2018.01.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.594.2017.1.KM
z 16 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania udzielanego rabatu pośredniego notą księgową oraz prawa i terminu obniżenia podatku należnego i podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania udzielanego rabatu pośredniego notą księgową oraz prawa i terminu obniżenia podatku należnego i podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Duża część działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę polega na dystrybucji zarówno wyrobów własnych jak i markowych produktów alkoholowych (dalej: Produkty), wprowadzanych na rynek polski przez Spółkę. Spółka sprzedaje Produkty do podmiotów profesjonalnie zajmujących się obrotem wyrobami alkoholowymi. Produkty to alkohole, które w Polsce legalnie wprowadzać na rynek może jedynie Spółka. Klientami Spółki są: hurtownie, sieci handlowe, przedsiębiorcy z branży. Klienci Spółki stanowią pośrednie ogniwo obrotu Produktami Spółki, tj. zazwyczaj odsprzedają dalej Produkty Spółki, w szczególności chodzi tu o klientów z poziomu hurtowego. Odsprzedaż Produktów następuje do mniejszych punktów handlowych (np. sklepy detaliczne, podhurtownie, dalej: Klient Pośredni). Spółka pragnie promować i wspierać sprzedaż Produktów do Klientów Pośrednich. Dlatego też Spółka chce oprócz wykorzystywanego już systemu udzielania rabatów na nabywane Produkty kierowanego do bezpośrednich klientów, wprowadzić również system rabatowy kierowany do Klientów Pośrednich.

Rabat, który będzie mógł uzyskać Klient Pośredni będzie zależny od ilości i wartości Produktów Spółki, które nabędzie ten Klient Pośredni.

Klienci Pośredni, na podstawie porozumień (ustnych lub pisemnych) zawartych ze Spółką, po spełnieniu zadanych przez Spółkę warunków, będą uprawnieni do uzyskania rabatu od Spółki za dany okres rozliczeniowy. Spółka będzie posiadała wiarygodną informację odnośnie wypełnienia przez danego Klienta Pośredniego warunków uprawniających go do uzyskania rabatu z tytułu zakupu jej Produktów.

Rabat przyznawany będzie w formie pieniężnej. Celem rabatu jest zachęcenie Klienta Pośredniego do dalszego zakupu Produktów i efektywne zmniejszenie wydatku Klienta Pośredniego na zakup Produktów Spółki w danym okresie rozliczeniowym. W zamian za uzyskany rabat Klient Pośredni nie będzie wykonywał na rzecz Spółki usług.

Ponieważ Spółka nie zbywa Produktów bezpośrednio na rzecz Klientów Pośrednich, nie będzie ona wystawiać dla tych podmiotów faktur VAT ani też faktur VAT korygujących. Spółka będzie natomiast dokumentowała należne Klientom Pośrednim rabaty poprzez wystawienie noty księgowej, na której np. w adnotacjach wskazana zostanie kwota brutto, ew. również kwota netto i VAT dla udzielanego rabatu (analogicznie do sytuacji, gdyby miało miejsce wystawienie faktury VAT korygującej). Wartość należnego Klientowi Pośredniemu rabatu może też dodatkowo wynikać z umów zawartych z tym Klientem Pośrednim, korespondencji handlowej prowadzonej z tym Klientem etc.

Dane te będą dla Klienta Pośredniego jednoznaczną wskazówką co do faktycznej wartości kwoty rabatu oraz kwoty VAT. Bowiem obecnie wszystkie Produkty Spółki sprzedawane są z zastosowaniem najwyższej, 23% stawki VAT. Na tej podstawie Klient Pośredni winien obniżyć VAT naliczony z tytułu zakupu Produktów. Dla Spółki nota ta będzie podstawą do obniżenia VAT należnego z tytułu dostawy Produktów.

Notę taką może również wystawić Klient Pośredni (może on być inicjatorem przy dokumentowaniu należnego mu rabatu pośredniego). Płatność należna Klientowi Pośredniemu dokonywana jest z zasady po wystawieniu noty. Zatem dla każdego przypadku wypłaty rabatu będzie istniała jako dokumentacja przynajmniej nota księgowa (wystawiona przez Spółkę albo przez Klienta Pośredniego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z udzieleniem Klientom Pośrednim rabatu w opisanych wyżej warunkach, Spółka jest uprawniona do udokumentowania rabatu notą księgową (czy to wystawioną samodzielnie albo otrzymaną od Klienta Pośredniego)?
Czy na podstawie takiej noty Spółka jest zobligowana do obniżenia VAT należnego (i podstawy opodatkowania VAT) deklarowanych z tytułu sprzedaży Produktów?
O ile odpowiedź na pytanie wcześniejsze potwierdzi, że Spółka winna obniżyć VAT należny i podstawę opodatkowania VAT wykazywane z tytułu dostaw Produktów, to w jakim momencie Spółka musi dokonać takiego obniżenia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka jest uprawniona do udokumentowania rabatu pośredniego notą księgową (notę taką Spółka może wystawić samodzielnie lub nota może zostać wystawiona przez Klienta Pośredniego).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z kolei zgodnie art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnych charakterze.

