Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.107.2017.2.BJ
z 19 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 21 lipca 2017 r. (data wpływu – 31 lipca 2017 r.), uzupełnionym 11 i 13 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia roszczenia do wypłaty równowartości pieniężnej wartości udziału w spółce jawnej po zmarłym mężu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia roszczenia do wypłaty równowartości pieniężnej wartości udziału w spółce jawnej po zmarłym mężu.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 20 września 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4015.107.2017.1.BJ 0111-KDIB1-1.4011.121.2017.2.MG wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 11 października 2017 r. (uiszczenie dodatkowej opłaty) i 13 października 2017 r. (pozostałe braki formalne).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 września 2016 roku zmarł E. B. Zmarły posiadał udział 1/3 w Spółce jawnej: G. W. E. B., M. B., M. Sz. Sp. J.

Wnioskodawczyni, żona zmarłego E. B., na podstawie poświadczonego aktu dziedziczenia z 10 listopada 2016 roku, nabyła spadek po zmarłym w udziale 1/3 masy spadkowej. W skład nabytego majątku wchodził między innymi udział 1/9 (1/3 x 1/3) w składnikach majątkowych Spółki jawnej.

Wnioskodawczyni po śmierci E. B. nie stała się wspólnikiem Spółki jawnej.

W ustawowym terminie zostało zgłoszone w trybie przepisów art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn zgłoszenie SD-Z2 o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych, w którym wykazano nabycie udziału 1/9 w składnikach majątkowych Spółki jawnej.

Dnia 1 grudnia 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał zaświadczenie, w którym stwierdził, iż „podatek od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia nie należy się gdyż zastosowano zwolnienie od podatku z uwagi na spełnienie warunków art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.”

Dnia 8 marca 2017 roku sporządzona została w formie aktu notarialnego umowa o rozliczenie udziału w wyżej wskazanej Spółce jawnej. Udział zmarłego E. B. wyceniono na kwotę 190.000,00 zł. Na mocy tejże umowy Wnioskodawczyni otrzymała równowartość pieniężną odziedziczonego udziału 1/9 w majątku Spółki jawnej w wysokości 63.333,33 zł (tj. 1/3 x 190.000,00 zł). Rozliczenie udziału jest w pełni ekwiwalentne. Wnioskodawczyni nie otrzymała nic więcej, poza równowartość przypadającego mężowi udziału.

W piśmie z 10 października 2017 r. (wpływ – 13 października 2017 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała:

• Interpretacja indywidualna ma dotyczyć roszczenia do otrzymania spłaty równowartości udziału zmarłego wspólnika przypadającego wnioskodawcy w wyniku dziedziczenia ustawowego po zmarłym spadkodawcy. Wnioskodawczyni nie została wspólnikiem spółki jawnej, nie była nigdy wpisana jako wspólnik spółki jawnej w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.
• W kwestii wstąpienia w miejsce zmarłego wspólnika umowa Spółki jawnej stanowi:
• „ § 14. W razie śmierci wspólnika Spółka nie ulega rozwiązaniu. Na miejsce zmarłego wspólnika mogą wejść spadkobiercy, przy czym powinni oni wskazać Spółce jedną osobę do wykonywania ich praw lub Spółka działać będzie, o czym zadecydują podejmując uchwałę żyjący wspólnicy w zmniejszonym składzie osobowym wspólników ustalając nowy (proporcjonalny) podział uczestnictwa w zyskach i stratach.”
• Kwestia warunków spłaty spadkobierców niewstępujących do spółki jawnej nie została uregulowana w przedmiotowej umowie. Stosownie do treści § 18 przedmiotowej umowy spółki: „W sprawach nie uregulowanych w niniejszej umowie mają zastosowanie przepisy Kodeksu spółek handlowych.”
• Wnioskodawczyni nabyła tytułem dziedziczenia roszczenie o wypłatę przypadającej dla niej równowartości pieniężnej wartości udziału.
• Po śmierci spadkodawcy wspólnikami spółki zostały tylko 2 osoby.
  
  

W związku z powyższym opisem, po przeformułowaniu w uzupełnieniu wniosku, zadano m.in. następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczymi, iż nabycie w drodze dziedziczenia roszczenia o wypłatę przypadającej dla niej równowartości pieniężnej wartości odpowiadającej udziałowi w Spółce jawnej po zmarłym mężu zwolnione jest (po spełnieniu obligatoryjnych przesłanek zastosowania zwolnienia) z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nabycie w drodze dziedziczenia roszczenia o wypłatę przypadającej dla niej równowartości pieniężnej wartości odpowiadającej udziałowi w Spółce jawnej po zmarłym mężu jest zwolnione (po spełnieniu obligatoryjnych przesłanek zastosowania zwolnienia) z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do treści art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia.

Na zasadzie wynikającej z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Nie należą natomiast do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści postanowień art. 48 ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeks spółek handlowych w razie wątpliwości uważa się, że wkłady wspólników są równe. Wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. Prawa, które wspólnik zobowiązuje się wnieść do spółki, uważa się za przeniesione na spółkę.

Jeżeli wspólnik zobowiązał się wnieść tytułem wkładu do spółki rzeczy inne niż pieniądze na własność lub do używania, wówczas do jego obowiązku świadczenia i ryzyka przypadkowej utraty przedmiotu świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży lub o najmie (art. 49 ustawy Kodeks spółek handlowych).

Jak stanowią postanowienia art. 50 Kodeksu spółek handlowych udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Wspólnik nie jest uprawniony ani zobowiązany do podwyższenia umówionego wkładu.

Każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach o czym stanowią postanowienia art. 51 Kodeksu spółek handlowych. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie udziału wspólnika (art. 52 Kodeksu spółek handlowych).

Udział w spółce jawnej ma charakter majątkowy i jest dziedziczny. Umowa spółki może jednak ograniczyć lub wyłączyć możliwość wstąpienia spadkobierców do spółki. Wyłączenie prawa wstąpienia do spółki przez spadkobierców odniesie ten skutek, że będzie przysługiwało im jedynie roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej na warunkach określonych w umowie spółki (por. Komentarz do art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz.U.09.93.768), [w:] W. Nykiel, A. Mariański, S. Babiarz, Ustawa o podatku od spadków i darowizn. Komentarz do art. 1, ABC, 2010 r.).

W stanie faktycznym niniejszej sprawy, wstąpienie do Spółki spadkobierców zmarłego wspólnika nie nastąpiło. Wnioskodawczyni nie została wspólnikiem ww. spółki jawnej. Spadkobiercy nie nabywają zatem udziałów spółki, ale otrzymują spłatę. W drodze dziedziczenia nie przechodzą zatem na nich prawa i obowiązki zmarłego wspólnika, ale roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej. Źródłem tego roszczenia nadal pozostaje dziedziczenie, chociaż powstaje ono, jako konsekwencja nieotrzymania udziału zmarłego wspólnika. Prawo majątkowe jakim jest powyższe roszczenie, przysługuje tylko spadkobiercom zmarłego.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż skoro podstawą nabycia tego prawa jest dziedziczenie, to nabycie przez spadkobierców tego prawa majątkowego, w świetle art. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podlegać będzie opodatkowaniu na podstawie ww. regulacji prawnej.

Podkreślenia wymaga, że skoro na miejsce zmarłego wspólnika nie wchodzą jego spadkobiercy, to w sprawie nie ma zastosowania ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawa ta miałaby zastosowanie, gdyby w sprawie występowały dwie operacje, tj. nabycie udziału w spółce w drodze dziedziczenia i jego późniejsza spłata w wyniku zawartego porozumienia. Wówczas obie operacje należałoby ocenić jako odrębne czynności, które należy ocenić niezależnie od siebie pod względem skutków prawnych, które wywołały.

Natomiast w niniejszym stanie faktycznym otrzymanie spłaty w miejsce praw udziałowych w spółce jest całkowicie niezależne od woli czy decyzji spadkobierców, jak również nie wiąże się z jakimkolwiek zbyciem praw czy podjęciem przez nich jakiejkolwiek czynności.

Warto w tym miejscu przytoczyć stanowisko zaprezentowane w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 1973 roku (sygn. akt II CR 184/73, publ. OSNC 1974/3/52, LEX 1645). Wprawdzie orzeczenie to wydano jeszcze pod rządami kodeksu zobowiązań, niemniej jednak na zasadzie analogii znajduje ono odpowiednie zastosowanie w niniejszej sprawie. W postanowieniu tym Sąd Najwyższy stwierdził, że roszczenie o wypłatę wartości udziału wspólnika, który zmarł, należy do spadku po nim. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przez przystąpienie do spółki i wniesienie wkładu powstają dla wspólnika dwojakiego rodzaju prawa i obowiązki: takie, które są ściśle związane z osobą wspólnika i które wygasają wskutek jego śmierci oraz takie, które mogą być realizowane bądź to w czasie przynależności wspólnika do spółki, bądź też dopiero z chwilą ustąpienia ze spółki. Przy czym te ostatnie wchodzą do spadku. Sąd Najwyższy wskazał, że do spadku wchodzą także te prawa i obowiązki majątkowe spadkodawcy, które stały się wymagalne dopiero w chwili jego śmierci lub nawet później. Z tych względów Sąd Najwyższy uznał, że roszczenie o wypłatę w pieniądzach wartości udziału zmarłego wspólnika należy do spadku po nim.

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko polegające na przyjęciu, że skoro przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn stosuje się do nabycia praw majątkowych w drodze dziedziczenia, zaś nabyte przez spadkobierców roszczenie o otrzymanie spłaty równowartości udziałów zmarłego wspólnika wchodzi do spadku po zmarłym wspólniku, to przychody z tytułu nabycia tego prawa majątkowego stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podlegają opodatkowaniu na podstawie tej ustawy.

Stosownie do treści postanowień art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Podkreślić bowiem należy, że źródłem roszczeń spadkobierców zmarłego wspólnika jest w istocie dziedziczenie.

Jak stanowią natomiast postanowienia art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku.

Jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 – zastrzeżenia nieistotne w przedmiotowej sprawie.

Stosownie do treści art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwolnienia określone w (...) w art. 4a stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

W analizowanej sprawie Wnioskodawczyni jest żoną zmarłego, jest obywatelem polskim oraz złożyła zgłoszenie SD-Z2 o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych w ustawowym terminie.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawczyni przywołała orzeczenia sądów administracyjnych, w których sądy jednoznacznie wskazały, iż cyt.: „Skoro przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn stosuje się do nabycia praw majątkowych w drodze dziedziczenia, zaś nabyte przez spadkobierców roszczenie o otrzymanie spłaty równowartości udziałów zmarłego wspólnika wchodzi do spadku po zmarłym wspólniku, to przychody z tytułu nabycia tego prawa majątkowego stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podlegają opodatkowaniu na podstawie tej ustawy.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 615, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zawierają definicji pojęcia dziedziczenie, przy jego interpretacji odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.).

Stosownie do art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej (tj. Księgi czwartej). Zgodnie natomiast z § 2 ww. przepisu nie należą natomiast do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Z zacytowanych przepisów wynika, iż spadkobiercy z mocy prawa wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Przedmiotem spadku mogą być zarówno rzeczy, jak i prawa majątkowe. Prawa majątkowe są więc składnikiem masy spadkowej.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 powołanej ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 powołanej ustawy do I grupy podatkowej zalicza się; małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Natomiast stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku do spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz.U., poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

W myśl art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwolnienia określone w ust. 1 i w art. 4a stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

Z treści wniosku wynika, że 17 września 2016 roku zmarł E. B. Zmarły posiadał udział 1/3 w Spółce jawnej. Wnioskodawczyni, żona zmarłego, na podstawie poświadczonego aktu dziedziczenia z 10 listopada 2016 roku nabyła spadek po zmarłym w udziale 1/3 masy spadkowej. W skład nabytego majątku wchodził między innymi udział 1/9 (1/3 x 1/3) w składnikach majątkowych Spółki jawnej. W umowie Spółki zostały zawarte postanowienia, że na miejsce zmarłego wspólnika mogą wejść spadkobiercy, przy czym powinni oni wskazać Spółce jedną osobę do wykonywania ich praw lub Spółka działać będzie, o czym zadecydują podejmując uchwałę żyjący wspólnicy w zmniejszonym składzie osobowym wspólników ustalając nowy (proporcjonalny) podział uczestnictwa w zyskach i stratach. Wnioskodawczyni po śmierci męża nie stała się wspólnikiem Spółki jawnej. Po śmierci spadkodawcy wspólnikami Spółki zostały tylko 2 osoby. W tej sytuacji Wnioskodawczyni nabyła – w drodze dziedziczenia – roszczenie o wypłatę przypadającej dla niej równowartości pieniężnej wartości udziału w spółce jawnej.

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1577) spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 4 ww. ustawy śmierć wspólnika powoduje rozwiązanie spółki.

W myśl art. 64 § 1 cytowanej ustawy, pomimo śmierci lub ogłoszenia upadłości wspólnika oraz pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela, spółka trwa nadal pomiędzy pozostałymi wspólnikami, jeżeli umowa spółki tak stanowi lub pozostali wspólnicy tak postanowią.

Zgodnie z art. 65 § 1 ww. ustawy w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki.

Stosownie do treści art. 65 § 3 cyt. ustawy, udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu.

W stanie faktycznym sprawy Wnioskodawczyni nie została wspólnikiem Spółki jawnej. Kwestia warunków spłaty spadkobierców niewstępujących do spółki jawnej nie została uregulowana w umowie Spółki. § 18 przedmiotowej umowy Spółki stanowi, iż w sprawach nie uregulowanych w niniejszej umowie mają zastosowanie przepisy Kodeksu spółek handlowych.

Wobec powyższego, stosownie do postanowień art. 65 § 1 Kodeksu spółek handlowych, Wnioskodawczyni przysługiwało roszczenie o wypłatę wartości udziału kapitałowego zmarłego wspólnika (męża).

W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 1973 r., sygn. II CR 184/73 (OSNC 1974/3/52, LEX 1645) Sąd stwierdził, iż kwota równowartości udziału jest prawem majątkowym i wchodzi do spadku po zmarłym wspólniku. Oznacza to, że jako prawo majątkowe wchodzi do spadku i w konsekwencji z chwilą jego śmierci przechodzi na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów w dziedziczeniu (art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego).

Skoro przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn stosuje się do nabycia praw majątkowych w drodze dziedziczenia, zaś nabyte przez Wnioskodawczynię roszczenie o wypłatę równowartości pieniężnej wartości udziału zmarłego wspólnika wchodzi do spadku po zmarłym wspólniku, to nabycie tego prawa majątkowego tytułem dziedziczenia – stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – podlega opodatkowaniu na podstawie tej ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię w drodze dziedziczenia roszczenia o wypłatę przypadającej dla niej równowartości pieniężnej wartości udziału zmarłego wspólnika jest zwolnione z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ustawy roku o podatku od spadków i darowizn, skoro – jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawczyni dokonała zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych, w którym wykazała nabycie udziału 1/9 w składnikach majątkowych Spółki jawnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, iż orzeczenia sądowe są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.