2018.01.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.646.2017.2.RSZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.646.2017.2.RSZ
z 17 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 października 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z 6 października 2017 r. (data wpływu 11 października 2017 r.) oraz pismem z 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z 6 października 2017 r. (data wpływu 11 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 grudnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3 1. 4012.646.2017.1.RSZ.

We wniosku przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Wnioskodawca, Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca specjalizuje się między innymi w produkcji różnego rodzaju betonów, w tym betonu towarowego stosowanego w różnych formach budownictwa. Beton wytwarzany jest w sieci wytwórni, zlokalizowanych na terenie całego kraju.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności m.in. na rzecz klientów indywidualnych (przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą) produkuje masę betonową oraz świadczy usługi ogólnobudowlane związane ze wznoszeniem budynków polegające na transporcie oraz wylewaniu wyprodukowanej masy betonowej w miejscu przeznaczenia przez wykwalifikowanych operatorów sprzętu budowlanego, jak też odpowiednim rozprowadzeniu i pielęgnacji masy betonowej w miejscu wylania.

Gotowa mieszanka betonowa trafia na plac budowy w betonomieszarce. Transport, wylanie i rozprowadzenie tego produktu realizowane jest przez firmy zewnętrzne - podwykonawców zatrudnionych przez Wnioskodawcę na podstawie umów cywilno-prawnych lub własnymi siłami Spółki. Natomiast klient indywidualny zawiera jedną umowę na usługę kompleksową z Wnioskodawcą.

W ramach prac wykonywane są następujące usługi:

odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, a następnie jej transport na plac budowy przy użyciu specjalistycznego pojazd tzw. „gruszki”,
odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, jej transport, a następnie pompowanie (wylewanie ) na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki,
wytworzenie masy betonowej a następnie transport na budowę specjalistycznymi środkami transportu, podawanie masy betonowej bezpośrednio z betonomieszarki lub za pomocą pompy samojezdnej we wskazane miejsce,
wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów),
wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) i jej pielęgnacja - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów) a następnie szlifowanie/wyrównywanie warstw.

Wnioskodawca wystąpił do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi w celu uzyskania potwierdzenia grupowania usługi wylewki podłogowej i czynności wchodzących w jej skład. Odpowiadając na wniosek z dnia 17.05.2017 r., Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi poinformował, w oparciu o § 3 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym do celów podatkowych stosuje się do dnia 31 grudnia 2017 r. Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), że ww. wyroby i usługi mieszczą się w grupowaniach.

Punkt 1-4:

odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, a następnie transport na plac budowy przy użyciu specjalistycznego pojazdu „gruszki”
odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, jej transport, a następnie pompowanie (wylewanie) na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki
PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów”
wytworzenie masy betonowej, a następnie transport na budowę specjalistycznymi środkami transportu, podawanie masy betonowej bezpośrednio z betonomieszarki lub za pomocą pompy samojezdnej we wskazane miejsce
wykonywanie posadzek lub wylewek betonowych - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów)
PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”
Punkt 5:
wykonywanie posadzek lub wylewek betonowych i jej pielęgnacja:
- w zakresie wytworzenia masy betonowej i jej transportu PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”
- w zakresie wylania masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów), a następnie szlifowania/wyrównywania warstw PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”.

Świadczenie w celu wykonania tzw. wylewki betonowej wykonywane jest w dwóch wariantach. W pierwszym wariancie Spółka występuje jako główny wykonawca działający na zlecenie inwestora (przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą). Natomiast w drugim wariancie jako podwykonawca działający na zlecenie głównego wykonawcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca w ww. piśmie z 18 grudnia 2017 r. udzielił odpowiedzi, zarówno do Wariantu I, jak i Wariantu II, w następujący sposób:

