Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.7.2017.3.AJ
z 6 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu 7 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniach 6 kwietnia, 24 maja i 3 lipca 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczenia usług polegających na prowadzeniu zajęć kroju i szycia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 6 kwietnia, 24 maja i 3 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczenia usług polegających na prowadzeniu zajęć kroju i szycia.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zespół szkół jest samorządową jednostką budżetową, działającą na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Szkoła prowadzi zajęcia pozalekcyjne dla dzieci i młodzieży, jak i osób dorosłych w ramach programu przyjętego przez Prezydenta Miasta, którego celem jest organizacja wolnego czasu mieszkańców miasta. Realizacja programu wynika ze statutowych zadań szkoły związanych z działalnością na rzecz środowiska społecznego. Wyboru zajęć programowych w szkole dokonuje dyrektor na podstawie rozpoznanych potrzeb mieszkańców dzielnicy. Zajęcia są bezpłatne i odpłatne. Zajęcia prowadzą osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, które wynagradzane są w ramach odrębnych umów zlecenia. Zajęcia prowadzone w ramach ww. programu to m.in. nauka języka angielskiego, zajęcia komputerowe, gimnastyka i kurs kroju i szycia. Odpłatność za ww. zajęcia dokonywana jest w kasie szkoły i rejestrowana na kasie fiskalnej.

Działalność w zakresie zajęć kroju i szycia wykonywana jest przez Panią osobiście na podstawie umowy zawartej z Gminą Miejską (od 1 stycznia 2017 r.), a do 31 grudnia 2016 r. z Zespołem Szkół nr 14.

Nie podpisuje Pani umów z uczestnikami zajęć. Każdego miesiąca przy rozliczeniu dołącza Pani druk z listą uczestników i ich danymi, datami kolejnych zajęć, ilością godzin i kwotą wpłaty.

Usługi świadczy Pani jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Jest Pani zatrudniona na podstawie umowy – zlecenie. Świadczone usług nie są usługami kształcenia zawodowego ani przekwalifikowania zawodowego. Szkoła takich usług nie świadczy.

Jest Pani związana prawnymi więzami na podstawie umowy zlecenia, która określa wynagrodzenie i warunki wykonywania czynności. Odpowiedzialność za wykonywane czynności wobec osób trzecich ponosi zlecający (obecnie Gmina). Ryzyko gospodarcze i ekonomiczne ponosi Gmina i Pani (odpowiada Pani za sprzęt). W umowie zawarto postanowienia, że wobec osób trzecich pełną odpowiedzialność ponosi Gmina. Pani ponosi odpowiedzialność służbową za prawidłową realizację obowiązków (prowadzenie zajęć i prowadzenie dokumentacji). Wynagrodzenie stanowi przychody, o których mowa w pkt 8 art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazała Pani również, że zajęcia języka angielskiego dla dorosłych prowadzone na podstawie takiej samej umowy nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Nie ma różnicy miedzy zajęciami z języka angielskiego i zajęciami kroju i szycia. Cel, forma, sposób ich wykonywania, skutki prawne i ekonomiczne są takie same.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jak należy opodatkować zajęcia kroju i szycia prowadzone odpłatnie dla osób dorosłych?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia realizowane w ramach „Szkoły …” są usługami w zakresie kształcenia i wychowania, a „Szkoła …” jest objęta systemem oświaty. Zatem zajęcia odpłatne dla dzieci, młodzieży, ale także osób dorosłych mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Nauczanie na tych zajęciach ma na celu poszerzenie wiedzy i zdobycie umiejętności i nie ma charakteru rekreacyjnego. Zajęcia z języka angielskiego dla dorosłych są zwolnione od podatku. W Pani ocenie nie ma różnicy, czy poszerzona jest wiedza z języka angielskiego, czy kroju i szycia. Charakter i cel zajęć jest taki sam. W Pani przekonaniu utwierdza Panią stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2016 r. nr ITPP1/4512-289/16/AJ. Podstawa prawna zwolnienia: art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

Powyżej cytowane przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Stosownie do art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z analizy powołanych przepisów wynika, iż w przypadku, gdy wykonawcę będą łączyć z nabywcą więzy analogiczne, jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności oraz będzie korzystał wyłącznie lub przede wszystkim, z organizacji lub infrastruktury podmiotu, na rzecz którego usługa jest świadczona, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający, wówczas czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy wskazać, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek lub zwolnienia od podatku w stosunku do niektórych czynności.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że zawarta umowa pomiędzy Panią a Gminą spowodowała powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy właściwe dla stosunku pracy, w ramach którego nie ponosi Pani ryzyka ekonomicznego w związku prowadzeniem kursów kroju i szycia, wykonuje je z wykorzystaniem sprzętu Gminy oraz – jak Pani wskazała i co istotne – z uczestnikami prowadzonych przez siebie zajęć, nie łączy Panią bezpośrednia odpowiedzialność, gdyż odpowiedzialność wobec osób trzecich spoczywa na zleceniodawcy i jednocześnie przychody z tytułu tych czynności są przychodami wymienionymi w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w konsekwencji czynności tych, nie uznaje się za działalność gospodarczą w oparciu o art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem wykonuje Pani czynności na rzecz Gminy w okolicznościach i na warunkach określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym wykonuje czynności pozostające poza zakresem ustawy, to w konsekwencji, z tytułu wykonywania tych czynności nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotowe usługi nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Stąd nie jest w przedmiotowej sprawie możliwe zastosowanie wskazanego przez Panią w przepisu art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, który odnosi się do usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże korzystających ze zwolnienia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.