasad obsługi, użytkowania, konserwacji i bezpieczeństwa związanymi z użytkowaniem zainstalowanej instalacji fotowoltaicznej.
  
  

Natomiast w ramach wykonawstwa instalacji kolektorów słonecznych (przez Wykonawcę na podstawie umowy z Gminą) wykonane będą następujące prace:

• montaż paneli słonecznych;
• wykonanie niezbędnych konstrukcji dla instalacji solarnych;
• wykonanie zabezpieczeń pod konstrukcje, jak także dla przewodów i zabezpieczenie ich;
• położenie okablowania do podłączenia kolektorów słonecznych;
• podłączenie do istniejącej instalacji c.w.u.;
• podłączenie drugiego źródła ciepła (źródeł ciepła jeżeli istnieją inne) do górnej wężownicy zasobnika solarnego;
• montaż czytników ciepła;
• wykonanie prac pomocniczych budowlanych (przebicia, otwory montażowe, przejścia instalacyjne przez przegrody budowlane, wypełnienie otworów oraz odtworzenie).
  
  

Realizacja Projektu będzie finansowana z wpłat mieszkańców oraz z dofinansowania uzyskanego przez Gminę ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego.

W związku z realizacją Projektu mogą pojawić się również wydatki, które będą finansowane bezpośrednio przez Gminę ze środków Gminy.

Jak już wskazano Wnioskodawca jest Liderem w Projekcie, natomiast Gmina Y jest Partnerem w Projekcie.

Gmina X (Lider) i Gmina Y (Partner) zawarły umowę o partnerstwie na rzecz realizacji Projektu (dalej: ,,Umowa Partnerska”). Z Umowy Partnerskiej wynika m.in., że wszystkie płatności dokonywane w związku realizacją Projektu pomiędzy Liderem Projektu a Partnerem będą dokonywane za pośrednictwem wyodrębnionych dla Projektu rachunków bankowych. Lider Projektu (Gmina) będzie w tym zakresie odpowiedzialny za przekazywanie środków finansowych (związanych z realizacją Projektu) do Partnera (Gminy Y).

Przekazanie kolejnych transz dofinansowania będzie odbywało się w sposób następujący:

1. złożenie przez Partnera do Lidera Projektu zestawień poniesionych wydatków zgodnie z aktualnym wzorem wniosku o płatność oraz wyciągów bankowych rachunku, w terminie do 7 dnia od zakończenia okresu rozliczeniowego, na podstawie których Lider Projektu złoży wniosek o płatność do Instytucji Pośredniczącej;
2. zatwierdzenie powyższego zestawienia przez Lidera Projektu;
3. wystąpienie przez Lidera Projektu do Instytucji Pośredniczącej z wnioskiem o płatność celem otrzymania środków na dofinansowanie Projektu. W przypadku wątpliwości ze strony Instytucji Pośredniczącej do dokumentów Partnera, udziela on - za pośrednictwem Lidera Projektu - odpowiednich wyjaśnień umożliwiających zatwierdzenie wydatków w ramach danego wniosku o płatność;
4. zatwierdzenie wniosku o płatność przez Instytucję Pośredniczącą;
5. dostępność środków na wyodrębnionym rachunku bankowym projektowym Lidera Projektu.
   
   

Następnie Lider Projektu przekazuje płatności (środki pieniężne) Partnerowi - w ramach wykonania Umowy Partnerskiej - w terminie nie dłuższym niż 7 dni roboczych od otrzymania środków na rachunek wyodrębniony Projektu, wynikających z zatwierdzenia przez Instytucję Pośredniczącą wniosku o płatność.

Dodać należy, że przetarg nieograniczony na dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych, który przeprowadzi Gmina i w wyniku którego zostanie wyłoniony Wykonawca, będzie obejmował wykonanie Instalacji OZE zarówno u mieszkańców Gminy X, jak również Gminy Y.

Innymi słowy, umowa pomiędzy Gminą (Wnioskodawcą) a Wykonawcą będzie obejmować realizację instalacji OZE i mieszkańców Gminy X, jak również mieszkańców Gminy Y, przy czym w warunkach przetargu zawarte zostanie postanowienie (zastrzeżone), że każda z gmin będzie dokonywać płatności za realizację prac obejmujących wykonanie Instalacji OZE na nieruchomościach mieszkańców danej gminy. Zatem, Gmina X dokonana zapłaty na rzecz Wykonawcy w związku z realizacją przez Wykonawcę Instalacji OZE u mieszkańców Gminy X, natomiast Gmina Y dokona zapłaty na rzecz Wykonawcy w związku z realizacją przez Wykonawcę Instalacji OZE u mieszkańców Gminy Y.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jak wskazano we wniosku: w zależności od uwarunkowań technicznych przewiduje się montaż instalacji na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m² oraz na dachach garaży/budynków gospodarczych przylegających, dachach garaży/budynków gospodarczych wolnostojących bądź na gruncie.
   Zdaniem Gminy montaż instalacji fotowoltaicznych oraz instalacji solarnych na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych będących prywatną własnością mieszkańców będzie wykonywany w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 uptu tj. w ramach modernizacji / termomodernizacji.
   Budynki mieszkalne, na których będą montowane Instalacje OZE będą budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi, mieszczącymi się w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, których powierzchnia nie przekracza 300 m². W konsekwencji będą to obiekty budownictwa mieszkaniowego objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu uptu.
   Natomiast w pozostałych przypadkach tj. montażu Instalacji OZE na garażach, budynkach gospodarczych lub gruncie, świadczenia Gminy w ramach realizacji Projektu będą opodatkowane stawką podstawową 23% VAT (w tym zakresie art. 41 ust. 12 uptu nie znajdzie zastosowania).
2. Otrzymanie dofinansowania ma wpływ na decyzję o realizacji Projektu. W przypadku braku uzyskania dofinansowania, prawdopodobnie Projekt nie byłby realizowany.
3. Gmina otrzymała dofinansowanie ze środków unijnych na realizację Projektu pn. „….”. Otrzymane dofinansowanie nie może być przeznaczone na inny projekt lub na inny cel.
4. W przypadku braku otrzymania dofinansowania Projekt raczej nie byłby realizowany. Potencjalnie Gmina w takiej sytuacji mogłaby dokonać analizy możliwości i zakresu realizacji Projektu z istotnym udziałem środków własnych. Konieczne byłoby sprecyzowanie nowych źródeł jego finansowania z uwzględnieniem postanowień budżetu Gminy oraz jej planów i możliwości finansowych. W następstwie dokonania analiz finansowych mogłaby zostać przedstawiona mieszkańcom propozycja (oferta) realizacji działań inwestycyjnych na innych warunkach (m.in. zakładających wyższą odpłatność ze strony mieszkańców).
5. Dokumentacja projektowa przewiduje, że dofinansowanie Projektu stanowi 85% kosztów kwalifikowanych. Świadczenie ze strony mieszkańca stanowić będzie 15% kosztów kwalifikowanych (odnoszonych do wartości danej Instalacji OZE) powiększone o stosownie wyliczoną wartość VAT. Zakłada się, że wartość świadczenia ze strony mieszkańca będzie uzależniona od ostatecznej wartości danej Instalacji OZE.
   Jednocześnie należy zauważyć, że otrzymane przez Gminę środki z tytułu dofinansowania Projektu nie mają bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług na rzecz mieszkańców. Kwota przyznanej dotacji wpływa na ilość gospodarstw biorących udział w Projekcie, a nie ma wpływu na cenę świadczenia, ponieważ zakłada się, że w przypadku przyznania mniejszej lub większej kwoty dotacji cena (wysokość) świadczenia ponoszonego przez mieszkańców nie uległaby zmianie.
6. Nabywane w związku z realizacją Projektu towary i usługi będą wykorzystywane - na zasadach opisanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o interpretację - wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych tj. kompleksowego świadczenia Gminy na rzecz mieszkańców polegającego na montażu kompletnej Instalacji OZE, zapewnieniu jej używania i przekazania na własność na zasadach określonych w Umowie.
7. Umowa zawarta z mieszkańcami przewiduje, że Gmina dokona wszystkich niezbędnych czynności związanych z montażem i zapewnieniem kompletnych Instalacji OZE. Tak więc Umowa obejmuje - wraz z usługą montażu Instalacji OZE - zapewnienie przez Gminę towarów niezbędnych do wykonania Instalacji OZE.
8. W związku z realizacją Projektu Gmina ogłosiła przetarg nieograniczony, dzieląc go na dwie części tj.
   1. część I - kompleksowe zaprojektowanie i montaż instalacji fotowoltaicznych wytwarzających energię elektryczną w 136 indywidualnych gospodarstwach;
   2. część II - kompleksowe zaprojektowanie i montaż instalacji kolektorów słonecznych wytwarzających energię cieplną w 94 indywidualnych gospodarstwach.
   Zgodnie z dokumentacją przetargową każdy z Wykonawców może złożyć ofertę na jedną lub dwie części. Tak więc w ramach realizacji Projektu może być zawarta jedna umowa z jednym Wykonawcą łącznie na część I i II albo mogą być zawarte dwie umowy z Wykonawcą (Wykonawcami) - na montaż instalacji fotowoltaicznych oraz na montaż kolektorów słonecznych. Ilość umów jest (będzie) uzależniona od złożonych Gminie ofert przez potencjalnych wykonawców. Należy przy tym zaznaczyć, że nie będą zawierane odrębne umowy na poszczególne czynności w ramach ww. dwóch części.
   Ponadto:
   1. Nie nastąpi odrębne fakturowanie poszczególnych czynności, może jednak nastąpić odrębne fakturowanie części I (kompleksowe zaprojektowanie i montaż instalacji fotowoltaicznych wytwarzających energię elektryczną w 136 indywidualnych gospodarstwach) oraz części II (kompleksowe zaprojektowanie i montaż instalacji kolektorów słonecznych wytwarzających energię cieplną w 94 indywidualnych gospodarstwach) osobno dla każdej Gminy biorącej udział w Projekcie tj. Gminy X i Gminy Y.
   2. Zdaniem Gminy wszystkie wykonywane przez Wykonawcę czynności będą ze sobą ściśle powiązane, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość. Z punktu widzenia Gminy istotne jest nabycie świadczenia w postaci:
      1. kompleksowego zaprojektowania i montażu instalacji fotowoltaicznych wytwarzających energię elektryczną w 136 indywidualnych gospodarstwach;
      2. kompleksowego zaprojektowania i montażu instalacji kolektorów słonecznych wytwarzających energię cieplną w 94 indywidualnych gospodarstwach,
      a nie poszczególnych elementów (części) ww. świadczeń.
   3. Elementem dominującym w ramach wykonywanych przez Wykonawcę czynności będą czynności związane z montażem Instalacji OZE na nieruchomościach mieszkańców (instalacji fotowoltaicznej oraz instalacji kolektorów słonecznych).
   4. Zakłada się określenie wynagrodzenia dla:
      1. kompleksowego zaprojektowania i montażu instalacji fotowoltaicznych wytwarzających energię elektryczną w 136 indywidualnych gospodarstwach (pierwsze wynagrodzenie),
      2. kompleksowego zaprojektowania i montaż instalacji kolektorów słonecznych wytwarzających energię cieplną w 94 indywidualnych gospodarstwach (drugie wynagrodzenie).
         Zakłada się zapłatę wynagrodzenia obejmującego część I oraz część II, a nie poszczególne czynności (części) wchodzące w skład tych części. Zakłada się przy tym możliwość wystawiania tzw. faktur częściowych (na częściowe wykonanie świadczenia - z uwagi na zakładaną wysoką wartość umowy/umów dotyczących realizacji Projektu).
   5. Zakłada się, że z tytułu wykonania przedmiotu umowy każda Gmina otrzyma dwie faktury, odrębnie za część I i odrębnie za część II (nie można jednak wykluczyć sytuacji, gdy Wykonawca - w następstwie negocjacji umowy - będzie chciał wystawiać np. fakturę za częściowe wykonanie, w takim przypadku przedmiot umowy będzie wykonywany częściami, każda część będzie odrębnie odbierana i fakturowana).
   6. Zdaniem Gminy nabyte od Wykonawcy świadczenie dotyczące Instalacji OZE będą kwalifikowane do:
      1. grupowania PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych - w przypadku montażu instalacji solarnych oraz
      2. grupowania PKWiU 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych - w przypadku montażu paneli fotowoltaicznych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane przez Gminę wpłaty od poszczególnych mieszkańców stanowią wynagrodzenie za świadczenie realizowane przez Gminę stanowiące czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - czy wykonywana przez Gminę czynność podlegająca opodatkowaniu VAT stanowi odpłatne świadczenie usług oraz według jakiej stawki podatku (VAT) czynność ta powinna być opodatkowana?
3. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - kiedy powstanie obowiązek podatkowy od otrzymanych przez Gminę wpłat od mieszkańców?
4. Czy do nabywanego przez Gminę od Wykonawcy świadczenia (w zakresie dostawy i montażu instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych) będzie miała zastosowanie procedura odwróconego obciążenia, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 uptu, a jeśli tak, to jakie stawki VAT Gmina jako nabywca powinna zastosować?
5. Czy Gminie przysługiwać będzie pełne prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi w ramach realizacji Projektu?
6. Czy otrzymane przez Gminę dofinansowanie w jakikolwiek sposób wpłynie na rozliczenia VAT związane z Projektem, w szczególności czy wpłynie na wysokość podstawy opodatkowania świadczenia realizowanego przez Gminę na rzecz mieszkańca w ramach Projektu (czy przedmiotowe dofinansowanie będzie stanowiło część podstawy opodatkowania)?
7. W przypadku uznania, że otrzymane przez Gminę dofinansowanie będzie stanowiło część podstawy opodatkowania - według jakiej stawki podatku (VAT) powinno być ono opodatkowane oraz kiedy powstanie obowiązek podatkowy w tym zakresie?
8. Czy przekazane przez Gminę płatności na rzecz Partnera (środków pieniężnych w ramach wykonania Umowy Partnerskiej) w związku z realizacją Projektu będą stanowiły wynagrodzenie za czynności podlegające opodatkowaniu VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1, 2 i 3

Otrzymane przez Gminę wpłaty od poszczególnych mieszkańców będą stanowiły wynagrodzenie za świadczenie Gminy stanowiące czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wykonywane w ten sposób przez Gminę czynności podlegające opodatkowaniu VAT stanowić będą odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT stawką podatku w wysokości:

8% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych,

23% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach garaży, budynków gospodarczych bądź na gruncie.

Obowiązek podatkowy od otrzymanych przez Gminę od mieszkańców wpłat powstanie na zasadzie przewidzianej w art. 19a ust. 8 uptu.

Ad. 4

Do nabywanego przez Gminę od Wykonawcy świadczenia (w zakresie dostawy i montażu instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych) będzie miała zastosowanie procedura odwróconego obciążenia, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 uptu.

Gmina jako nabywca powinna opodatkować przedmiotową transakcję stawką:

• 8% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych,
• 23% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach garaży, budynków gospodarczych bądź na gruncie.
  
  

Ad. 5

Gminie przysługiwać będzie pełne prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi w ramach realizacji Projektu.

Ad. 6

Otrzymane przez Gminę dofinansowanie nie wpłynie w jakikolwiek sposób na rozliczenia VAT związane z Projektem, w szczególności nie wpłynie na wysokość podstawy opodatkowania świadczenia realizowanego przez Gminę na rzecz mieszkańca w ramach Projektu (przedmiotowe dofinansowanie nie będzie stanowić części podstawy opodatkowania).

Ad. 7

W przypadku uznania przez organ podatkowy, że otrzymane przez Gminę dofinansowanie będzie stanowiło część podstawy opodatkowania, powinno być ono opodatkowane według stawki właściwej dla czynności, z którą dofinansowanie to jest związane, tj.

• 8% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych,
• 23% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach garaży, budynków gospodarczych bądź na gruncie.
  
  

Obowiązek podatkowy w tym zakresie powstanie w momencie otrzymania całości lub części dofinansowania, tj. w momencie uznania rachunku bankowego Gminy.

Ad. 8

Przekazane przez Gminę płatności na rzecz Partnera w związku z realizacją Projektu (środków pieniężnych w ramach wykonania Umowy Partnerskiej) nie będą stanowiły wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie;

Ad. 1, 2 i 3

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 2a uptu w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na podstawie art. 15 ust. 1 uptu podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei ust. 6 tego przepisu wskazuje, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnym przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W analizowanej sprawie Gmina będzie działała jako podatnik VAT, gdyż zakres jej świadczeń będzie realizowany na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z mieszkańcami.

Na mocy tych Umów Gmina zobowiązała się m.in. do montażu Instalacji OZE, przekazania ich mieszkańcom do korzystania, a następnie - po upływie okresu trwałości Projektu - do przeniesienia ich własności. Dodatkowo Gmina jest zobowiązana do zabezpieczenia rzeczowej realizacji Projektu, na którą składa się wyłonienie wykonawcy odpowiedzialnego za dostawę i montaż Instalacji OZE, sprawowanie bieżącego nadzoru inwestorskiego, przeprowadzenie odbiorów końcowych oraz rozliczenie finansowe Projektu. Z kolei z drugiej, strony, mieszkańcy zobowiązali w Umowach, do dokonania stosownych wpłat pieniężnych na rzecz Gminy.

Tym samym w przedmiotowej sprawie wystąpi - po stronie Gminy - czynność podlegająca opodatkowaniu VAT stanowiąca odpłatne świadczenie usług (przez Gminę na rzecz mieszkańców).

Usługom świadczonym przez Gminę odpowiada określone wynagrodzenie, do którego zapłaty zobowiązani są mieszkańcy. W konsekwencji należy uznać, że w związku z realizacją Projektu i zawartymi Umowami z mieszkańcami Gmina dokonuje odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu podlega podatkowaniu VAT.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 23% (stosownie do art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 uptu).

Z kolei w myśl art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 uptu, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3, stawka podatku wynosi 8% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 12 uptu stawkę podatku 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Według art. 2 pkt 12 uptu, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1991 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkalniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Budynki mieszkalne osób fizycznych, na których będą montowane Instalacje OZE będą budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi, których powierzchnia nie przekracza 300 m², w konsekwencji będą to obiekty budownictwa mieszkaniowego objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu uptu.

Odnosząc się natomiast do znaczenia użytych w art. 41 ust. 12 sformułowań ,,modernizacja” i „termomodernizacja” należy wskazać, że przepisy uptu nie definiują tych pojęć.

W rozumieniu powszechnym modernizacja to ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów w art. 2 pkt 2 znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

W analizowanej sprawie cele realizowanego Projektu mają być osiągnięte poprzez zamontowanie, a następnie udostępnienie (zapewnienie) instalacji solarnych lub instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych budynkach gospodarczych, garażach lub na gruncie mieszkańców, W założeniu wszystkie świadczenia Gminy mają na celu poprawę i usprawnienie sytuacji energetycznej/cieplnej danego budynku, w tym obniżenie kosztów energii elektrycznej/cieplnej. Jest to zatem ulepszenie i zwiększenie wartości danego budynku. W konsekwencji świadczenie realizowane przez Gminę należy zaklasyfikować jako modernizację (względnie termomodernizację lub elektromodemizację) obiektów budowlanych.

Tym samym świadczenia Gminy w ramach realizacji Projektu na rzecz mieszkańców w przypadku montażu Instalacji OZE na budynkach mieszkalnych będą opodatkowane stawką 8% VAT (jako odpłatne świadczenie usług). Natomiast w pozostałych przypadkach tj. montażu Instalacji OZE na garażach, budynkach gospodarczych lub gruncie, świadczenia Gminy w ramach realizacji Projektu będą opodatkowane stawką podstawową 23% VAT.

Z kolei obowiązek podatkowy od przedmiotowych usług powstanie w momencie otrzymania przez Gminę wpłat od mieszkańców zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 19a ust. 8 uptu. Przepis ten stanowi bowiem, że jeżeli przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi otrzymano całość tub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany tub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Ad. 4

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 uptu wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 119,
• usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
  
  

Jak stanowi art. 17 ust. 2 uptu w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonując dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1h uptu w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W załączniku nr 14 do uptu w poz. 2-48 zawarto listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W treści przywołanych powyższej przepisów został uregulowany tzw. mechanizm odwróconego obciążenia, polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na nabywcę. Mechanizm ten jest stosowany m.in. w przypadku podatników, na rzecz których świadczona jest - przez czynnego podatnika VAT - usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 w poz. 2 -48. Dodatkowo usługodawca powinien świadczyć te usługi jako podwykonawca.

Przepisy uptu nie definiują pojęcia podwykonawcy. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

W załączniku nr 14 uptu wskazane zostały takie usługi budowlane jak:

• Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu (PKWiU 43.21.10.1);
• Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych (PKWiU 43.21.10.2);
• Roboty związane z wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających (PKWiU 43.22.11.0);
• Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych (PKWiU 43.22.12.0).
  
  

W analizowanej sprawie w ramach realizacji Projektu Gmina zobowiązała się do określonych świadczeń na rzecz mieszkańców polegających m.in. na zapewnieniu montażu Instalacji OZE na nieruchomościach, do których tytuł prawny posiadają mieszkańcy. Ponadto Umowy zawarte z mieszkańcami przewidują, że po zakończeniu prac montażowych Instalacje OZE pozostaną własnością Gminy, a Gmina zapewni mieszkańcom wspomniane Instalacje OZE do korzystania na cały czas okresu trwałości Projektu.

Na dostawę i montaż Instalacji OZE Gmina przeprowadzi przetarg nieograniczony, w którym wyłoni Wykonawcę. W ramach wykonawstwa instalacji fotowoltaicznych i instalacji solarnych wykonane zostaną przez Wykonawcę ściśle określone prace montażowe i instalacyjne szczegółowo opisane w opisie zdarzenia. Gmina będzie bezpośrednim nabywcą tych usług i na Gminę będą wystawiane faktury przez Wykonawcę.

Skoro więc Gmina świadczy na rzecz mieszkańca usługi związane z zamontowaniem i udostępnianiem Instalacje OZE wraz z przeniesieniem ich własności po okresie trwałości Projektu, a jednocześnie w celu realizacji tych świadczeń wyłoni w drodze przetargu Wykonawcę na dostawę i montaż Instalacji OZE, to w tym zakresie będzie korzystać z usług podwykonawcy.

Zdaniem Gminy nabyte od Wykonawcy usługi, związane z zakupem i montażem Instalacji OZE należy zakwalifikować do danego grupowania PKWiU w następujący sposób:

• montaż instalacji solarnych - grupowanie PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych;
• montaż paneli fotowoltaicznych - grupowanie PKWiU 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych.
  
  

Wykonawca świadczący usługi montażu Instalacji OZE prawdopodobnie będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że w sytuacji, gdy usługi związane z dostawą i montażem instalacji OZE - przedstawione w opisie zdarzenia złożonego wniosku - będą nabywane od Wykonawcy będącego podatnikiem VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 uptu, wówczas Gmina przy ich nabyciu będzie zobowiązana do rozliczenia podatku należnego na zasadzie przewidzianej w art. 17 ust. 1 pkt 8 uptu.

Jednocześnie usługi te będą opodatkowane stawką VAT:

• 8% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych.
• 23% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach garaży, budynków gospodarczych bądź na gruncie.
  
  

W zakresie zastosowania odpowiedniej stawki podatku w pełni aktualna pozostaje argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu do pkt 1-3 niniejszego wniosku.

Ad. 5

Na podstawie art. 86 ust. 1 uptu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest istnienie związku zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zasada ta jest wyrazem zasady neutralności, przejawiająca się w tym, że podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru tego podatku. Oznacza to, że VAT nie powinien obciążać podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ostatecznymi odbiorcami, gdyż ciężarem tego podatku powinien być obciążony ostateczny ich beneficjent, czyli konsument będący ostatnim ogniwem tego obrotu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. 1 uptu kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w świetle art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a uptu kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest usługobiorca.

W przedmiotowej sprawie Gmina będzie nabywała usługi od Wykonawcy w zakresie dostawy i montażu Instalacji OZE, a także inne usługi związane z realizacją Projektu. Nabyte usługi będą miały związek z realizowanymi przez Gminę opodatkowanymi VAT świadczeniami na rzecz mieszkańców w ramach realizacji Projektu. Z uwagi na fakt te świadczenia Gminy na rzecz mieszkańców będą podlegały opodatkowaniu VAT, Gmina będzie miała pełne prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia usług związanych z realizacją Projektu, w tym w zakresie dostawy i montażu Instalacji OZE.

Nabyte usługi będą bowiem bezpośrednio i wyłącznie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W przypadku, gdy nabywane przez Gminę usługi będą objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia kwotę podatku naliczonego będzie stanowiła kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego podatnikiem będzie Gmina (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 uptu).

Ad. 6

Otrzymane przez Gminę dofinansowanie nie wpłynie w jakikolwiek sposób na rozliczenia VAT związane Projektem, w szczególności nie wpłynie na wysokość podstawy opodatkowania świadczenia realizowanego przez Gminę na rzecz mieszkańca w ramach Projektu (dofinansowanie nie będzie stanowiło części podstawy opodatkowania).

Należy zauważyć, że stosownie do art. 29a ust. 1 uptu podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2- 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust- 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Dla określenia czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane VAT (a więc czy stanowią element podstawy opodatkowania) istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania, że dotacja stanowi podstawę opodatkowania jest stwierdzenie, że dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę towaru lub usługi. Z przepisu art. 29a ust. 1 uptu jednoznacznie bowiem wynika, że do podstawy podatkowania podatkiem od towarów i usług wliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Oznacza to, że dotacje o innym charakterze - nie wpływające bezpośrednio na cenę transakcji (np. dotacje stanowiące dofinansowanie do kosztów działalności podatnika) - nie wchodzą do podstawy opodatkowania, i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Nie będzie więc stanowić podstawy opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, która jest przeznaczona na sfinansowanie określonej działalności czy działań.

Powyższe oznacza, że dofinansowanie otrzymane przez Gminę na realizację Projektu nie będzie stanowić podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 uptu.

Gmina nie ma zatem obowiązku odprowadzać VAT należnego z tego tytułu (od otrzymanego dofinansowania wiązanego z realizacją Projektu). Podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług będzie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, którą będzie uiszczał mieszkaniec biorący udział w Projekcie zgodnie z zawartą Umową.

Otrzymane przez Gminę środki z tytułu dofinansowania Projektu nie będą miały bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług na rzecz mieszkańców. Kwota przyznanej dotacji będzie miała wpływ na ilość gospodarstw biorących udział w Projekcie, a nie będzie miała wpływu na cenę świadczenia, ponieważ w przypadku przyznania mniejszej lub większej kwoty dotacji cena poszczególnych Instalacji OZE dla gospodarstwa nie uległaby zmianie.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, otrzymana dotacja (dofinansowanie) z Regionalnego Programu Operacyjnego, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a podstawę opodatkowania w przedstawionym opisie sprawy - w rozliczeniach pomiędzy Gminą a mieszkańcami - będą stanowiły wyłącznie otrzymane przez Gminę wpłaty mieszkańców (z tytułu odpłatności w ramach Umowy).

Ad. 7

W przypadku uznania przez organ podatkowy, że otrzymane przez Gminę dofinansowanie na realizację Projektu będzie stanowiło podstawę opodatkowania, powinno być ono opodatkowane według stawki właściwej za czynności, z którą dofinansowanie to jest związane. W konsekwencji dofinansowanie powinno być opodatkowane stawką VAT:

• 8% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych,
• 23% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach garaży, budynków gospodarczych bądź na gruncie.
  
  

Jeżeli bowiem dofinansowanie zostanie uznane za mające bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych prze Gminę, to nie stanowi ono przedmiotu samoistnego opodatkowania, lecz jest elementem wynagrodzenia Gminy z tytułu świadczenia konkretnej usługi, podlegającej opodatkowaniu według właściwej dla niej stawki.

W takim przypadku, w omawianym zakresie obowiązek podatkowy powstanie w momencie otrzymania przez Gminę całości lub części dofinansowania tj. w momencie uznania rachunku bankowego Gminy. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 5 pkt 2 uptu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

Ad. 8

Przyjęty w Projekcie i Umowie Partnerskiej sposób rozliczenia środków pomiędzy Liderem a Partnerem nie oznacza, że Partner dokonuje odpłatnego świadczenia usług lub odpłatnej dostawy towarów na rzecz Lidera, ani na odwrót.

W konsekwencji przekazywane przez Lidera na rzecz Partnera płatności w związku z realizacją Projektu nie będą stanowiły wynagrodzenia za świadczone usługi lub dostawę towarów. Będą to wyłącznie wewnętrzne przepływ pieniężne związane z realizacją Projektu, które nie będą podlegały opodatkowaniu VAT. Przekazywanie tych płatności (środków pieniężnych) będzie mieć związek ze wspólną realizacją Projektu przez gminy oraz będzie następowało jedynie w związku wykonania Umowy Partnerskiej (a nie w związku z realizacją przez Gminę Y na rzecz Wnioskodawcy jakiegokolwiek świadczenia w rozumieniu art. 5 ust. 1 uptu).

Jak zostało wykazane w poprzednich punktach świadczenie usługi wystąpi wyłącznie pomiędzy Wykonawcą a Gminą oraz pomiędzy Gminą a mieszkańcem. Natomiast w relacjach pomiędzy Gminą (Liderem Projektu) a Gminą Y (Partnerem Projektu) nie wystąpią czynności podlegające opodatkowaniu VAT. Tym samym przepływ środków pieniężnych z rachunku bankowego Gminy na rachunek bankowy Gminy Y nie będzie wiązał się z powstaniem obowiązku podatkowego. Przekazanie płatności należy zatem traktować jako niepodlegające VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

• opodatkowania otrzymanych od Mieszkańców wpłat - jest prawidłowe;
• stawki podatku dla usługi świadczonej przez Gminę na rzecz Mieszkańców - jest prawidłowe;
• momentu powstania obowiązku podatkowego dla wpłat dokonywanych przez Mieszkańców na rzecz Gminy - jest prawidłowe;
• obowiązku rozliczenia w drodze odwrotnego obciążenia podatku VAT z tytułu nabycia od Wykonawcy usługi związanej z dostawą i montażem instalacji - jest prawidłowe;
• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami poniesionymi w ramach realizacji Projektu - jest prawidłowe;
• opodatkowania dofinansowania otrzymanego przez Gminę - jest nieprawidłowe;
• stawki podatku dla otrzymanego dofinansowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu - jest prawidłowe;
• opodatkowania przekazania płatności przez Gminę na rzecz Partnera w ramach wykonywania Umowy Partnerskiej - jest prawidłowe.
  
  

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU); dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że gmina – zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.) – posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, o czym stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Odnosząc się zatem do kwestii opodatkowania czynności wykonywanych przez Gminę na rzecz Mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) należy wskazać, że analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w rozpatrywanej sprawie będą występowały skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonane między dwiema stronami umowy, tj. między Gminą (która zobowiązała się do zakupu i montażu instalacji solarnych i fotowoltaicznych na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych oraz na dachach garaży/budynków gospodarczych przylegających oraz wolnostojących stanowiących własność Mieszkańców Gminy), a Mieszkańcami, którzy zobowiążą się do wniesienia wkładu do przedmiotowego projektu.

Wobec powyższego wystąpi bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy a płatnościami wnoszonymi przez Mieszkańców. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz Mieszkańców należy stwierdzić, że usługi montażu instalacji solarnych i instalacji fotowoltaicznych, które wykona Gmina w zamian za otrzymane wpłaty od mieszkańców, będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy.

Według art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt pkt 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – art. 41 ust. 12 ustawy.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – według art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Jak stanowi art. 41 ust. 12b ustawy – do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Według art. 2 pkt 12 ustawy – przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKO w dziale 11.

Jak wynika z art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, przez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

W dziale 11 cyt. rozporządzeniem mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków:

• budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
• budynki zbiorowego zamieszkania – 113.
  
  

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, w celu ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji, należy ustalić czy dokonywane są one w ramach remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wskazać przy tym należy, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego oraz powszechnego rozumienia.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.) – przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy – przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przez przebudowę – zgodnie z pkt 7a tego artykułu – należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Z kolei definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja w rozumieniu przyjętym w języku polskim powszechnie oznacza ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r., poz. 130, z późn. zm.), znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Z kolei, według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły. Pojęcie „modernizacja” oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś, natomiast termomodernizacja to modernizacja dotycząca ocieplenia budynku (pierwszy człon wyrazu wskazuje na związek z ciepłem tego, co oznacza człon drugi) - według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że: „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia.

Montaż – wg powyższego słownika – to „składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość”. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. W konsekwencji, do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

Z powyższego wynika, że prawo do zastosowania 8% stawki podatku wystąpi wówczas, gdy inwestycja będzie dotyczyła obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, przy założeniu, że usługa będzie wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Odnosząc się do stawki podatku dla czynności montażu instalacji należy wskazać, że jej wysokość jest uzależniona od miejsca zainstalowania instalacji.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że:

1. w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m², w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, gdy budynki te stanowią obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy – to ww. czynności będą opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy;
2. w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach garaży, budynków gospodarczych bądź na gruncie, zastosowania nie znajdzie 8% stawka w podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy. Zatem montaż instalacji w takiej sytuacji będzie opodatkowany według 23% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.
   
   

Obowiązek podatkowy – zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na mocy art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Według art. 19a ust. 8 ustawy – jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania przez Gminę wpłat od mieszkańców powstanie zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 19a ust. 8 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako nr 1-3 należało uznać za prawidłowe.

Z kolei, wątpliwości Wnioskodawcy – wyrażone w pytaniu nr 4 wniosku – dotyczą określenia, czy po stronie Gminy powstanie obowiązek rozliczenia podatku należnego na zasadzie tzw. odwrotnego obciążenia oraz jaką stawkę podatku Wnioskodawca jako nabywca powinien zastosować.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenie podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Zatem podwykonawca, to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Natomiast w przypadku wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Dla zastosowania odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Mając na uwadze wskazany przez Wnioskodawcę opis sprawy należy przyjąć, że Gmina wykonując usługę polegającą na wykonaniu instalacji OZE na rzecz uczestników projektu, tj. mieszkańców działa w charakterze głównego wykonawcy. Efektem prac, jakich oczekują mieszkańcy w ramach zawartej z Gminą umowy, jest wykonanie instalacji OZE. Z tego względu mieszkaniec, a nie Gmina, jest podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości przedmiotowej usługi (tj. inwestorem). W tym przypadku fakt przeniesienia przez Gminę prawa do własności ww. instalacji po okresie trwałości projektu nie wpływa na określenie jej pozycji jako inwestora. Przedmiotem czynności wykonywanych przez Gminę nie jest bowiem samo przekazanie prawa własności przedmiotowych instalacji lecz świadczenie usługi budowlanej. Sam fakt, że mieszkaniec decyduje się przystąpić do projektu i zrealizować inwestycję na preferencyjnych warunkach nie powoduje, że traci status inwestora na rzecz Gminy.

Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcą świadczącym usługi budowlane mieszczące się w załączniku nr 14 do ustawy, realizującego przedmiotową usługę wykonania instalacji, będzie wchodzić w rolę świadczącego ww. usługę na rzecz mieszkańców, z którymi ma podpisane stosowne umowy cywilnoprawne.

Zatem, Gmina jako główny wykonawca nabywając usługi budowlane polegające na wykonaniu instalacji OZE, które mieszczą się w załączniku nr 14 do ustawy, od kontrahenta, działającego w tym przypadku w charakterze podwykonawcy, zobowiązana będzie do ich opodatkowania i rozliczenia podatku należnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Wobec powyższego, nabywane od podwykonawcy usługi budowlane będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Tym samym, należy uznać, że w przypadku usługi budowlanej skalsyfikowanej w grupowaniu PKWiU 43.22.12.0 oraz 43.21.10.2 Gmina jest wykonawcą wobec mieszkańców, którym następnie odsprzeda nabyte usługi. Zatem, wykonawca usługi budowlanej będzie w tej sytuacji występował w charakterze podwykonawcy. W związku z powyższym Gmina stanie się podatnikiem VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy dla nabywanych od podwykonawcy usług i będzie zobowiązana do ich opodatkowania i rozliczenia podatku należnego na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Jednocześnie usługi te będą opodatkowane stawką VAT:

• 8% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych.
• 23% - w przypadku montażu Instalacji OZE na dachach garaży, budynków gospodarczych bądź na gruncie.
  
  

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do kwestii ustalenia, czy otrzymane przez Gminę dofinansowanie w jakikolwiek sposób wpłynie na rozliczenia VAT związane z Projektem, w szczególności czy wpłynie na wysokość podstawy opodatkowania świadczenia realizowanego przez Gminę na rzecz mieszkańca w ramach Projektu oraz czy w przypadku uznania, że otrzymane przez Gminę dofinansowanie będzie stanowiło część podstawy opodatkowania - określenia stawki podatku oraz momentu powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie należy stwierdzić, że na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy – w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru, czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Cytowany powyżej przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów, czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje (dotacje) bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W odniesieniu do kwestii ustalenia, czy otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji OZE: kolektorów słonecznych i instalacji fotowoltaicznych na rzecz mieszkańców stanowi podstawę opodatkowana należy stwierdzić, że w opinii tut. organu, przekazane dla Wnioskodawcy środki w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 na realizację przedmiotowego projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Należy bowiem zauważyć, że okoliczności sprawy nie potwierdzają, że otrzymane przez Gminę środki zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz jak wynika z opisu sprawy, otrzymane dofinansowanie nie może być przeznaczone na inny projekt lub inny cel.

Ponadto, jak wynika z okoliczności sprawy otrzymanie dofinansowania ma wpływ na decyzję o realizacji Projektu. Potencjalnie Gmina w takiej sytuacji mogłaby dokonać analizy możliwości i zakresu realizacji Projektu z istotnym udziałem środków własnych. Konieczne byłoby sprecyzowanie nowych źródeł jego finansowania z uwzględnieniem postanowień budżetu Gminy oraz jej planów i możliwości finansowych. W następstwie dokonania analiz finansowych mogłaby zostać przedstawiona mieszkańcom propozycja (oferta) realizacji działań inwestycyjnych na innych warunkach (m.in. zakładających wyższą odpłatność ze strony mieszkańców).

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że w świetle całokształtu okoliczności przedstawionych w niniejszej sprawie, czynnością jaką Gmina dokona na rzecz mieszkańców biorących udział w projekcie jest wykonanie instalacji OZE: kolektorów słonecznych i instalacji fotowoltaicznych, na poczet którego Gmina pobiera wpłatę, wskazaną w umowie zawartej pomiędzy mieszkańcem a Wnioskodawcą.

W przedmiotowej sprawie otrzymane przez Gminę dofinansowanie na realizację projektu pn.: „....” w części w jakiej pokrywa cenę świadczonych usług na rzecz mieszkańców, stanowi zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej, mającą bezpośredni wpływ na cenę, a zatem stanowiącą podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy, która co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług dotyczących wykonania instalacji OZE jest nie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, którą wpłaca mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację przedmiotowego projektu w części w jakiej mają one bezpośredni wpływ na cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako 6 należało uznać za nieprawidłowe.

W rezultacie, gdy wpłaty mieszkańców oraz otrzymana przez Gminę dotacja z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczą usługi instalacji OZE na dachach i elewacjach budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m², która jest dokonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, to będą one opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy. Natomiast w sytuacji, gdy wpłaty mieszkańców oraz otrzymana przez Gminę dotacja dotyczą usługi instalacji OZE na dachach garaży, budynków gospodarczych bądź na gruncie, wówczas zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23%.

Odnosząc się natomiast do momentu powstania obowiązku podatkowego dla otrzymanej datacji (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 7) należy wskazać, że zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

Według art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W oparciu o art. 19a ust. 7 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty (art. 19a ust. 8 ustawy).

Reasumując, obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanej przez Gminę kwoty dotacji powstanie w momencie jej otrzymania (wpływu środków finansowych na rachunek bankowy Gminy), zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako 7 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do kwestii pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami na realizację projektu (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 5) stwierdza się co następuje.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z treści powyższego przepisu art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa TSUE wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. Trybunał zwraca uwagę, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Każde zatem nabycie towarów i usług, przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Istotna jest intencja nabycia, jeśli dany towar/usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy (art. 88 cyt. ustawy) lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji pojęcia „zamiar” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Jak wynika z opisu sprawy Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zarówno wpłaty mieszkańców, jak i otrzymana przez Gminę dotacja ze środków w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 na realizację projektu pn. „....” stanowią wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według określonych stawek podatku.

Należy stwierdzić, że w przypadku usług budowlanych objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, Gmina ma obowiązek rozliczyć podatek należny. Przy czym jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwota podatku należnego stanowi kwotę podatku naliczonego. Zatem określony przez Wnioskodawcę, jako nabywcę usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, podatek należny stanowi jednocześnie podatek naliczony, który podlega odliczeniu.

Biorąc powyższe po uwagę należy wskazać, że Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami na realizację projektu będącego przedmiotem wniosku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 5 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii opodatkowania przekazania płatności przez Gminę na rzecz Partnera w ramach wykonywania Umowy Partnerskiej.

Należy jeszcze raz zauważyć, że z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usługi co do zasady podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Obydwa warunki muszą być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie jest usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za jakieś świadczenia wykonane przez dany podmiot. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należałoby potraktować jako wynagrodzenie za usługę. W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji, zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usługi. W konsekwencji powinno być ono opodatkowane podatkiem VAT.

W ocenie tut. organu trudno doszukać się bezpośredniego związku pomiędzy przekazywanymi przez Wnioskodawcę na rzecz Partnera kwotami a czynnościami jakie Partner też wykonuje w ramach realizacji wspólnego działania. Nie istnieje również korzyść jaką miałby uzyskać Wnioskodawca z tytułu płatności przekazywanych Partnerowi. W konsekwencji przekazywane przez Lidera na rzecz Partnera płatności w związku z realizacją Projektu nie będą stanowiły wynagrodzenia za świadczone usługi lub dostawę towarów. Będą to wyłącznie wewnętrzne przepływy pieniężne związane z realizacją Projektu, które nie będą podlegały opodatkowaniu VAT. Przekazywanie tych płatności (środków pieniężnych) będzie mieć związek ze wspólną realizacją Projektu przez gminy oraz będzie następowało jedynie w związku z wykonaniem Umowy Partnerskiej.

Oznacza to, że przekazanie przez Wnioskodawcę (Lidera) płatności na rzecz Partnera projektu nie będzie wiązało się z powstaniem obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przekazane płatności przez Lidera na rzecz Partnera projektu nie będą stanowiły wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 8 należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.