Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.129.2017.1.TW
z 29 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2017 r. (data 8 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych przez spółkę jawną/komandytową – jest prawidłowe,
• dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych nabytych przez spółkę jawną/komandytową – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych przez spółkę jawną/komandytową,
• dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych nabytych przez spółkę jawną/komandytową.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą (posiada ziemię i ją uprawia), a także prowadzi działy specjalne produkcji rolnej w zakresie chowu, wylęgu i hodowli drobiu.

Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej i działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój majątkowej wspólności małżeńskiej. Działalność rolniczą i działy specjalne Wnioskodawca prowadzi we własnym imieniu, a nie w imieniu obojga małżonków. W ramach prowadzonej działalności obejmujących działy specjalne produkcji rolnej Wnioskodawca nie prowadził dotąd ksiąg rachunkowych, a osiągane przychody rozliczał na zasadzie tzw. norm szacunkowych na podstawie art. 24 ust. 4 i ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: Ustawa).

W trakcie prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej rozliczanych według norm szacunkowych na gruntach, których Wnioskodawca jest właścicielem wraz ze swoją małżonką, realizuje inwestycje polegające na budowie mieszalni pasz, magazynów do przechowywania, silosów, kotłowni parowej, infrastruktury towarzyszącej. Dodatkowo, w okresie prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej rozliczanych według norm szacunkowych na gruntach, których Wnioskodawca jest właścicielem wraz ze swoją małżonką, oraz w jednej z lokalizacji na gruntach, których jest on wyłącznym właścicielem (nieruchomość nabyta do majątku odrębnego), wybudował także inne budynki i budowle (ponosząc wydatki na ich wybudowanie) oraz nabywał inne środki trwałe, zdarzało się, że ponosił wydatki na ulepszenie, remont lub modernizacje już istniejących środków trwałych.

Ponoszone wydatki z tytułu nabycia, ulepszenia, modernizacji lub wytworzenia środków trwałych były dokumentowane fakturami VAT lub rachunkami (w zależności od tego jaki był status sprzedawcy) wystawionymi tylko na Wnioskodawcę. Faktury VAT i rachunki nie były wystawiane na małżonkę Wnioskodawcy. Prowadząc działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane według norm szacunkowych Wnioskodawca nie prowadził dotąd ewidencji środków trwałych. Konsekwentnie tym samym nie amortyzował będących jego własnością środków trwałych.

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż całości lub części nieruchomości zabudowanych budynkami i budowlami oraz środków trwałych związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, których jest właścicielem – na rzecz spółki komandytowej lub spółki jawnej, w której będzie wspólnikiem (dalej jako: Spółka).

Jako wspólnik Spółki Wnioskodawca będzie osiągał przychody z udziału w tej Spółce, które na podstawie art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 Ustawy będą określane proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku zapisanego w umowie Spółki. W ten sam sposób będą ustalane przypadające na niego koszty uzyskania przychodów.

Oznacza to, że prawidłowe ustalenie przez Spółkę w prowadzonej przez tę Spółkę ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wartości początkowej poszczególnych nabytych środków trwałych i ustalenie podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych będzie miało bezpośredni wpływ na prawidłowe ustalenie przypadającej na niego części kosztów uzyskania przychodów (chodzi tu o koszty z tytułu odpisów amortyzacyjnych od nabytych przez Spółkę środków trwałych), a tym samym będzie miało bezpośredni wpływ na prawidłowość jego rozliczeń z tytułu podatku dochodowego.

Na tle opisanych wyżej okoliczności i zdarzenia przyszłego polegającego na planowanej sprzedaży na rzecz Spółki, w której będzie wspólnikiem, całości lub części nieruchomości i innych środków trwałych powstała potrzeba ustalenia prawidłowości zastosowania przepisów Ustawy w zakresie ustalenia przypadających na Wnioskodawcę kosztów uzyskania przychodów z tytułu udziału w tej Spółce w postaci odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej i prawidłowego ustalenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, że przypadające na Wnioskodawcę koszty uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce będą mogły zostać ustalone z uwzględnieniem przypadających na niego wartości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w tej Spółce od wartości początkowej poszczególnych środków trwałych wprowadzonych przez Spółkę do ewidencji środków trwałych ustalonej na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko, że ustalając przypadające na Wnioskodawcę koszty uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce należy uwzględnić wartości początkowe poszczególnych środków trwałych nabytych przez tę Spółkę, ustalone na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy, bez pomniejszania tak ustalonej wartości początkowej poszczególnych środków trwałych o odpisy amortyzacyjne przypadające za okres przed sprzedażą tych środków trwałych na rzecz Spółki (gdy sprzedawca był opodatkowany według norm szacunkowych i nie prowadził ewidencji środków trwałych ani ich nie amortyzował), a tym samym, że czy prawidłowe jest stanowisko, że podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów rozliczany między wspólników Spółki będzie wartość początkowa poszczególnych środków trwałych ustalona na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (czyli także w spółce komandytowej lub w spółce jawnej określanej w treści niniejszego wniosku jako Spółka) u każdego podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Zasadę tę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (co wynika z art. 8 ust. 2 pkt 1 Ustawy).

Oznacza to, że koszty uzyskania przychodów, w tym koszty z tytułu odpisów amortyzacyjnych od nabytych przez Spółkę środków trwałych, będą dzielone między wspólników Spółki w proporcji, w jakiej uczestniczą oni w zyskach Spółki.

Przepis art. 22f ust. 1 Ustawy stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22n ust. 1 Ustawy podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22a-22m.

Tak więc, aby ustalić w prawidłowej wysokości przypadające na Wnioskodawcę koszty uzyskania przychodu należy w Spółce (w prowadzonej przez tę Spółkę ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) w sposób prawidłowy ustalić wartości początkowe środków trwałych nabytych przez Spółkę.

Tym samym prawidłowe ustalenie przez Spółkę wartości początkowej poszczególnych nabytych środków trwałych i ustalenie podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych będzie miało bezpośredni wpływ na prawidłowe ustalenie wysokości odpisów amortyzacyjnych od nabytych przez Spółkę środków trwałych, przez to zaś na prawidłowe ustalenie przypadających na Wnioskodawcę kosztów uzyskania przychodów, a tym samym będzie miało bezpośredni wpływ na prawidłowość jego rozliczeń z tytułu podatku dochodowego.

Uwzględniając powyższe Wnioskodawca uważa, że w Spółce wartości początkowe poszczególnych środków trwałych nabytych w drodze umowy kupna-sprzedaży należy ustalić na zasadach wynikających z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy (patrząc z perspektywy wspólników Spółki będących osobami fizycznymi), to znaczy przy nabyciu w drodze umowy kupna-sprzedaży wartością początkową danego środka trwałego będzie cena jego nabycia. Przy czym za cenę nabycia należy uznać kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (wynika to z art. 22g ust. 3 Ustawy).

Tak ustalona wartość początkowa danego środka trwałego będzie podlegała amortyzacji na zasadach określonych w Ustawie, a dokonane zgodnie z Ustawą odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszt uzyskania przychodów u poszczególnych wspólników Spółki w proporcji, w jakiej dany wspólnik uczestniczy w zyskach tej Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wnioskodawca uważa, że ustalając przypadające na niego koszty uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce należy uwzględnić wartości początkowe poszczególnych środków trwałych nabytych przez tę Spółkę, ustalone na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy, bez pomniejszania tak ustalonej wartości początkowej poszczególnych środków trwałych o odpisy amortyzacyjne przypadające za okres przed sprzedażą tych środków trwałych na rzecz Spółki (gdy sprzedawca był opodatkowany według norm szacunkowych i nie prowadził ewidencji środków trwałych ani ich nie amortyzował). Tym samym Wnioskodawca uważa, że podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów rozliczany między wspólników Spółki będzie wartość początkowa poszczególnych środków trwałych ustalona na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy, czyli cena nabycia danego środka trwałego.

Wartości początkowe poszczególnych środków trwałych ustalone na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy nie będą w Spółce pomniejszone o odpisy amortyzacyjne „należne” u sprzedawcy przypadające za okres opodatkowania działów specjalnych według norm szacunkowych. Przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 Ustawy jest w pełni jednoznaczny i nie są przewidziane dla niego żadne wyjątki w sytuacji nabycia w drodze umowy kupna-sprzedaży.

Nie znajdzie więc zastosowania do określenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych w Spółce art. 22n ust. 5 Ustawy, zgodnie z którym w razie zmiany formy opodatkowania podatnicy, zakładając ewidencję, o której mowa w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego, podatku tonażowego lub zryczałtowanego podatku od wartości sprzedanej produkcji, o którym mowa w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Powyższe oznacza, że art. 22n ust. 5 Ustawy nie dotyczy sytuacji, gdy Spółka nabędzie środki trwałe na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Kategoria „odpisy amortyzacyjne za okres przed zaprowadzeniem ewidencji środków trwałych” w ogóle nie wystąpi w takim wypadku w stosunku do Spółki, która nabędzie środki trwałe w drodze kupna-sprzedaży, a skoro ta kategoria nie wystąpi, to nie będzie też miała żadnego wpływu na wartość odpisów amortyzacyjnych w tej Spółce, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych wspólników Spółki w proporcji, w jakiej dany wspólnik uczestniczy w zyskach Spółki.

Tym samym podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów rozliczany między wspólników Spółki będzie wartość początkowa poszczególnych środków trwałych ustalona na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych przez spółkę jawną/komandytową jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych nabytych przez spółkę jawną/komandytową jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.