Każdy z podmiotów biorących udział w świadczeniu jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.
Przedmiotem umów cywilnoprawnych jest odpowiednio w przypadku:
1. odbioru masy betonowej z wytwórni betonu, a następnie jej transportu na plac budowy przy użyciu specjalistycznego pojazdu tzw. „gruszki”, - z podwykonawcą usługa transportu, z inwestorem dostawa masy betonowej
2. odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, jej transport, a następnie pompowanie (wylewanie) na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki, - z podwykonawcą usługa transportu oraz odrębnie usługa pompowania, a z inwestorem dostawa masy betonowej
3. wytworzenie masy betonowej a następnie transport na budowę specjalistycznymi środkami transportu, podawanie masy betonowej bezpośrednio z betonomieszarki lub za pomocą pompy samojezdnej we wskazane miejsce, - z podwykonawcą usługa transportu oraz odrębnie usługa pompowania a z inwestorem dostawa masy betonowej
4. wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów), - kompleksową usługę betoniarską wykonanie, wylanie,- z podwykonawcą usługa transportu oraz odrębnie usługa pompowania a z inwestorem dostawa masy betonowej
5. wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) i jej pielęgnacja - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów) a następnie szlifowanie/wyrównywanie warstw - usługa betoniarska, transport, szlifowanie wyrównanie warstw - z podwykonawcą usługa transportu oraz odrębnie usługa pompowania, a z inwestorem kompleksowa usługa betoniarska.
Wnioskodawca wykonuje usługi na podstawie jednej umowy. Czynność dominująca została wskazana poniżej dla każdego punktu pogrubionym tekstem. Są to odpowiednio dla:
1. odbioru masy betonowej z wytwórni betonu, a następnie jej transportu na plac budowy przy użyciu specjalistycznego pojazdu tzw. „gruszki”, - dostawa masy betonowej
2. odbioru masy betonowej z wytwórni betonu, jej transportu, a następnie pompowania (wylewanie) na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki, - dostawa masy betonowej
3. wytworzenie masy betonowej a następnie transport na budowę specjalistycznymi środkami transportu, podawanie masy betonowej bezpośrednio z betonomieszarki lub za pomocą pompy samojezdnej we wskazane miejsce, - dostawa masy betonowej
4. wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów), - kompleksową usługę betoniarską wykonanie, wylanie, z podwykonawcą usługa transportu oraz odrębnie usługa pompowania a z inwestorem - dostawa masy betonowej
5. wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) i jej pielęgnacja - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów) a następnie szlifowanie/wyrównywanie warstw. - usługa betoniarska
Spośród wszystkich czynności opisanych w stanie faktycznym czynności pomocnicze nie stanowiące dla nabywcy celu samego w sobie, dla wszystkich rodzajów umów i wariantów, to: odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, transport przy użyciu specjalistycznego pojazdu tzw. gruszki, pompowanie na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki, podawanie masy w betonomieszarce lub za pomocą pompy samojezdnej, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców. Okolicznościami przesądzającymi, że dany element ma charakter dominujący jest nierozłączność wykonywanych czynności i potrzeba klienta. Dla nabywcy usługi bez znaczenia pozostaje to, w jaki sposób Wnioskodawca wykona świadczenie i jakie czynności będzie musiał podjąć. Efektem, którego oczekuje kontrahent jest odpowiednio dostawa masy betonowej lub świadczenie usługi betoniarskiej.
Wnioskodawca fakturuje czynności w następujący sposób jako:
1. odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, a następnie jej transport na plac budowy przy użyciu specjalistycznego pojazdu tzw. „gruszki”, - dostawę masy betonowej
2. odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, jej transport, a następnie pompowanie (wylewanie) na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki, - dostawę masy betonowej
3. wytworzenie masy betonowej a następnie transport na budowę specjalistycznymi środkami transportu, podawanie masy betonowej bezpośrednio z betonomieszarki lub za pomocą pompy samojezdnej we wskazane miejsce, - dostawę masy betonowej
4. wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów), - dostawę masy betonowej
5. wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) i jej pielęgnacja - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów) a następnie szlifowanie/wyrównywanie warstw. - kompleksową usługę betoniarską
Umowy będą przewidywać jedno wynagrodzenie za dostarczenie masy betonowej pkt 1-4 stanu faktycznego oraz za kompleksową usługę betoniarską w pkt 5 stanu faktycznego.
Relacja wartościowa pomiędzy poszczególnymi świadczeniami zależna jest od wielu czynników i nie jest możliwe precyzyjne jej wskazanie. Natomiast co do zasady największą wartość stanowi/będzie stanowiła masa betonowa.
Dominujące świadczenie z pkt 1, 2, 3, 4 zawartych w stanie faktycznym to PKWiU 23.63.10.0 „Masy betonowe, a w pkt 5 PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy do opisanej we wniosku usługi wylewki, na którą składać będą się: zużyta masa betonowa, usługa transportu, usługa zalania fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnacji wylewki (punkt 5 stanu faktycznego) w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym Spółka, działając jako główny wykonawca (pierwszy wariant), będzie miała prawo zastosować stawkę VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12-12c Ustawy VAT?
Czy świadcząc ww. wymienioną usługę wylewki (punkt 5 stanu faktycznego) jako podwykonawca na zlecenie głównego wykonawcy (drugi wariant) Spółka będzie uprawniona do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h Ustawy VAT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w ramach punktów 1-4 Spółka dokonuje dostawy towarów i świadczenia usług nie wymienionych w załączniku nr 14 do Ustawy VAT, w związku z czym Spółka powinna zastosować do tych dostaw stawkę podstawową 23% VAT i wykazać z tego tytułu podatek należny?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, działając jako główny wykonawca (pierwszy wariant), gdy przedmiotem świadczenia opisanym w stanie faktycznym jest usługa kompleksowa wylewki betonu dla klientów indywidualnych (punkt 5 stanu faktycznego) będzie uprawniony zastosować stawkę VAT 8%.

Świadcząc usługę wylewki, na którą składać będą się: zużyta masa betonowa, usługa transportu, usługa zalania fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnacji wylewki (punkt 5 stanu faktycznego), jako podwykonawca na zlecenie głównego wykonawcy (drugi wariant), Spółka będzie uprawniona do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ponadto Spółka powinna zastosować stawkę 23% VAT z tytułu dostawy towarów (Masa betonowa prefabrykowana) i świadczenia usług transportowych (punkty 1-4) i wykazać z tego tytułu podatek należny bez możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do tych dostaw i usług.

Usługa kompleksowa

Ustawa VAT nie definiuje czym jest świadczenie kompleksowe. Pojęcie to zostało wypracowane na gruncie orzecznictwa Sądów Administracyjnych i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE). Zasadą wynikającą wprost z ustawy jest, że każde świadczenie należy identyfikować jako niezależne. Niemniej jednak, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń, z których każde może być świadczeniem indywidualnym, jednak z pewnych względów wykonywane są one łącznie, dopuszcza się uznanie szeregu takich świadczeń za jedno świadczenie kompleksowe.

Kryterium, wedle którego należy badać kompleksowość świadczeń jest nierozłączność tych świadczeń z punktu widzenia nabywcy usługi. Powyższe oznacza to, że dla nabywcy szereg usług ma zaspokoić określoną potrzebę. Z jego punktu widzenia powinien to być jeden przedmiot świadczenia, a jego podział na poszczególne usługi miałby charakter sztuczny i byłby gospodarczo nieuzasadniony.

W orzecznictwie TSUE (m.in. w wyroku z dnia 2 grudnia 2010 r. w sprawie C 276/09) uszczegóławia się powyższą przesłankę uznając, że w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielą one los podatkowy świadczenia głównego.

W związku z czym dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy. Ponadto pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia występuje związek czasowy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy uznać, że wylewka betonu stanowi jedną złożoną usługę, na którą składa się szereg nierozłącznych czynności. W ocenie Wnioskodawcy wyłączenie z usługi wykonania wylewki betonowej poszczególnych czynności nie znajduje uzasadnienia gospodarczego. Skoro przedmiotem świadczenia jest usługa wykonania wylewki betonowej dla klienta indywidualnego, to dla nabywcy usługi bez znaczenia pozostaje szereg czynności, jakie wykonuje dostawca, a więc sposób wytworzenia, nabycia czy transportu masy betonowej. Z ekonomicznego punktu widzenia kluczowe pozostaje dla nabywcy jedynie uzyskanie posadzki betonowej z uprzednio wylanego betonu. Wnioskodawca nie jest w stanie wykonać usługi wylewki betonowej bez wcześniejszego wyprodukowania lub nabycia betonu, a następnie dostarczenia go we wskazane miejsce. Powyższe czynności mają więc jedynie charakter subsydiarny, pomocniczy w stosunku do świadczenia głównego, którym jest wylanie masy betonowej i jej wyrównanie. W związku z czym uprzednie wytworzenie i przetransportowanie masy betonowej, chociaż zakwalifikowane przez GUS odrębnie jako PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana” stanowi część świadczenia kompleksowego jakim są PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”. Klient bowiem zamawia jedną usługę wylewki betonowej i bez znaczenia pozostają dla niego poprzedzające ją czynności. W związku z czym, pomimo rozbicia całej usługi na poszczególne czynności, wylewka betonowa (opisana w punkcie 5) stanowić będzie jedną usługę kompleksową kwalifikowaną w PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez Ministra Finansów np. w interpretacji z dnia 15 listopada 2013 r. sygn. IBPP2/443-742/13/RSz, w której wyjaśniono, że:

Skoro przedmiotem sprzedaży jest usługa polegająca na zabetonowaniu wskazanych przez klienta elementów (fundamentów, stopów, klatek schodowych, wylewek, posadzek, nadproży, podciągów, słupów, wieńcy żelbetonowych, itp.) budynku, czy lokalu mieszkalnego, przy użyciu własnych materiałów (piasku, cementu, żwiru wody i innych), dostarczenie na plac budowy wyrobów i urządzeń potrzebnych do wykonania przedmiotu umowy, na koszt i ryzyko wykonawcy, rozładunek mieszanki betonowej u klienta, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2017 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.52.2017.3.RM wskazując, że:

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy należy zatem wskazać, że skoro wylanie masy betonowej bezpośrednio z betonowozu do gotowych form (szalunków), wylanie masy betonowej do specjalistycznego pojemnika a następnie z ww. pojemnika do form (szalunków) jak również wypompowanie masy betonowej do form (szalunków) przy użyciu pompy mają charakter dominujący to tym samym całość świadczenia nabywanego przez Spółkę w ramach Wariantu I, II oraz IV należy uznać za świadczenie usług. Jednocześnie pozostałe świadczenia pomocnicze wchodzące w skład świadczenia w danym Wariancie dzielą byt prawny świadczenia głównego.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż przedmiotem świadczenia jest usługa kompleksowa wylewki betonu mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie", na którą składają się zużycie masy betonowej, usługa transportu, usługa zalania fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnacji wylewki.

Budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym

Stosownie do art. 41 ust. 12 Ustawy VAT 8% stawkę podatku stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12b do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Budynki i lokale mieszkalne, w których wykonywana będzie wylewka będą spełniać wymogi dla budownictwa społecznego, o którym mowa w przepisach art. 41 ust. 12a Ustawy VAT. Będą to obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

W konsekwencji skoro Wnioskodawca świadczy usługę budowlaną (w punkcie 5 stanu faktycznego), która jest kompleksową usługą wylewki betonowej, to będzie miał prawo do zastosowania stawki 8% VAT dla całej usługi przy spełnieniu warunków przewidzianych w art. 41 ust. 12-12c Ustawy VAT.

Odwrotne obciążenie

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1h w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Wnioskodawca, w punkcie 5 stanu faktycznego, świadczy usługi betoniarskie (wykonanie wylewki betonowej).

Powyższe usługi mieszczą się w pozycji 44 załącznika nr 14 do Ustawy VAT - PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”. W pozostałym zakresie usługi zostały sklasyfikowane jako dostawa towarów lub świadczenie usług transportowych, które nie znajdują się w załączniku nr 14 do Ustawy VAT, w związku z czym mechanizm odwrotnego obciążenia nie będzie miał do nich zastosowania.

Odnosząc się do niniejszego przypadku, w wariancie I, należy stwierdzić, że skoro kontrahenci (podwykonawcy) wykonują usługi betoniarskie zlecone przez Wnioskodawcę jako generalnego wykonawcę, to tym samym działają względem niego w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h Ustawy VAT. Należy zatem stwierdzić, że skoro w analizowanym przypadku Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny oraz kontrahent (podwykonawca) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 i jednocześnie jak wskazano w niniejszym stanie faktycznym, kontrahent wykonując usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy działa względem Wnioskodawcy w charakterze podwykonawcy, to tym samym są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1 h ustawy VAT, a więc to na Spółce będzie ciążył obowiązek rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia usługi od podwykonawcy, natomiast świadczenie na rzecz inwestora będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Natomiast w wariancie II skoro Spółka działa na rzecz generalnego wykonawcy, to tym samym działa wobec niego w charakterze podwykonawcy. Należy zatem stwierdzić, że skoro w analizowanym przypadku generalny wykonawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny oraz Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 i jednocześnie wykonuje usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy działa względem głównego wykonawcy w charakterze podwykonawcy, to tym samym spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h Ustawy VAT. W konsekwencji, Spółka jako podwykonawca usług betoniarskich polegających na wykonaniu wylewki betonowej w analizowanym przypadku stosuje mechanizm odwrotnego obciążenia przy sprzedaży usług na rzecz głównego wykonawcy.

Zastosowanie stawki podstawowej

W ocenie Wnioskodawcy czynności opisane w punkcie 1-4 stanu faktycznego stanowić będą odpowiednio, zgodnie ze stanowiskiem GUS wskazanym w stanie faktycznym, dostawę towarów albo świadczenie usług, do których zastosowanie znajdzie stawka podstawowa. Stosownie do art. 41 ust 1 Ustawy VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 Ustawy VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Skoro zatem:

odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, a następnie transport na plac budowy przy użyciu specjalistycznego pojazdu „gruszki”,
odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, jej transport, a następnie pompowanie (wylewanie) na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki,
wytworzenie masy betonowej, a następnie transport na budowę specjalistycznymi środkami transportu, podawanie masy betonowej bezpośrednio z betonomieszarki lub za pomocą pompy samojezdnej we wskazane miejsce,
wykonywanie posadzek lub wylewek betonowych - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów)

zostały zakwalifikowane odpowiednio do grupowania PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów” oraz do grupowania PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”, to zastosowanie do nich powinna znaleźć stawka podstawowa VAT 23%, a kwota wykazana na fakturze stanowić będzie dla spółki podatek należny. W powyższym zakresie zastosowania nie znajdą przepisy wprowadzające mechanizm odwrotnego obciążenia stosownie bowiem do art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy VAT warunkiem niezbędnym do jego zastosowania jest to, by usługa została wymieniona w załączniku nr 14 Ustawy VAT. W związku z czym w przypadku czynności wymienionych w punktach 1-4 mechanizm odwrotnego obciążenia, w trybie art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy VAT nigdy nie znajdzie zastosowania, bowiem wszystkie punkty zostały sklasyfikowane do grupowania do grupowania PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów” lub do grupowania PKWU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga poprawności klasyfikacji realizowanego świadczenia do grupowania PKWiU. Wskazać bowiem należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji realizowanego świadczenia do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.). Tut. Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane w złożonym wniosku.

Należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń.

Ponieważ stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika z tego, że to właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU. Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

W załączniku nr 14 do ustawy, w pozycji 44 wymieniono: PKWiU 43.99.40.0 – Roboty betoniarskie.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) bezpośrednio na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) a inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi, zawierającą podatek VAT. W takim przypadku mechanizm odwróconego obciążenia nie ma zastosowania.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług i jego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Artykuł 2 pkt 12 ustawy, zawiera definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z którą obiektami takimi są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – według art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne. Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków: Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111, Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112, Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

W świetle wyżej powołanego przepisu art. 41 ust. 12 ustawy, warunkiem zastosowania 8% stawki, jest spełnienie dwóch przesłanek.

Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, przebudowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji obiektów budowlanych lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zastosowanie jednej stawki podatku od towarów i usług i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów wykorzystywanych do wykonania tej usługi, uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej ze zleceniodawcą.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest wyprodukowanie masy betonowej, transport betonu wraz z pompowaniem i wylewaniem, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

W analizowanej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość:

Czy do opisanej we wniosku usługi wylewki, na którą składać będą się: zużyta masa betonowa, usługa transportu, usługa zalania fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnacji wylewki (punkt 5 stanu faktycznego) w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym Spółka, działając jako główny wykonawca (pierwszy wariant), będzie miała prawo zastosować stawkę VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12-12c Ustawy VAT.
Czy świadcząc ww. wymienioną usługę wylewki (punkt 5 stanu faktycznego) jako podwykonawca na zlecenie głównego wykonawcy (drugi wariant) Spółka będzie uprawniona do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h Ustawy VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla czynności opisanych we wniosku należy rozważyć kwestię tzw. świadczeń złożonych.

I tak, co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), całe świadczenie złożone podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie złożone, podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne.

Pogląd taki został ukształtowany w orzeczeniu TSUE w sprawie C-349/96, w którym Trybunał stwierdził, że „Z jedną usługą mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub kilka elementów należy uznać za usługę główną, a jeden lub kilka elementów za usługi pomocnicze, objęte tym samym reżimem podatkowym, co usługa główna” (podobnie w orzeczeniu w sprawie C-41/04).

Co istotne, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Zgodnie z podejściem wyrażonym w wyroku TSUE z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, za pomocniczą należy uznać czynność, która nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej, a jej cel jest zdeterminowany przez czynność główną.

Zatem świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

Ponadto należy zauważyć, że strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa budowlana, budowlano-montażowa lub remontowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych w nim elementów (dla celów podatkowych).

W tym miejscu wskazać należy na art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że spośród wszystkich czynności opisanych w stanie faktycznym czynności pomocnicze nie stanowiące dla nabywcy celu samego w sobie, dla wszystkich rodzajów umów i wariantów, to: odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, transport przy użyciu specjalistycznego pojazdu tzw. gruszki, pompowanie na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki, podawanie masy w betonomieszarce lub za pomocą pompy samojezdnej, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców. Okolicznościami przesądzającymi, że dany element ma charakter dominujący jest nierozłączność wykonywanych czynności i potrzeba klienta. Dla nabywcy usługi bez znaczenia pozostaje to, w jaki sposób Wnioskodawca wykona świadczenie i jakie czynności będzie musiał podjąć. Efektem, którego oczekuje kontrahent jest odpowiednio świadczenie usługi betoniarskiej w przypadku pkt 5, a w przypadku pozostałych punktów dostawa masy betonowej. Umowy będą przewidywać jedno wynagrodzenie za kompleksową usługę betoniarską wymienioną w pkt 5 stanu faktycznego oraz jedno wynagrodzenie za dostawę masy betonowej (pkt 1-4). Dominujące świadczenie zawarte w stanie faktycznym w pkt 5 objęte jest symbolem PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”.

W związku z powyższym, dokonując analizy treści przedstawionego we wniosku opisu sprawy uznać należy, że w przypadku pkt 5 stanu faktycznego, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługi wylewki, na którą składać będą się: zużyta masa betonowa, usługa transportu, usługa zalania fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnacji wylewki (punkt 5 stanu faktycznego) w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Okoliczności zawarte w opisie sprawy wskazują, że w przedmiotowej sprawie w punkcie 5 stanu faktycznego czynnością dominującą jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy.

W analizowanym przypadku dla wymienionej we wniosku usługi wylewki (punkt 5 stanu faktycznego) wykonywanej w ramach obu Wariantów nie zachodzą przesłanki do podziału czynności dokonywanej przez Wnioskodawcę na dostawę masy betonowej, jej transport a następnie zalanie fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnację wylewki. Podział taki byłby sztuczny i nieuzasadniony.

W konsekwencji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotem świadczenia jest usługa kompleksowa wylewki betonu mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”, na którą składają się zużycie masy betonowej, usługa transportu, usługa zalania fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnacji wylewki.

Zatem, całość świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę należy opodatkować z zastosowaniem zasad właściwych dla czynności głównej, którą - jak wyjaśnił Wnioskodawca - jest usługa betoniarska (usługa wykonania wylewki).

Z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Skoro, w przypadku świadczenia usług betoniarskich, opisanych we wniosku w punkcie 5 stanu faktycznego, przedmiotem sprzedaży będzie opisana wyżej kompleksowa usługa betoniarska, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport narzędzia, zużyta energia, itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług (…).

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie

w punktach 12 – 14 wymieniono:

stawkę podatku (pkt 12),
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14),

a ponadto, w pkt 18 wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem, w sytuacji gdy podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, wówczas podatnik dokonujący dostaw lub świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Przy czym, podkreślić należy, że faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym względzie przepisami prawa krajowego. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zaistniałe zdarzenie gospodarcze, a elementy formalne faktury, wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają znaczenie dowodowe.

Treść art. 106e ust. 1 ustawy określa, jakie elementy powinna zawierać faktura. Są to elementy obligatoryjne, których podanie ma przede wszystkim cel fiskalny. Służą one bowiem do prawidłowego zidentyfikowania dla celów podatkowych strony podmiotowej danej transakcji, rodzaju transakcji, jak również wartości służących do określenia wysokości zobowiązania podatkowego w kwotach bezwzględnych. Podmiot zobowiązany do wystawienia faktury powinien precyzyjnie określić rodzaj „fakturowanej” czynności, tj. podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi. Źródłem tego obowiązku jest aktualnie art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zatem, odnosząc się do opisanych we wniosku czynności polegających na świadczeniu kompleksowej usługi betoniarskiej (usługa wykonania wylewki), wymienionych w punkcie 5 stanu faktycznego, na którą składać będą się: zużyta masa betonowa, usługa transportu, usługa zalania fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnacji wylewki, w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym, za wykonanie której klient otrzyma jedną fakturę, która obejmować będzie łączne wynagrodzenie za wykonane prace, a ww. czynności wykonane będą w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, tj. budowy budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, to czynności te traktować należy jako świadczenie jednej kompleksowej usługi budowlanej i do całej wartości usługi zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 i ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, z uwzględnieniem ograniczeń wskazanych w art. 41 ust. 12b ustawy.

Ponownie należy wskazać, że podwykonawca to podmiot, któremu inny podmiot (główny wykonawca) w ramach otrzymanego zlecenia (np. od inwestora), powierzył wykonanie części lub całości prac budowlanych.

Wobec tego aby uznać, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone przez inwestora głównemu wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez głównego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy.

Ponadto, o uznaniu danego podmiotu za inwestora, generalnego wykonawcę bądź podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, nie może przesądzać samo „nazewnictwo”, jakim posłużono się w zawartej umowie, bądź deklaracje podmiotów podpisujących umowę odnośnie tego, w jakim charakterze będzie działać dany podmiot.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji, dla prawidłowego rozumienia pojęcia „podwykonawca” wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. O statusie inwestora, generalnego wykonawcy, czy też podwykonawcy świadczą postanowienia umowy dotyczące zakresu usług, warunków ich świadczenia bądź okoliczności, jakie mają miejsce w danym przypadku i charakter wykonywanych usług.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro w pierwszym wariancie gdy Wnioskodawca (Spółka) występuje jako główny wykonawca, działający na zlecenie inwestora to nie będzie miał zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia.

Wobec powyższego kompleksowa usługa betoniarska wymieniona w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”, wskazana pod poz. 44 załącznika nr 14 do ustawy, opisana w punkcie 5 stanu faktycznego, wykonywana w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych.

Natomiast, w drugim wariancie, w okolicznościach niniejszej sprawy, należy wskazać, że skoro Wnioskodawca świadczy kompleksową usługę (punkt 5 stanu faktycznego), wymienioną – jak wskazał Wnioskodawca - w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”, wskazane pod poz. 44 załącznika nr 14 do ustawy, jako podwykonawca działający na zlecenie głównego wykonawcy, będącego zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, to w analizowanej sprawie spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

W konsekwencji, świadczona przez Wnioskodawcę usługa (punkt 5 stanu faktycznego wariant II) podlega opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia, a zatem do rozliczenia podatku z tytułu tych usług zobowiązany jest usługobiorca (główny wykonawca).

Mając na uwadze powyższe, należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że działając jako główny wykonawca (pierwszy wariant), gdy przedmiotem świadczenia opisanym w stanie faktycznym jest kompleksowa usługa betoniarska (punkt 5 stanu faktycznego) będzie on uprawniony zastosować stawkę VAT 8%, po spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 41 ust. 12 w powiązaniu z ust. 12b ustawy.

Należy także zgodzić się z Wnioskodawcą, że świadcząc usługę betoniarską, na którą składać będą się: zużyta masa betonowa, usługa transportu, usługa zalania fundamentów lub innych elementów oraz pielęgnacji wylewki (punkt 5 stanu faktycznego), jako podwykonawca na zlecenie głównego wykonawcy (drugi wariant), Spółka będzie uprawniona do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pierwszego i drugiego w kolejności pytania, jest prawidłowe.

Wnioskodawca wniósł także o rozstrzygnięcie, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w ramach punktów 1-4 Spółka dokonuje dostawy towarów i świadczenia usług nie wymienionych w załączniku nr 14 do Ustawy VAT, w związku z czym Spółka powinna zastosować do tych dostaw stawkę podstawową 23% VAT i wykazać z tego tytułu podatek należny.

Z treści wniosku wynika także, że dominujące świadczenie wymienione we wniosku w stanie faktycznym w pkt 1, 2, 3, 4 objęte jest - symbolem PKWiU 23.63.10.0 „Masy betonowe”.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów wskazać należy, że ww. świadczenie ma charakter kompleksowy i stanowi dostawę towarów. W analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki do podziału czynności dokonywanej przez Wnioskodawcę na dostawę masy betonowej, jej transport a następnie pompowania (wylewanie).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że transport oraz pompowanie (wylewanie) masy betonowej stanowi integralną część dostawy masy betonowej wyprodukowanej przez Wnioskodawcę.

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że realizowane przez niego świadczenie (punkty 1-4), wykonywane w dwóch wariantach (tj. w pierwszym wariancie Spółka występuje jako główny wykonawca działający na zlecenie inwestora (przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą, natomiast w drugim wariancie jako podwykonawca działający na zlecenie głównego wykonawcy) obejmujące

odbiór masy betonowej z wytwórni betonu, a następnie jej transportu na plac budowy przy użyciu specjalistycznego pojazdu tzw. „gruszki”,
odbioru masy betonowej z wytwórni betonu, jej transportu, a następnie pompowania (wylewanie) na placu budowy przy użyciu pompo-gruszki,
wytworzenie masy betonowej a następnie transport na budowę specjalistycznymi środkami transportu, podawanie masy betonowej bezpośrednio z betonomieszarki lub za pomocą pompy samojezdnej we wskazane miejsce,
wykonanie posadzki lub wylewki (anhydrytowej lub cementowej) - fakturowanej w m² - wytworzenie masy betonowej, transport specjalistycznymi środkami transportu, wylanie masy we wskazanym miejscu przy pomocy podwykonawców (aplikatorów), - kompleksową usługę betoniarską wykonanie, wylanie, z podwykonawcą usługa transportu oraz odrębnie usługa pompowania a z inwestorem

ma charakter kompleksowy i stanowi/będzie stanowić dostawę towarów (dostawę masy betonowej).

Z powołanych przepisów prawa wynika, że mechanizm odwrotnego obciążenia znajduje zastosowanie wówczas gdy spełnione są następujące warunki:

usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Przy czym dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Skoro, zatem w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towaru – masy betonowej prefabrykowanej, to tym samym w analizowanej sprawie nie będą spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma bowiem zastosowanie jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy świadczonych przez podwykonawcę.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia do świadczenia opisanego w punktach 1-4 stanu faktycznego. Realizowane przez Wnioskodawcę świadczenie polegające na dostawie towarów (Masa betonowa prefabrykowana) wraz z dodatkowymi czynnościami pomocniczymi (punkty 1-4) opisane przez Wnioskodawcę zarówno w Wariancie I jak i Wariancie II, jest świadczeniem kompleksowym, gdzie dostawa betonu jest świadczeniem dominującym a pozostałe świadczenia są świadczeniem pomocniczym.

Świadczenie to stanowi dostawę towarów – jak wskazał Wnioskodawca – sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 23.63.10.0 „Masy betonowe”. Tym samym, dostawa betonu nie podlega opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia lecz na zasadach ogólnych według właściwej stawki dla dostawy towaru.

Ww. świadczenie nie zostało wymienione w załączniku nr 14 do ustawy jako podlegające opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia. Zatem w analizowanych okolicznościach nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

W konsekwencji do wskazanej sprzedaży, wymienionej we wniosku w punktach 1-4, nie ma zastosowania mechanizm „odwrotnego obciążenia”, który odnosi się wyłącznie do świadczenia usług wymienionych w poz. 2-48. W związku z powyższym, stosownie do treści art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca, występujący jako główny wykonawca działający na zlecenie inwestora jako dostawca towaru jest obowiązany do uiszczenia podatku według 23% stawki, gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wydanych na jej podstawie nie przewidują zwolnienia od podatku ani obniżonej stawki podatku dla tej dostawy.

Zatem, skoro w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, należna zapłata za to świadczenie powinna być udokumentowana wystawieniem faktury, w której w części zasadniczej przeznaczonej na wskazanie nazwy towaru winna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dotycząca danego świadczenia. Umieszczenie dowolnie na fakturze w części przeznaczonej na nazwę (rodzaj) towaru lub usługi osobnych pozycji, pomimo że przedmiotem sprzedaży jest świadczenie kompleksowe, sugeruje że przedmiotem sprzedaży jest kilka odrębnych usług lub towarów, a nie jedno kompleksowe świadczenie. W konsekwencji, na fakturze dokumentującej taką sprzedaż – w części zasadniczej przeznaczonej na wskazanie nazwy towaru lub usługi winna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dotycząca dostawy danego towaru. Jednakże nic nie stoi na przeszkodzie, aby np. w części informacyjnej faktury zawrzeć – jeśli jest taka wola i uzgodnienie stron umowy – elementy oraz ich wartość, które składają się na cenę całej dostawy.

Tak więc, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie trzeciego w kolejności pytania, zgodnie z którym „Spółka powinna zastosować stawkę 23% VAT z tytułu dostawy towarów (Masa betonowa prefabrykowana) i świadczenia usług transportowych (punkty 1-4) i wykazać z tego tytułu podatek należny bez możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do tych dostaw i usług, jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku..

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin