2017.12.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.305.2017.2.KF
z 29 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

powstania przychodu w związku z zapewnieniem prawa do korzystania w celach służbowych na koszt Spółki z samochodu służbowego z kierowcą – jest prawidłowe,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów podróży służbowych i zakwaterowania – jest prawidłowe,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. – jest nieprawidłowe,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich – jest nieprawidłowe,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń BHP – jest nieprawidłowe,
powstania przychodu w związku ze zwrotem przez Spółkę kosztów używania przez Wnioskodawcę samochodu prywatnego do celów służbowych – jest nieprawidłowe,
powstania przychodu w związku z zapewnieniem prawa do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki – jest prawidłowe,
powstania przychodu w związku z pokryciem przez Spółkę kosztów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

powstania przychodu w związku z zapewnieniem prawa do korzystania w celach służbowych na koszt Spółki z samochodu służbowego z kierowcą,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów podróży służbowych i zakwaterowania,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp.,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń BHP,
powstania przychodu w związku ze zwrotem przez Spółkę kosztów używania przez Wnioskodawcę samochodu prywatnego do celów służbowych,
powstania przychodu w związku z zapewnieniem prawa do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki,
powstania przychodu w związku z pokryciem przez Spółkę kosztów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 24 listopada 2017 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.305.2017.1.KF, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 24 listopada 2017 r., skutecznie doręczono w dniu 1 grudnia 2017 r., natomiast w dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 7 grudnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej Spółką, wpisana do Rejestru Przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy, zarejestrowana jako podatnik VAT, której jednym ze wspólników jest Gmina L, jako jednostka samorządu terytorialnego, zawarła z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej – członkiem organu zarządzającego tej spółki, umowę o świadczenie usług zarzadzania na czas pełnienia funkcji, z obowiązkiem świadczenia osobistego takiego członka, kontrakt menedżerski, w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202, z późn. zm.). Ustawa ta reguluje sposób wykonywania uprawnień z akcji przysługujących, miedzy innymi, jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom, w zakresie kształtowania wynagrodzeń członków organów zarządzających i organów nadzorczych, a także wybranych postanowień umów zawieranych z członkami organów zarządzających.

Przedmiot umowy o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji-kontraktu menedżerskiego i obowiązki osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej – członka organu zarządzającego X Sp. z o.o., jako Zarządzającego.

W związku z powołaniem Zarządzającego do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, Spółka powierza Zarządzającemu, a Zarządzający zobowiązuje się świadczyć usługi zarządzania na warunkach określonych w Kodeksie spółek handlowych, umowie Spółki, aktach prawa wewnętrznego Spółki, w innych przepisach powszechnie obowiązującego prawa oraz w Umowie. Zarządzający ma obowiązek osobistego świadczenia usług wynikających z Umowy.

Zarządzający oświadcza, że dysponuje wiedzą, doświadczeniem i kwalifikacjami niezbędnymi do należytego wykonywania Umowy i nie istnieją żadne przeszkody prawne i faktyczne uniemożliwiające lub utrudniające mu wykonywanie obowiązków przewidzianych w Umowie.

Zarządzający zobowiązany jest do świadczenia usług zarządzania w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację wszystkich obowiązków wynikających z Umowy.
Zarządzający będzie wykonywał obowiązki wynikające z Umowy przede wszystkim w siedzibie Spółki, a także w każdym innym miejscu, które będzie wymagane dla należytego wykonywania Umowy.
Do obowiązków Zarządzającego należy także odbywanie podróży służbowych związanych z wykonywaniem funkcji na zasadach określonych w Umowie.
Świadczenie usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 3 dni roboczych wymaga wcześniejszego uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej lub jego zastępcą.
Zarządzający ma prawo do przerwy w świadczeniu usług w wymiarze 26 dni roboczych w ciągu roku kalendarzowego (niezależnie od sobót oraz dni ustawowo wolnych od pracy), z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Termin przerwy w świadczeniu usług wymaga uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej lub jego zastępcą i nie może zakłócić prawidłowego działania Spółki.
Niewykorzystane w danym roku kalendarzowym dni przerwy w świadczeniu usług z zachowaniem prawa do wynagrodzenia nie przechodzą na kolejny rok.
Na umotywowany wniosek Zarządzającego Rada Nadzorcza może wyrazić zgodę na dłuższą, niż określona w ust. 5, przerwę w świadczeniu usług bez zachowania prawa do wynagrodzenia.
W przypadku przerwy w świadczeniu usług spowodowanej chorobą Zarządzającego, która zostanie udokumentowana zaświadczeniem lekarskim, Zarządzający ma prawo do wynagrodzenia podstawowego miesięcznego, pomniejszonego o wypłacony zasiłek chorobowy z ZUS.

Zarządzający przy wykonywaniu swoich obowiązków powinien dołożyć należytej staranności wynikającej z zawodowego charakteru swojej działalności zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych, Kodeksu cywilnego, ustawy o rachunkowości, umowy Spółki, regulaminu Zarządu oraz innymi aktami prawa wewnętrznego Spółki i przepisami powszechnie obowiązującego prawa.

Zarządzający jest obowiązany współdziałać z innymi organami Spółki na zasadach określonych w aktach, o których mowa w umowie, zmierzając do zachowania harmonijnej współpracy i osiągnięcia konsensusu w zgodzie z interesami Spółki.

Do obowiązków Zarządzającego należy w szczególności:

prowadzenie spraw Spółki poprzez efektywne zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi, z należytą starannością uwzględniającą zawodowy charakter świadczonych usług zarządzania, a także interesy Spółki;
reprezentowanie Spółki na zewnątrz jako członek organu zarządzającego, zgodnie z zasadami reprezentacji;
przestrzeganie zasad ładu korporacyjnego ustalonego w Spółce przez Zgromadzenie Wspólników;
uzyskanie, przed dokonaniem czynności prawnej, zgody organów Spółki, jeżeli zgoda ta jest wymagana przepisami prawa lub umową Spółki;
uczestnictwo w sesjach Rady Miasta L oraz posiedzeniach Komisji Rady Miasta L, jeśli potrzebę taką zgłosi udziałowiec;
dbanie o terminowe regulowanie przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki;
realizowanie celów zarządczych wynikających z uchwał organów Spółki;
budowanie i umacnianie pozytywnego wizerunku Spółki na zewnątrz oraz dbanie o dobre imię Spółki;
wprowadzenie przejrzystych zasad komunikacji wewnętrznej;
dbałość o odpowiedni dobór kadr oraz zarządzanie szkoleniami i rozwojem personelu,
przestrzeganie przepisów prawa pracy oraz wykonywanie wszelkich czynności z zakresu prawa pracy wobec pracowników Spółki;
stosowanie oraz nadzór nad ścisłym przestrzeganiem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy;
identyfikacja i usuwanie zauważonych usterek i wadliwości w procesie organizacji i porządku pracy i wszelkiej działalności Spółki;
prowadzenie ocen i analiz rynku;
dokonywanie bieżącej analizy stosowanych technologii, programów oraz systemów organizacji i zarządzania;
opracowanie systemu ochrony i zabezpieczenia danych i informacji;
udzielanie Radzie Nadzorczej pełnych i rzetelnych informacji oraz żądanych przez nią dokumentów;
składanie oświadczeń majątkowych, o których mowa w art. 24h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.);
przestrzeganie innych przepisów bezwzględnie obowiązujących regulujących działalność Spółki lub dotyczących członków zarządu komunalnych osób prawnych.

Do obowiązków Spółki wobec Zarządzającego należy między innymi:

zapewnienie prawa do korzystania w celach służbowych na koszt Spółki z samochodu służbowego z kierowcą w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej – roczny limit 10.000 km;
ponoszenie kosztów niezbędnych do wykonywania Umowy poza siedzibą Spółki, takich jak: koszty podróży służbowych i zakwaterowania, w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej – roczny limit 4.000 zł netto;
ponoszenie kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej – roczny limit 8.000 zł netto;
ponoszenie kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich;
ponoszenie kosztów szkoleń BHP;
zwrot kosztów używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego do celów służbowych, na zasadach określonych w odrębnej umowie, zawartej z Członkiem Zarządu przez Radę Nadzorczą i w ramach limitów określonych przez Radę Nadzorczą – roczny limit 4.000 km, przyjmując stawkę za 1 km do wysokości określonej w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Ponadto w okresie obowiązywania umowy Zarządzający ma prawo do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki niezbędnych do wykonywania funkcji, tj. telefonów – stacjonarnego i komórkowego, w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej:

miesięczny limit kosztów korzystania z telefonu stacjonarnego wynosi 50 zł netto;
miesięczny limit kosztów korzystania z telefonu komórkowego wynosi 100 zł netto.

Do umowy o świadczenie usług zarządzania – umowy menedżerskiej został dodany aneks, w świetle którego obowiązki Spółki wobec Zarządzającego zostały rozszerzone o zwrot wydatków poniesionych przez Zarządzającego a niezbędnych do należytego świadczenia usług zarządzania, po ich należytym udokumentowaniu, uzasadnieniu ich poniesienia, w tym wskazaniu związku i niezbędności do należytego świadczenia usług po ich zaakceptowaniu przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej lub jego zastępcę.

Ponadto strony umowy o świadczenie usług zarządzania – umowy menedżerskiej dodały postanowienie w zakresie odpowiedzialności, w świetle którego:

Spółka będzie ponosiła odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkodę wyrządzoną przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem usług będących następstwem wykonywania umowy. W przypadku zaspokojenia przez Spółkę roszczeń osób trzecich wynikających z powstałej w taki sposób szkody z winy Zarządzającego, Spółka będzie uprawniona do dochodzenia od Zarządzającego roszczeń regresowych, w zakresie, o którym mowa w art. 483 par. 1 Kodeksu spółek handlowych,
Spółka zapewni Zarządzającemu i pokryje koszty ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej związanej z pełnieniem przez niego funkcji w Zarządzie Spółki, na sumę gwarancyjną 1.000.000,00 zł (słownie: jeden milion złotych) wraz z ubezpieczeniem w przypadku zarzutów i konsekwencji finansowych wynikających z Kodeksu karnego skarbowego w sporze z organami skarbowymi i celnymi.

Płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest Spółka zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Ponadto w dniu 12 grudnia 2017 r. uzupełniono wniosek o informacje:

w kwestii powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. wskazano, że do obowiązków Spółki wobec Zarządzającego należy ponoszenie kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej. W kontekście powyższego należy stwierdzić, że w ramach limitów określonych przez Radę Nadzorczą szkolenia, konferencje, spotkania branżowe itp. są dla Zarządzającego obligatoryjne,
w kwestii powstania przychodu w związku z pokryciem przez Spółkę kosztów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej Wnioskodawca wskazał, że:
1. umowa ubezpieczenia OC została zawarta nie tylko dla Wnioskodawcy, lecz dla grupy osób – członka Zarządu, członków Rady Nadzorczej, Głównego Księgowego. Ubezpieczenie szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności nastąpiło w stosunku do członków organu spółki kapitałowej i Głównego Księgowego, bez wskazywania imion i nazwisk. Niewątpliwie jednak, na podstawie danych ujawnionych w Rejestrze Przedsiębiorców – KRS, umowy o pracę, osoby te można zidentyfikować z imienia i nazwiska w danym momencie. Zakres odpowiedzialności osób objętych ubezpieczeniem jest różny, wynika on z charakteru organu Spółki i wykonywanych czynności,
2. umowa ubezpieczenia, o której mowa w pkt 2 nie obejmuje odpowiedzialności Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy następujące świadczenia, należące do obowiązków Spółki wobec Zarządzającego:

