INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 443/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1482/10 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 24 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2009 r. (data wpływu 30 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 listopada 2009 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 1996 Zainteresowana nabyła prywatnie grunt niezabudowany, który potraktowała jako lokatę prywatnego kapitału. W starym planie zagospodarowania przestrzennego (który został uchylony w roku 1994) 3600 m² nadawało się do zabudowy jednorodzinnej, a pozostałe 0,8 ha stanowiły grunty rolne. Łącznie nabyła grunt o areale 1,16 ha w kształcie zbliżonym do prostokąta. Podczas wykonywania nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przekwalifikowanie całości 1,16 ha pod zabudowę jednorodzinną. Gmina w planie miejscowym uchwalonym w roku 2004 zakwalifikowała przedmiotowe 1,06 ha gruntu pod budownictwo jednorodzinne. Zainteresowana dokonała geodezyjnego podziału swojej nieruchomości na działki budowlane (o areale: 2 działki poniżej 1000 m², 8 działek po 1000 m², oraz 1000 m² jako droga dojazdowa do działek). W styczniu 2005 r. Wnioskodawczyni sprzedała działkę oznaczoną numerem nr 25/6 prywatnym osobom (małżeństwo) i odprowadziła podatek od czynności cywilnoprawnych (pobrał go notariusz sporządzający akt notarialny). Urząd Skarbowy nakazał odprowadzić podatek VAT (Zainteresowana musiała wystąpić o nadanie nr NIP podatnika podatku VAT, aby mogła go odprowadzić). W związku z tym, w marcu 2005 r. zwróciła się o stwierdzenie nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (sprzedaż działki została opodatkowana podwójnie). W kwietniu 2005 r. US stwierdził nadpłatę w przedmiocie tego podatku i zwrócił go. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, nie posiadała i nie posiada gospodarstwa rolnego, nie wykonywała i nie wykonuje wolnego zawodu. Od tej pory nie sprzedała żadnej następnej działki.

W uzupełnieniu z dnia 26 listopada 2009 r. Zainteresowana wskazała, że grunty nabyła wraz z mężem w obrocie prywatnym na podstawie umowy sprzedaży z dnia 6 czerwca 1997 r. i na podstawie umowy o podział majątku wspólnego (z tym samym mężem) z dnia 26 lutego 2001 r. Nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), czyli rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych, nie wykorzystywała i nie wykorzystuje przedmiotowych gruntów w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni nie udostępniała i nie udostępnia ww. gruntów odpłatnie innym osobom na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia). W przeszłości nie dokonywała innych dostaw gruntów. Zainteresowana w niedalekiej przyszłości chce podarować synowi 2-3 działki celem wybudowania przez niego domu dla siebie (na jednej się buduje, drugą, ewentualnie trzecią, sprzedaje na pokrycie kosztów budowy). W dalszej przyszłości działki Wnioskodawczyni będzie sprzedawać ewentualnie po przejściu na emeryturę, aby mieć z czego żyć. Chyba, że ZUS i OFE zapewnią jej taką emeryturę, która wystarczy nawet na jedzenie i lekarstwa, wtedy nie będzie musiała tego robić.

Przedmiotowe działki nie były zabudowane. Sprzedaż działki została zgłoszona do Urzędu Skarbowego, gdzie Zainteresowana uzyskała ustną informację, że powinna zapłacić podatek VAT, a nie podatek od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym zwróciła się pismem do Urzędu Skarbowego, z prośbą o podanie stanowiska, opisując sprawę. W odpowiedzi otrzymała wezwanie do uzupełnienia pisma, czego nie potrafiła zrobić, a w marcu 2005 r. postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia. W międzyczasie musiała wystąpić o nadanie nr NIP podatnika podatku VAT (ponieważ oczekiwanie na odpowiedź Urzędu Skarbowego mogło się przedłużyć i w przypadku odpowiedzi negatywnej i tak podatek musiałaby zapłacić, a naliczone zostałyby jeszcze karne odsetki, natomiast w przypadku pozytywnej odpowiedzi mogłaby zwrócić się do Urzędu Skarbowego o zwrot nadpłaconego podatku VAT). Podatek VAT wpłaciła w dniu 22 lutego 2009 r. Z wcześniej uzyskanych w Urzędzie Skarbowym ustnych informacji wynikało, że dana czynność nie może być opodatkowana podwójnie i w przypadku zapłaty podatku VAT, Zainteresowana będzie mogła zwrócić się o zwrot wcześniej zapłaconego (pobranego przez notariusza) podatku od czynności cywilnoprawnych, co zrobiła w marcu 2005 r. W odpowiedzi Wnioskodawczyni otrzymała postanowienie o możliwości wypowiedzenia się w ww. wymienionej sprawie, a później decyzję o stwierdzeniu nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, który został zwrócony w maju 2005 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie przytoczonych czynności Zainteresowana była zobowiązana zapłacić podatek VAT od dokonanej czynności...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą gruntów, nie posiadała i nie posiada gospodarstwa rolnego, nie wykonywała i nie wykonuje wolnego zawodu, nigdy nie działała w charakterze „handlowca”, nie powinna odprowadzić podatku od towarów i usług, a jedynie podatek od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowana powołała się:

