Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.360.2017.3.ASZ
z 25 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 października 2017 r. (data wpływu – 2 listopada 2017 r.), uzupełnionym 21 grudnia 2017 r. i 15 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 8 grudnia 2017 r. znak: KDIB4.4014.360.2017.1.ASZ i 0111-KDIB3-1.4012.728.2017.2.IK oraz z 3 stycznia 2018 r. znak: KDIB4.4014.360.2017.2.ASZ i 0111-KDIB3-1.4012.728.2017.3.IK wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 21 grudnia 2017 r. oraz 15 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest agencją wykonawczą powołaną do życia ustawą z dnia 30 kwietnia 2010 r. Do zadań Wnioskodawcy należy:

• finansowanie badań podstawowych i innych badań naukowych nienależących do zakresu badań finansowanych przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju,
• nadzór nad realizacją badań naukowych, o których mowa w pkt 1 i 2,
• współpraca międzynarodowa w ramach finansowania działalności w zakresie badań podstawowych,
• inspirowanie i monitorowanie finansowania badań podstawowych ze środków pochodzących spoza budżetu państwa,
• wykonywanie innych zadań zleconych przez Ministra, ważnych dla rozwoju badań podstawowych, w tym opracowywanie programów badawczych ważnych dla kultury narodowej.
  
  

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca planuje zakup nieruchomości położonej w K. (dalej: Nieruchomość) z przeznaczeniem na urządzenie w budynku wznoszonym na Nieruchomości nowej siedziby. W chwili obecnej na Nieruchomości trwa budowa budynku biurowego o pow. użytkowej ok. 5.300 m2 (dalej: Budynek). Budynek funkcjonuje pod nazwą M., z tym, że nazwa ta nie jest przedmiotem ochrony patentowej. Zakończenie budowy oraz uzyskanie pozwoleń na użytkowanie jest planowane na koniec I kwartału 2018 roku. W chwili zakupu, budowa będzie już zakończona, wydane zostanie pozwolenie na użytkowanie Budynku, który znajdował się będzie w stanie pozwalającym na rozpoczęcie przez Wnioskodawcę jego eksploatacji. Rozpoczęcie eksploatacji wymagać będzie jedynie wyposażenia Budynku w meble i pozostałe urządzenia biurowe (komputery, drukarki, itp.), co najwyżej wykonania drobnych prac wykończeniowych i dostosowawczych.

Sprzedającym (obecnym właścicielem Nieruchomości) jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (dalej: Spółka). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wydatki związane z prowadzoną inwestycją Spółka rozpoznaje jako związane ze sprzedażą opodatkowaną, a w związku z tym Spółka w składanych deklaracjach podatku od towarów i usług wykazuje nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym wnioskując o zwrot tej nadwyżki. Spółka ma charakter celowy. Została powołana do obsługi pojedynczego zamierzenia, tj. budowy Budynku. Po wybudowaniu Nieruchomość miała zostać sprzedana lub Budynek miał zostać oddany w najem. Poza Nieruchomością Spółka nie posiada innego majątku trwałego. Spółka nie zatrudnia pracowników. Nieruchomość wraz z Budynkiem nie jest (nie będzie) również wyodrębniona w przedsiębiorstwie Spółki pod względem organizacyjnym (na podstawie statutu lub wewnętrznych regulaminów), jak również pod względem finansowym. Przedmiotem planowanej transakcji będzie jedynie nabycie Nieruchomości przez Wnioskodawcę, z tym, że w ramach transakcji Wnioskodawca nabędzie również majątkowe prawa autorskie do projektu Budynku. Na Wnioskodawcę zostaną przeniesione uprawnienia i obowiązki gwarancyjno-serwisowe dotyczące Budynku oraz poszczególnych z zamontowanych w Budynku Urządzeń (wind, urządzeń klimatyzacyjnych, itp.). Poza Nieruchomością, Budynkiem, autorskimi prawami majątkowymi do projektu Budynku oraz uprawnieniami i obowiązkami gwarancyjno-serwisowymi, Wnioskodawca nie nabędzie żadnych innych składników majątku przedsiębiorstwa Spółki.

W szczególności w ramach transakcji:

• Wnioskodawca nie nabędzie nazwy pod jaką funkcjonuje przedsiębiorstwo Spółki,
• Wnioskodawca nie nabędzie również praw do nazwy Budynku (również z uwagi na fakt, że znak M. nie podlega ochronie patentowej) i nie planuje dalszego wykorzystywania tej nazwy,
• Wnioskodawca nie nabędzie należności ani środków pieniężnych Spółki,
• na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione żadne prawa ani obowiązki wynikające z zawartych przez Spółkę umów, w tym w szczególności umów najmu (także z powodu ich braku), umów związanych z obsługą Nieruchomości, np. umowy o jej ochronę lub zarządzanie, umów o dostawę mediów,
• na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione prawa i obowiązki z umów związanych z obsługą całego przedsiębiorstwa Spółki, w szczególności umów o obsługę księgową, obsługę prawną, umowy prowadzenia rachunków bankowych,
• na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Spółkę z umów o pracę (także z powodu ich braku).
  
  

Wnioskodawca będzie wykorzystywał Nieruchomość i Budynek na potrzeby swojej działalności statutowej, jednakże dopuszcza możliwość, że niewielka (w stosunku do całości) część powierzchni Budynku zostanie przez niego wynajęta.

Organ zaznacza, że przywołując za Wnioskodawcą treść opisu zdarzenia przyszłego pominięto tę jego część, która znajduje się w treści uzupełnienia, gdyż odnosi się ona wyłącznie do zagadnień dotyczących podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podatkiem podlegają m.in. umowy sprzedaży. Zgodnie z art. 4 pkt 1 obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 4 czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Przytoczone wyżej przepisy wskazują, że odpowiedź na pytanie czy planowana przez Wnioskodawcę transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych wymaga w pierwszym rządzie ustalenia tego czy podlegać ona będzie podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem (art. 7 ust. 1 ). Zgodnie z art. 2 pkt 6 przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Pojęcie rzeczy obejmuje zarówno nieruchomości jak i rzeczy ruchome.

Zgodnie z art. 15 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ww. przepisy wskazują, że z uwagi na fakt, iż Spółka jest podatnikiem podatku VAT oraz przedmiotem transakcji będzie sprzedaż nieruchomości (stanowiącej towar w rozumieniu ustawy VAT) transakcja powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy jednak również zwrócić uwagę na treść art. 6 pkt 1 ustawy VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tak więc dokonując oceny tego czy transakcja podlega podatkowi VAT należy rozważyć, czy jej przedmiotem nie jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Pojęcie przedsiębiorstwa nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT, jednak, zgodnie z ugruntowanym podejściem doktryny i judykatury należy w tym przypadku odwołać się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Dla klasyfikacji danej transakcji jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa istotne więc jest zachowanie więzi funkcjonalnych pomiędzy poszczególnymi składnikami majątku, w sposób umożliwiający prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

Przepisy ustawy o VAT zawierają natomiast definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 2 pkt 27e ustawy o VAT). Zgodnie z tą definicją za zorganizowaną część przedsiębiorstwa − rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Aby mówić o nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przenoszony zespół składników majątkowych powinien być co najmniej wyodrębniony organizacyjnie oraz finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, względnie umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej wyłącznie w oparciu o te składniki (wyodrębnienie funkcjonalne). Przyjmuje się, że wyodrębnienie organizacyjne powinno mieć charakter formalny, tzn. powinno nastąpić na podstawie statutu, regulaminu lub innego wewnętrznego aktu danego podmiotu.

Wskazane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa takie jak wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne (rozumiane jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych) składają się na akcentowaną w orzecznictwie TSUE zdolność majątku lub jego części do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. I tak w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever wydanym na tle art. 5 ust. 8 poprzednio obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych − wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U.UE.L.77.145.1 z późn. zm ), TSUE wyraził pogląd, że stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu tego przepisu wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Analogiczny pogląd wyrażony został w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sarl przeciwko Administration de lenregistrement et des domains.

Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy. Nie chodzi tu o zespół składników majątkowych, które po włączeniu do majątku nabywcy i podjęciu określonych działań (np. zawarciu umów najmu, zatrudnieniu lub wydzieleniu grupy pracowników do obsługi tej działalności) będą mogły funkcjonować jako niezależny zakład (dział, wydział, itp.), a o przekazanie takiego zespołu składników majątkowych, który już jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania w takim charakterze.

Istotnym bowiem elementem decydującym o wyłączeniu transakcji z zakresu podatku od towarów i usług, jest traktowanie nabywcy „jako następcy prawnego przekazującego majątek”, z czego TSUE wywodzi konieczność, aby zbywany majątek lub jego cześć (przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) składały się właśnie na całość zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oczywistym jest, że „przedsiębiorstwo”, rozumiane jako całość majątku, zdolne jest do prowadzenia takiej działalności. Zdefiniowanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jako części majątku zdolnej spełniać określone zadania, zapobiegać ma opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tej części majątku, której można przypisać cechę posiadaną przez przedsiębiorstwo − ową zdolność do realizacji określonych zadań gospodarczych, która to cecha warunkuje wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z drugiej zaś strony, opodatkowane pozostają czynności zbycia „pojedynczych” (niepowiązanych w całość) składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej − bez wykazania ich organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa − nie daje podstaw do przyjęcia, że nieruchomości samodzielnie tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1090/12).

Nie bez znaczenia dla oceny charakteru transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części pozostaje również zamiar nabywcy co do kontynuowania działalności przedsiębiorstwa. Okoliczność taka jest jednak brana pod uwagę dopiero gdy zostanie stwierdzone, że przedmiotem zbycia jest tego rodzaju zespół składników majątkowych, zasadne jest odwoływanie się do faktu kontynuowania działalności. Jak bowiem stwierdził TSUE w przytoczonym wyżej wyroku w sprawie C-497/01, zasada braku dostawy ma zastosowanie do każdego przeniesienia przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, włączając składniki rzeczowe i w razie konieczności inne, łącznie stanowiące przedsiębiorstwo lub jego część. Jako warunek zastosowania tej zasady TSUE wskazał wyrażenie przez nabywcę zamiaru dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego natychmiastowej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Odnosząc powyższe kwestie do stanu faktycznego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana transakcja powinna zostać potraktowana jako sprzedaż nieruchomości i nie ma podstaw do kwalifikowania tej transakcji jako sprzedaż przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na taka ocenę wpływ mają następujące okoliczności. Po pierwsze w przedmiotowej transakcji nie możemy mówić o nabyciu całego przedsiębiorstwa Spółki. Przedmiotem transakcji będą bowiem jedynie niektóre składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa Spółki, tj. własność Nieruchomości, autorskie prawa majątkowe do projektu Budynku oraz uprawnienia i obowiązki gwarancyjno-serwisowe dotyczące Budynku oraz poszczególnych z zamontowanych w Budynku urządzeń. Przedmiot transakcji nie będzie obejmował natomiast całego szeregu składników, które zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego wchodzą w skład przedsiębiorstwa Spółki takich jak: firma spółki, środki pieniężne, prawa i zobowiązania z umów w tym umów o pracę, księgi handlowe. Bez znaczenia przy tym jest fakt, że nabywana przez Wnioskodawcę własność Nieruchomości stanowi największą, z uwagi na wartość, pozycję aktywów Spółki. Znaczna wartość Nieruchomości w kontekście wartości całego majątku Spółki, nie ma, w opinii Wnioskodawcy, znaczenia dla oceny charakteru transakcji. Dla celów spełnienia przesłanek definicji przedsiębiorstwa nie jest bowiem istotna wartość przenoszonych składników majątkowych, lecz ich wzajemne, funkcjonalno-organizacyjne powiązania. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez NSA oz. w Gdańsku (SA/Gd 1959/94).

Sprzedaż Nieruchomości nie może być również potraktowana jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nieruchomość nie jest w strukturze Spółki wyodrębniona na gruncie organizacyjnym (na podstawie statutu lub wewnętrznych regulaminów) czy finansowym. Ponadto sama Nieruchomość wraz z Budynkiem nie tworzy całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa i nie są ani nie będą przez Spółkę wykorzystywane do działalności gospodarczej, w szczególności polegającej na wynajmowaniu Nieruchomości lub Budynku lub ich części. Wpływ na taką okoliczność ma przede wszystkim fakt, że Budynek jest obecnie w fazie budowy, a po jej zakończeniu Nieruchomość wraz z Budynkiem mają zostać zbyte na rzecz Wnioskodawcy. Ze względu na fakt, iż przedmiotowa budowa zostanie ukończona bezpośrednio przed datą planowanej transakcji, nie będzie możliwości wykorzystywania Budynku do prowadzenia działalności gospodarczej. W szczególności powierzchnie Budynku nie będą jeszcze oddane w najem. Na nabywcę Budynku nie przejdą też rozmaite składniki majątkowe Spółki, które mogłyby umożliwiać wykorzystywanie Nieruchomości oraz Budynku do prowadzenia działalności gospodarczej po dokonaniu transakcji (np. usługi księgowe dla Nieruchomości, należności Spółki, środki pieniężne Spółki, umowy dotyczące obsługi Nieruchomości).

Na koniec wymaga podkreślenia, że celem Wnioskodawcy dla jakiego planuje on nabycie Nieruchomości jest wyłącznie realizacja, w oparciu o Nieruchomość i Budynek, zadań ustawowych, a nie prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie najmu. Nawet jeżeli więc Wnioskodawca dopuszcza w przyszłości możliwość oddania w najem części niewykorzystanej przez Wnioskodawcę powierzchni budynku to okoliczność ta jest niewystarczająca do stwierdzenia, że nabyciu Nieruchomości przez Wnioskodawcę towarzyszy zamiar kontynuowania działalności gospodarczej Spółki, który jak wyżej wskazano jest również jednym z istotnych elementów mających wpływ na ocenę danej transakcji.

Przywołując uregulowania z zakresu podatku od towarów i usług Wnioskodawca w konkluzji stwierdził, że planowany przez niego zakup Nieruchomości nie będzie stanowił zbycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, a w związku z tym sprzedaż Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. Dostawa ww. nieruchomości nastąpi w ramach tzw. pierwszego zasiedlenia (zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług) i brak jest podstaw do skorzystania przez Spółkę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy. Dostawa nieruchomości będzie więc opodatkowana stawką 23%. Tym samym planowana transakcja nie będzie podlegać, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Przywołując stanowisko Wnioskodawcy pominięto te jego część, która odnosi się wyłącznie do stanowiska zajętego w przedmiocie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do zapisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,
2. innych praw majątkowych − 1%.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona. Przy czym, mimo zwolnienia z podatku od towarów i usług, wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie będzie miało miejsca wówczas, gdy czynność będzie dotyczyć m.in. umowy sprzedaży a jej przedmiotem będzie m.in. nieruchomość.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zakup nieruchomości z przeznaczeniem na urządzenie w budynku wznoszonym na nieruchomości nowej siedziby. W ramach transakcji Wnioskodawca nabędzie również majątkowe prawa autorskie do projektu budynku. Na Wnioskodawcę zostaną przeniesione również uprawnienia i obowiązki gwarancyjno-serwisowe dotyczące Budynku oraz poszczególnych z zamontowanych w budynku urządzeń.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek powyższe zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności opodatkowaniem w podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Opisana we wniosku umowa sprzedaży podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co zostało potwierdzone interpretacją indywidualną wydaną 25 stycznia 2018 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.728.2017.4.IK, w której wskazano, iż cyt.: „(...) że dostawa zabudowanej działki gruntu, z uwagi na fakt, że do pierwszego zajęcia Budynku dojdzie dopiero w momencie dostawy Budynku na rzecz Wnioskodawcy, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uwagi na przysługujące Zbywcy Budynku prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy wytworzeniu budynku, dostawa również nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie dostawa nieruchomości również nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem dostawca tej nieruchomości związał ją ze sprzedażą opodatkowaną.

W konsekwencji ww. dostawa na rzecz Wnioskodawcy będzie opodatkowana podstawową stawką podatku VAT – 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT”.

A zatem, skoro omawiana transakcja sprzedaży, będzie faktycznie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (i nie będzie z tego podatku zwolniona) to w powyższej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W takim przypadku na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.