Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.297.2017.1.AG
z 28 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu 25 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z modernizacją budynku, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie GOK – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z modernizacją budynku, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie GOK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina posiada osobowość prawną i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Do końca 2016 r. Gmina składała deklaracje miesięcznie VAT-7 niezależnie od swoich jednostek organizacyjnych, obowiązkowa centralizacja rozliczeń bieżących VAT nastąpiła od 1 stycznia 2017 r. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454; dalej: Ustawa centralizacyjna). Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadania własne wynikające z ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.; dalej: USG), służące – zgodnie z art. 7 tej ustawy – zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 USG, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy – w oparciu o art. 6 ust. 1 USG – należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 1 USG, zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej. Szczegółowe zasady gospodarowania nieruchomościami przewiduje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 1774, z późn. zm.; dalej: UGN) Jej art. 13 ust. 1 stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenie, oddanie w trwały zarząd, a także mogą być obciążone ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkład niepieniężny (aport) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. Ponadto art. 24 ust. 1 UGN głosi, że do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w wieczyste użytkowanie, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy. Stosownie natomiast do dyspozycji art. 25 ust. 1 UGN, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt.

Oprócz tego, zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust. 1 pkt 9 USG, do zadań własnych gminy należą między innymi sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Ponadto, jak wynika z art. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.), jedną z form organizacyjnych działalności kulturalnej są domy kultury. Dodatkowo art. 1 i 2 ww. ustawy wskazuje, że prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym, które jest realizowane poprzez tworzenie samorządowych instytucji kultury.

Wyrazem realizacji tego zadania jest nałożony na organizatora instytucji kultury w art. 12 Ustawy o działalności kulturalnej obowiązek zapewnienia jej środków niezbędnych do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona. Co więcej, art. 13 ust. 1 Ustawy o działalności kulturalnej stanowi, że instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora, który – co wynika z art. 13 ust. 2 pkt 1 – musi zawierać wskazanie nazwy, terenu działania i siedziby instytucji kultury.

Gmina realizuje powyższe zadania m.in. poprzez działanie jako organizator Gminnego Ośrodka Kultury (dalej: GOK) i Gminnej Biblioteki Publicznej (dalej: Biblioteka), obu będących samorządowymi instytucjami kultury w rozumieniu Ustawy o działalności kulturalnej.

Gminny Ośrodek Kultury rozpoczął swoją działalność 1 stycznia 1995 r.

Na potrzeby GOK umową użyczenia z dnia 14 kwietnia 2005 r. Gmina przekazała w bezpłatne użyczenie działki o pow. 1.132 m² zabudowanej budynkiem amfiteatru. W budynku Amfiteatru oprócz powierzchni użytkowanej przez GOK funkcjonuje Gminna Biblioteka Publiczna.

Gminny Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury, której celem jest pozyskiwanie i przygotowanie środowiska do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenie jej wartości, a także upowszechnianie i promocja kultury lokalnej. Ośrodek organizuje różne formy edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę – funkcjonują w nim m.in. warsztaty dla dzieci i młodzieży: taneczne, filmowe, fotograficzne, plastyczne, organizuje koncerty, spektakle teatralne, pokazy filmowe i imprezy plenerowe. Zadania te realizowane są w oparciu o środki przyznanej przez Organizatora dotacji podmiotowej jak również osiąganych dochodów własnych.

Gminny Ośrodek Kultury jest czynnym podatnikiem VAT, który prowadzi działalność gospodarczą zarówno opodatkowaną, jak i podlegającą zwolnieniu z VAT.

Działalność opodatkowana VAT obejmuje m.in. sprzedaż biletów wstępu na koncerty i spektakle, sprzedaż pozycji książkowych wydawanych przez Ośrodek, sprzedaż usług reklamowych podczas imprez organizowanych przez Ośrodek, udostępnianie pomieszczeń. W ramach działalności zwolnionej z VAT Ośrodek prowadzi warsztaty teatralne, prowadzi sprzedaż wyprodukowanych spektakli i przedstawień jednostkom zewnętrznym.

Rozliczenia Gminnego Ośrodka Kultury z tytułu podatku VAT jako samorządowej instytucji kultury nie podlegają centralizacji w świetle Ustawy centralizacyjnej.

W 2009 r. Gmina została właścicielem nieruchomości – gruntu i budynku. W przeszłości budynek pełnił rolę zaplecza kulturalnego dla pracowników ówczesnego właściciela. Ze względu na stan techniczny budynku Gmina w poprzednich latach wykonała szereg prac remontowych zabezpieczających budynek przed niszczeniem. Do najważniejszych należy odwodnienie budynku z remontem piwnic oraz wymiana stolarki zewnętrznej. Zlecono wykonanie dokumentacji modernizacji budynku i przywrócenia mu pierwotnego charakteru włącznie z odtworzeniem sali widowiskowej na 120 osób. Ponadto projekt przewiduje renowację ścian zewnętrznych, przywrócenie elewacji do stanu pierwotnego (budynek wybudowany z cegły), wymianę instalacji c.o i elektrycznej, wymianę oświetlenia zewnętrznego, przebudowę tarasu zewnętrznego, dostosowanie tarasu na dachu do zajęć plenerowych, montaż kolektorów słonecznych i paneli fotowoltaicznych.

Po zakończeniu modernizacji Gmina planuje przekazanie budynku w bezpłatne użyczenie Gminnemu Ośrodkowi Kultury.

Na realizację zadania Gmina zamierza pozyskać dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby modernizacji budynku, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie Gminnemu Ośrodkowi Kultury?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby modernizacji budynku, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie Gminnemu Ośrodkowi Kultury.

Uzasadnienie stanowiska Gminy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt l, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają co do zasady czynności dokonywane odpłatnie, tj. w zamian za wynagrodzenie. Jedynie w drodze wyjątku, ustawa o VAT przewiduje szczególne przypadki, w których dokonujący dostawy/świadczący usługę ma obowiązek rozpoznać podatek należny z tytułu danej transakcji, nawet jeśli sam nie otrzymuje niczego w zamian.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracodawców, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w części lub całości, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstw podatnik do celów innych niż działalność gospodarcza podatnik, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Niemniej jednak, powyższe czynności podlegać mogą opodatkowaniu VAT tylko w sytuacji, gdy są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług (tzn. gdy spełniona jest również przesłanka podmiotowa opodatkowania).

Jak wskazuje art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istotne wyłączenie z kręgu podatników przewiduje art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowiąc, że nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyjątkiem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z powyższego wynika, że organ będzie uznany za podatnika od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej, w opisie sprawy, Gmina po zakończeniu modernizacji budynku ustanowi bezpłatne użyczenie nieruchomości na rzecz Gminnego Ośrodka Kultury. Użyczenie nastąpi nieodpłatnie i na czas nieoznaczony. W zamian Gminny Ośrodek Kultury zobowiąże się do wykorzystania nieruchomości do realizacji swoich celów statutowych.

Gmina stoi na stanowisku, że powyższe działanie stanowić będzie realizację zadań własnych Gminy. Jak już wskazano w opisie sprawy, wśród tych zadań znajdują się zarówno gospodarka nieruchomościami gminnymi (art. 7 ust. 1 pkt 1 Ustawy o samorządzie gminnym), jak również sprawy kultury, w tym gminnych ośrodków kultury (art. 7 ust. 1 pkt 9 USG). Zgodnie z przywołanym art. 9 ust. 1 Ustawy o działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Ponadto ust. 2 art. 9 tejże ustawy wskazuje, że prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Mając powyższe na uwadze, zawierając umowę nieodpłatnego użytkowania nieruchomości Gmina działać będzie jako organ władzy publicznej wykonujący zadnia własne, do realizacji których jest zobowiązana w świetle przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Będąc organizatorem Gminnego Ośrodka Kultury Gmina ma obowiązek zapewnić mu siedzibę celem umożliwienia prowadzenia działalności kulturalnej. Podkreślić należy, że Gmina ustanawiając użytkowanie nieruchomości na rzecz samorządowej instytucji kultury realizować będzie zadania własne Gminy w zakresie kultury, działa w publicznym charakterze jako organ władzy publicznej. Wyklucza to Gminę z zakresu pojęcia podatnika podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Innymi słowy, w zakresie udostępniania Gminnemu Ośrodkowi Kultury nieruchomości na jego cele statutowe Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, nie stanowi czynności znajdującej się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W tym miejscu podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym).

Z treści cytowanych wyżej przepisów w zakresie podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT” (pkt. 10 wyroku). Ponadto w wyroku z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÓ Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest »odpłatnie« w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt. 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÓ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÓ nie działa jednak na żadnym rynku.” (pkt 24).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina posiada osobowość prawną i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Do końca 2016 r. Gmina składała deklaracje miesięcznie VAT-7 niezależnie od swoich jednostek organizacyjnych, obowiązkowa centralizacja rozliczeń bieżących VAT nastąpiła od 1 stycznia 2017 r. zgodnie z przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadania własne wynikające z ustawy o samorządzie gminnym, służące – zgodnie z art. 7 tej ustawy – zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 USG, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy – w oparciu o art. 6 ust. 1 USG – należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 1 USG, zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej. Szczegółowe zasady gospodarowania nieruchomościami przewiduje ustawa o gospodarce nieruchomościami. Jej art. 13 ust. 1 stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenie, oddanie w trwały zarząd, a także mogą być obciążone ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkład niepieniężny (aport) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. Ponadto art. 24 ust. 1 UGN głosi, że do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w wieczyste użytkowanie, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy. Stosownie zaś do dyspozycji art. 25 ust. 1 UGN, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt. Oprócz tego, zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust. 1 pkt 9 USG, do zadań własnych gminy należą między innymi sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Ponadto, jak wynika z art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jedną z form organizacyjnych działalności kulturalnej są domy kultury. Dodatkowo art. 1 i 2 ww. ustawy wskazuje, że prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym, które jest realizowane poprzez tworzenie samorządowych instytucji kultury. Wyrazem realizacji tego zadania jest nałożony na organizatora instytucji kultury w art. 12 Ustawy o działalności kulturalnej obowiązek zapewnienia jej środków niezbędnych do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalności jest prowadzona. Co więcej, art. 13 ust. 1 Ustawy o działalności kulturalnej stanowi, że instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora, który – co wynika z art. 13 ust. 2 pkt 1 – musi zawierać wskazanie nazwy, terenu działania i siedziby instytucji kultury. Gmina realizuje powyższe zadania m.in. poprzez działanie jako organizator Gminnego Ośrodka Kultury i Gminnej Biblioteki Publicznej, obu będących samorządowymi instytucjami kultury w rozumieniu Ustawy o działalności kulturalnej. Gminny Ośrodek Kultury rozpoczął swoją działalność 1 stycznia 1995 r. Na potrzeby GOK umową użyczenia z dnia 14 kwietnia 2005 r. Gmina przekazała w bezpłatne użyczenie działki o pow. 1.132 m² zabudowanej budynkiem amfiteatru. W budynku Amfiteatru oprócz powierzchni użytkowanej przez GOK funkcjonuje Gminna Biblioteka Publiczna. Gminny Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury, której celem jest pozyskiwanie i przygotowanie środowiska do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenie jej wartości, a także upowszechnianie i promocja kultury lokalnej. Ośrodek organizuje różne formy edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę – funkcjonują w nim m.in. warsztaty dla dzieci i młodzieży: taneczne, filmowe, fotograficzne, plastyczne, organizuje koncerty, spektakle teatralne, pokazy filmowe i imprezy plenerowe. Zadania te realizowane są w oparciu o środki przyznanej przez Organizatora dotacji podmiotowej jak również osiąganych dochodów własnych. Gminny Ośrodek Kultury jest czynnym podatnikiem VAT, który prowadzi działalność gospodarczą zarówno opodatkowaną, jak i podlegającą zwolnieniu z VAT. Działalność opodatkowana VAT obejmuje m.in. sprzedaż biletów wstępu na koncerty i spektakle, sprzedaż pozycji książkowych wydawanych przez Ośrodek, sprzedaż usług reklamowych podczas imprez organizowanych przez Ośrodek, udostępnianie pomieszczeń. W ramach działalności zwolnionej z VAT Ośrodek prowadzi warsztaty teatralne, prowadzi sprzedaż wyprodukowanych spektakli i przedstawień jednostkom zewnętrznym. Rozliczenia Gminnego Ośrodka Kultury z tytułu podatku VAT jako samorządowej instytucji kultury nie podlegają centralizacji w świetle Ustawy centralizacyjnej. W 2009 r. Gmina została właścicielem nieruchomości – gruntu i budynku. W przeszłości budynek pełnił rolę zaplecza kulturalnego dla pracowników ówczesnego właściciela. Ze względu na stan techniczny budynku Gmina w poprzednich latach wykonała szereg prac remontowych zabezpieczających budynek przed niszczeniem. Do najważniejszych należy odwodnienie budynku z remontem piwnic oraz wymiana stolarki zewnętrznej. Zlecono wykonanie dokumentacji modernizacji budynku i przywrócenia mu pierwotnego charakteru włącznie z odtworzeniem sali widowiskowej na 120 osób. Ponadto projekt przewiduje renowację ścian zewnętrznych, przywrócenie elewacji do stanu pierwotnego (budynek wybudowane z cegły), wymianę instalacji c.o. i elektrycznej, wymianę oświetlenia zewnętrznego, przebudowę tarasu zewnętrznego, dostosowanie tarasu na dachu do zajęć plenerowych, montaż kolektorów słonecznych i paneli fotowoltaicznych. Po zakończeniu modernizacji Gmina planuje przekazanie budynku w bezpłatne użyczenie Gminnemu Ośrodkowi Kultury. Na realizację zadania Gmina zamierza pozyskać dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z modernizacją budynku, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie GOK.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że – mimo, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT – w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Gmina realizując zadanie związane z modernizacją budynku nie będzie bowiem działała w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi zakupione w celu modernizacji budynku nie będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Gminę.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w zakresie planowanej modernizacji budynku (który to budynek po zakończeniu modernizacji będzie przekazany w bezpłatne użyczenie odrębnemu podmiotowi – Gminnemu Ośrodkowi Kultury), należy wskazać, że Gmina nie wykorzystuje ww. majątku do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Realizacja zadania, jak wskazał Wnioskodawca, jest prowadzona w zakresie wykonywania zadań publicznych nałożonych na niego ww. ustawą o samorządzie gminnym, a nieodpłatne przekazanie majątku wytworzonego w ramach projektu nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, a wynika jedynie z realizacji zadania publicznego. Mając na uwadze okoliczność, że przekazując nieodpłatnie ww. majątek Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika, czynności takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, co w konsekwencji powoduje brak możliwości odliczenia podatku VAT.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby modernizacji budynku, który po zakończeniu prac zostanie przekazany w bezpłatne użyczenie Gminnemu Ośrodkowi Kultury. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działał jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją zadania nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.