1. na stanowisko jakie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2008 r. nr IPPB2/436-377/08-2/MZ, że „...W przypadku stwierdzenia, że żadna ze stron nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub będzie zwolniona z tego podatku umowa sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu od czynności cywilnoprawnych”;
2. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05, który w wyroku orzekł, że „...W przedmiotowej sprawie organy podatkowe dokonały błędnej wykładni definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Organy przyjęły bowiem, że sam fakt wykonywania czynności wymienionych w art. 5 ustawy o VAT czterokrotnie po 1 maja 2004 r. nadaje podmiotowi status podatnika VAT zobowiązanego do zapłaty podatku od tych czynności nie badając i nie dowodząc, że skarżąca działała w charakterze „handlowca”. Nie jest bowiem działalnością handlową a zatem i gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż – nawet kilkukrotna – przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającemu opodatkowaniu. ...Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w ogóle) pozostają poza zakresem opodatkowania”;
3. na wyrok składu 7 sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. Sąd stwierdził, że sprzedaż działek budowlanych z majątku prywatnego osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności w tym zakresie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W dniu 15 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1162/09-4/MT, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 24 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2009 r. (data wpływu 30 listopada 2009 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 7 stycznia 2010 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 3 lutego 2010 r. nr ILPP1/443/W-5/10-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 11 lutego 2010 r.).

W związku z powyższym, Zainteresowana wniosła w dniu 17 marca 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok w dniu 2 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 443/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 20 sierpnia 2010 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1482/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 443/10 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1482/10 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W tym miejscu wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika tego podatku.

I tak, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Opodatkowanie zatem może dotyczyć tylko tych czynności, co do których spełniony został tak podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania. Wypełnione więc muszą być łącznie dwie przesłanki – wykonana przez podmiot posiadający cechę podatnika czynność ma mieścić się w granicach opodatkowania.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej działalności gospodarczej zawarte w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy prowadzą do wniosku, że działalnością gospodarczą jest nawet pojedyncza czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzalny), przy czym czynność ta winna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód. Podmiot taki, nawet jeżeli wykona tylko jedną czynność mając zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy, staje się podatnikiem VAT na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy niezależnie od tego, czy po wykonaniu tej jednej czynności ostatecznie zaprzestanie wykonywania czynności. Okoliczność, że podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy (m. in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Podmiot taki musi bowiem działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jednocześnie należy zauważyć, że wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tak więc, aby móc przypisać określonym czynnościom cechy działalności gospodarczej, muszą być one wykonywane w sposób profesjonalny, a co za tym idzie dokonywanie określonych czynności incydentalnie poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Kolejnym z wymogów, jaki musi być spełniony dla opodatkowanie danej czynności podatkiem VAT, jest istnienie zamiaru wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy, co nie oznacza jednak automatycznego wykluczenia z kręgu opodatkowania podmiotów, które dokonały jednorazowej czynności. Przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy bowiem rozumieć istnienie w chwili wykonywania czynności chęci, woli powtarzalnego ich wykonywania. Innymi słowy o tym czy mamy do czynienia z czynnością dokonaną w ramach działalności gospodarczej decyduje treść zamiaru w chwili dokonywania pierwszej czynności, a nie to, co nastąpiło później (na przykład zaprzestanie prowadzenia dalszej działalności gospodarczej).