Obrotem (podstawą opodatkowania) jest kwota należna z tytułu sprzedaży (pomniejszona o kwotę należnego podatku), która obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, a zarazem podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty rabatów (udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat.

W ustawie o VAT nie zawarto definicji pojęcia bonifikata, ani rabat, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przyjmując za Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) bonifikata to zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych; opust, rabat. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi.

Z kolei zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825) rabat to zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów. Rabat polega więc na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi.

W sytuacji, w której rabat jest udzielony w momencie sprzedaży towarów wówczas na fakturze podatnik powinien zmniejszyć cenę sprzedaży o kwotę udzielonego rabatu. W przypadku udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży należy wystawić fakturę korygującą. Możliwe jest to jednak, zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT podatnik wystawia fakturę korygującą.

W stanie faktycznym mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli z odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Spółkę, która co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów na rzecz Klienta Pośredniego, ale na podstawie odpowiednich umów udziela im rabatów, co powoduje w istocie zwrot części ceny Produktów. Przepisy ustawy o VAT nie przewidują szczególnej procedury dokumentowania takiego rabatu. Prawidłowym będzie więc posłużenie się sposobem dokumentowania określonym w odrębnych przepisach, a zwłaszcza w przepisach o rachunkowości. Jednym z nich jest wystawienie noty księgowej, spełniającej wymogi zawarte w ustawie o rachunkowości. W treści tej noty powinny znaleźć się dane identyfikujące podatnika i podmiot otrzymujący rabat, określenie transakcji, do której odnosi się rabat oraz jego wartość rozumianą jako wartość brutto (i dodatkowo ew. kwota podatku VAT), o którą pomniejszony zostanie podatek należny. Wystawienie takiej noty może leżeć w gestii Spółki i może również wyjść z inicjatywy Klienta Pośredniego (on będzie wystawcą noty).

Pogląd ten jest od dawna obecny w interpretacjach indywidualnych, m.in. z dnia 2 kwietnia 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP1/443-196/14-2/AS), w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP1/443-602/14-2/AS) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPP2/443-440/14-3/AKr). Stanowisko to zostało również zaaprobowane przez Naczelny Sąd Administracyjny (przykładowo w wyroku z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt I FSK 600/09) oraz Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przykładowo w wyrokach C-317/94 oraz C-427/98).

Ad. 2

W związku z udzieleniem Klientom Pośrednim rabatu w opisanych wyżej warunkach, Spółka winna obniżyć obrót wykazywany do celów VAT na podstawie wystawionej/otrzymanej noty księgowej.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie uzyskano.

Spółka jednak nie może wystawić faktury korygującej. Zatem do obniżenia podstawy opodatkowania VAT nie znajdzie zastosowania art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, gdyż odnosi się on wyłącznie do przypadków, w których wystawiono fakturę korygującą (przepis ten przewiduje specyficzny tryb korekty).

Niemniej jednak treść art. 29a ust. 10 ustawy o VAT wyraźnie wskazuje, że podstawa opodatkowania jest pomniejszana o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży upustów i obniżek cen,
wartości zwróconych towarów i opakowań,
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło,
wartości zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Nieobniżenie podstawy opodatkowania VAT o kwotę udzielonego przez Spółkę Klientom Pośrednim rabatu byłoby zatem błędem.

