Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.346.2017.2.AN
z 11 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 1 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniach 17 grudnia 2017 r. oraz 19 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

• podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów, oraz
• oceny kompetencji Urzędu Skarbowego.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 oraz § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 12 grudnia 2017 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.346.2017.1.AN, 0112-KDIL3-1.4011.353.2017.1.AN tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

W przedmiotowym wezwaniu pouczono Wnioskodawcę, że w przypadku nieuiszczenia żądanej opłaty wniosek zostanie rozpatrzony w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów (pytanie oznaczone pkt 1). Natomiast w pozostałej kwestii wniosek zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 grudnia 2017 r., natomiast w dniu 17 grudnia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o brakującą opłatę a w dniu 19 grudnia 2017 r. do tut. Organu wpłynęło pismo będące uzupełnieniem wniosku.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącym stroną postępowania:
  Pana A.;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Panią H.

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Skarbowy podczas kontroli zeznań podatkowych PIT-36, polecił Wnioskodawcom złożenie korekty PIT-ów i PIT-y36, które składają oddzielnie ze względu na różne części własności w budynku (A. 1/8, H. 7/8).

Otrzymany zaległy czynsz za mieszkania nr 5 i 13, Zainteresowani doliczyli do bieżących czynszów – dzieląc przychód wg podanych jak wyżej części własności budynku. Urząd Skarbowy twierdzi, że środki finansowe przekazane przez ZKZL, powinny być wpisane w rubrykę 9 – inne źródła – co wiąże się z umniejszeniem otrzymanej kwoty o podatek.

Wnioskodawcy nie wiedzą dlaczego ZKZL użył wyrazu odszkodowanie, a była to rekompensata niezapłaconego przez lokatorów czynszu, bez opłat za wodę i śmieci.

W dalszym ciągu Zainteresowani twierdzą, że dodanie przez nich otrzymanych od ZKZL sum do czynszów było właściwe i poprawne.

Wyrokami Sądu Rejonowego z dnia 22.07.2005 r. „lokatorzy” mieszkania nr 5 oraz wyrokiem z dnia 22.10.2005 r. Rodzina A. M. otrzymały nakaz eksmisji z uprawnieniami do lokali socjalnych, wstrzymując wykonanie wyroków do czasu złożenia przez Gminę Miasto umowy najmu na lokal socjalny.

Dnia 21.04.2016 r. Sąd Rejonowy zasądził od Miasta zapłaty na rzecz powodów. Wyrok sądu był podstawą do zapłacenia zaległego czynszu - równocześnie powodując dodatkowe koszty; czyli była to tylko rekompensata za zaległe czynsze bez opłat za wodę i śmieci.

W roku 2016 Miasto przyznało ww. rodzinom lokale socjalne, po 11 latach oczekiwania, nie zaznaczając nawet przyznania odszkodowania właścicielom na remont kompletnie zniszczonych mieszkań.

W uzupełnieniu Wnioskodawcy wskazali również, że skrót ZKZL oznacza Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych , która jest budżetowana przez Urząd.

Wyrokami sądowymi miasto poprzez ZKZL spłaciło tylko zaległe czynsze według stawek najmu, jakie obowiązywały lokatorów w kamienicy.

Natomiast za wodę i śmieci Wnioskodawcy nie otrzymywali zapłaty przez ZKZL. Na zakończenie, kolejny raz Zainteresowani wnioskują, aby przychód spłaty czynszu przez ZKZL w roku 2016 pozostawić w zapisie PIT-36 punkt 6.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów.

Dlaczego w PIT-36 otrzymana wpłata do ZKZL nie może być wpisana w pkt nr 6 „Najem lub dzierżawa”?

Zdaniem Zainteresowanych, stanowisko właścicieli A. i H. jest, aby przekazane przez ZKZL środki finansowe, zaksięgowane i zakwalifikowane przez nich w PIT-ach 36 w pkt 6 były pozostawione bez żadnych zastrzeżeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),
• inne źródła (pkt 9).
  
  

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, w związku z czym do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, objęte ogólną definicją przychodów, zawartą w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przysporzenie majątkowe uzyskiwane przez Zainteresowanych z tytułu rekompensaty niezapłaconego przez lokatorów czynszu należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

Zauważyć bowiem należy, że otrzymanego przez Wnioskodawców przysporzenia majątkowego nie sposób uznać za przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, rzeczonego przysporzenia nie można rozliczać na zasadach analogicznych jak najem.

Na gruncie przedmiotowej sprawy nie został bowiem spełniony warunek pozostawania ww. przysporzenia majątkowego w związku z przychodem z tytułu najmu nieruchomości. Na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy bez znaczenia pozostaje fakt, że rekompensata wypłacana przez ZKZL odpowiada wysokościom czynszów bez opłat za wodę i śmieci, gdyż zadośćuczynienie te nie stanowi czynszu, do którego na mocy przepisów prawa oraz zawartej umowy zobowiązany jest najemca. W myśl bowiem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 K.c.).

Jak wynika z analizowanego wniosku, środki pieniężne uzyskane przez Zainteresowanych wypłacone zostały przez ZKZL jako rekompensata niezapłaconego przez lokatorów czynszu, nie zaś jako czynsze związane z użytkowaniem lokali przez najemców. Tym samym, otrzymana od ZKZL rekompensata winna zostać zaliczona przez Wnioskodawców do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, na tle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego w oparciu o obowiązujące regulacje prawne, stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawców środki pieniężne - wypłacone przez ZKZL – należy zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, tak osiągnięty przychód nie może zostać zaliczony do przychodów ze źródła określonego jako najem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy i rozliczony na zasadach analogicznych jak tenże najem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczący oceny kompetencji Urzędu Skarbowego został rozstrzygnięty postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 11 sierpnia 2018 r., o nr 0112-KDIL3-1.4011.353.2017.2.AN.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.