zapewnienie prawa do korzystania w celach służbowych na koszt Spółki z samochodu służbowego z kierowcą w ramach limitów określonych uchwała Rady Nadzorczej – roczny limit 10.000 km;
ponoszenie kosztów niezbędnych do wykonywania Umowy poza siedzibą Spółki, takich jak: koszty podróży służbowych i zakwaterowania. w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej – roczny limit 4.000 zł netto;
ponoszenie kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej – roczny limit 8.000 zł netto;
ponoszenie kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich;
ponoszenie kosztów szkoleń BHP;
zwrot kosztów używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego do celów służbowych, na zasadach określonych w odrębnej umowie, zawartej z Członkiem Zarządu przez Radę Nadzorczą i w ramach limitów określonych przez Radę Nadzorczą – roczny limit 4.000 km, przyjmując stawkę za 1 km do wysokości określonej w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju;
prawo do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki niezbędnych do wykonywania funkcji, tj. telefonów – stacjonarnego i komórkowego, w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej:
1. miesięczny limit kosztów korzystania z telefonu stacjonarnego wynosi 50 zł netto;
2. miesięczny limit kosztów korzystania z telefonu komórkowego wynosi 100zł netto;
oraz
sytuacja gdy Spółka zapewnia Zarządzającemu i pokrywa koszty ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej związanej z pełnieniem przez niego funkcji w Zarządzie Spółki, na sumę gwarancyjną 1.000.000,00 zł (słownie: jeden milion złotych) wraz z ubezpieczeniem w przypadku zarzutów i konsekwencji finansowych wynikających z Kodeksu karnego skarbowego w sporze z organami skarbowymi i celnymi

stanowią przychód Zarządzającego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia przyznane Zarządzającemu, których realizacja należy do obowiązków Spółki wobec Zarządzającego:

zapewnienie prawa do korzystania w celach służbowych na koszt Spółki z samochodu służbowego z kierowcą w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej – roczny limit 10.000 kilometrów – stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki, a dla Zarządzającego nie stanowi przychodu na podstawie Dobrych Praktyk w zakresie stosowania ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, w świetle których udostępnienie biura, wyposażenia technicznego, samochodu i środków łączności oraz pokrycie kosztów eksploatacyjnych nie stanowi wynagrodzenia Zarządzającego;
ponoszenie kosztów niezbędnych do wykonywania Umowy poza siedzibą Spółki, takich jak: koszty podróży służbowych i zakwaterowania, w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej – roczny limit 4.000 zł netto – stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki, a dla Zarządzającego nie stanowi przychodu na podstawie Dobrych Praktyk w zakresie stosowania ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, w świetle których udostępnienie biura, wyposażenia technicznego, samochodu i środków łączności oraz pokrycie kosztów eksploatacyjnych nie stanowi wynagrodzenia Zarządzającego, ewentualnie jest to przychód zwolniony na podstawie art. 21 pkt 16 b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
ponoszenie kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej – roczny limit 8.000 zł netto – stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki, a dla Zarządzającego jest to przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
ponoszenie kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich – stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki, a dla Zarządzającego jest to przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
ponoszenie kosztów szkoleń BHP – stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki, a dla Zarządzającego jest to przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
zwrot kosztów używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego do celów służbowych, na zasadach określonych w odrębnej umowie, zawartej z Członkiem Zarządu przez Radę Nadzorczą i w ramach limitów określonych przez Radę Nadzorczą – roczny limit 4.000 km, przyjmując stawkę za 1 km do wysokości określonej w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju – stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki, a dla Zarządzającego jest to przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
świadczenia w sytuacji gdy Zarządzający ma prawo do korzystania z urządzeń technicznych: telefonów – stacjonarnego w siedzibie Spółki i komórkowego, w ramach limitów określonych uchwałą Rady Nadzorczej:
1. miesięczny limit kosztów korzystania z telefonu stacjonarnego 50 zł netto,
2. miesięczny limit kosztów korzystania z telefonu komórkowego 100 zł netto
– stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki, a dla Zarządzającego nie stanowi przychodu na podstawie Dobrych Praktyk w zakresie stosowania ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, w świetle których udostępnienie biura, wyposażenia technicznego, samochodu i środków łączności oraz pokrycie kosztów eksploatacyjnych nie stanowi wynagrodzenia Zarządzającego;
oraz
w sytuacji gdy Spółka zapewnia Zarządzającemu i pokrywa koszty ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej związanej z pełnieniem przez niego funkcji w Zarządzie Spółki, na sumę gwarantowaną 1.000.000 zł (słownie: jeden milion złotych) wraz z ubezpieczeniem w przypadku zarzutów i konsekwencji finansowych wynikających z Kodeksu karnego skarbowego w sporze z organami skarbowymi i celnymi – stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki, a dla Zarządzającego nie stanowi przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż ubezpieczenie szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności nastąpiło w stosunku do członków organów spółki kapitałowej, tj. Zarządu, Rady Nadzorczej i Głównej Księgowej nie nastąpiło zatem imiennie lecz rodzajowo, ze względu na sprawowaną funkcję w Spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