Korekta ta nastąpi na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy o VAT (ogólnie wskazującym na obowiązek zmniejszenia podstawy opodatkowania w przypadku udzielenia rabatów). Stanowisko to wynika z art. 73 Dyrektywy 2006/112 z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, który określa podstawę opodatkowania i przewiduje uprawnienie do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Wystarczającą przesłanką, aby prawidłowo określić podstawę opodatkowania jest zaistnienie faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności jego dokumentowania w jeden, konkretny sposób. Takie stanowisko znalazło poparcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku wydanym w sprawie Elida Gibbs o sygn. C-317/94, w którym sąd stwierdził, że podstawą opodatkowania dla producenta jako podatnika musi być kwota odpowiadająca cenie, po jakiej sprzedał on towary hurtownikom lub detalistom, pomniejszona o wartość rabatów, na podstawie których wypłacone zostało wynagrodzenie ostatecznym nabywcom towarów. Również w wyroku wydanym w sprawie Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec o sygn. C-427/98, Trybunał dopuścił możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania w wyniku udzielenia przez podatnika rabatu potransakcyjnego niebezpośredniemu nabywcy towaru bez konieczności wystawienia faktury korygującej.

Spółka powinna zatem obniżyć własny obrót w VAT z uwagi na udzielenie Klientom Pośrednim rabatu. Wystawiona przez Spółkę (lub otrzymana od kontrahenta) nota księgowa będzie dokumentowała prawnie dopuszczalny rabat. Dokumentacja będzie pozwalała Spółce i poszczególnym Klientom Pośrednim na zidentyfikowanie kwoty VAT należnego (bezpośrednio lub pośrednio), który winien podlegać obniżeniu. Zatem Spółka będzie zobligowana do obniżenia kwoty VAT należnego i podstawy opodatkowania VAT z tytułu udzielonego rabatu (na zasadzie zwierciadlanej, Klienci Pośredni będą zobligowani do obniżenia VAT naliczonego i podstawy opodatkowania wykazywanej w związku z zakupem Produktów). Stanowisko takie znajduje potwierdzenie zarówno w przywołanych wcześniej interpretacjach, jak i w orzeczeniach sądów administracyjnych. Podstawa opodatkowania VAT nie może być wyższa od wynagrodzenia rzeczywiście zapłaconego. To wynagrodzenie stanowi podstawę obliczenia VAT, którego ciężar ostatecznie ponosi konsument. Zatem Spółka, która wypłaciła Klientowi Pośredniemu rabat, musi uwzględnić ten rabat w podstawie opodatkowania i kwocie VAT.

Ad. 3

Spółka uważa, że w przypadku udzielenia rabatu powinna dokonać zmniejszenia obrotu w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano wypłaty rabatu danemu Klientowi Pośredniemu.

Z uwagi na art. 29a ust. 1 ustawy o VAT musi nastąpić wypłata środków z tytułu udzielenia rabatu, bowiem wtedy w sensie ekonomicznym Spółka pomniejsza swój przychód z tytułu dostawy.

Rabat ten musi też zostać udokumentowany. Spółka będzie wystawiała noty księgowe dotyczące rabatów albo też będzie otrzymywała takie noty od Klientów Pośrednich. Zarazem, taka nota jest jednym z możliwych sposobów udokumentowania należnego Klientowi Pośredniemu rabatu. Spółka będzie posiadała też inną dokumentację, z której wynika wartość rabatu i możliwość domagania się rabatu przez Klienta Pośredniego (np. umowy, korespondencja email, przelewy – jednak nie zawsze jest tak, że np. z każdym z Klientów Pośrednich prowadzona jest korespondencja email, dlatego taki komplet dokumentów nie będzie istniał dla każdego z rabatów wypłacanych przez Spółkę). Najważniejsze jest to, czy ogół dokumentacji potwierdza, że sprzedawca zobowiązany jest ponieść ciężar ekonomiczny konkretnego rabatu na konkretnych zasadach.

Ponieważ dokumentowanie rabatu może odbyć się na wiele sposobów i za pomocą wielu dokumentów, nie ma znaczenia dla momentu, w którym następuje zmniejszenie obrotu i podatku należnego w Spółce z jaką datą wystawiono notę księgową bądź z jaką datą notę wystawił Klient Pośredni albo też z jaką datą notę Klienta Pośredniego Spółka otrzymała.

W sytuacji, gdyby z umowy zawartej z Klientem Pośrednim wynikało w danym dniu prawo do domagania się rabatu i gdyby kontrahenci w korespondencji email ustalili i potwierdzili wysokość kwoty brutto rabatu za dany okres rozliczeniowy i gdyby Spółka w tym dniu wypłaciła faktycznie ten rabat a dopiero następnego dnia wystawiła notę księgową dotyczącą wysokości tego rabatu nie można powiedzieć, że w dniu wypłaty rabatu rabat ten nie jest udokumentowany. Nie można też powiedzieć, że przepływ ten na ten moment nie jest rabatem a inną czynnością z punktu widzenia VAT (np. czynnością spoza VAT). Przepływ ten nie zmienia swej natury ekonomicznej. Faktyczny przepływ następuje na podstawie prawnie dopuszczalnych ustaleń między kontrahentami i okoliczność tę można udowodnić. Wystawienie noty kolejnego dnia jest tu czynnością wtórną dla okoliczności, że należnego rabatu już udzielono. W momencie jego wypłacenia Spółka ma prawo do pomniejszenia podatku należnego i podstawy opodatkowania. Kontrahent zaś w momencie otrzymania tego rabatu powinien obniżyć VAT naliczony (również nie musi on czekać np. na otrzymanie noty – faktycznie udzielono mu już rabatu i powinno to znaleźć odzwierciedlenie w rozliczeniu VAT).

Tym niemniej, Spółka spodziewa się, że w jej przypadku praktycznie zawsze sekwencja czasowa będzie taka, że najpierw nastąpi wystawienie albo otrzymanie noty, a następnie na tej podstawie dokonywana będzie płatność (dopiero bowiem po potwierdzeniu z Klientem Pośrednim w dokumencie wysokości rabatu może nastąpić płatność). W typowej sytuacji dopiero z momentem uiszczenia płatności na podstawie posiadanej już noty Spółki powinna dokonać zmniejszenia własnego obrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych powyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Jednocześnie pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei na mocy art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ustawy).

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepisy ustawy nie definiują pojęć „bonifikata”, ani „rabat”, w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Przyjmując za „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru.

Natomiast zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy. Jednakże możliwe jest wystawienie faktury korygującej wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że w świetle art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W art. 106e ustawy wskazano natomiast, co faktura powinna zawierać.

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1;
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań;
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4;
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Na podstawie art. 106j ust. 3 ustawy – w przypadku, gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Zatem wystawienie faktury korygującej w sytuacji udzielenia opustu/obniżki ceny może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa lub świadczenie usług i w konsekwencji nie było wystawionej faktury.

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług mają swoje odzwierciedlenie w przepisach wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak, art. 29a ustawy stanowi odniesienie do przepisu art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE – zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Dyrektywa 2006/112/WE w art. 73 oraz art. 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej, jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Przepis ustawy przewiduje jednakże, że kwoty rabatów mają być udokumentowane, prawnie dopuszczone i obowiązkowe.

Konstrukcja podstawy opodatkowania oparta jest bowiem na założeniu proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. W efekcie, każda transakcja podlega podatkowi VAT obliczonemu od rzeczywistej ceny towarów lub usług według stawki, jaka ma zastosowanie do takich towarów i usług. Przepisy Dyrektywy wskazują, że zasada proporcjonalności obowiązuje również w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku rabatów, opustów lub obniżek cen. Ponadto, powyższe dotyczy anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Oznacza to, że podatek VAT należny powinien być, co do zasady, proporcjonalny do ceny faktycznej pobranej przez dany podmiot.

Ponadto, należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem zasady neutralności podatku VAT. Oznacza ona, że ekonomicznego ciężaru podatku VAT nie powinny ponosić podmioty niebędące ostatecznymi odbiorcami towarów lub usług. W konsekwencji, po obniżeniu ceny transakcyjnej powinno następować proporcjonalne obniżenie podstawy opodatkowania. W innym przypadku, tj. gdyby podstawa opodatkowania przewyższała kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, podatnik ponosiłby ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby wskazaną wyżej zasadę neutralności.

Zasada neutralności była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: TSUE). Na szczególną uwagę zasługuje wyrok w sprawie C-317/94 pomiędzy Elida Gibbs Ltd a Commissioners of Customs and Excise, w którym TSUE stwierdził, że: „(...) producent, który zrefundował wartość kuponu zniżkowego detaliście lub wartość kuponu uprawniającego do zwrotu gotówki klientowi końcowemu, otrzymuje, po zakończeniu transakcji, kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży zapłaconej przez hurtowników lub detalistów za jego towary, pomniejszoną o wartość przedmiotowych kuponów. Nie byłoby zatem zgodne z dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego od producenta jako podatnika, przekraczała kwotę ostatecznie przez niego otrzymaną. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników, do których należy przecież także producent, nie byłaby spełniona” (pkt 28).

Ponadto, TSUE wskazuje, że: „(...) w celu zapewnienia realizacji zasady neutralności należy, obliczając podstawę opodatkowania dla celów VAT, uwzględnić sytuacje, w których podatnik, nie pozostając w stosunkach umownych z konsumentem końcowym, ale będąc pierwszym ogniwem łańcucha transakcji kończącego się na tym konsumencie, udziela takiemu konsumentowi zniżki za pośrednictwem detalistów lub poprzez bezpośredni zwrot wartości kuponów. W przeciwnym razie, organy podatkowe otrzymałyby z tytułu VAT kwotę większą niż rzeczywiście zapłacona przez konsumenta ostatecznego, kosztem podatnika” (pkt 31).

Powyższy wyrok potwierdza zatem jednoznacznie, że w przypadku udzielania zniżki podmiotowi niebędącemu bezpośrednim nabywcą towarów, sprzedawca powinien obniżyć obrót z tytułu sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Duża część działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę polega na dystrybucji zarówno wyrobów własnych jak i markowych produktów alkoholowych (dalej: Produkty), wprowadzanych na rynek polski przez Spółkę. Spółka sprzedaje Produkty do podmiotów profesjonalnie zajmujących się obrotem wyrobami alkoholowymi. Produkty to alkohole, które w Polsce legalnie wprowadzać na rynek może jedynie Spółka. Klientami Spółki są: hurtownie, sieci handlowe oraz przedsiębiorcy z branży. Klienci Spółki stanowią pośrednie ogniwo obrotu Produktami Spółki, tj. zazwyczaj odsprzedają dalej Produkty Spółki, w szczególności chodzi tu o klientów z poziomu hurtowego. Odsprzedaż Produktów następuje do mniejszych punktów handlowych (np. sklepy detaliczne, podhurtownie, dalej: Klient Pośredni). Spółka pragnie promować i wspierać sprzedaż Produktów do Klientów Pośrednich. Dlatego też Spółka chce oprócz wykorzystywanego już systemu udzielania rabatów na nabywane Produkty kierowanego do bezpośrednich klientów, wprowadzić również system rabatowy kierowany do Klientów Pośrednich.

Rabat, który będzie mógł uzyskać Klient Pośredni będzie zależny od ilości i wartości Produktów Spółki, które nabędzie ten Klient Pośredni.

Ponieważ Spółka nie zbywa Produktów bezpośrednio na rzecz Klientów Pośrednich, nie będzie ona wystawiać dla tych podmiotów faktur VAT ani też faktur VAT korygujących. Spółka będzie natomiast dokumentowała należne Klientom Pośrednim rabaty poprzez wystawienie noty księgowej, na której np. w adnotacjach wskazana zostanie kwota brutto, ew. również kwota netto i VAT dla udzielanego rabatu (analogicznie do sytuacji, gdyby miało miejsce wystawienie faktury VAT korygującej). Dla Spółki nota ta będzie podstawą do obniżenia VAT należnego z tytułu dostawy Produktów. Wartość należnego Klientowi Pośredniemu rabatu może też dodatkowo wynikać z umów zawartych z tym Klientem Pośrednim, korespondencji handlowej prowadzonej z tym Klientem etc.

Spółka powzięła wątpliwość, czy z tytułu udzielenia Klientom Pośrednim rabatu będzie ona uprawniona do udokumentowania rabatu notą księgową (czy to wystawioną samodzielnie albo otrzymaną od Klienta Pośredniego).

Wskazać należy, że rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot udzielający rabatu (Spółka) powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o udzielonym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy – w tym przypadku Klienta Pośredniego. Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie udzielającego rabat.

Jeżeli rabat został przyznany ostatecznemu odbiorcy przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie będą mogły wystawiać lub przyjmować faktur korygujących, ponieważ w transakcjach przez nie wykonywanych nie dojdzie do zmiany ceny. Nie będzie również możliwe wystawienie faktury korygującej ostatecznemu odbiorcy, ponieważ między pierwszym sprzedawcą a tym odbiorcą nie doszło do żadnej dostawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka będzie przyznawała rabat Klientowi Pośredniemu w formie pieniężnej z tytułu zakupu jej Produktów w danym okresie rozliczeniowym u bezpośredniego klienta. Rabat ten będzie zależny od ilości i wartości Produktów Spółki, które nabędzie Klient Pośredni. Klient Pośredni w zamian za uzyskany rabat nie będzie wykonywał na rzecz Spółki usług. Spółka nie będzie wystawiać ostatecznemu odbiorcy (Klientowi Pośredniemu) żadnej faktury.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której między Spółką, a Klientem Pośrednim nie będzie miała miejsca dostawa towarów lub świadczenie usług. Tym samym przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak żadne przepisy nie wskazują, że nie może nim być np. nota księgowa, rabatowa, uznaniowa, obciążeniowa (czy to wystawiona samodzielnie przez udzielającego rabatu czy też sporządzona przez otrzymującego rabat).

W związku z powyższym Spółka nie będzie zobowiązana do wystawiania faktury korygującej na rzecz Klienta Pośredniego. Spółka udzielony rabat pośredni będzie mogła udokumentować poprzez notę księgową, która będzie stanowiła dokument potwierdzający rzeczywistą wartość i zawierała odpowiednie elementy dokumentu księgowego w myśl ustawy z dnia 22 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2017 r., poz. 2342, z późn. zm.). Jednocześnie należy wskazać, że noty stanowią dokument księgowy na podstawie ustawy o rachunkowości, a nie przepisów dotyczących podatku VAT.

Tym samym w związku z udzieleniem Klientom Pośrednim rabatu w opisanych wyżej warunkach, Spółka będzie uprawniona do udokumentowania rabatu notą księgową (czy to wystawioną samodzielnie albo otrzymaną od Klienta Pośredniego).

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Spółka powzięła również wątpliwość, czy na podstawie takiej noty będzie ona zobligowana do obniżenia podatku należnego i podstawy opodatkowania VAT z tytułu sprzedaży Produktów.

W świetle powołanych wyżej definicji „bonifikaty” i „rabatu” stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny Produktów przez Spółkę, która co prawda nie będzie sprzedawała bezpośrednio Produktów na rzecz Klientów Pośrednich, ale na podstawie odpowiednich umów będzie udzielała im rabatów, co spowoduje w istocie zwrot części ceny Produktów.

W przypadku, kiedy Klient Pośredni z którym Spółka uzgodni udzielenie rabatu pośredniego, otrzyma zwrot części ceny zakupionych Produktów, wówczas dla Spółki i dla Klienta Pośredniego nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny Produktów. Takie obniżenie ceny nie będzie dotyczyło klientów bezpośrednich Spółki, którzy zapłacą Spółce i otrzymają od klienta (Klienta Pośredniego) cenę należną w pełnej wysokości. Tym samym podmiotem uprawnionym do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego stanie się Spółka, która dokona sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzieli rabatu.

Zatem u Spółki nastąpi obniżenie wartości podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego. W takiej sytuacji udzielany rabat finansowy stanie się de facto rabatem, o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Spółka na podstawie noty księgowej będzie zobligowana do obniżenia podatku należnego i podstawy opodatkowania deklarowanych z tytułu sprzedaży Produktów.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Ponadto Spółka powzięła wątpliwość, w jakim momencie powinna dokonać obniżenia podstawy opodatkowania.

Wskazać należy, że Spółka nabędzie prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w momencie udzielenia rabatu danemu Klientowi Pośredniemu, udokumentowanego wystawioną notą księgową. Zatem przedmiotowego obniżenia Spółka może dokonać za okres rozliczeniowy, w którym dokona wypłaty rabatu na rzecz Klienta Pośredniego.

W przypadku, gdyby wystawienie noty dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nastąpiło w innym okresie rozliczeniowym, niż wypłata wynikającej z tej noty kwoty, Spółka będzie miała prawo obniżyć podstawę opodatkowania (i w konsekwencji podatek należny) za okres, w którym rabat zostanie faktycznie udzielony. Innymi słowy, zasadnicze znaczenie dla rozliczenia przyznanego rabatu pośredniego dla celów podatku VAT ma moment faktycznej wypłaty udzielonego rabatu. W przedmiotowej sprawie nie będą miały natomiast zastosowania wymogi określone w regulacji art. 29a ust. 13 ustawy.

Wystawienie noty księgowej dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nie jest bowiem warunkiem koniecznym dla celu uzyskania prawa do obniżenia podatku należnego w związku z udzieleniem rabatu. Moment wystawienia noty nie może być więc decydujący dla momentu rozliczenia rabatu dla celów podatku VAT przez Spółkę. Istotny jest sam fakt fizycznego udzielenia rabatu, czyli dokonania płatności na rzecz Klienta Pośredniego.

Mając powyższe na względzie Spółka winna obniżyć podatek należny i podstawę opodatkowania wykazywane z tytułu dostaw Produktów w momencie faktycznej wypłaty udzielonego rabatu na rzecz Klienta Pośredniego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzeń przyszłych podanych przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności rozliczenia rabatu przez Klientów Pośrednich.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin