Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.514.2017.2.JS
z 13 października 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.), uzupełnionego pismami z dnia 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 sierpnia 2017 r.) oraz z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • wykazania w deklaracji świadczonych usług – jest prawidłowe,
  • ustalenia okresu, w jakim należy wykazać świadczone usługi –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w deklaracji świadczonych usług oraz ustalenia okresu, w jakim należy wykazać świadczone usługi.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 18 sierpnia 2017 r. oraz z dnia 25 września 2017 r. poprzez modyfikację i doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy z kilkuletnim okresem trwania z pośrednikiem handlowym z siedzibą w Chinach kontynentalnych, który nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w żadnym kraju należącym do Unii Europejskiej. Wnioskodawca i Pośrednik handlowy będą współpracowali w celu:

  • zapewnienia chińskim producentom nowych rynków zbytu dla ich produktów;
  • udostępnieniu klientom z całego świata, głównie małym i średnim, możliwości zakupu dobrej jakości produktów chińskich po konkurencyjnych cenach i na profesjonalnych warunkach;
  • zapewnieniu tym klientom serwisu posprzedażowego w Chinach.

Pośrednik handlowy zobowiązał się w umowie m.in. do regularnego odwiedzania producentów chińskich, aby kontrolować procesy produkcyjne i kwestie jakości; do obsługiwania wizyt i spotkań przedstawicieli producentów chińskich z klientami, w tym potencjalnymi, w zakładach produkcyjnych, na targach handlowych itp. w Chinach; do bieżącego informowania Wnioskodawcy o wszystkich aspektach współpracy z producentami chińskimi.

Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za całość dokumentacji w szczególności handlowej, technicznej, prawniczej, za kalkulacje cenowe, serwis kliencki oraz będzie bieżąco informować Pośrednika handlowego o współpracy z klientami. Wnioskodawca będzie także proponował producentom chińskim ulepszone procedury działania, a pośrednik handlowy będzie te procedury wdrażał lub koordynował wdrażanie, gdy potrzebne będą działania w celu zapewnienia bardziej optymalnego serwisu klienckiego lub większej satysfakcji z produktów.

Umowa o współpracy przewiduje, że całość wynagrodzenia od producenta chińskiego otrzyma Pośrednik handlowy z siedzibą w Chinach kontynentalnych. Będzie ono m.in. zależne od otrzymania zapłaty przez producenta chińskiego od znalezionego klienta lub podmiotu działającego w jego imieniu. Wnioskodawca otrzyma od Pośrednika handlowego przypadającą na niego część prowizji na podstawie faktury. Faktura wystawiona będzie przez Wnioskodawcę po zakończeniu miesiąca i będzie obejmowała przypadającą na Wnioskodawcę część prowizji otrzymanej przez Pośrednika handlowego w tym miesiącu. Koszty przekazania pieniędzy (np. prowizje bankowe) obciążą Pośrednika handlowego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

  1. Na pytanie tut. Organu o następującej treści: „Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT?” Wnioskodawca odpowiedział: tak.
  2. Aktualnie podatnik składa deklaracje za okresy miesięczne, lecz na dzień wydania interpretacji prawdopodobnie będzie już uprawniony do składania deklaracji za okresy kwartalne.
  3. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści: „Czy Pośrednik handlowy z siedzibą w Chinach, o którym mowa we wniosku, jest/będzie podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221)?” Wnioskodawca podał, że Pośrednik handlowy z siedzibą w Chinach spełnia definicję z tego przepisu.
  4. W związku z pytaniem tut. Organu o treści: „Jakie postanowienia umowne dotyczące momentu wykonania usługi wynikają z umowy o współpracy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Pośrednikiem handlowym, o której mowa w opisie sprawy?” Zainteresowany odpowiedział, że strony umowy postanowiły, że prowizja stanie się należna Pośrednikowi handlowemu z siedzibą w Chinach jak tylko – oraz w zakresie, w jakim – producent chiński otrzyma wartość ceny od lub w imieniu klienta odnośnie sprzedaży danych produktów.Prowizja będzie płatna Pośrednikowi handlowemu z siedzibą w Chinach w walucie lokalnej, zgodnie z chińskimi przepisami księgowymi i podatkowymi.Udział procentowy Wnioskodawcy będzie płatny Wnioskodawcy przez Pośrednika handlowego z siedzibą w Chinach miesięcznie (nie później niż na koniec kolejnego miesiąca kalendarzowego po płatności od klienta).Płatność od Pośrednika handlowego z siedzibą w Chinach na rzecz Wnioskodawcy będzie wymagalna co miesiąc (nie później niż na końcu kolejnego miesiąca po otrzymaniu płatności od producenta). Należność zostanie wypłacona nie później niż w ciągu 14 dni od przekazania faktury.
  5. Faktyczne zakończenie wszystkich czynności następuje do 10-tego dnia każdego miesiąca po zapłacie przez klienta pełnej wartości za towar producentowi chińskiemu w miesiącu poprzednim.Rola Wnioskodawcy polega m.in. również na sporządzeniu dokumentacji ze sprzedaży za każdy miesiąc i dostarczeniu jej Pośrednikowi handlowemu z siedzibą w Chinach najpóźniej do 10 dnia następnego miesiąca. Pośrednik handlowy rozlicza się w Chinach z prowizji z producentem chińskim, wystawiając wezwanie do zapłaty każdego 10 dnia miesiąca za sprzedaż w miesiącu poprzednim. Producent chiński w ciągu 14 dni ma obowiązek przelać Pośrednikowi handlowemu z siedzibą w Chinach pełną prowizję na jego rachunek bankowy. Pośrednik handlowy z siedzibą w Chinach każdorazowo wysyła Wnioskodawcy potwierdzenie bankowe.
  6. Na pytanie tut. Organu o treści: „W jaki sposób ustalana jest zgodnie z zawartą umową o współpracy wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług, o których mowa w opisie sprawy?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi: udział procentowy w wynagrodzeniu otrzymanym przez Pośrednika handlowego z siedzibą w Chinach.
  7. W związku z pytaniem o treści: „Czy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, ustalane będą następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń?” Wnioskodawca odpowiedział: tak.
  8. Na pytanie o treści: „Czy czynności, które Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonywania w ramach zawartej umowy są stałe tzn. powtarzające się za każdym razem?” Zainteresowany udzielił odpowiedzi: tak. 0113-KDIPT2-3.4011.209.2017.2.RR W odpowiedzi na pytanie o treści: „Czy w czasie obowiązywania umowy, o której mowa we wniosku, możliwe jest wyróżnienie powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne w określonym momencie czasu?” Wnioskodawca wskazał, że nie.
  9. Udzielając odpowiedzi na pytanie: „Czy w stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług?” Zainteresowany poinformował, że tak.
  10. Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy w stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług?” Zainteresowany odpowiedział: tak.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W której rubryce deklaracji dla podatku od towarów i usług oraz w jakim okresie Wnioskodawca ma wykazać obrót?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług niematerialnych na rzecz przedsiębiorcy, który ma siedzibę w Chinach kontynentalnych znajduje się poza terytorium Polski i powinno być wykazane w deklaracji dla podatku od towarów i usług jako dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, lecz nie jako usługi świadczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego Polska.

Proponowanie producentom chińskim ulepszonych procedur działania, które czasami może być związane z zabudowaniami zakładu produkcyjnego nie ma zbyt ścisłego związku z nieruchomością. Ponadto nieruchomość ta znajduje się w Chinach kontynentalnych.

Obrót należy wykazać w okresie wystawienia faktury przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika handlowego z siedzibą w Chinach kontynentalnych. W szczególności nie może to być okres sprzedaży towarów przez producenta chińskiego na rzecz znalezionego klienta, okres otrzymania zapłaty przez producenta chińskiego od klienta, okres otrzymania zapłaty przez Pośrednika handlowego od producenta chińskiego, ponieważ nie są to zdarzenia, które powodują, że wynagrodzenie Wnioskodawcy staje się należne. Z kolei okres, w którym Wnioskodawca otrzyma zapłatę od Pośrednika handlowego, to okres, w którym wynagrodzenie Wnioskodawcy jest już obliczone i należne. Trzeba także wziąć pod uwagę, że producenci chińscy i klienci będą umawiali się na odroczony termin płatności, niekiedy początek terminu będzie biegł dopiero od dostarczenia towaru do klienta, a transport z Chin do Europy lub Ameryki Południowej trwa nawet 40 dni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

  • wykazania w deklaracji świadczonych usług – jest prawidłowe,
  • ustalenia okresu, w jakim należy wykazać świadczone usługi – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ustawy przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

I tak, według art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

  1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
    1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
    2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
  2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić miejsce świadczenia usług wynikających z zawartej umowy o współpracy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że – jak wynika z okoliczności sprawy – Wnioskodawca świadczy przedmiotowe usługi na rzecz Pośrednika handlowego z siedzibą w Chinach, będącego podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy. Skoro zatem przedmiotowe usługi są świadczone na rzecz podatnika oraz dla ww. usług nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia, to będą one podlegały opodatkowaniu – zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – w kraju siedziby usługobiorcy, tj. w Chinach. Tym samym ww. usługi nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Przechodząc z kolei do kwestii wykazania w deklaracji świadczonych usług należy wskazać, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

W świetle art. 99 ust. 3 ustawy, mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa.

Zgodnie z art. 99 ust. 3a ustawy, przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do podatników:

  1. rejestrowanych przez naczelnika urzędu skarbowego jako podatnicy VAT czynni – przez okres 12 miesięcy począwszy od miesiąca, w którym dokonana została rejestracja lub
  2. którzy w danym kwartale lub w poprzedzających go 4 kwartałach dokonali dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, chyba że łączna wartość tych dostaw bez kwoty podatku nie przekroczyła, w żadnym miesiącu z tych okresów, kwoty 50 000 zł.

W art. 99 ust. 14 ustawy zapisano, że minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Aktualny wzór deklaracji VAT-7 określa – obowiązujące od dnia 1 stycznia 2017 r. – rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U., poz. 2273) w załączniku nr 1. Zgodnie z zawartymi w tym rozporządzeniu „Objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K)” – załącznik nr 4 do rozporządzenia:

  • w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych;

    Wymieniony przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wskazuje, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

    Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca, świadcząc usługi w ramach zawartej umowy o współpracy na rzecz Pośrednika handlowego mającego siedzibę działalności gospodarczej w Chinach, będzie miał obowiązek wykazania świadczenia tych usług w poz. 11 deklaracji VAT-7 (VAT-7K). Bowiem – jak wynika z okoliczności sprawy – w stosunku do świadczonych przedmiotowych usług Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy oraz prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

    Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wykazania świadczonych usług w deklaracji w pozycji dotyczącej dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, należało uznać za prawidłowe.

    W odniesieniu natomiast do kwestii ustalenia okresu, w jakim należy wykazać świadczone usługi należy zauważyć, co następuje.

    Przepis art. 109 ust. 3a ustawy stanowi, że podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b,stosuje się odpowiednio przepisy art. 19a ust. 1-3 i 8.

    Z analizy powyższych przepisów wynika, że dla usług mających miejsce świadczenia poza terytorium kraju obowiązek podatkowy nie powstaje. Usługi świadczone poza terytorium kraju należy jednak ujmować w prowadzonej ewidencji, deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej w dacie, w której powstawałby obowiązek podatkowy, gdyby usługi te były świadczone w Polsce.

    Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy.

    W myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

    Zgodnie z art. 19a ust. 2 ustawy – w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

    Przepis art. 19a ust. 3 ustawy stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

    Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

    Natomiast art. 19a ust. 3 ustawy stanowi implementację art. 64 ust. 1 Dyrektywy. Komentowana regulacja ma zastosowanie do świadczenia usług, które mogą być wykonywane w sposób ciągły jeżeli zostały dla nich ustalone następujące po sobie terminy płatności. Stąd, jeśli strony umówiły się na np. miesięczne rozliczenie usług, to obowiązek podatkowy powstanie ostatniego dnia każdego miesiąca aż do zakończenia trwania umowy.

    Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11, stwierdził, że przez sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć świadczenia ciągłe podatnika, obejmujące pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały – pod względem czasowym i funkcjonalnym charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych).

    W związku z powyższym można uznać, że jako sprzedaż ciągłą należy traktować każdą dostawę lub usługę, która jest wykonywana nieprzerwanie przez czas trwania umowy, i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony, ewentualnie jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami. Świadczenie o charakterze ciągłym należy uznać świadczenie odbywające się stale i nieprzerwanie.

    Charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług oraz specyfika rozliczeń z Pośrednikiem handlowym wskazuje, że są one usługami o charakterze ciągłym. Jak wynika z treści wniosku czynności, które Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonywania w ramach zawartej umowy są stałe tzn. powtarzające się za każdym razem oraz w czasie obowiązywania umowy nie jest możliwe wyróżnienie powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne w określonym momencie czasu.

    Wobec powyższego, ponieważ świadczone przez Wnioskodawcę w sposób ciągły ww. usługi rozliczane będą w ustalonych okresach rozliczeniowych (miesiąc), obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy w związku z ich świadczeniem powstanie zgodnie z dyspozycją powołanego powyżej art. 19a ust. 3 ustawy, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się te rozliczenia – w ostatnim dniu każdego miesiąca za który jest należna prowizja.

    Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy odnośnie okresu, w jakim należy wykazać świadczone usługi, należało uznać je za nieprawidłowe.

    Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

    Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

    Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

    Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

    Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

    1. z zastosowaniem art. 119a;
    2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

    Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

    Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


    doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

  • Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
    Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

    Reklama

    Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

    czytaj

    O nas

    epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

    czytaj

    Regulamin

    Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

    czytaj