Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.398.2017.1.PW
z 8 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2017 r. (data wpływu 29 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką (w 1/6) lokalu mieszkalnego. Pozostałymi współwłaścicielkami lokalu są matka i siostra Zainteresowanej. Współwłasność powstała po śmierci w 1998 r. ojca Wnioskodawczyni i wynosi w częściach ułamkowych: 4/6 – udział matki Zainteresowanej w prawie własności mieszkania, a po 1/6 udziałów przypada Wnioskodawczyni i jej siostrze.

Obecnie matka Zainteresowanej chce podzielić swoje udziały pomiędzy Wnioskodawczynię i jej siostrę w akcie darowizny.

Po akcie darowizny Wnioskodawczyni chce sprzedać swoje udziały w ww. lokalu (zarówno obecne jak i przyszłe, darowane przez matkę).

Sprzedaż udziałów nabytych w drodze darowizny nastąpiłaby przed upływem 5-cio letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy i spowoduje uzyskanie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy.

Za kwotę uzyskaną ze zbycia udziałów w nieruchomości (obecnych i przyszłych) Wnioskodawczyni chce, na własne cele, zakupić inny lokal mieszkalny, stanowiący jej odrębną własność. Zakup nastąpiłby w terminie do 2 lat od daty sprzedaży ww. udziałów.

W zakupionej nieruchomości (lokalu mieszkalnym) Wnioskodawczyni planuje zamieszkać, lecz w przyszłości, tj. po pogorszeniu się jej stanu zdrowia i kondycji fizycznej (od 2003 r. Zainteresowana choruje na RZS).

Obecnie Wnioskodawczyni mieszka w A., w domu jednorodzinnym, którego jest współwłaścicielką (ustawowa współwłasność małżeńska).

Zamieszkiwanie w wielopoziomowym domu wiąże się z wysiłkiem fizycznym, któremu w perspektywie nie będzie w stanie sprostać (ze względu na schorzenia). Dlatego też kupno mieszkania ma służyć perspektywicznym celom mieszkaniowym Wnioskodawczyni, a jej zamieszkiwanie w lokalu nie nastąpi począwszy od daty jego nabycia, lecz będzie miało miejsce w przyszłości.

Do czasu zamieszkania w ww. mieszkaniu, w okresie przejściowym, chciałbym owo mieszkanie okazjonalnie lub czasowo wynajmować lub użyczać członkom rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym (sprzedaż darowanych udziałów, zakup mieszkania do zamieszkania w przyszłości) Wnioskodawczyni będzie miała prawo skorzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zakwalifikować poniesione wydatki na nabycie nieruchomości mieszkalnej, w której podatnik będzie zamieszkiwał, ale w niedającym się na tę chwilę przewidzieć terminie, za wydatki na cele wskazane w art. 25 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę opisaną sytuację, obowiązujące przepisy oraz stanowiska zawarte m.in. w:

• interpretacji indywidualnej 0114-KDIP3-3.4011.356.2017.2.JK2 z dnia 28 listopada 2017 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
• wyroku NSA z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt II FSK 1053/15
• wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 października 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1028/14,

Wnioskodawczyni uważa, że w opisanym powyżej przypadku nabycie mieszkania na własne cele mieszkaniowe z zastrzeżeniem, że będzie w ten sposób użytkowane w przyszłości, a czasowo wynajmowane lub użyczane, pozwala na zastosowanie zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie.

Nabycie mieszkania nastąpi z majątku osobistego, w terminie 2 lat od daty sprzedaży darowizny, a mieszkanie będzie stanowiło odrębną własność Wnioskodawczyni i w przyszłości będzie przeznaczone do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W okresie przejściowym - do czasu zamieszkania Wnioskodawczyni – rozważany jest wynajem kupionej nieruchomości lub też użyczenie jej członkom rodziny.

Ustawodawca nie wskazał, że własny cel mieszkaniowy związany z nabywaną nieruchomością (mieszkaniem) musi być realizowany począwszy od daty jego nabycia.

W ustawie nie określono przedziałów czasowych i terminowych w odniesieniu do obowiązku zamieszkiwania w zakupionym mieszkaniu. W ustawie nie wprowadzono również ograniczeń dotyczących możliwości wynajmu lokalu mieszkalnego przeznaczonego na własne cele, nie związane z działalnością gospodarczą.

Nabyte mieszkanie spełni więc w dwójnasób własne, osobiste cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni:

• będąc lokum, w którym Zainteresowana planuje zamieszkać w przyszłości,
• będąc własnym i osobistym składnikiem majątku Wnioskodawczyni, nieobjętym współwłasnością małżeńską ani inną formą współwłasności.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką lokalu mieszkalnego. Pozostałymi współwłaścicielkami lokalu są matka i siostra Zainteresowanej. Współwłasność powstała po śmierci w 1998 r. ojca Wnioskodawczyni.

Aktualnie matka Zainteresowanej zamierza dokonać darowizny swoich udziałów na rzecz Wnioskodawczyni i jej siostry.

Dla ustalenia daty nabycia udziałów w lokalu mieszkalnym, które zamierza Wnioskodawczyni sprzedać należy posłużyć się w tym przypadku przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Stosownie do art. 155 § 1 ww. kodeksu, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Natomiast stosownie do art. 888 § 1 ww. ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zgodnie z art. 924 i 925 ww. kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zatem pod pojęciem nabycia należy rozumieć wszelkie prawem przewidziane formy przeniesienia tytułu własności z jednego podmiotu na drugi. W szczególności będą to czynności cywilnoprawne: odpłatne np. umowa sprzedaży czy umowa zamiany, a także nieodpłatne, np. umowa darowizny czy dziedziczenie.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie, będziemy mieli do czynienia z dwoma datami nabycia udziałów w lokalu mieszkalnym, które zamierza Wnioskodawczyni sprzedać.

Będą to: data śmierci ojca Wnioskodawczyni (1998 r.) oraz data dokonania darowizny przez matkę na rzecz Zainteresowanej.

Zatem sprzedaż udziałów nabytych w spadku po zmarłym ojcu nie będzie stanowiła źródła przychodu, bowiem dokonana zostanie po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do ich nabycia.

Natomiast zbycie udziałów nabytych w drodze darowizny od matki - z uwagi na fakt, że dojdzie do niego przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi ich nabycie - jest źródłem przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym uzyskany z owego zbycia dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cyt. ustawy).

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy podatkowej, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a-b) ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele mieszkaniowe. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja uprawnia do zastosowania ww. zwolnienia ma charakter enumeratywny (wyczerpujący). Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Zatem, przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższy warunek wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją, jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych.

W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób, np. dzieci.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni zainteresowana jest rozstrzygnięciem kwestii, czy w sytuacji czasowego wynajmowania lub użyczenia lokalu mieszkalnego, zakupionego w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych w przyszłości, będzie miała możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego.

Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym – z różnych powodów – zamieszka po upływie określonego czasu, np. kilku miesięcy lub w lokalu tym po nabyciu będzie mieszkał tylko przez pewien czas. W takim przypadku, prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy lokal będzie wynajmowany. Prawa do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym, np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal zbył w drodze darowizny lub sprzedaży, bądź przeznaczył go na wynajem.

W rozpatrywanej sprawie z informacji zawartych we wniosku wynika, że lokal mieszkalny Wnioskodawczyni nabędzie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, tj. w przyszłości (po pogorszeniu się stanu zdrowia) będzie w nim mieszkała, mimo tego, że w początkowym („przejściowym”) okresie przedmiotowy lokal będzie okazjonalnie lub czasowo wynajmowany albo użyczany członkom rodziny. Cel i okoliczności dotyczące nabycia lokalu mieszkalnego przez Zainteresowaną pozwalają uznać, że pomimo zamiaru okresowego wynajęcia przedmiotowego lokalu mieszkalnego lub jego użyczenia zostanie on nabyty przez Wnioskodawczynię na własne cele mieszkaniowe, które będzie realizowała w przyszłości.

Podsumowując, wydatkowanie kwoty przychodu uzyskanego ze sprzedaży darowanych przez matkę udziałów w lokalu mieszkalnym na zakup nowego mieszkania, w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni, uprawni Zainteresowaną do zastosowania zwolnienia, wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam fakt okazjonalnego lub czasowego wynajmowania albo użyczania członkom rodziny przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego nie wyklucza bowiem możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, w przypadku, gdy nowe mieszkanie nabywane będzie w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy wskazać, że Wnioskodawczyni - w przedstawionym we wniosku pytaniu oraz własnym stanowisku w sprawie – wskazuje na zamiar skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 25 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże mając na uwadze całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku oraz fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera takiego przepisu, tut. organ uznał, że Wnioskodawczyni ma na myśli zwolnienie przedmiotowe uregulowane przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.