Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.346.2018.1.DP
z 26 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 26 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od spłacanego kredytu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek spłacanego kredytu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego, który początkowo sam zamieszkiwał, natomiast od 2012 r. ten lokal wynajmuje w ramach najmu prywatnego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Dochody z najmu od 2012 r. rozliczane są na zasadach ogólnych (wg skali). Lokal mieszkalny Wnioskodawca kupił na kredyt indeksowany kursem CHF w banku, gdzie kwota kredytu została określona w złotych polskich (PLN), w dniu wypłaty została przeliczona na CHF, wypłacony w złotówkach i spłacany w złotówkach do 2013 r. Od 2013 r. po wejściu w życie ustawy anyspreadowej - kredyt jest spłacany w CHF zakupionych wcześniej przez Wnioskodawcę samodzielnie w kantorze.

W kosztach uzyskania przychodu źródła najem, z tytułu kredytu hipotecznego, nie są uwzględniane zapłacone raty odsetkowe. Nie są również uwzględniane te części raty kapitałowej, które wynikają z faktu, że kwota zwracanego kapitału przypadającego na tę ratę, jest większa od kwoty otrzymanego kredytu. Cena CHF wyrażona w PLN jest obecnie znacznie większa niż w momencie zaciągania kredytów w 2008 r., powoduje to, że Wnioskodawca spłaca kapitał (przypadający na ratę) w znacznie wyższej kwocie w przeliczeniu na PLN, niż otrzymany w ramach kredytu.

W kosztach uzyskania przychodów źródła najem, Wnioskodawca chciałby uwzględniać zapłacone w danym okresie rozliczeniowym raty odsetkowe. Zapłacone w danym okresie rozliczeniowym raty odsetkowe wyliczane byłaby jako iloczyn zapłaconych odsetek w CHF i średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę zapłaty odsetek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy postępowanie Wnioskodawcy polegające na uwzględnieniu w kosztach uzyskania przychodu odsetek od kredytu będzie prawidłowe?
2. Czy przedstawiony w niniejszym wniosku sposób przeliczenia z CHF na PLN dotyczący odsetek od kredytu będzie prawidłowy?

Wnioskodawca uważa, że postępowanie jest prawidłowe, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kredyty (i w związku z tym odsetki) pozostają w związku przyczynowym z przychodami, odsetki są faktycznie płacone, a inwestycje są już zrealizowane. Raty (w tym odsetki) są spłacane w CHF, ponoszony koszt przez Wnioskodawcę jest również w walucie CHF.

Wnioskodawca uważa, że aby określić rzeczywistą wysokość odsetek w walucie złotówkowej stosowanej do wyliczenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, należy przyjąć kurs CHF ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu po jakim faktycznie następuje spłata raty kredytu (poniesienia kosztu zgodnie z art. 11a ust. 2 ww. ustawy i z wymaganiami ww. ustawy art. 23 ust. 1 pkt 8).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz.1509 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt, iż określony wydatek nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W odniesieniu do kwestii możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania, które przeznaczone zostało pod wynajem, wskazać należy, że wydatki poniesione na spłatę ww. odsetek, jako związane z uzyskiwanym przychodem z najmu – mogą, co do zasady, zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu. Z treści cytowanego uprzednio art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że wydatki z tytułu odsetek od kredytu - o ile spełniają warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ww. ustawy i nie zwiększają wartości początkowej wynajmowanego lokalu - mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Z tym jednak zastrzeżeniem, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te wydatki, które zostały faktycznie zapłacone przez podatnika (od momentu przekazania lokalu do wynajmu).

Zgodnie z art. 11a ust. 2 ww. ustawy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego, który początkowo sam zamieszkiwał, natomiast od 2012 r. ten lokal wynajmuje w ramach najmu prywatnego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Dochody z najmu od 2012 r. rozliczane są na zasadach ogólnych (wg skali). Lokal mieszkalny Wnioskodawca kupił na kredyt indeksowany kursem CHF w banku, gdzie kwota kredytu została określona w złotych polskich (PLN), w dniu wypłaty została przeliczona na CHF, wypłacony w złotówkach i spłacany w złotówkach do 2013 r. Od 2013 r. po wejściu w życie ustawy anyspreadowej - kredyt jest spłacany w CHF zakupionych wcześniej przez Wnioskodawcę samodzielnie w kantorze.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że odsetki od kredytu zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego, zapłacone po dniu oddania go do wynajmu, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu ze źródła przychodu, jakim jest najem. Jednocześnie należy wskazać, że w sytuacji spłaty przez Wnioskodawcę rat kredytu, lub całości kredytu dokonywanych w walucie obcej (w tym przypadku frank szwajcarski) będzie miał zastosowanie cytowany uprzednio art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty związane ze spłaconą ratą kredytu (odsetki) w walucie obcej powinny być przeliczone na złote polskie według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.