powstania przychodu w związku z zapewnieniem prawa do korzystania w celach służbowych na koszt Spółki z samochodu służbowego z kierowcą – jest prawidłowe,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów podróży służbowych i zakwaterowania – jest prawidłowe,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. – jest nieprawidłowe,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich – jest nieprawidłowe,
powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń BHP – jest nieprawidłowe,
powstania przychodu w związku ze zwrotem przez Spółkę kosztów używania przez Wnioskodawcę samochodu prywatnego do celów służbowych – jest nieprawidłowe,
powstania przychodu w związku z zapewnieniem prawa do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki – jest prawidłowe,
powstania przychodu w związku z pokryciem przez Spółkę kosztów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został natomiast w art. 13 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 13 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się między innymi przychody:

otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ustawy),
uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy (art. 13 pkt 9 ustawy).

Mając powyższe na uwadze, przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze (w tym również umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej na czas pełnienia funkcji członka zarządu), stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w art. 13 pkt 9 ustawy).

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze powyższe, przychodem Zarządzającego będzie zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z umowy o świadczenie usług zarządzania, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które przysługują mu na podstawie tej umowy i stanowią dla niego definitywne przysporzenie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji członka zarządu X Spółki z o.o. W ramach umowy Spółka zobowiązała się m.in. do zapewnienia Zarządzającemu prawa do korzystania w celach służbowych na koszt Spółki z samochodu służbowego z kierowcą oraz urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki.

Istotą umowy o świadczenie usług zarządzania jest odpłatne i stałe zarządzanie przedsiębiorstwem zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz. Składniki majątku przedsiębiorstwa wykorzystywane przez członka zarządu do celów służbowych mają ułatwić członkowi zarządu zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem. Wykorzystanie pozostawionego do dyspozycji członka zarządu majątku firmy nie może być uznane za nieodpłatne świadczenie na jego rzecz w sytuacji, gdy owe składniki majątku są wykorzystane jedynie do celów służbowych służących realizacji zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania. Umożliwienie członkowi zarządu korzystania ze składników majątku Spółki, w której jest on zatrudniony na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania, należy traktować jako formę zabezpieczenia przez Spółkę realizacji powyższej umowy.

W związku z powyższym, nie można przyjąć, że osoba zatrudniona w firmie na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania – oprócz przychodu wynikającego z odpłatności za czynności wykonywane w ramach tej umowy – uzyskuje dodatkowy przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu korzystania z majątku należącego do Spółki. Dopiero w sytuacji, w której majątek Spółki byłby wykorzystywany przez Wnioskodawcę dla celów osobistych, można mówić o nieodpłatnym świadczeniu i powstaniu przysporzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem uznać należy, że użytkowanie bezpośrednio do celów służbowych infrastruktury biurowej i organizacyjnej oraz składników majątkowych Spółki (telefon, samochód), nie powoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki ponoszone są bowiem w interesie Spółki, a co za tym idzie Wnioskodawca nie otrzymuje jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia stanowiącego przysporzenie majątkowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu w związku z zapewnieniem prawa do korzystania w celach służbowych na koszt Spółki z samochodu służbowego z kierowcą oraz w zakresie powstania przychodu w związku z zapewnieniem prawa do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki jest prawidłowe.

Ponadto w okresie obowiązywania umowy Spółka zobowiązała się do ponoszenia kosztów podróży służbowych i zakwaterowania Wnioskodawcy oraz do zwrotu kosztów używania przez Wnioskodawcę samochodu prywatnego do celów służbowych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że sfinansowanie przez Spółkę Zarządzającemu wydatków związanych z podróżami krajowymi i zagranicznymi wykonywanymi w ramach obowiązków wynikających z umowy o zarządzanie skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu. Należy jednak zauważyć, że nie wszystkie świadczenia otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu.

Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje w pkt 16 zwolnienie od podatku diet i innych należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnym przepisem, o którym mowa powyżej jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U z 2013 r., poz.167).

Z § 1 ww. rozporządzenia wynika, że rozporządzenie to określa wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

na obszarze kraju, zwanej dalej „podróżą krajową”;
poza granicami kraju, zwanej dalej „podróżą zagraniczną”.

W myśl § 2 ww. rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów:
1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Przepisy tego rozporządzenia podają także limity wydatków, do ponoszenia których zobowiązany jest pracodawca, a tym samym limity uprawniające do zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, że aby przedmiotowe świadczenia – do wysokości określonej w odrębnych przepisach – korzystały ze zwolnienia muszą zostać spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W świetle powyższego, otrzymanie przez Zarządzającego świadczenia w postaci pokrycia przez Spółkę kosztów podróży służbowych i zakwaterowania oraz świadczenia z tytułu zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu w podróżach może być objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b cyt. ustawy, o ile spełnione są inne warunki związane z korzystaniem z tej preferencji.

Kluczowym jest jednak użyty przez ustawodawcę zwrot „podróż” zarówno w lit. a dotyczącej podróży służbowej pracownika, jak i w lit. b odnoszącej się do osoby niebędącej pracownikiem. Różnica treści lit. a i b związana jest wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera Kodeks pracy. Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej, w rozumieniu Kodeksu pracy. Niezależnie jednak od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie.

Przywołać w tym miejscu należy definicję podróży służbowej zawartą w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.). Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Zatem niezależnie od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, że podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań.

W konsekwencji ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystać będzie zwrot kosztów podróży służbowych oraz zwrot kosztów używania samochodu niebędącego własnością Spółki w celu odbycia podróży służbowej.

W świetle powyższego, Wnioskodawca, któremu Spółka pokrywa koszty podróży służbowych i zakwaterowania oraz zwraca koszty związane z używaniem prywatnego samochodu w celu odbycia podróży służbowych uzyskiwać będzie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak podkreślić, że jeżeli ponoszone lub zwracane przez Spółkę ww. koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowym rozporządzeniu, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie natomiast korzystać zwrot kosztów z tytułu używania przez Wnioskodawcę prywatnego samochodu w jazdach lokalnych (w obrębie miejscowości, w której znajduje się siedziba Spółki).

Świadczenie to nie będzie korzystało również – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, zgodnie z którym wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Powyższa regulacja ogranicza bowiem krąg osób mogących skorzystać z omawianego zwolnienia tylko do pracowników i to wyłącznie takich, którym przepisy odrębnych ustaw gwarantują możliwość przyznania prawa do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, bądź nakładają na pracodawcę obowiązek zwrotu pracownikowi tych kosztów. W pozostałych przypadkach wypłacane świadczenie z tytułu wykorzystywania w jazdach lokalnych prywatnego samochodu stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że zwrot wydatków z tytułu używania w jazdach lokalnych samochodu osobowego stanowiącego własność Wnioskodawcy będzie stanowić dla Zainteresowanego przychód z działalności wykonywanej osobiście podlegający opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów podróży i zakwaterowania jest prawidłowe, natomiast w zakresie powstania przychodu w związku ze zwrotem przez Spółkę kosztów używania przez Wnioskodawcę samochodu prywatnego do celów służbowych jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. tut. Organ wskazuje, co następuje.

W przypadku, gdy Spółka finansuje Zarządzającemu koszty uczestnictwa w konferencjach i spotkaniach branżowych (które nie mają na celu podnoszenia wiedzy Zarządzającego, a ich celem jest promowanie Spółki, reprezentacja Spółki) należy przyjąć, że koszty te są wydatkami na reprezentację Spółki na zewnątrz, a w konsekwencji, sfinansowanie Zarządzającemu ww. wydatków nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Należy bowiem zauważyć, że reprezentowanie Spółki na zewnątrz, jako członek organu zarządzającego jest co do zasady jednym z obowiązków Wnioskodawcy określonych w zawartej ze Spółką umowie. Nie sposób zatem mówić o powstaniu przychodu po stronie Wnioskodawcy w sytuacji, gdy uczestnictwo w konferencji, czy spotkaniu branżowym i reprezentacja Spółki jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy.

Z kolei w przypadku sfinansowanie przez Spółkę kosztów uczestnictwa w szkoleniach stwierdzić należy, że co do zasady tego typu świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, gdy udział Zarządzającego w szkoleniu nastawiony jest na poszerzenie jego indywidualnej wiedzy i umiejętności, Zarządzający otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie tych wydatków przez Spółkę – Zarządzający musiałby ponieść taki koszt z własnych środków. W takiej sytuacji bezsprzecznie nie znajdzie zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem z literalnego brzmienia tego przepisu jednoznacznie wynika, że zwolnienie to odnosi się wyłącznie do pracowników, tj. osób zatrudnionych w ramach stosunku pracy.

Wyjątkiem od powyższej zasady jest jedynie przypadek, gdy Zarządzający został zobowiązany, (np. w ramach zawartej umowy) do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wprost poinformował, że w ramach limitów określonych przez Radę Nadzorczą szkolenia, konferencje, spotkania branżowe itp. są dla Zarządzającego obligatoryjne, zatem w takiej sytuacji nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie Wnioskodawcy, gdyż uczestnictwo w takich szkoleniach jest jednym z warunków wykonywania umowy. W tej kwestii zastosowanie znajduje też orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K7/13, w którym wskazano, że aby można mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenie, musi dojść do uzyskania korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. W sytuacji, w której Zarządzający obowiązkowo odbywa szkolenie, które leży w interesie Spółki i za które sam by nie zapłacił – nie można mówić o powstaniu jakiegokolwiek przychodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego poniesienie przez Spółkę kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. stanowi przychód Zarządzającego zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe. Jak wyjaśniono wyżej przychód dla Wnioskodawcy z tytułu ww. świadczeń w ogóle nie powstanie.

W ramach zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania Spółka zobowiązała się również do pokrycia kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich Wnioskodawcy oraz kosztów szkoleń BHP.

Zgodnie z art. 207 § 2 ustawy Kodeks pracy, pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Ponadto na podstawie art. 237⁴ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca zobowiązany jest zaznajamiać pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych przez nich prac.

Stosownie do art. 304 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, a także osobom prowadzącym w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę na własny rachunek działalność gospodarczą.

W świetle ww. przepisów pracodawca jest zobowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy również osobom, z którymi łączy go inny stosunek prawny niż umowa o pracę, np. umowa o świadczenie usług zarządzania. Jednocześnie przepis nie rozstrzyga, w jaki sposób zostanie ten obowiązek zrealizowany. Obowiązki pracodawcy związane z przepisami BHP wobec osób, które świadczą pracę na podstawie zawartych umów o charakterze cywilnoprawnym są zatem takie same, jak wobec osób, które pozostają z nim w stosunku pracy. Zatem obowiązek zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy nie ogranicza się jedynie do osób świadczących pracę na podstawie stosunku pracy, ale dotyczy również osób świadczących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli praca ta jest wykonywana w zakładzie pracy lub w miejscu określonym przez pracodawcę. Z taką sytuacją będziemy mieć do czynienia w niniejszej sprawie.

W świetle powyższego, na przedsiębiorcach niebędących pracodawcami, w stosunku do osób świadczących usługi na podstawie umów o świadczenie usług zarządzania, nie ciąży obowiązek kierowania takich osób na badania profilaktyczne oraz szkolenia z zakresu BHP. Celowość ich wykonania może jednak wynikać z okoliczności sprawy, kiedy to warunki, w jakich ma być wykonywana pracą wymagają przeprowadzenia takich badań lub przeprowadzenia szkolenia w zakresie BHP. Wówczas zapewnienie tym osobom badania oraz szkolenia przez przedsiębiorcę niebędącego pracodawcą należy uznać za realizację określonego w art. 304 § 1 Kodeksu pracy obowiązku zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy dla osób świadczących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy.

W konsekwencji, poniesienie przez Spółkę kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich oraz kosztów szkoleń BHP nie rodzi po stronie Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich oraz w zakresie powstania przychodu w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów szkoleń BHP jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzą również skutki podatkowe pokrycia przez Spółkę kosztów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej związanej z pełnieniem przez niego funkcji w Zarządzie Spółki.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Natomiast stosownie do zapisu art. 822 ww. ustawy, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści powyższych przepisów wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. osobę wykonującą funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje – co do zasady – powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W niniejszej sprawie niewątpliwie korzyścią majątkową dla Wnioskodawcy będzie zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. To Spółka bowiem zawrze umowę ubezpieczenia i Spółka będzie opłacać składkę na to ubezpieczenie. Dzięki takiemu działaniu u Wnioskodawcy dojdzie do przysporzenia majątku, gdyż inny podmiot poniesie koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie będzie musiał on uszczuplać swojego majątku.

Niemniej jednak wskazać należy, że jedną z przesłanek powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wynikającą z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 – jest możliwość zindywidualizowania świadczenia, określenie jego wartości pieniężnej oraz skonkretyzowanie odbiorcy.

Jak wskazano w treści wniosku, umowa ubezpieczenie została zawarta dla grupy osób – członka Zarządu, członków Rady Nadzorczej, Głównego Księgowego. Ubezpieczenie szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności nastąpiło w stosunku do członków organu spółki kapitałowej i Głównego Księgowego, bez wskazywania imion i nazwisk. Zakres odpowiedzialności osób objętych ubezpieczeniem jest różny, wynika on z charakteru organu Spółki i wykonywanych czynności.

Objęcie ochroną ubezpieczeniową osób pełniących w Spółce różne funkcje oznacza, że osoby te mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności, co powoduje, że różne jest też prawdopodobieństwo, czy też możliwość spowodowania przez nie zdarzenia rodzącego obowiązek odszkodowawczy. Wobec tego, skoro zakres ich odpowiedzialności jest różny, nie można ustalić przypadającej na poszczególne osoby części składki ubezpieczeniowej, udzielona im ochrona nie jest bowiem równa. Ponadto – mimo że na dzień zawarcia umowy ubezpieczenia znane są osoby podlegające temu ubezpieczeniu – krąg osób (znanych z imienia i nazwiska), do których ochrona wynikająca z umowy jest skierowana, a także okresy kiedy osoby ubezpieczone pełnić będą swoje funkcje, na dzień jego zawarcia jest nieznany. Te okoliczności uniemożliwiają przypisanie konkretnym osobom identyfikowalnych z ich punktu widzenia korzyści, posiadających konkretną wartość majątkową.

Skoro nie ma możliwości określenia przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), nie można mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu zawartej umowy ubezpieczeniowej, nie będzie stanowić Wnioskodawcy przychodu z działalności wykonywanej osobiście, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu w związku z pokryciem przez Spółkę kosztów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że tut. Organ odniósł się wyłącznie do stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego powstania przychodu u Zarządzającego z tytułu otrzymania wskazanych w treści wniosku świadczeń, nie odniósł się natomiast do stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego zaliczenia tych świadczeń do kosztów uzyskania przychodu przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin