• nieprawidłowe – w zakresie rozliczenia w deklaracji VAT-7 faktury korygującej sprzedaży „odwrotne obciążenie” wystawionej z tytułu udzielenia rabatu za terminowe opłacenie faktury;
• prawidłowe – w zakresie stawki podatku na usługę dzierżawy szalunków;
• prawidłowe – w zakresie stawki podatku na usługę dzierżawy rusztowań bez usługi montażu i demontażu;
• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania usługi dzierżawy rusztowań wraz z transportem oraz montażem i demontażem wykonywanej na przełomie roku 2016/2017, w przypadku kiedy Wnioskodawca świadczy ww. usługę jako podwykonawca na rzecz głównego wykonawcy działającego na zlecenie Inwestora.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy identyfikacji usług należy mieć na uwadze, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) oraz wytyczne metodologiczne do tej klasyfikacji.

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem świadczonych usług.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Jednocześnie należy zauważyć, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 oraz 9 ustawy. Prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług dzierżawy rusztowań wraz z ich transportem na wyznaczone miejsce oraz z montażem i demontażem tych rusztowań. Usługi wykonywane są zarówno dla wykonawców generalnych działających na zlecenie Inwestora, jak i dla firm zamawiających usługi na potrzeby własne.

Występują sytuacje, gdy generalny wykonawca (świadczący na rzecz Inwestora usługi z załącznika nr 14 do ustawy) zamawia usługę polegającą na wynajmie rusztowań wraz z ich montażem/demontażem oraz transportem sklasyfikowaną w grupowaniu PKWiU 43.99.20.0 „Roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań”. Usługa polega na dowiezieniu rusztowania w wyznaczone miejsce (usługa transportowa), montaż rusztowania, dzierżawa rusztowania, demontaż rusztowania i przetransportowanie do siedziby firmy lub w miejsce realizacji kolejnego zlecenia. Po przewiezieniu i zamontowaniu rusztowania wystawiana jest faktura za wykonane usługi (płatność za demontaż z góry), następnie wystawiane są na koniec każdego miesiąca faktury już za samą dzierżawę rusztowań. Dzierżawa rusztowań może trwać nawet kilka miesięcy. Zdarza się, że w tym czasie rusztowania na zlecenie kontrahenta ulegają modyfikacji (podwyższeniu, lub obniżeniu), jednak nie zawsze. Po zakończeniu prac budowlanych, rusztowanie zostaje zdemontowane i odtransportowane do siedziby Wnioskodawcy lub w miejsce realizacji kolejnego zlecenia.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Należy zauważyć, że w każdym przypadku, przedmiotem czynności określonej umową jest konkretny towar lub usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług, czy też części. W świetle powyższych przepisów, kwota zapłaty obejmuje zarówno świadczenia wykonane przez dostawcę towarów lub usługodawcę, jak i świadczenia osób trzecich, jeśli są one wykonywane w związku ze sprzedażą danego towaru lub usługi, a więc wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów lub świadczeniem usługi, kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy towarów lub usługobiorcy.

Świadczenia takie stanowią element kalkulacji kosztów w sytuacji, gdy wykonanie usługi uzależnione jest od wcześniejszego wykonania innych czynności (pomocniczych), które świadczy bezpośrednio sprzedawca lub nabywa je od innych podmiotów. Koszty poniesione w celu wykonania usługi, jako części składające się na końcową kwotę należną, należy opodatkować podatkiem VAT na takich samych zasadach jak daną usługę.

W świetle powyższego, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29a ustawy, należy stwierdzić, że w przypadku danego świadczenia (dostawy towaru, świadczenia usługi) za podstawę opodatkowania uznać należy wszystko co stanowi zapłatę wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez dostawcę/wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi.

Jeżeli podatnik wykonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że z ekonomicznego punktu widzenia tworzą jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną czynność.

Z objaśnień do PKWiU wynika, że grupowanie PKWiU 43.99.20.0 obejmuje:

• roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań i platform roboczych,
• wynajmowanie rusztowań i platform roboczych, włączając ich montowanie i demontowanie.
  
  

Natomiast grupowanie to nie obejmuje:

• wynajmowania rusztowań bez ich montowania i demontowania, sklasyfikowanego w 77.32.10.0.
  
  

W przedstawionej sytuacji wykonywane przez Wnioskodawcę czynności najmu rusztowań oraz ich montażu i demontażu stanowią usługę sklasyfikowaną w grupowaniu PKWiU 43.99.20.0 „Roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań”. Do podstawy opodatkowania ww. usługi wchodzą również koszty transportu tych rusztowań i podlegają one opodatkowaniu na takich samych zasadach, jak ww. usługa (jako jedno świadczenie).

Od dnia 1 stycznia 2017 r. mechanizmem odwrotnego obciążenia objęte zostały tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem PKWiU.

Zatem w przedmiotowej sprawie dla prawidłowego opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności istotna jest klasyfikacja usług będących przedmiotem transakcji.

W związku z powyższym do usługi sklasyfikowanej w grupowaniu PKWiU 43.99.20.0 „Roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań” wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy, świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz głównego wykonawcy działającego na rzecz Inwestora, znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy, ponieważ Wnioskodawca w tym schemacie występuje w stosunku do wykonawcy jako podwykonawca. W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku należnego w przedmiotowej sytuacji spoczywa na nabywcy usługi – na głównym wykonawcy.

Natomiast w stosunku do przedmiotowej usługi wykonywanej na przełomie roku 2016/2017, w przypadku kiedy Wnioskodawca świadczy ww. usługę jako podwykonawca na rzecz wykonawcy działającego na zlecenie Inwestora, w pierwszej kolejności należy ustalić moment wykonania tej usługi.

Ustawa nie definiuje momentu wykonania usługi, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter.

W przypadku świadczenia usług budowlanych i budowlano-montażowych (wskazanych również w załączniku nr 14 do ustawy) należy przyjąć, że „wykonanie usługi” następuje w momencie faktycznego zakończenia wszystkich czynności, do których wykonania zobowiązany był świadczący daną usługę.

Na mocy art. 5 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024) – zwanej dalej ustawą zmieniającą – przepisy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które zostały wykonane od dnia 1 stycznia 2017 r. (…).

W związku z powyższym należy wskazać, że, mechanizm odwrotnego obciążenia wprowadzony ustawą zmieniającą, stosuje się do usług świadczonych przez podwykonawcę, wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, które zostały wykonane od dnia 1 stycznia 2017 r. Za moment wykonania usługi należy uznać moment jej faktycznego zrealizowania, natomiast przez faktyczne zrealizowanie usługi rozumie się faktyczne zakończenie wszystkich czynności, do których wykonania zobowiązany był świadczący w ramach danej usługi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie wykonywana przez Wnioskodawcę usługa na przełomie 2016/2017 podlega faktycznemu zakończeniu w 2017 r., tj. po wprowadzeniu przepisów ustawy zmieniającej dotyczących stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zatem Wnioskodawca występując w charakterze podwykonawcy nie jest podatnikiem z tytułu świadczenia ww. usługi (wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy), ponieważ podlega ona mechanizmowi odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast w myśl art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy – faktura powinna zawierać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Przechodząc do kwestii ujęcia opisanych świadczeń na fakturze wskazać należy, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z usługą złożoną sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 43.99.20.0, na którą składa się kilka czynności. Zatem całość zapłaty należnej z tytułu danego świadczenia, w skład którego wchodzi kilka czynności, powinna być udokumentowana wystawieniem faktury, w której w części zasadniczej przeznaczonej na wskazanie nazwy towaru lub usługi winna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dotycząca świadczonej usługi.

Faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Umieszczenie zatem na fakturze w części przeznaczonej na nazwę (rodzaj) towaru lub usługi kilku rożnych świadczeń bądź wystawienie kilku faktur dokumentujących jedną usługę może sugerować, że przedmiotem wykonywanych czynności było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno świadczenie. Powyższe natomiast skutkować może obowiązkiem zastosowania różnych sposobów opodatkowania bądź stawek podatku dla wykazanych odrębnie czynności.

Należy zaznaczyć, że kwestia opodatkowania świadczeń składających się z kilku czynności wynika z całokształtu okoliczności sprawy, natomiast faktura potwierdza zaistniałe zdarzenie gospodarcze i ma w tym przypadku znaczenie dowodowe.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca postępuje nieprawidłowo wystawiając odrębne faktury na poszczególne czynności wchodzące w skład wykonywanego przez niego na rzecz wykonawcy działającego na zlecenie Inwestora jednego świadczenia sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 43.99.20.0.

Na wystawionej w sposób prawidłowy fakturze dokumentującej wykonywane czynności – a precyzyjniej rzecz ujmując, w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa – powinna widnieć tylko jedna pozycja odzwierciedlająca całość świadczonej usługi. W pozycji tej powinna być zsumowana całkowita wartość świadczenia, na którą składają się dzierżawa, transport, montaż i demontaż rusztowań.

Podsumowując, dla usługi dzierżawy rusztowań wraz z transportem oraz montażem i demontażem, a także usługi dzierżawy rusztowań wraz z transportem oraz montażem i demontażem wykonywanej na przełomie 2016/2017 r., sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 43.99.20.0, świadczonych na rzecz wykonawcy działającego na zlecenie Inwestora, zastosowanie ma mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Jednakże przyjęty przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania (fakturowania) ww. usług jest nieprawidłowy. W każdej z ww. sytuacji w celu właściwego udokumentowania wykonanych usług Wnioskodawca winien wystawić jedną fakturę, na której widnieć powinna tylko jedna pozycja odzwierciedlająca faktycznie wykonaną usługę złożoną. Dodatkowo zaznacza się, że wystawiając w sposób prawidłowy faktury dokumentujące wykonanie ww. usługi Wnioskodawca nie powinien wykazywać na niej kwoty podatku, gdyż obowiązek jego rozliczenia spoczywa na nabywcy usługi – głównym wykonawcy. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie powinien wyodrębniać usługi dzierżawy rusztowań i fakturować jej osobno, a także stosować do niej stawki podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 5 jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także rozliczenia w deklaracji VAT-7 faktury korygującej sprzedaży „odwrotne obciążenie” wystawionej z tytułu udzielenia rabatu za terminowe opłacenie faktury.

Wnioskodawca wskazał, że po przewiezieniu i zamontowaniu rusztowania wystawia pierwszą fakturę (płatność za demontaż z góry), następnie wystawia faktury na koniec każdego miesiąca już za samą dzierżawę rusztowań. Dodatkowo, w związku z rabatem w wysokości 30% dla kontrahentów płacących za jego usługi w terminie, Wnioskodawca wystawia także fakturę korygującą z tytułu udzielenia tego rabatu.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca postępuje nieprawidłowo wystawiając odrębne faktury na poszczególne czynności wchodzące w skład wykonywanego przez niego na rzecz wykonawcy działającego na zlecenie Inwestora jednego świadczenia sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 43.99.20.0, co oznacza, że także nieprawidłowe jest wystawianie faktury korygującej z tytułu udzielonego skonta.

W związku z tym, Wnioskodawca nie może wykazywać w deklaracji VAT-7 wystawionych jw. faktur (w tym faktury korygującej) – które nie potwierdzają zaistniałego w przedmiotowej sprawie zdarzenia gospodarczego – i jest zobowiązany do stosownego ich skorygowania.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106f ust. 1 ustawy – faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:

1. dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
2. otrzymaną kwotę zapłaty;
3. kwotę podatku wyliczoną według wzoru:
   ZB x SP
   KP = ---------
   100 + SP
   
   gdzie:
   KP – oznacza kwotę podatku,
   ZB – oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,
   SP – oznacza stawkę podatku;
4. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.
   
   

Jak wynika z art. 106f ust. 3 ustawy – jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur (art. 106f ust. 4).

Art. 106i ust. 1 ustawy stanowi, że fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy – jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

W przedmiotowej sprawie, świadcząc jedną usługę, Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury zgodnie z powołanymi przepisami ustawy – jak już wskazano powyżej, na wystawionej w sposób prawidłowy fakturze dokumentującej wykonywane czynności (w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa), powinna widnieć tylko jedna pozycja odzwierciedlająca całość świadczonej usług – z uwzględnieniem przepisów dotyczących wystawienia faktury na otrzymaną zaliczkę, którą jest dokonana przez kontrahenta częściowa wpłata przed wykonaniem całej usługi (należność wpłacona na rachunek bankowy Wnioskodawcy, w związku udzielonym skontem do błędnie wystawionej faktury za transport, montaż i demontaż).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe, ponieważ nie może on wykazać w deklaracji VAT-7 błędnie wystawionej faktury korygującej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także stawki podatku na usługę dzierżawy szalunków oraz usługę dzierżawy rusztowań bez usługi montażu i demontażu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi także działalność gospodarczą w zakresie usług dzierżawy szalunków oraz usługę dzierżawy rusztowań bez usługi montażu i demontażu sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 77.32.10.0 – „Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych oraz inżynierii lądowej i wodnej, bez obsługi”. W załączniku nr 14 nie zostały wymienione ww. usługi związane z dzierżawą szalunków oraz dzierżawą rusztowań bez usługi montażu i demontażu.

Zatem skoro świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług wymienionych przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, to tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma bowiem zastosowanie jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy świadczonych przez podwykonawcę. W związku z powyższym, usługa dzierżawy szalunków oraz usługa dzierżawy rusztowań bez usługi montażu i demontażu nie wpisują się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczone są usługi (zleceniodawcę).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie na mocy art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Mając na uwadze, że dla usługi dzierżawy szalunków oraz dla usługi dzierżawy rusztowań bez usługi montażu i demontażu nie zostały przewidziane stawki preferencyjne podatku lub też zwolnienie od podatku, powinny one być opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Podsumowując, usługa dzierżawy szalunków oraz usługa dzierżawy rusztowań bez usługi montażu i demontażu sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 77.32.10.0 – „Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych oraz inżynierii lądowej i wodnej, bez obsługi” podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 i 4 jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Zatem, odpowiedzi na pytania zawarte we wniosku udzielono w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Wnioskodawcę. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika z tego, że to właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.