2017.09.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.300.2017.2.IK
z 28 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r), uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania nieruchomości za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, rezygnacji ze zwolnienia z VAT dostawy nieruchomości oraz prawa o obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu nieruchomości lub zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad należnym na rachunek bankowy Nabywcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania nieruchomości za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, rezygnacji ze zwolnienia z VAT dostawy nieruchomości oraz prawa o obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu nieruchomości lub zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad należnym na rachunek bankowy Nabywcy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.300.2017.1.IK, 0111-KDIB4.4014.191.2017.1.JKu.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącym stroną postępowania T. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sprzedający S. jest wyłącznym właścicielem nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą dla nieruchomości pod numerem 3 (trzy) położonej w L., oznaczonej jako:

niezabudowana działka numer 73/1 przy ulicy O. 27, o sposobie korzystania Ba - tereny przemysłowe, o powierzchni 0,0282 ha;
działka numer 66/5 przy ulicy O. 27, o sposobie korzystania Ba - tereny przemysłowe, o powierzchni 2,4912 ha; na której posadowione są budynki oznaczone według danych ewidencji gruntów i budynków jako:
1. budynek o funkcji według klasyfikacji KST „budynki przemysłowe (101)”, murowany, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 1996;
2. budynek o funkcji według klasyfikacji KST „zbiorniki silosy i budynki magazynowe (104)”, konstrukcji innej, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 2001;
3. budynek o funkcji według klasyfikacji KST „pozostałe budynki niemieszkalne (109)”, murowany, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 1999;
4. budynek o funkcji według klasyfikacji KST „pozostałe budynki niemieszkalne (109)”, konstrukcji innej, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 1996;
5. budynek o funkcji według klasyfikacji KST „pozostałe budynki niemieszkalne (109)”, konstrukcji innej, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 1996.

Ponadto, Sprzedający jest wyłącznym właścicielem infrastruktury towarzyszącej, zlokalizowanej na działce numer 66/5, tj. placu parkingowego, kanalizacji i innych urządzeń i budowli stanowiących elementy takiej infrastruktury.

Powyższe grunty, budynki, urządzenia i budowle będą łącznie w niniejszym wniosku określane jako „Nieruchomość”.

Sprzedający nabył na podstawie umów sprzedaży ww. działki gruntu w stanie niezabudowanym. Następnie, Sprzedający wybudował na działce numer 66/5 pięć budynków wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Działka numer 73/1 pozostała niezabudowana. Sprzedającemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu gruntów i budowie budynków wraz z infrastrukturą. Budowa wszystkich budynków i infrastruktury zakończyła się przed lub w roku 2001.

Nieruchomość położona jest na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przyjętym na podstawie Uchwały Rady Miejskiej L., zgodnie z którym Nieruchomość oznaczona jest symbolem U/P - tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

W roku 2012 Sprzedający zawarł z Kupującym (T.) (Sprzedający i Kupujący zwani łącznie jako Strony) umowę odpłatnego najmu Nieruchomości, na podstawie której Kupujący jako najemca nieprzerwanie wynajmuje od Sprzedającego jako wynajmującego Nieruchomość i wykorzystuje ją wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT (tzn. działalności, która nie podlega zwolnieniu z VAT), to jest do magazynowania i pakowania wyrobów spożywczych na zlecenie innego podmiotu. Strony zamierzają kontynuować najem Nieruchomości aż do momentu przeniesienia własności Nieruchomości na Kupującego. Z chwilą przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Kupującego umowa najmu zostanie rozwiązana. Kupujący zamierza w dalszym ciągu wykorzystywać Nieruchomość do swojej podstawowej działalności, tj. do odpłatnego magazynowania i pakowania wyrobów spożywczych, a zatem do czynności niebędących czynnościami zwolnionymi z VAT.

Na podstawie umowy najmu Nieruchomości Kupujący płaci Sprzedającemu czynsz najmu. Najem Nieruchomości jest usługą opodatkowaną VAT, w związku z czym ustalony czynsz najmu jest powiększony o podatek VAT.

W dniu 18 listopada 2016 roku Strony zawarły przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości, na podstawie której, z zastrzeżeniem pewnych zdarzeń tam przewidzianych, Strony zobowiązały się do zawarcia umowy przyrzeczonej. W momencie zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży Nieruchomości dojdzie do przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Kupującego w zamian za zapłatę umówionej ceny.

W okresie ostatnich dwóch lat przed dniem planowanej sprzedaży Nieruchomości, żadna ze Stron nie poczyniła i nie planuje poczynić wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, żadnego z budynków lub elementów infrastruktury, które to wydatki stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, w odniesieniu do któregokolwiek z budynków lub elementów infrastruktury.

Poza Nieruchomością Kupujący zamierza nabyć od Sprzedającego:

wszystkie elementy infrastruktury związane z Nieruchomością:
niektóre urządzenia techniczne stanowiące element stałego wyposażenia Nieruchomości (np. klimatyzatory, kompresory);
prawo własności kompletnej dokumentacji budowlanej dotyczącej budynków, w tym dokumentację powykonawczą dotyczącą wszelkiej ewentualnej przebudowy lub rozbudowy przeprowadzonej przez Sprzedającego oraz dokumentację dotyczącą użytkowania Nieruchomości, dokumentację projektową oraz dokumentację techniczną budynków, a w szczególności dokumentację dotyczącą nabycia Nieruchomości, jej utrzymania, dotyczącą relacji z władzami państwowymi, dostawcami mediów oraz innymi osobami trzecimi („Dokumentacja Nieruchomości”).

Przedmiotem sprzedaży nie są natomiast żadne rzeczy ruchome, tj. rzeczy które nie byłyby trwale związane z Nieruchomością lub nie stanowiłyby jej stałego wyposażenia, w szczególności przedmiotem sprzedaży nie będą maszyny i urządzenia służące do pakowania i składowania wyrobów spożywczych, będące własnością Kupującego.

Ponadto, obecnie stroną wszelkich umów dotyczących funkcjonowania Nieruchomości, takich jak umowa o monitorowanie incydentów pożarowych, umowa o dostawę mediów, umowa w zakresie wywozu nieczystości, jest Kupujący. Wyjątek stanowi umowa ubezpieczenia Nieruchomości, której stroną jest Sprzedający. Jednakże strony postanowiły, że prawa i obowiązki wynikające z umowy ubezpieczenia Nieruchomości nie przejdą na Kupującego w związku z nabyciem Nieruchomości przez Kupującego. Sprzedający będzie utrzymywał umowę ubezpieczenia Nieruchomości do czasu wydania Nieruchomości Kupującemu. Następnie Kupujący zawrze umowę ubezpieczenia Nieruchomości we własnym zakresie.

Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem są usługi wsparcia i doradztwa technicznego dla innych spółek z grupy kapitałowej Sprzedającego. Najem Nieruchomości jest poboczną (dodatkową) działalnością Sprzedającego. Nieruchomość stanowi istotny pod względem wartości składnik majątkowy Sprzedającego, jednakże, w związku ze sprzedażą Nieruchomości, na Kupującego nie zostaną przeniesione w szczególności:

prawa i obowiązki z żadnych umów, których obecnie stroną jest Sprzedający;
pracownicy Sprzedającego (pracownicy Sprzedającego są zaangażowani głównie w działalność podstawową Sprzedającego, która aktualnie nie jest zlokalizowana na terenie Nieruchomości; żaden z pracowników Sprzedającego nie jest związany wyłącznie z obsługą (najmem) Nieruchomości; obsługa i bieżące utrzymanie Nieruchomości należy do zadań wykonywanych przez pracowników Kupującego, pracownicy Sprzedającego wykonują w stosunku do Nieruchomości jedynie obowiązki wynikające z faktu bycia właścicielem oraz wynajmującym Nieruchomość);
własność pozostałych składników majątku Sprzedającego, w tym samochodów;
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego (nazwa przedsiębiorstwa Sprzedającego);
wierzytelności i środki pieniężne;
zobowiązania Sprzedającego;
urządzenia i maszyny służące do wykonywania działalności gospodarczej przez Sprzedającego (poza urządzeniami technicznymi stanowiącymi stałe wyposażenie Nieruchomości, tj. klimatyzatorami, kompresorami, itp);
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z wyjątkiem Dokumentacji Nieruchomości.

Ponadto, Nieruchomość nie stanowi zespołu składników materialnych i niematerialnych, które są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego w jakiejkolwiek formie, w tym działu, pionu organizacyjnego czy wydziału, dla którego Sprzedający ustalałby odrębny budżet, plan finansowy czy posiadałby odrębne rachunki bankowe. Sprzedający posiada w prowadzonej ewidencji księgowej wyodrębnione konta rachunkowe, na których ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze związane z posiadaniem i wynajmowaniem Nieruchomości (środki trwałe/koszty/przychody) na potrzeby sporządzenia sprawozdania finansowego zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz w celu dokonywania wewnętrznej analizy finansowej działalności Sprzedającego. Sprzedający nie sporządza jednak odrębnych rachunków zysków i strat ani odrębnych bilansów w stosunku do Nieruchomości. Ponadto, nie istnieją żadne postanowienia statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze, na mocy których Nieruchomość zostałaby wyodrębniona w majątku Sprzedającego, albo które dotyczyłyby jedynie Nieruchomości. Dodatkowo, Nieruchomość nie mogłaby stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego jakiekolwiek zadania gospodarcze.

Zarówno Sprzedający jak i Kupujący są obecnie i będą na moment sprzedaży Nieruchomości zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Sprzedający i Kupujący zamierzają, przed dniem zawarcia umowy przenoszącej własność Nieruchomości, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla Kupującego zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania podatkiem VAT dostawy budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości, na warunkach określonych w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Sprzedający i Kupujący pragną dokonać potwierdzenia skutków podatkowych planowanego przeniesienia własności Nieruchomości w zakresie podatku od towarów i usług (VAT) i podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

„[...] Nieruchomość nie stanowi zespołu składników materialnych i niematerialnych, które są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego w jakiejkolwiek formie, w tym działu, pionu organizacyjnego czy wydziału, dla którego Sprzedający ustalałby odrębny budżet, plan finansowy czy posiadałby odrębne rachunki bankowe. Sprzedający posiada w prowadzonej ewidencji księgowej wyodrębnione konta rachunkowe, na których ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze związane z posiadaniem i wynajmowaniem Nieruchomości (środki trwale/koszty/przychody) na potrzeby sporządzenia sprawozdania finansowego zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz w celu dokonywania wewnętrznej analizy finansowej działalności Sprzedającego. Sprzedający nie sporządza jednak odrębnych rachunków zysków i strat ani odrębnych bilansów w stosunku do Nieruchomości. Ponadto, nie istnieją żadne postanowienia statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze, na mocy których Nieruchomość zostałaby wyodrębniona w majątku Sprzedającego, albo które dotyczyłyby jedynie Nieruchomości. Dodatkowo, Nieruchomość nie mogłaby stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego jakiekolwiek zadania gospodarcze.”

W ocenie Zainteresowanych, powyższe wskazuje, że Nieruchomość nie stanowi zespołu składników wyodrębnionych organizacyjnie, finansowo czy funkcjonalnie. Mając na uwadze praktykę orzeczniczą organów interpretacyjnych i sądów administracyjnych przytoczoną przez Zainteresowanych w uzasadnieniu ich stanowiska we Wniosku - w ocenie Zainteresowanych - wyodrębnienie funkcjonalne zachodzi w przypadku, gdy część mienia przedsiębiorstwa posiada potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy realizujący określone zadania gospodarcze. W opinii Zainteresowanych, Nieruchomość takiej potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy realizujący określone zadania gospodarcze nie posiada, co zostało wskazane w części Wniosku przedstawiającej własne stanowisko Zainteresowanych.

Powyższa odpowiedź wyraża stanowisko Zainteresowanych w przedmiotowej kwestii. Zainteresowani pragną zauważyć, że okoliczność istnienia takiego wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego Nieruchomości w świetle przedstawionego we Wniosku opisu zdarzenia przyszłego - ze względu na wątpliwości, jakie może ten temat budzić - jest właśnie poddawana Dyrektorowi KIS pod rozstrzygnięcie w ramach zadanego pytania o kwalifikację Nieruchomości jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wskazanie wszystkich budynków i budowli w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane posadowionych na działce nr 66/5.

Na działce nr 66/5 posadowione są następujące budynki:

budynek o funkcji według klasyfikacji KST „budynki przemysłowe (101)”, murowany, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 1996;
budynek o funkcji według klasyfikacji KST „zbiorniki silosy i budynki magazynowe (104)”, konstrukcji innej, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 2001;
budynek o funkcji według klasyfikacji KST „pozostałe budynki niemieszkalne (109)”, murowany, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 1999;
budynek o funkcji według klasyfikacji KST „pozostałe budynki niemieszkalne (109)”, konstrukcji innej, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 1996;
budynek o funkcji według klasyfikacji KST „pozostałe budynki niemieszkalne (109)”, konstrukcji innej, jednokondygnacyjny, wzniesiony w roku 1996.

Według najlepszej wiedzy Zainteresowanych, na działce 66/5 nie są posadowione żadne budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Przepis ten wskazuje, że pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Na działce nr 66/5 znajdują się jednak place parkingowe, które mogą spełniać definicję urządzeń budowlanych, umieszczoną w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Stosownie do brzemienia tego przepisu, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Wskazanie odrębnie dla każdego budynku i budowli:

czy Sprzedający (S.) poniósł wydatki na ulepszenie budynku lub budowli bądź jego części, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki to były one niższe czy wyższe niż 30% wartości początkowej budynku, budowli lub jego części, ze wskazaniem kiedy poniesiono te wydatki;

Zainteresowani wskazali we Wniosku, że:

„W okresie ostatnich dwóch lat przed dniem planowanej sprzedaży Nieruchomości, żadna ze Stron nie poczyniła i nie planuje poczynić wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, żadnego z budynków lub elementów infrastruktury, które to wydatki stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, w odniesieniu do któregokolwiek z budynków lub elementów infrastruktury.”

Dodatkowo, Zainteresowani pragną wskazać, że od momentu wybudowania budynków (daty wybudowania każdego z budynków zostały wskazane w pkt 2 powyżej), Sprzedający poniósł wydatki na ulepszenie tych budynków i miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do tych wydatków, ale wydatki te w odniesieniu do któregokolwiek z budynków nie były wyższe niż 30% wartości początkowej danego budynku. Z ostrożności Zainteresowani pragną dodać, że w stosunku do placów parkingowych posadowionych na działce nr 66/5, Sprzedający nie poniósł wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które to wydatki byłyby wyższe niż 30% wartości początkowej któregokolwiek z tych placów.

kiedy (w jakim dniu, miesiącu, roku) i w jaki sposób (w ramach jakiej czynności) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej;

Zainteresowani wskazują, że pierwsze zajęcie (używanie) wskazanych powyżej budynków nastąpiło poprzez oddanie ich do używania na potrzeby własnej działalności gospodarczej Sprzedającego. Rok, w którym nastąpiło oddanie do używania każdego z budynków, to rok zakończenia budowy tych budynków, wskazany powyżej w odpowiedzi na pkt 2. Zainteresowani pragną zauważyć, że oddanie do używania budynków nastąpiło w latach 1996, 1999 i 2001, a zatem ponad 15 lat temu. Zainteresowani nie są w stanie obecnie rzetelnie ustalić tej daty co do dnia. Jednak, z punktu widzenia Zainteresowanych, dokładana data oddania do używania tych budynków (tj. dzień i miesiąc podanego przy każdym budynku roku), biorąc pod uwagę fakt, że miało to miejsce ponad 15 lat temu, nie ma znaczenia z punktu widzenia ustalenia skutków w podatku VAT dostawy dokonanej w dniu 27 lipca 2017 r.

W odniesieniu zaś do placów parkingowych, Zainteresowani wskazują, że według ich najlepszej wiedzy, zostały one oddane do używania na potrzeby własnej działalności gospodarczej Sprzedającego najpóźniej z momentem wybudowania ostatniego z budynków, tj. najpóźniej w roku 2001.

czy od pierwszego zajęcia, używania budynków, budowli do dnia dostawy tych budynków, budowli minie okres krótszy/dłuższy niż 2 lata;

Zdaniem Zainteresowanych, od pierwszego zajęcia, używania budynków/placów parkingowych, do dnia dostawy tych budynków/placów parkingowych minął okres dłuższy niż dwa lata, bowiem pierwsze zajęcie rozumiane jako rozpoczęcie używania budynków/placów parkingowych przez Sprzedającego na potrzeby własnej działalności gospodarczej nastąpiło w datach wskazanych powyżej.

czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług lub przed nim?

Zdaniem Zainteresowanych, dostawa nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług lub przed nim.

Powyższa odpowiedź wyraża stanowisko Zainteresowanych w przedmiotowej kwestii, szerzej omówione we Wniosku. Zainteresowani pragną zauważyć, że okoliczność ta - ze względu na wątpliwości, jakie może budzić definicja pierwszego zasiedlenia - jest właśnie poddawana Dyrektorowi KIS pod rozstrzygnięcie w ramach zadanego pytania o kwalifikację dostawy pod kątem opodatkowania podatkiem VAT.

czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT a dostawą budynku, budowli lub jego części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Zdaniem Zainteresowanych, pomiędzy pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT a dostawą budynków/placów parkingowych upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

czy budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez dokonującego dostawy (Sprzedającego) do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat;

Zainteresowani rozumieją, że poprzez ulepszenie Dyrektor KIS ma na myśli poczynienie wydatków o wysokości co najmniej 30% wartości początkowej w odniesieniu do każdego z budynków/placów parkingowych. Jeżeli to założenie jest poprawne, to Zainteresowani informują, że - jak już wskazano powyżej - żaden wskazany obiekt nie został ulepszony, tzn. od momentu wybudowania budynków/placów parkingowych, Sprzedający poniósł wydatki na ulepszenie tych obiektów i miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ale wydatki te w stosunku do któregokolwiek z obiektów były niższe niż 30% wartości początkowej danego obiektu.

czy budynki, budowle wykorzystywane były/są przez Sprzedającego wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku.

Budynki/place parkingowe były do momentu dostawy wykorzystywane przez Sprzedającego wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Czy Sprzedający i Kupujący są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W dniu dokonania dostawy Zainteresowani byli zarejestrowali jako podatnicy VAT czynni. Przed dniem dostawy Zainteresowani złożyli naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla Kupującego zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania podatkiem VAT dostawy budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości, na warunkach określonych w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT.

Czy działka nr 73/1 stanowi teren budowlany zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub czy dla ww. działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Jak wskazano we Wniosku, Nieruchomość (w tym działka nr 73/1):

„[...] położona jest na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przyjętym na podstawie Uchwały Rady Miejskiej L., zgodnie z którym Nieruchomość oznaczona jest symbolem U/P - tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.”

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania (numeracja jak we wniosku):

Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, przedmiotem planowanej dostawy będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT?
Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, dostawa niezabudowanej działki gruntu numer 73/1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%?
Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, dostawa budynków i budowli posadowionych na działce gruntu numer 66/5 wraz z tym gruntem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%, skoro Strony zamierzają przed dniem dostawy złożyć zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania VAT tej dostawy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla Kupującego w rozumieniu art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT?
Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury, którą otrzyma od Sprzedającego, dokumentującej dostawę Nieruchomości, w zakresie, w jakim ta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w tym prawo do otrzymania zwrotu ewentualnej nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym w danym okresie rozliczeniowym na rachunek bankowy Kupującego?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży nie stanowi przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT;
Dostawa niezabudowanej działki gruntu numer 73/1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%;
Dostawa budynków i budowli posadowionych na działce gruntu numer 66/5 wraz z tym gruntem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%, skoro Strony zamierzają przed dniem dostawy złożyć zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania VAT tej dostawy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla Kupującego w trybie art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT;
Kupującemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury, którą otrzyma od Sprzedającego, dokumentującej dostawę Nieruchomości, w zakresie, w jakim ta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w tym prawo do otrzymania zwrotu ewentualnej nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym w danym okresie rozliczeniowym na rachunek bankowy Kupującego.

UZASADNIENIE:

Pytanie nr 1

Stosownie do art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Czynność zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (dalej „ZCP”) jest zatem wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem VAT i jako taka nie generuje obowiązku wykazania podatku VAT należnego przez zbywającego i nie powinna być udokumentowana fakturą VAT. W celu ustalenia konsekwencji w podatku VAT planowanej sprzedaży Nieruchomości należy zatem określić, czy Nieruchomość stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera legalnej definicji przedsiębiorstwa. Jednak, zarówno w doktrynie prawa podatkowego, w interpretacjach organów podatkowych, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, uznaje się, że pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459; dalej: „KC”).

Zgodnie z art. 55(1) KC, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zaś art. 55(2) KC stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Zasadniczo więc zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wtedy, gdy wszystkie składniki tworzące przedsiębiorstwo, wymienione w art. 55(1) KC, jeżeli istnieją w danym przedsiębiorstwie, zostaną przeniesione na nabywcę.

W ocenie Stron, przedmiotem planowanej dostawy nie jest przedsiębiorstwo z uwagi na fakt, że liczne elementy konstytutywne przedsiębiorstwa, wymienione w art. 55(1) KC, istotne z punktu widzenia funkcjonowania przedsiębiorstwa Sprzedającego, nie przejdą na Kupującego. W szczególności, przedmiotem dostawy nie będą oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego, ruchomości, wierzytelności, zobowiązania, tajemnice przedsiębiorstwa, środki pieniężne, księgi rachunkowe ani inne dokumenty korporacyjne i handlowe związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Sprzedającego (poza Dokumentacją Nieruchomości). Ponadto, na Kupującego nie przejdą też prawa i obowiązki wynikające z jakichkolwiek umów, w tym umów o pracę, umów o dostawę usług czy towarów. Po dokonaniu planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości, w posiadaniu Sprzedającego pozostanie nadal szereg aktywów, dokumentów dotyczących jego przedsiębiorstwa oraz pracownicy wykonujący zadania związane z podstawowym przedmiotem działalności Sprzedającego. W konsekwencji, Nieruchomość nie może być uznana za przedsiębiorstwo Sprzedającego.

W ocenie Stron, Nieruchomość nie stanowi również ZCP. Pojęcie ZCP zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. Zgodnie ze wskazanym przepisem, pod pojęciem ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, że aby zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za ZCP muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W związku z powyższym, aby przedmiotem dostawy było ZCP musi być to zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, wydzielony w przedsiębiorstwie zbywcy na trzech płaszczyznach, tj. organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej, co oznacza, że składniki te mają być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych. Dodatkowo, taki zespół składników ma mieć tę cechę, że po wyjęciu ich z przedsiębiorstwa zbywającego, a przed ich połączeniem z przedsiębiorstwem nabywcy, mógłby samodzielnie i niezależnie realizować określone zadania gospodarcze.

Mając na uwadze powyższe stwierdzenia, które są często przedstawiane w orzecznictwie sądów administracyjnych (w szczególności wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 lutego 2017 r. sygn. I FSK 999/15 i z 24 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15) jak również w interpretacjach indywidualnych, należy dojść do wniosku, że Nieruchomość nie spełnia wymogów uznania jej za ZCP Nieruchomość, bez zasobów kadrowych, bez zawarcia umów o świadczenie usług pozwalających na prawidłowe funkcjonowanie Nieruchomości (np. dostawy mediów), bez środków finansowych i doposażenia jej w niezbędne elementy, nie stanowi masy pozwalającej na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej. Innymi słowy, obiektywnie oceniając Nieruchomość nie posiada potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Ponadto Nieruchomość nie jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego w jakiejkolwiek formie, w tym działu, pionu organizacyjnego czy wydziału, dla którego Sprzedający ustalałby odrębny budżet, plan finansowy czy posiadałby odrębne rachunki bankowe. Sprzedający co prawda posiada w prowadzonej ewidencji księgowej wyodrębnione konta rachunkowe, na których ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze związane z posiadaniem i wynajmowaniem Nieruchomości (środki trwałe/koszty/przychody) na potrzeby sporządzenia sprawozdania finansowego zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz w celu dokonywania wewnętrznej analizy finansowej działalności Sprzedającego. Jednak Sprzedający nie sporządza odrębnych rachunków zysków i strat ani odrębnych bilansów w stosunku do Nieruchomości.

Należy zatem uznać, że Nieruchomość nie stanowi ZCP w rozumieniu Ustawy o VAT ze względu na niespełnienie ustawowych przesłanek.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, gdyż przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo ani ZCP. W związku z tym, aby dokonać oceny skutków podatkowych dostawy Nieruchomości należy rozpatrzyć dostawę każdego z jej składników osobno jako dostawę poszczególnych towarów wchodzących w skład Nieruchomości, tj. niezabudowanej działki gruntu nr 73/1 oraz pięciu budynków i infrastruktury (urządzeń i budowli) posadowionych na działce gruntu nr 66/5.

Pytanie nr 2

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei według art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel Według art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT towarem jest rzecz oraz jej część, a także wszelkie postacie energii. W związku z powyższym planowana odpłatna dostawa Nieruchomości (poszczególnych składników wchodzących w skład Nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 Ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku VAT wynosi obecnie 23% Na mocy art. 43 ust. 1 Ustawy o VAT, dostawa niektórych towarów oraz świadczenie niektórych usług zostały zwolnione z VAT. I tak, art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, przewiduje zwolnienie dla dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Pod pojęciem terenów budowlanych należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, o czym stanowi art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT

Ponieważ niezabudowana działka gruntu nr 73/1 jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym oznaczona jest ona symbolem UiP - tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, należy stwierdzić, że spełniona jest przesłanka uznania tej działki za tereny budowlane wyłączone ze zwolnienia z VAT. Jako że dla dostawy terenów budowlanych Ustawa o VAT nie przewiduje obniżonej stawki podatku VAT. Dostawa działki gruntu nr 73/1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawi podstawowej, tj. 23%.

Pytanie nr 3

Na podstawie art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy z tytułu dostawy towarów. Zgodnie z ustępem 8 tego artykułu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania me wyodrębnia się wartości gruntu. W konsekwencji, dla celów określenia stawki podatku VAT lub zastosowania zwolnienia decydujące znaczenie ma traktowanie dla celów VAT budynków i budowli posadowionych na gruntach będących przedmiotem dostawy wraz z tymi budynkami i budowlami innymi słowy, w świetle ww. przepisu, przy sprzedaży budynków i budowli dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków i budowli w zakresie opodatkowania VAT. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku VAT, jak przy dostawie budynków i budowli trwale z gruntem związanych.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT przewiduje zwolnienie z VAT dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, lub
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, jest zwolniona z VAT pod warunkiem jednak że

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów; przy czym warunku tego nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi ust. 7a artykułu 43

W świetle powyższego, każda dostawa budynków, budowli lub ich części, która ma miejsce po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, podlega zwolnieniu z VAT. Natomiast każda dostawa nieruchomości dokonywana przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia lub w okresie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia podlega opodatkowaniu VAT. chyba ze zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT. rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ponadto, artykuł 43 ust. 10 Ustawy o VAT przewiduje, ze podatnik może zrezygnować ze zwolnienia, o którym mowa w ust 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni; oraz
złożą przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Ustęp 11 artykułu 43 ustanawia dodatkowe warunki, jakie oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia powinno spełniać, tj. powinno ono zawierać

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy.
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części; oraz
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom dokonującym dostawy budynków i budowli, spełniającej przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego. Sprzedający nabył na podstawie umów sprzedaży działkę gruntu numer 66/5 w stanie niezabudowanym. Następnie, Sprzedający wybudował na tej działce pięć budynków wraz z infrastrukturą towarzyszącą Sprzedającemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu gruntu 1 budowie budynków wraz z budowlami i urządzeniami (infrastrukturą). Budowa wszystkich budynków i infrastruktury zakończyła się przed lub w roku 2001.

W roku 2012 Strony zawarły umowę odpłatnego najmu Nieruchomości (w tym działki gruntu numer 66/51 posadowionych na mej budynków i infrastruktury). Na podstawie umowy najmu Kupujący wynajmuje od Sprzedającego Nieruchomość. Najem Nieruchomości jest usługą opodatkowaną VAT w związku z czym ustalony czynsz najmu jest powiększony o podatek VAT. W okresie ostatnich dwóch lat przed dniem planowanej sprzedaży Nieruchomości, żadna ze Stron nie poczyniła i nie planuje poczynić wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, żadnego z budynków lub elementów infrastruktury, które to wydatki stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, w odniesieniu do któregokolwiek z budynków lub elementów infrastruktury. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, ze dostawa budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, przed nim, ani w ciągu dwóch lat od pierwszego zasiedlenia.

W orzecznictwie sądowym, jak i w interpretacjach indywidualnych, można spotkać pogląd, według którego definicja pierwszego zasiedlenia zawarta w art. 2 ust. 14 Ustawy o VAT jest zbyt wąska, przez co niezgodna z Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (w szczególności z art. 135 ust. 1 lit. j) i w sposób nieuzasadniony różnicuje sytuację prawną podatników. Przykładowo, w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. I FSK 382/14, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że: „Porównując zakresy definicji pierwszego zasiedlenia, wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko, jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Pogląd taki zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2017 r., znak 3063- ILPP2-1.4512-201.2016.1 .AS.

Zatem jako pierwsze zasiedlenie należy rozumieć pierwsze zajęcie budynku (budowli), rozpoczęcie jej używania, z pominięciem warunku aby miało to miejsce w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (jak sprzedaż czy wynajem) na rzecz osoby trzeciej. W efekcie, aby doszło do pierwszego zasiedlenia musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika. Takie rozumienie pierwszego zasiedlenia oznacza, że w rozpatrywanym przypadku doszło do niego tuż po wybudowaniu budynków i budowli, tj. w momencie rozpoczęcia ich użytkowania przez Sprzedającego.

Niemniej jednak, nawet przyjmując za prawidłową definicję pierwszego zasiedlenia zawartą w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, takie pierwsze zasiedlenie (najpóźniej) miało miejsce w momencie oddania Nieruchomości Kupującemu na podstawie umowy najmu, tj. w roku 2012. Od tego momentu żadna ze Stron nie poczyniła wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, żadnego z budynków lub elementów infrastruktury, które to wydatki stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, w odniesieniu do któregokolwiek z budynków lub elementów infrastruktury, a zatem nie doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia. W związku z tym dostawa budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia, przed nim lub w ciągu dwóch lat po pierwszym zasiedleniu. Dostawa ta będzie zatem objęta zwolnieniem na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Ponieważ planowana dostawa będzie objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10, nie znajdzie zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a, a zatem badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest bezzasadne. Niemniej, jedynie na marginesie można stwierdzić, że warunki zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a nie zostałyby w rozpatrywanym przypadku spełnione, gdyż Sprzedającemu przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego zarówno przy nabyciu gruntów jak i przy budowie budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa budynków i budowli posadowionych na działce gruntu numer 66/5 wraz z tym gruntem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%, w związku z tym, że Strony zamierzają przed dniem dokonania dostawy złożyć zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania VAT tej dostawy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla Kupującego w trybie art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT.

Pytanie nr 4

Zgodnie z dyspozycją art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Sprzedający będzie zatem zobowiązany wystawić fakturę VAT dokumentującą sprzedaż Nieruchomości. Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Stosownie zaś do art. 87 ust. 1 w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Mając na uwadze powyższe regulacje, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury, którą otrzyma od Sprzedającego, dokumentującej dostawę Nieruchomości, w tym prawo do otrzymania zwrotu ewentualnej nadwyżki podatku naliczonego na rachunek bankowy Kupującego. Prawo to wynika z faktu, że Kupujący wykorzystuje i po nabyciu Nieruchomości będzie w dalszym ciągu wykorzystywał Nieruchomość wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT (tzn. działalności, która nie podlega zwolnieniu z VAT), to jest do magazynowania i pakowania wyrobów spożywczych na zlecenie innego podmiotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jednocześnie art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie ww. art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczenia wymaga, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją przedsiębiorstwa zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 27e) ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca chce nabyć Nieruchomość. Na nieruchomość składa się z 2 działek gruntu, z których jedna jest zabudowana 5 budynkami wraz z infrastrukturą towarzyszącą (plac parkingowy, kanalizację i inne urządzenia i budowle).

Nieruchomość nie stanowi zespołu składników materialnych i niematerialnych, które są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego w jakiejkolwiek formie, w tym działu, pionu organizacyjnego czy wydziału, dla którego Sprzedający ustalałby odrębny budżet, plan finansowy czy posiadałby odrębne rachunki bankowe. Sprzedający posiada w prowadzonej ewidencji księgowej wyodrębnione konta rachunkowe, na których ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze związane z posiadaniem i wynajmowaniem Nieruchomości (środki trwale/koszty/przychody) na potrzeby sporządzenia sprawozdania finansowego zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz w celu dokonywania wewnętrznej analizy finansowej działalności Sprzedającego. Sprzedający nie sporządza jednak odrębnych rachunków zysków i strat ani odrębnych bilansów w stosunku do Nieruchomości. Ponadto, nie istnieją żadne postanowienia statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze, na mocy których Nieruchomość zostałaby wyodrębniona w majątku Sprzedającego, albo które dotyczyłyby jedynie Nieruchomości. Dodatkowo, Nieruchomość nie mogłaby stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego jakiekolwiek zadania gospodarcze. W ocenie Zainteresowanych, powyższe wskazuje, że Nieruchomość nie stanowi zespołu składników wyodrębnionych organizacyjnie, finansowo czy funkcjonalnie.

Poza Nieruchomością Kupujący zamierza nabyć od Sprzedającego:

wszystkie elementy infrastruktury związane z Nieruchomością:
niektóre urządzenia techniczne stanowiące element stałego wyposażenia Nieruchomości (np. klimatyzatory, kompresory);
prawo własności kompletnej dokumentacji budowlanej dotyczącej budynków, w tym dokumentację powykonawczą dotyczącą wszelkiej ewentualnej przebudowy lub rozbudowy przeprowadzonej przez Sprzedającego oraz dokumentację dotyczącą użytkowania Nieruchomości, dokumentację projektową oraz dokumentację techniczną budynków, a w szczególności dokumentację dotyczącą nabycia Nieruchomości, jej utrzymania, dotyczącą relacji z władzami państwowymi, dostawcami mediów oraz innymi osobami trzecimi („Dokumentacja Nieruchomości”).

W roku 2012 Sprzedający zawarł z Kupującym umowę odpłatnego najmu Nieruchomości, na podstawie której Kupujący jako najemca nieprzerwanie wynajmuje od Sprzedającego jako wynajmującego Nieruchomość i wykorzystuje ją wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT (tzn. działalności, która nie podlega zwolnieniu z VAT), to jest do magazynowania i pakowania wyrobów spożywczych na zlecenie innego podmiotu. Strony zamierzają kontynuować najem Nieruchomości aż do momentu przeniesienia własności Nieruchomości na Kupującego. Z chwilą przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Kupującego umowa najmu zostanie rozwiązana. Kupujący zamierza w dalszym ciągu wykorzystywać Nieruchomość do swojej podstawowej działalności, tj. do odpłatnego magazynowania i pakowania wyrobów spożywczych, a zatem do czynności niebędących czynnościami zwolnionymi z VAT.

Nieruchomość stanowi istotny pod względem wartości składnik majątkowy Sprzedającego, jednakże, w związku ze sprzedażą Nieruchomości, na Kupującego nie zostaną przeniesione w szczególności:

prawa i obowiązki z żadnych umów, których obecnie stroną jest Sprzedający;
pracownicy Sprzedającego (pracownicy Sprzedającego są zaangażowani głównie w działalność podstawową Sprzedającego, która aktualnie nie jest zlokalizowana na terenie Nieruchomości; żaden z pracowników Sprzedającego nie jest związany wyłącznie z obsługą (najmem) Nieruchomości; obsługa i bieżące utrzymanie Nieruchomości należy do zadań wykonywanych przez pracowników Kupującego, pracownicy Sprzedającego wykonują w stosunku do Nieruchomości jedynie obowiązki wynikające z faktu bycia właścicielem oraz wynajmującym Nieruchomość);
własność pozostałych składników majątku Sprzedającego, w tym samochodów;
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego (nazwa przedsiębiorstwa Sprzedającego);
wierzytelności i środki pieniężne;
zobowiązania Sprzedającego;
urządzenia i maszyny służące do wykonywania działalności gospodarczej przez Sprzedającego (poza urządzeniami technicznymi stanowiącymi stałe wyposażenie Nieruchomości, tj. klimatyzatorami, kompresorami, itp);
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z wyjątkiem Dokumentacji Nieruchomości.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że do sprzedaży opisanej Nieruchomości nie będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, gdyż jak wskazał Wnioskodawca transakcji nie będzie towarzyszył transfer kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa, które zostały wymienione w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku. Przedmiotem zbycia będą tylko niektóre składniki przedsiębiorstwa niezdolne do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiot planowanej transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Planowanej Transakcji nie będzie towarzyszyło przeniesienie jakichkolwiek należności oraz zobowiązań Zbywcy. Ponadto przedmiotowa nieruchomość nie jest organizacyjnie i finansowo wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie zespołem składników materialnych i niematerialnych. Nie została przypisana do działu/oddziału/wydziału w przedsiębiorstwie Zbywcy. Nie są również prowadzone osobne księgi rachunkowe w stosunku do sprzedawanych nieruchomości.

Wobec powyższego, przedmiotem planowanej dostawy będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, o których mowa w art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości stanowić będzie przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, a więc dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nie uznania dostawy nieruchomości jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT jest prawidłowe.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, który stanowi, że sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2016 r., poz. 778), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W świetle art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Wprowadzony do ustawy przepis art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Należy w tym miejscu zauważyć, że takie rozumienie pojęcia „pierwszego zasiedlenia” odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek/budowla zostanie ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

W takim bowiem przypadku decydujące znaczenie do rozstrzygnięcia czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ma kwestia oddania budynku/budowli po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.).

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 i 2 ustawy wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

Z kolei w art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane znajduje się definicja urządzenia budowlanego, przez który należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Zgodnie z Prawem budowlanym urządzenia budowlane nie mieszczą się w definicji budowli. A zatem, w myśl powyższych przepisów Prawa budowlanego, ww. obiekty takie jak chodniki, place postojowe, ogrodzenia, oświetlenie stanowią odmienny rodzaj obiektu niż budowle, czy budynki zdefiniowane w ww. ustawie.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku, budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem, budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza nabyć niezabudowaną działkę nr 73/1 oraz działkę o nr 66/5 zabudowaną 5 budynkami wraz z urządzeniami budowlanymi. Zbywającemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu gruntów i budowie budynków wraz z infrastrukturą. Działka niezabudowana o numerze ewidencyjnym 73/1 położona jest na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym oznaczona jest symbolem U/P – tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

Zbywający poniósł wydatki na ulepszenie tych budynków i miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do tych wydatków, ale wydatki te w odniesieniu do któregokolwiek z budynków nie były wyższe niż 30% wartości początkowej danego budynku. Pierwsze zajęcie (używanie) budynków nastąpiło poprzez oddanie ich do używania na potrzeby własnej działalności gospodarczej Zbywającego, a wiec w latach 1996, 1999, i 2001, a zatem ponad 15 lat temu. Wnioskodawca nie jest w stanie rzetelnie ustalić tej daty co do dnia. Każdy z budynków jest wykorzystywany do czynność opodatkowanych VAT (usługi najmu). Od pierwszego zajęcia/używania każdego z budynków do dnia ich dostawy minął okres dłuższy niż 2 lata.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa zabudowanej działki gruntu, z uwagi na fakt, że do pierwszego zajęcia każdego budynku doszło ponad 15 lat temu i budynki nie podlegały nigdy ulepszeniom przekraczającym 30% wartości początkowej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, bowiem od pierwszego zasiedlenia - zajęcia budynków i budowli minął okres dłuższy niż dwa lata.

Natomiast dostawa działki niezabudowanej o numerze ewidencyjnym 73/1, z uwagi na fakt, że zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę, będzie opodatkowana stawką podatku VAT 23% zgodnie z art. 41 ust.1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać.

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji z uwagi na zastosowanie do dostawy budynków posadowionych na działce 66/5 zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zbywający będzie miał prawo do rezygnacji z tego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10, po spełnieniu warunków określonych przepisami art. 43 ust. 10-11 ustawy o VAT.

Zgodnie z dyspozycją art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W związku z powyższym sprzedający będzie zobowiązany udokumentować transakcję sprzedaży nieruchomości fakturą VAT.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w kwestii opodatkowania dostawy działki niezabudowanej oraz zabudowanej w przypadku rezygnacji ze zwolnienia dostawy Nieruchomości jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy nabyciu Nieruchomości oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższych przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Na podstawie postanowień art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Na podstawie art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca (Nabywca) jest i będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabywca nie świadczy usług zwolnionych z VAT i co do zasady posiada pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Po nabyciu Nieruchomości Nabywca zamierza wykorzystywać ją do swojej podstawowej działalności tj. odpłatnego magazynowania i pakowania wyrobów spożywczych, a zatem do czynności niebędących czynnościami zwolnionymi z VAT.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że skoro Nabywca Nieruchomości będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez niego do czynności opodatkowanych, to po dokonaniu transakcji i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, Wnioskodawcy (Nabywcy) będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o VAT naliczony zgodnie z art. 86 ust. 1 oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym, zgodnie z regulacjami art. 87 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa o obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu nieruchomości lub zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad należnym w danym okresie rozliczeniowym na rachunek bankowy Nabywcy jest prawidłowe.

Dodatkowo wskazać należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin