Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.370.2018.1.BJ
z 20 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2018 r. (data wpływu 22 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją inwestycji pn.„X”, będącej przedmiotem dzierżawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją inwestycji pn.„ X”, będącej przedmiotem dzierżawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina X (dalej: „Gmina” albo „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Gmina aktualnie realizuje inwestycję pn. „X” (dalej: „Inwestycja”). W ramach realizacji Inwestycji dojdzie m.in. do wybudowania obiektów mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków oraz jej wyposażenia w odpowiednie urządzenia technologiczne. Inwestycja zostanie sfinansowana ze środków własnych Gminy oraz środków Unii Europejskiej przyznanych Gminie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Podatek VAT w ramach przedmiotowego dofinansowania stanowi wydatek niekwalifikowany.

W wyniku zrealizowania Inwestycji dojdzie do rozbudowy infrastruktury ściekowej Gminy.

Wszelkie wydatki związane z realizacją Inwestycji (dotyczące wykonanych w ramach Inwestycji robót budowlanych, nadzoru inwestorskiego etc.) zostaną udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę jako nabywcę, tj. podmiot realizujący Inwestycję.

Wartość początkowa wybudowanej w ramach Inwestycji infrastruktury (dalej: „Oczyszczalnia”) wyniesie ponad 15.000 zł i będzie ona traktowana przez Gminę dla celów księgowych jako oddzielny środek trwały.

Wybudowana w ramach Inwestycji Oczyszczalnia będzie przez Gminę wykorzystywana wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu VAT polegających na jej odpłatnym udostępnianiu Zakładowi X z siedzibą w X (dalej „Zakład”).

Na podstawie umowy dzierżawy zawartej przez Gminę z Zakładem w zamian za przekazanie do wykorzystywania przez Gminę Oczyszczalni Zakład zobowiąże się do zapłaty określonego w umowie czynszu dzierżawnego.

Na moment sporządzania niniejszego wniosku, nie jest jeszcze znana wysokość wydatków poniesionych ostatecznie przez Wnioskodawcę na realizację inwestycji ani wysokość miesięcznego czynszu dzierżawnego, który będzie należny Wnioskodawcy od Zakładu w związku z oddaniem w dzierżawę Oczyszczalni. Powyższe wynika z faktu, że realizacja Inwestycji nie została jeszcze zakończona.

Kalkulacja wysokości miesięcznego czynszu dzierżawnego w ramach umowy dzierżawy pomiędzy Gminą a Zakładem zostanie dokonana w wyniku negocjacji i będzie opierała się na następujących okolicznościach:

• wysokości ostatecznie poniesionych przez Gminę kosztów realizacji Inwestycji;
• wartości stawki amortyzacyjnej dla przedmiotu dzierżawy (Oczyszczalni), która wskazuje na okres zużycia tego środka trwałego (stawka amortyzacyjna dla Oczyszczalni to 2,5%);
• związanych z tym, która ze stron umowy dzierżawy (Gmina czy Zakład) będzie ponosić bieżące koszty związane z funkcjonowaniem i utrzymaniem przedmiotu dzierżawy (Oczyszczalni) takie jak zakup energii elektrycznej oraz remonty;
• wartości czynszu w umowach podobnego rodzaju (zawieranych przez inne jednostki samorządu terytorialnego);
• długości trwania umowy dzierżawy Oczyszczalni;
• realiów rynkowych co do możliwej wysokości marży, jaką Wnioskodawca będzie mógł uzyskać na usłudze dzierżawy Oczyszczalni.

Powyższe sprawia, że nie jest możliwe na moment składania niniejszego wniosku określenie wysokości czynszu dzierżawnego.

Gmina zaznacza, że powiązanie wysokości czynszu dzierżawnego z wartością umorzenia /amortyzacji wytworzonych w ramach Inwestycji środków trwałych (Oczyszczalnia) ma umożliwić Gminie zwrot nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę Oczyszczalni.

Jednocześnie Gmina zastrzega, że w toku negocjacji z Zakładem co do wysokości czynszu dzierżawnego będzie dążyła do tego, aby kwota czynszu była jak najwyższa.

Faktury VAT wystawiane przez Gminę w związku ze świadczeniem na rzecz Zakładu usług dzierżawy będą ujmowane w rejestrach sprzedaży Gminy. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu świadczenia przedmiotowych usług Gmina będzie wykazywać w składanych deklaracjach VAT-7 i rozliczać z tego tytułu VAT należny.

Gmina planuje zawarcie z Zakładem umowy dzierżawy Oczyszczalni na co najmniej 10 lat, aczkolwiek docelowo Gmina chciałaby, aby umowa ta obowiązywała jak najdłużej.

Gmina nie będzie wykorzystywała Oczyszczalni do innych czynności niż podlegająca opodatkowaniu VAT dzierżawa na rzecz Zakładu.

Gmina zaznacza, że miała zamiar wykorzystywania Oczyszczalni wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT polegających na jej oddaniu w odpłatną dzierżawę do Zakładu już na etapie planowania budowy Oczyszczalni, co potwierdza m.in. treść wniosku o dofinansowanie Inwestycji ze środków PROW, w którym podatek VAT został uznany za wydatek niekwalifikowany, tj. taki który zostanie przez Gminę odliczony.

Zakład nie jest jednostką budżetową ani zakładem budżetowym Gminy. Zakład jest jednostką organizacyjną X z siedzibą w X, którego Gmina jest uczestnikiem. Zakład jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Zakład prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz zbiorowego odprowadzania i oczyszczania ścieków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Inwestycji?

Zdaniem Gminy, będzie jej przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Inwestycji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści przedmiotowego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

1. zostały nabyte przez podatnika VAT; oraz
2. pozostają w związku z wykonywanymi przez podatnika VAT czynnościami opodatkowanymi VAT.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby Fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z kolei stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W konsekwencji, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym pierwszy z wymienionych warunków dla dokonania odliczenia podatku VAT zostanie spełniony, gdyż w zakresie wydzierżawiania Oczyszczalni na rzecz Zakładu Gmina będzie działała jako podatnik VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, z którego wynika, że gminę w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych należy uznawać za podatnika VAT.

Drugim warunkiem koniecznym dla zastosowania prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT. Zdaniem Gminy również ten warunek zostanie spełniony w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, bowiem wybudowana przez Gminę w ramach Inwestycji Oczyszczalnia zostanie odpłatnie wydzierżawiona Zakładowi na podstawie zawartej przez Gminę i Zakład umowy dzierżawy, co stanowi odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, w opisanej we wniosku sytuacji istnieje bezsprzeczny i bezpośredni związek pomiędzy poniesionymi przez Gminę wydatkami na realizację Inwestycji (wybudowanie Oczyszczalni) a wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych VAT, tj. wydzierżawianiem do Zakładu Oczyszczalni wybudowanej w ramach Inwestycji.

W konsekwencji, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym Gmina będzie miała prawo do dokonania pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Inwestycji.

Stanowisko Gminy w zakresie prawa do dokonania pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją Inwestycji, w ramach której zostanie wybudowana Oczyszczalnia, która zostanie odpłatnie udostępniona na podstawie umowy dzierżawy do Zakładu potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w najnowszych interpretacjach indywidualnych wydanych w analogicznych stanach faktycznych, tj. m.in. w interpretacjach indywidualnych z:

1. 16 maja 2018 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4012.122.2018.2.MŁ;
2. 16 kwietnia 2018 r. o sygn. 0115-KDITI-2.4012.177.2018.1 .AJ;
3. 15 marca 2018 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.63.2018.2.AZ;
4. 14 marca 2018 r. o sygn. 0115-KD1T1-1.4012.43.2018.2.MN.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 16 kwietnia 2018 r. o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.177.2018.1.AJ, w której wnioskodawca (analogicznie jak Gmina w niniejszym wniosku) nie znał na moment występowania o wydanie interpretacji indywidualnej wartości czynszu dzierżawnego, który zostanie określony w umowie dzierżawy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, ale zastrzegł, że jego wysokość uwzględni realia rynkowe, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: „Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji polegającej na budowie infrastruktury kanalizacyjnej w ramach realizacji projektu. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że po oddaniu kanalizacji sanitarnej do użytkowania nastąpi bezzwłocznie wydzierżawienie sieci kanalizacji sanitarnej przez Gminę na rzecz Spółki, która to czynność - jak rozstrzygnięto wyżej - będzie opodatkowana podatkiem VAT. Zamiar wykorzystywania sieci kanalizacji sanitarnej do czynności opodatkowanych VAT w postaci świadczenia usług dzierżawy tej infrastruktury na rzecz Spółki, Gmina powzięła od momentu zaplanowania inwestycji, co potwierdzone jest m.in. w złożonym wniosku o uzyskanie dofinansowania do realizacji. Ponoszone przez Gminę wydatki na realizację przedmiotowej inwestycji będą miały związek - jak wskazał Wnioskodawca - wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi Gminy i nie będą miały związku z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. Wydatki na budowę kanalizacji sanitarnej będą udokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę.

W konsekwencji oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe ”.

Biorąc powyższe pod uwagę, Gmina stoi na stanowisku, że będzie jej przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z analizy przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną, co do zasady, w sytuacji, kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

• wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter podmiotowo-przedmiotowy,
  
• w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku, konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
  
  
  
  1. czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
     
  2. ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
     

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Natomiast podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia, jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z okoliczności sprawy wynika, że po zakończeniu realizacji inwestycji Gmina odda wybudowaną oczyszczalnię ścieków do używania Zakładowi, w oparciu o odpłatną umowę cywilnoprawną – umowę dzierżawy. Czynność dzierżawy będzie opodatkowana podatkiem VAT, zatem w tym zakresie Gmina będzie wykonywać działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie zawartej umowy dzierżawy, Gmina otrzyma wynagrodzenie (czynsz), który – jak Gmina wskazała – ma zostać skalkulowany przy uwzględnieniu wielu okoliczności w tym, wysokości poniesionych kosztów realizacji inwestycji, wartości stawki amortyzacyjnej i „realiów rynkowych”. Zamiar wykorzystywania oczyszczalni do czynności opodatkowanych VAT w postaci świadczenia usług dzierżawy tej infrastruktury na rzecz Zakładu, Gmina powzięła od momentu zaplanowania inwestycji, co potwierdzone jest – jak wskazał Wnioskodawca - w złożonym wniosku o uzyskanie dofinansowania do realizacji projektu. Natomiast ponoszone przez Gminę wydatki na realizację przedmiotowej inwestycji będą miały związek – jak wskazał Wnioskodawca – wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi Gminy i będą udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Gmina w związku z zamiarem świadczenia usług dzierżawy oczyszczalni powstałej w wyniku realizacji projektu pn. „X” na rzecz Zakładu, będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione na budowę oczyszczalni, na zasadach ogólnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalone, że wysokość czynszu dzierżawnego odbiega od realiów rynkowych, czy też uniemożliwia zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych i jest skalkulowana na zbyt niskim poziomie lub też, że inwestycja nie jest wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych (np. służy również do realizacji zadań własnych Gminy), interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność, a Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.