Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.467.2017.2.AW
z 3 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 września 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W najbliższym czasie zamierza sprzedać nieruchomość, na którą składają się: działki gruntowe wraz z zespołem dwóch budynków biurowo-usługowych z fasadami 10 kamienic, położone w centrum Starego Miasta w G. przy X. X. Całość tej nieruchomości Spółka otrzymała dwukrotnie aportem.

Pierwszym aportem z dnia 31 grudnia 1999 r. otrzymano działkę nr 471/1 o obszarze 400 m², działkę nr 471/2 o obszarze 772 m². Obie działki mają założoną księgę wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w G. Obie działki są zabudowane dwoma budynkami: pierwszy oznaczony jako X. X. 1-7 o powierzchni użytkowej 2.201,40 m², drugi oznaczony jako X. X. 8-10 o powierzchni 1.098,60 m². Aport ten otrzymano od Wojewody.

Drugim aportem z dnia 3 sierpnia 2010 r. otrzymano trzy działki: działkę nr 474/18 o powierzchni 251 m², działkę nr 474/24 o powierzchni 2.503 m² oraz działkę nr 474/23 o powierzchni 210 m². Działki te stanowią podwórko na zapleczu obu budynków X. X. 1-7 oraz X. X. 8-10. Jest ono zagospodarowane i urządzone w piaskownicę, boisko sportowe z utwardzoną powierzchnią, ławki i chodniki. Aport ten otrzymano od Województwa.

Transakcje wniesienia aportem tych nieruchomości do Spółki nie były opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynki te służą prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i do dziś są w nich świadczone usługi najmu ze stawką podatku 23%. W latach 2000-2001 w budynkach został przeprowadzony remont dachów, uzupełnienie elewacji, wymiana rynien. Wartość tych prac remontowo-odtworzeniowych wyniosła 9,59% wartości budynku oznaczonego jako X. X. 1-7 oraz 2,38% wartości budynku oznaczonego jako X. X. 8-10.

Na pytanie organu zadane w wezwaniu z dnia 7 września 2017 r. o uzupełnienie braków formalnych wniosku: „czy działki gruntu o nr 474/18, 474/24 i 474/23 (stanowiące podwórko na zapleczu) będą na dzień sprzedaży zabudowane budowlami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332)”, Spółka udzieliła odpowiedzi: „Nie. Każda z działek nie ma budowli, które spełniałyby definicję budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowalne”.

Działka nr 474/18 o powierzchni 251 m² to teren płaski w kształcie prostokąta, porośnięty roślinnością, stanowiący częściowo trawnik i chodnik, plac postojowy z kostki kamiennej. Graniczy od północy i wschodu z działką nr 474/24, od południa z kamienicami mieszkalnymi należącymi do ulicy O. (działka nr 474/25), od zachodniej części z ulicą Ł. Oznaczona jest w księdze wieczystej jako zurbanizowany teren niezabudowany.

Działka nr 474/23 o powierzchni 210 m² to teren płaski w kształcie prostokąta, utwardzony częściowo brukiem i asfaltem, częściowo porośnięty roślinnością. Stanowi funkcjonalne wjazdy do pojedynczych garaży. Graniczy od północy z działką 474/24, od zachodu z dziewięcioma budynkami garażowymi (pojedyncze działki od nr 474/8 do nr 474/16), od południa z kamienicami mieszkalnymi należącymi do ulicy O. (działka nr 474/25), od wschodu z ulicą M. Oznaczona jest w księdze wieczystej jako teren mieszkaniowy niezabudowany.

Działka nr 474/24 o powierzchni 2.503 m² to teren płaski o nieregularnym kształcie, utwardzony częściowo asfaltem (w dokumentacji poprzedniego właściciela nazywany boiskiem do siatkówki i koszykówki, leżącym na tej działce w części stanowiącej 74,14% powierzchni tegoż boiska), z jednym niekompletnym koszem do koszykówki. Ponadto, na działce znajdują się: chodnik umożliwiający dostęp od zaplecza do 10 kamienic przy ulicy X. X. 1-10, droga wewnętrzna umożliwiająca dojazd do kamienic przy ulicy X. X. 1-10, schody zewnętrzne do budynku X. X. 2, schody zewnętrzne do budynku X. X. 7, schody zewnętrzne do budynku X. X. 9-10, studzienki piwniczne do budynku X. X. 9-10, piaskownica, murowany śmietnik i trzepak. Graniczy od północy z działkami 474/1 i 474/2, na których stoją budynki przy ulicy X. X. 1-10, od strony zachodniej z działką 474/18, od południa z kamienicami mieszkalnymi należącymi do ulicy O. (działka nr 474/25), od wschodu z ulicą M. i dziewięcioma garażami posadowionym na działkach 474/8-16. Oznaczona w księdze wieczystej jako teren mieszkaniowy niezabudowany. W dziale III Księgi Wieczystej jest wpisane ograniczenie w rozporządzaniu nieruchomością, polegające na obowiązku wykorzystania ww. działek (474/18, 474/23, 474/24) razem z łącznym zagospodarowaniem z nieruchomościami zabudowanymi kamienicami X. X. 1-10 (oznaczonymi w ewidencji gruntów jako działki o nr 474/1 i 474/2).

Działki 474/18, 474/23, 474/24 są gruntami budowlanymi, przeznaczonymi pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wskazuje, iż działki 474/1, 474/2, 474/18, 474/23, 474/24 znajdują się w strefie mieszanej i pełnią funkcję usługową, usługowo-mieszkaniową i mieszkaniową. Ze względu na swoje położenie pomiędzy istniejącymi budynkami muszą umożliwiać przejazdy pojazdami i przejścia piesze. Drzewa rosnące na tych działkach muszą być zachowane z pozostawieniem wolnego od zainwestowania obszaru wokół pni drzew. W przypadku wycinki należy za każde posadzić nowe. Działki znajdują się w strefie ograniczonego i kontrolowanego parkowania samochodów i dlatego możliwa jest budowa parkingu podziemnego, pod warunkiem zachowania i wyeksponowania reliktów historycznej zabudowy odkrytych podczas badań archeologicznych. Na parterach kamienic od strony ulic X. X., M. i Ł. istnieje obowiązek lokalizacji usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy obecnie sprzedaż tej nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a z zastosowaniem „ art. 29a punkt 8”?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż całej nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie obu przywołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisem „ art. 29a punkt 8”, w przypadku sprzedaży budynków i budowli trwale związanych z gruntem, zarówno grunt jak i budynki i budowle opodatkowane są stawką właściwą dla dostawy budynków i budowli.

Za zastosowaniem zwolnienia z przepisu „ art. 42 ust. 1 pkt 10” przemawiają następujące fakty: pierwsze zasiedlenie obu budynków nastąpiło jeszcze przed II wojną światową. Spółka od 1999 r. czerpie przychody z wynajmu biur oraz lokali usługowych i gastronomicznych. Od obu tych zdarzeń minął okres dłuższy niż 2 lata.

Za zastosowaniem zwolnienia z przepisu „ art. 42 ust. 1 pkt 10a” przemawiają następujące fakty: nabycie aportami obu nieruchomości nie było opodatkowane, dlatego też Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poniesione wydatki na ulepszenie obu budynków nie przekroczyły 30% wartości początkowej tych budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do zapisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi ust. 2 zdanie drugie ww. artykułu Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Nadmienić należy, że w przypadku nieruchomości (budynków, budowli lub ich części) niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do treści art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, treści powołanych przepisów prawa, a także tez wynikających z ww. orzeczenia, prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa dwóch budynków biurowo-usługowych (oznaczonych jako X. X. 1-7 oraz X. X. 8-10) będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ doszło do ich pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Przy czym nadmienić należy, że pierwsze zasiedlenie tych obiektów (w stosunku do których Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej) nastąpiło w 1999 r., z chwilą ich oddania na cele najmu. Z tych też względów zastosowania nie znajdzie wskazany przez Spółkę przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Przy uwzględnieniu regulacji art. 29a ust. 8 ustawy, zwolnieniem od podatku objęta będzie również dostawa działek gruntu (o nr 471/1 i 471/2), na których położone są ww. budynki. Wobec powyższego stanowisko Spółki w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Natomiast zbycie niezabudowanych działek gruntu oznaczonych nr 474/18, 474/23 oraz 474/24, które stanowią – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – grunty przeznaczone pod zabudowę, będzie opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%. Z uwagi na stwierdzenie Spółki, że sprzedaż całej nieruchomości, a więc również ww. działek gruntu, będzie zwolniona od podatku, stanowisko w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, a niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że na działkach nie ma budowli.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.