Dodatkowo dla działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu swego majątku ustawodawca wprowadził inne kryterium, a mianowicie czynności podejmowane przez podmiot powinny cechować się stałością, ciągłością wykorzystywania majątku, a więc niejednorazowością czy też, nieincydentalnością wykorzystywania składników majątku.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż o charakterze sprzedaży działek budowlanych (czy też w ogóle gruntów) przez osoby fizyczne, które nie prowadzą formalnie zarejestrowanej działalności gospodarczej, w każdym przypadku powinna zadecydować w pierwszej kolejności treść zamiaru w momencie nabywania tych gruntów, a w dalszej kolejności okoliczności związane z ich sprzedażą.

Wobec tego, jeżeli sprzedawca gruntów nabył te grunty do majątku prywatnego, a ich odsprzedaż nie była głównym celem nabycia, to wówczas w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być on traktowany, co do zasady, jako podatnik podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowana w roku 1996 nabyła prywatnie grunt niezabudowany, który potraktowała jako lokatę prywatnego kapitału. W starym planie zagospodarowania przestrzennego (który został uchylony w roku 1994) 3600 m² nadawało się do zabudowy jednorodzinnej a pozostałe 0,8 ha stanowiły grunty rolne. Łącznie nabyła grunt o areale 1,16 ha. Podczas wykonywania nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przekwalifikowanie całości 1,16 ha pod zabudowę jednorodzinną. Gmina w planie miejscowym uchwalonym w roku 2004 zakwalifikowała przedmiotowe 1,06 ha gruntu pod budownictwo jednorodzinne. Zainteresowana dokonała geodezyjnego podziału swojej nieruchomości na działki budowlane (o areale: 2 działki poniżej 1000 m², 8 działek po 1000 m², oraz 1000 m² jako droga dojazdowa do działek). W styczniu 2005 r. Wnioskodawczyni sprzedała działkę oznaczoną numerem nr 25/6 prywatnym osobom (małżeństwo) i odprowadziła podatek od czynności cywilnoprawnych. W Urzędzie Skarbowym Zainteresowana otrzymała informację, że powinna odprowadzić podatek VAT (Wnioskodawczyni musiała wystąpić o nadanie nr NIP podatnika podatku VAT, aby mogła go odprowadzić). W związku z tym, w marcu 2005 r. zwróciła się o stwierdzenie nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (sprzedaż działki została opodatkowana podwójnie). W kwietniu 2005 r. US stwierdził nadpłatę w przedmiocie tego podatku i zwrócił go. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, nie posiadała i nie posiada gospodarstwa rolnego, nie wykonywała i nie wykonuje wolnego zawodu. Od tej pory nie sprzedała żadnej następnej działki. Zainteresowana nabyła grunty wraz z mężem w obrocie prywatnym na podstawie umowy sprzedaży z dnia 6 czerwca 1997 r. i na podstawie umowy o podział majątku wspólnego z dnia 26 lutego 2001 r. Nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czyli rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych, nie wykorzystywała i nie wykorzystuje przedmiotowych gruntów w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy. Wnioskodawczyni nie udostępniała i nie udostępnia ww. gruntów odpłatnie innym osobom na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia). W przeszłości nie dokonywała innych dostaw gruntów. Zainteresowana w niedalekiej przyszłości chce podarować synowi 2-3 działki celem wybudowania przez niego domu dla siebie. W dalszej przyszłości działki Wnioskodawczyni będzie sprzedawać ewentualnie po przejściu na emeryturę. Przedmiotowe działki nie były zabudowane.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przedstawione przepisy prawa wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Tak przedstawiony stan faktyczny nie wskazuje bowiem, iż głównym celem zakupu nieruchomości, a następnie ich częściowego zbycia było prowadzenie przez Zainteresowaną w sposób profesjonalny działalności gospodarczej, a nie zaspokojenie potrzeb osobistych.

W świetle powyższego Sąd stwierdził, iż brak jest podstaw do przyznania stronie przymiotu podatnika podatku od towarów i usług z tytułu dokonanych czynności sprzedaży gruntu pod zabudowę. Z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wyraźnie bowiem wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec czy usługodawca pozyskujący zasoby naturalne, rolnik, czy też jako wykonujący wolny zawód. W stanie sprawy taka okoliczność nie zachodzi.

Reasumując, Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą działki uprzednio wydzielonej z zakupionego gruntu budowlanego, nie stała się podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji nie miała obowiązku odprowadzenia podatku od ww. transakcji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.