Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.711.2017.1.MN
z 23 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 18 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług zakupionych w związku z realizacją projektu pn. „xxx”, według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług zakupionych w związku z realizacją projektu pn. „xxx”, według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 18 stycznia 2018 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełniony pismem z 11 stycznia 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach przyznanej przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dotacji ponoszone będą w roku 2017 wydatki na prace remontowo-konserwatorskie budynku jednej ze stacji kolei wąskotorowej relacji P. – D., której właścicielem jest Powiat (nabywca), a administratorem (trwały zarząd) jednostka organizacyjna powiatu – Powiatowy Zarząd Dróg w P. (odbiorca i płatnik). W budynku stacji znajdują się mieszkania lokatorskie.

Celem projektu jest poprawa stanu technicznego i estetycznego budynku Stacji J. poprzez wykonanie prac konserwatorsko-budowlanych przyczyniających się do zachowania materialnego dziedzictwa kulturowego regionu. Budynek Stacji J. położony jest w linii torów w odległości ok. 8 m od toru bocznego i stanowi jeden z 13 budynków stacyjnych znajdujących się przy linii kolei wąskotorowej P. D.. Stacja kolejowa J.to zespół urządzeń i budynków służących obsłudze transportu kolejowego. Obiekt administrowany jest przez Powiatowy Zarząd Dróg w P. – jednostkę organizacyjną powiatu i użytkowany okresowo w sezonie letnim jako zaplecze dla transportu kolejki wąskotorowej na trasie P. – D. – P.. Odnowa dachu budynku Stacji J. jest początkiem dużego przedsięwzięcia remontu linii kolei wąskotorowej P. – D. wraz z niezbędną infrastrukturą dotyczącą usprawnienia ruchu transportowego i turystycznego na odcinku 46 km, przedsięwzięcie znajduje się na liście kolejowych przedsięwzięć priorytetowych o kluczowym znaczeniu dla rozwoju województwa podkarpackiego Regionalnego Programu Województwa na lata 2014–2020. Wnioskodawca nie posiada statusu operatora publicznego transportu zbiorowego w myśl przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2015 r., poz. 1440, z późn. zm.), które wprowadzają pojęcie operatora publicznego transportu zbiorowego, przez którego w myśl art. 4 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy rozumie się samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorcę uprawnionego do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

W ramach zarządzania P. Koleją Dojazdową (przekazaną nieodpłatnie do powiatu przez PKP), jednostka organizacyjna powiatu (jednostka budżetowa) — Powiatowy Zarząd Dróg w P., realizuje poniżę operacje gospodarcze (sprzedaż):

• transakcje opodatkowane VAT według odpowiednich stawek podatku tj.:
  
  1. realizowanie przewozów pasażerskich pociągiem turystycznym kolei wąskotorowej;
  2. wynajem lokali użytkowych;
  3. dzierżawa gruntów;
  4. wydzierżawianie części lub całości obiektów należących do P. Kolei Dojazdowej;
  5. refaktury za media (odrębne od czynszu);
  
  
• transakcje zwolnione z VAT:
  
  1. wynajem / wydzierżawianie nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub ich części wyłącznie na cele mieszkaniowe.
  
  
  
  

W ramach wyodrębnionej części budżetu ponoszone są równocześnie wydatki niezbędne do utrzymania i funkcjonowania infrastruktury oraz świadczenia usług. Wnioskodawca, dokonuje bezpośredniego przyporządkowania kwot podatku naliczonego do wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi VAT w celu odliczenia podatku w całości. Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych bezpośrednio i wyłącznie z czynnościami zwolnionymi z VAT podatek naliczony nie jest odliczany.

Działalność związana z zarządzaniem P. Koleją Dojazdową stanowi dla Powiatowego Zarządu Dróg czynności dodatkowe odrębne od podstawowej funkcji jaką jest zarządzanie drogami powiatowymi (statutowe zadania publiczne), w związku z czym w odniesieniu do czynności dotyczących bezpośrednio P. Kolei Dojazdowej wnioskodawca uznaje całość tych czynności za objęte wyłącznie działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy (zarówno opodatkowaną jak i zwolnioną) i nie widzi powodu zastosowania w do tych czynności proporcji (art. 86 ust. 2b ustawy), która dla roku 2017 wynosi w jednostce 3%, a jedynie przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy (współczynnik), który wynosi w jednostce dla roku 2017: 92%.

Struktura sprzedaży dotyczy całej działalności gospodarczej jednostki, a nie tylko tej związanej z infrastrukturą P. Kolei Dojazdowej, ponieważ jednostka ma też najem lokatorski w budynku administracyjnym swojej bazy drogowej, a ponadto świadczy usługi sprzętowe i transportowe oraz realizuje sprzedaż materiałów (drewno z wycinki, płytki z rozbiórki, sól, piasek). W praktyce jednak współczynnik ten znajdzie zastosowanie do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego dotyczącego modernizacji budynku stacji PKD w J.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca realizuje projekt pn. „xxx”.

W związku z realizacją ww. projektu Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów i usług udokumentowanych fakturą VAT na której jako nabywca widnieje Wnioskodawca.

Realizacja projektu ma związek wyłącznie z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT – budynek stacji wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności zwolnionych od podatku o VAT.

Towary i usługi zakupione w związku z realizacją przedmiotowego projektu będą wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT jak i czynności zwolnionych od podatku VAT, przy czym Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować takich zakupów do jednego rodzaju prowadzonej przez siebie działalności tj. wyłącznie do działalności opodatkowanej albo do działalności zwolnionej od podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przedstawione w piśmie z 11 stycznia 2018 r.):

Czy w związku z realizacją projektu pn. „xxx” Powiatowi będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione w piśmie z 11 stycznia 2018 r.):

Powiatowi będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją wymienionego projektu, tylko w zakresie w jakim zakupy te będą związane ze sprzedażą opodatkowaną.

W odniesieniu do zakupów związanych z realizacją powyższego projektu, Wnioskodawca będzie miał prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego obliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Gminy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy (art. 90 ust. 6 ustawy).
   
   

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu (art. 90 ust. 8 ustawy).

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9 ustawy).

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0% (art. 90 ust. 10 ustawy).
   
   

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio (art. 90 ust. 10a ustawy).

Przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski (art. 90 ust. 10b ustawy).
   
   

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, a zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Ponadto zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1868) powiat wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania powiatu należą zadania publiczne o charakterze ponadgminnym.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy z zakresu transportu zbiorowego i dróg publicznych, gospodarki nieruchomościami, utrzymania powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 4 ust. 6, 10 i 19 ustawy o samorządzie powiatowym).

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn. „xxx”. W związku z realizacją ww. projektu Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów i usług udokumentowanych fakturą VAT na której jako nabywca widnieje Wnioskodawca. Realizacja projektu ma związek wyłącznie z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT – budynek stacji wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności zwolnionych od podatku. Towary i usługi zakupione w związku z realizacją przedmiotowego projektu będą wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT jak i czynności zwolnionych od podatku VAT, przy czym Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować takich zakupów do jednego rodzaju prowadzonej przez siebie działalności tj. wyłącznie do działalności opodatkowanej albo do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano na wstępie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione dwa warunki: odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Analiza przedmiotowej sprawy wskazuje, że w związku z realizacja projektu Wnioskodawca będzie nabywał towary i usługi, które będzie wykorzystywał zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych oraz zwolnionych od podatku VAT.

Należy zauważyć, że w sytuacji gdy Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować całości lub części kwot podatku naliczonego do poszczególnych kategorii czynności (opodatkowanych i zwolnionych), kwotę podatku naliczonego do odliczenia winien określić zgodnie z proporcją obliczoną na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy, w odniesieniu do zakupów dokonywanych w ramach realizacji przedmiotowego projektu, które dotyczą zarówno czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych od tego podatku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy brak jest obiektywnej możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, Wnioskodawcy w odniesieniu do tych zakupów przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego w odniesieniu do zakupów związanych z realizacją powyższego projektu, Wnioskodawca będzie miał prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego obliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Przedmiotową interpretację wydano w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w którym wskazano, że realizacja projektu ma związek wyłącznie z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.