Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.489.2017.2.AP
z 12 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 3 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania samochodu z działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania samochodu z działalności gospodarczej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 21 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 marca 2012 roku. Działalność gospodarcza zarejestrowana jest jako praktyka lekarska specjalistyczna z kodem PKD 86.22.Z. Ze względu na rodzaj działalności Zainteresowany korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18-19 Ustawy o VAT.

Wraz z rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie oświadczenia wprowadził do ewidencji środków trwałych auto osobowe, które było jego własnością i które zamierzał wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość auta została wyceniona na kwotę 9.500 zł. Przy wprowadzeniu środka trwałego Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT a wartość auta została całkowicie zamortyzowana. W trakcie użytkowania środka trwałego były ponoszone wydatki zarówno na części składowe, naprawy, jak i zakup paliwa, od których także nie było prawa do odliczania podatku VAT.

Sytuacja uległa zmianie w styczniu 2015 roku, kiedy to Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia podmiotowego VAT i zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. W tym momencie zaczął świadczyć usługi zarówno zwolnione z VAT, jak i opodatkowane stawką VAT 23%, w związku z czym zakupy dotyczyły sprzedaży mieszanej. Współczynnik szacunkowy struktury sprzedaży został określony na poziomie 96%. Od stycznia 2015 roku podatek VAT od wszystkich zakupów, które dotyczyły sprzedaży mieszanej był odliczany według wskaźnika proporcji 96%. Wnioskodawca także dokonywał zakupów paliwa do auta, dokonywał napraw, stałych przeglądów technicznych oraz zakupów części składowych, które podnosiły wartość środka trwałego, takich np. jak opony.

W czerwcu 2017 roku Wnioskodawca wycofał użytkowane auto z działalności gospodarczej i przeznaczył je na cele osobiste. W momencie wycofania środka trwałego z Firmy została sporządzona faktura wewnętrzna i czynność tę opodatkowano podatkiem VAT w wysokości 23%. Postąpiono tak po odpowiedzi uzyskanej z Krajowej Informacji Podatkowej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 grudnia 2017 r.:

1. W odpowiedzi na pytanie: „Czy zamontowane w samochodzie towary spełniają definicję części składowych w rozumieniu art. 47 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.)?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Zamontowane w samochodzie towary spełniały definicję części składowych w rozumieniu art. 47 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku z którego wynika, iż część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego, a także przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych”.
2. W odpowiedzi na pytanie: „Czy przy nabyciu części składowych samochodu, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Przy nabyciu części składowych samochodu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednak nie w pełnej wysokości 100%. Z racji tego, iż Wnioskodawca świadczył usługi zarówno opodatkowane stawką VAT 23%, jak i zwolnione z podatku od towarów i usług to zakupy dotyczyły sprzedaży mieszanej. Zakup części składowych dokonany był do samochodu, który wykorzystywany był i do sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej. W związku ze sprzedażą mieszaną, w Urzędzie Skarbowym został ustalony wskaźnik szacunkowy struktury sprzedaży na poziomie 96%. Od zakupów części składowych podatek od towarów i usług był odliczany według wskaźnika proporcji 96%”.
3. W odpowiedzi na pytanie: „Czy zamontowanie wskazanych towarów (części składowych) nastąpiło w rezultacie dostawy towarów czy świadczenia usług?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Zamontowanie części składowych nastąpiło w rezultacie dostawy towarów oraz świadczenia usług przez czynnego podatnika VAT”.
4. W odpowiedzi na pytanie: „Czy poszczególne części składowe zostały „skonsumowane”, tj. zużyte do momentu przekazania samochodu na cele osobiste?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Części składowe, które zostały zamontowane w samochodzie stanowiącym przedmiot przekazania na cele osobiste, do momentu tej czynności nie zostały skonsumowane przez Wnioskodawczynię, tj. zużyte”.
5. W odpowiedzi na pytanie: „Czy zamontowane towary (części składowe) spowodowały trwały wzrost wartości pojazdu?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Części składowe, które zostały zamontowane nie spowodowały trwałego wzrostu wartości samochodu będącego przedmiotem przekazania na cele osobiste. Wydatki na części składowe nie powiększyły wartości początkowej samochodu i jednocześnie wydatki te były bezpośrednio ujęte w kosztach podatkowych”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej sytuacji wycofanie samochodu z ewidencji środków trwałych i przekazanie go na potrzeby osobiste podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy wycofanie samochodu może być zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, w związku z tym, że przy jego wprowadzeniu do działalności gospodarczej nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, ponieważ Wnioskodawca w momencie wprowadzenia samochodu do działalności gospodarczej nie był czynnym podatnikiem VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie auta z ewidencji środków trwałych a następnie przekazanie go na cele osobiste rodzi obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej i opodatkowanie tej sytuacji podatkiem VAT w wysokości 23%. W sytuacji, gdy przedsiębiorca przy nabyciu samochodu osobowego lub od jego części składowych miał prawo do częściowego lub pełnego odliczenia VAT, w chwili jego wycofania zobligowany jest do opodatkowania tego zdarzenia podatkiem VAT. Obowiązek ten wynika z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT:

„Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Ponadto w myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel). Natomiast wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy podlegają opodatkowaniu, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów, z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów „nieskonsumowanych” całkowicie do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Zatem sam brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu nie jest wystarczającą przesłanką do uznania czynności przekazania samochodu na cele prywatne za czynność niepodlegającą opodatkowaniu.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że aby wykonywaną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług, to istotne jest, aby podmiot wykonujący ją działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zaznaczyć, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać nawet jednorazową czynność, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedstawiona analiza znajduje odzwierciedlenie w ustawodawstwie unijnym. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Zgodnie natomiast z § 2 powołanego wyżej artykułu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającemu temu celowi.

Przesłanka do opodatkowania wystąpi natomiast w przypadku, gdy fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości samochodu w chwili przekazania samochodu na cele osobiste.

Reasumując, aby ocenić czy mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT należy ustalić:

• czy zamontowanie wskazanych towarów nastąpiło w rezultacie dostawy towarów czy świadczenia usług – tylko w przypadku dostawy towarów spełniona zostanie przesłanka do ewentualnego opodatkowania,
• czy zamontowane towary spełniają definicję części składowej oraz
• czy poszczególne części składowe zostały „skonsumowane”, tj. zużyte do momentu przekazania samochodu na cele osobiste.
  
  

Podstawą opodatkowania będzie co do zasady cena nabycia części składowych określona w momencie przekazania, czyli uwzględniająca ich realną wartość w momencie przekazania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 marca 2012 roku. Działalność gospodarcza zarejestrowana jest jako praktyka lekarska specjalistyczna z kodem PKD 86.22.Z. Ze względu na rodzaj działalności Zainteresowany korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy. Wraz z rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie oświadczenia wprowadził do ewidencji środków trwałych auto osobowe, które było jego własnością i które zamierzał wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość auta została wyceniona na kwotę 9.500 zł. Przy wprowadzeniu środka trwałego nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT a wartość auta została całkowicie zamortyzowana. W trakcie użytkowania środka trwałego były ponoszone wydatki zarówno na części składowe, naprawy, jak i zakup paliwa, od których także nie było prawa do odliczania podatku VAT. Sytuacja uległa zmianie w styczniu 2015 roku, kiedy to Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia podmiotowego VAT i zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. W tym momencie zaczął świadczyć usługi zarówno zwolnione od podatku VAT jak i opodatkowane stawką VAT 23%, w związku z czym zakupy dotyczyły sprzedaży mieszanej. Współczynnik szacunkowy struktury sprzedaży został określony na poziomie 96%. Od stycznia 2015 roku podatek VAT od wszystkich zakupów, które dotyczyły sprzedaży mieszanej był odliczany według wskaźnika proporcji 96%. Wnioskodawca także dokonywał zakupów paliwa do auta, dokonywał napraw, stałych przeglądów technicznych oraz zakupów części składowych. Zamontowane w samochodzie towary spełniały definicję części składowych w rozumieniu art. 47 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku. Przy nabyciu części składowych samochodu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednak nie w pełnej wysokości 100%. Z racji tego, iż Wnioskodawca świadczył usługi zarówno opodatkowane stawką VAT 23% jak i zwolnione z podatku od towarów i usług to zakupy dotyczyły sprzedaży mieszanej. Zakup części składowych dokonany był do samochodu, który wykorzystywany był i do sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej. W związku ze sprzedażą mieszaną, w Urzędzie Skarbowym został ustalony wskaźnik szacunkowy struktury sprzedaży na poziomie 96%. Od zakupów części składowych podatek od towarów i usług był odliczany według wskaźnika proporcji 96%. Zamontowanie części składowych nastąpiło w rezultacie dostawy towarów oraz świadczenia usług przez czynnego podatnika VAT. Części składowe, które zostały zamontowane w samochodzie stanowiącym przedmiot przekazania na cele osobiste, do momentu tej czynności nie zostały skonsumowane przez Wnioskodawcę, tj. zużyte. Części składowe, które zostały zamontowane nie spowodowały trwałego wzrostu wartości samochodu będącego przedmiotem przekazania na cele osobiste. Wydatki na części składowe nie powiększyły wartości początkowej samochodu i jednocześnie wydatki te były bezpośrednio ujęte w kosztach podatkowych. W czerwcu 2017 roku Wnioskodawca wycofał użytkowane auto z działalności gospodarczej i przeznaczyła je na cele osobiste.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nie zostały spełnione wszystkie ww. warunki do uznania nieodpłatnego przekazania za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. Wnioskodawcy przy nabyciu przedmiotowego samochodu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a wymiana części składowych przy nabyciu których Wnioskodawcy przysługiwało częściowe prawo do odliczenia, nie spowodowała – jak oświadczył Zainteresowany – trwałego wzrostu wartości pojazdu.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że przekazanie samochodu będącego składnikiem majątku przedsiębiorstwa, do majątku osobistego nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w przepisie art. 7 ust. 2 ustawy, a co za tym idzie przekazanie to nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającej z uzupełnienia do wniosku informacji, że części składowe, które zostały zamontowane nie spowodowały trwałego wzrostu wartości samochodu będącego przedmiotem przekazania na cele osobiste.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.