Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.464.2017.1.AB
z 10 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 10 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży udziałów po 1/4 części w zabudowanych nieruchomościach oraz udziałów po 1/8 części w rzeczach ruchomych (składnikach wyposażenia i środkach trwałych), stanowiących obecnie przedmiot umowy dzierżawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży udziałów po 1/4 części w zabudowanych nieruchomościach oraz udziałów po 1/8 części w rzeczach ruchomych (składnikach wyposażenia i środkach trwałych), stanowiących obecnie przedmiot umowy dzierżawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Ojciec Wnioskodawcy śp. Jarosław do momentu śmierci w dniu 13 lutego 2016 roku prowadził przedsiębiorstwo, w skład którego wchodziły m.in. zabudowane budynkami i budowlami nieruchomości, stanowiące jego majątek osobisty, oraz rzeczy ruchome (wyposażenie i środki trwałe), wchodzące w skład majątku wspólnego małżeńskiego. W rezultacie śmierci ojca:

1. w drodze spadkobrania Wnioskodawca nabył udział 1/4 części we własności tych zabudowanych nieruchomości; pozostałe udziały po 1/4 części nabyli pozostali spadkobiercy (żona Kamila oraz dwoje pozostałych dzieci);
2. w związku z ustaniem wspólności małżeńskiej majątkowej oraz w drodze spadkobrania Wnioskodawca nabył udział 1/8 we własności rzeczy ruchomych; pozostałe udziały po 1/8 części nabyli pozostali spadkobiercy; dodatkowo żonie ojca Kamili przypadł udział 1/2 (tj. 4/8) w związku z tym, że te rzeczy ruchome wchodziły w skład wspólności małżeńskiej majątkowej, wobec czego żona ojca uzyskała udział 1/2 części w związku z ustaniem wspólności małżeńskiej majątkowej, a dziedziczeniu podlegał jedynie pozostały udział 1/2 części.
   
   

Do chwili obecnej nie doszło do działu spadku i zniesienia współwłasności odziedziczonych przedmiotów.

Do śmierci ojca przedmiotowe nieruchomości oraz rzeczy ruchome były wynajmowane przez ojca jako czynnego podatnika VAT na rzecz różnych podmiotów. Te umowy najmu po śmierci męża były kontynuowane przez jego żonę Kamilę, przy czym w celu kontynuacji wynajmu pozostali spadkobiercy, w tym Wnioskodawca, zawarli z Kamilą umowy dzierżawy odpowiednio udziału 1/4 we własności każdej z nieruchomości oraz udziału 1/8 we własności rzeczy ruchomych. Umowy dzierżawy udziałów w sprawie własności były zawarte poza działalnością gospodarczą i z tytułu zawarcia tych umów Wnioskodawca ani pozostali spadkobiercy nie rozpoczęli prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT. W oparciu o te umowy dzierżawy Kamila w stosunku do najemców występuje jako jedyny wynajmujący (częściowo jako współwłaściciel, częściowo w oparciu o umowy dzierżawy udziałów z możliwości ich dalszego wynajmu). Kamila prowadzi wynajem w jej ramach działalności gospodarczej jako czynny podatnik podatku VAT, w związku z czym z tytułu najmu Kamila wystawia faktury VAT. Kamila opłaca na rzecz Wnioskodawcy czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy praw.

Obecnie wraz z pozostałymi spadkobiercami Wnioskodawca zamierza sprzedać stanowiące współwłasność nieruchomości oraz rzeczy ruchomych. Będzie to polegać na tym, że Wnioskodawca dokona sprzedaży udziału 1/4 części w zabudowanych nieruchomościach i udziału 1/8 części we własności rzeczy ruchomych, i odpowiednie udziały sprzedadzą pozostali spadkobiercy. Nabywcą wszystkich udziałów będzie jedna i ta sama osoba, wobec czego nabędzie ona całe nieruchomości (4/4) i rzeczy ruchome (8/8). Nie jest wykluczone, że w dacie sprzedaży te składniki majątkowe nadal będą stanowiły przedmiot umów najmu, zawartych przez Kamilę z osobami trzecimi, wobec czego nabywca wstąpi w te umowy najmu w miejsce Kamili z mocy art. 678 kodeksu cywilnego. Jednak umowy dzierżawy praw (udziałów w nieruchomościach i ruchomościach), zawarte m.in. pomiędzy Wnioskodawcą a Kamilą w związku z taką sytuacją wygasną. Sprzedaży udziałów Wnioskodawca dokona poza działalnością gospodarczą nie będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Gwoli wyjaśnienia, udział w nieruchomościach i rzeczach ruchomych Wnioskodawca nabył wraz z otwarciem spadku, tj. w dniu 13 lutego 2016 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów po 1/4 części zabudowanych nieruchomościach oraz udziałów po 1/8 części w rzeczach ruchomych (składnikach wyposażenia i środkach trwałych), stanowiących obecnie przedmiot umowy dzierżawy praw, zawartej z Kamilą (podatnikiem VAT), które jako całość (tj. jako budynki, grunt i rzeczy ruchome) Kamila wykorzystuje w prowadzonej przeze nią jako czynnego podatnika VAT działalności, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W zakresie pytania nr 1 wnioskodawca uważa, że sprzedaż przysługujących Wnioskodawcy udziałów po 1/4 części we własności zabudowanych nieruchomości oraz po 1/8 części we własności rzeczy ruchomych nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług (VAT) i dlaczego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca uważa, że wskutek nabycia w drodze spadkobrania udziałów we własności zabudowanych nieruchomości oraz ruchomości oraz z tytułu zawarcia umów dzierżawy praw (w celu umożliwienia wykorzystania tych zabudowanych nieruchomości i rzeczy ruchomych przez podatnika VAT dla świadczenia usług najmu), oraz z tytułu powzięcia zamiaru zbycia tych praw, wnioskodawca nie stał się podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynności, których dokonuje i których zamierza dokonać (sprzedaż udziałów w prawie własności nieruchomości i rzeczy ruchomych), nie zawierają się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca stał się właścicielem tych składników majątku w sposób niezamierzony, a fakt, że na podstawie umowy dzierżawy praw obecnie korzysta z nich inny podmiot - podatnik VAT (Kamila) dla celów wynajmu w ramach działalności gospodarczej, w żaden sposób nie przekłada się na pozycję Wnioskodawcy, który pozostaje osobą, która z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT oraz z dokonywaniem czynności opodatkowanych nie ma nic wspólnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ustawy o VAT. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku VAT zbycie udziału w towarze stanowi odpłatną dostawę towarów. Stanowisko to potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. Akt I FPS 2/11.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – oraz świadczenie usług – w rozumieniu art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nadmienić należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości lub rzeczy ruchomych jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku udziałów w zabudowanych nieruchomościach oraz rzeczach ruchomych (składnikach wyposażenia i środkach trwałych) jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w drodze spadkobrania nabył udział 1/4 części we własności tych zabudowanych nieruchomości; pozostałe udziały po 1/4 części nabyli pozostali spadkobiercy. W związku z ustaniem wspólności małżeńskiej majątkowej oraz w drodze spadkobrania Wnioskodawca nabył udział 1/8 we własności rzeczy ruchomych; pozostałe udziały po 1/8 części nabyli pozostali spadkobiercy; dodatkowo żonie ojca Kamili przypadł udział 1/2 (tj. 4/8) w związku z tym, że te rzeczy ruchome wchodziły w skład wspólności małżeńskiej majątkowej, wobec czego żona ojca uzyskała udział 1/2 części w związku z ustaniem wspólności małżeńskiej majątkowej, a dziedziczeniu podlegał jedynie pozostały udział 1/2 części. Do śmierci ojca przedmiotowe nieruchomości oraz rzeczy ruchome były wynajmowane przez ojca jako czynnego podatnika VAT na rzecz różnych podmiotów. Te umowy najmu po śmierci męża były kontynuowane przez jego żonę Kamilę, przy czym w celu kontynuacji wynajmu pozostali spadkobiercy, w tym Wnioskodawca, zawarli z Kamilą umowy dzierżawy odpowiednio udziału 1/4 we własności każdej z nieruchomości oraz udziału 1/8 we własności rzeczy ruchomych. Umowy dzierżawy udziałów w sprawie własności były zawarte poza działalnością gospodarczą i z tytułu zawarcia tych umów Wnioskodawca ani pozostali spadkobiercy nie rozpoczęli prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Kamila prowadzi wynajem w jej ramach działalności gospodarczej jako czynny podatnik podatku VAT, w związku z czym z tytułu najmu Kamila wystawia faktury VAT. Kamila opłaca na rzecz Wnioskodawcy czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy praw. Obecnie wraz z pozostałymi spadkobiercami Wnioskodawca zamierza sprzedać stanowiące współwłasność nieruchomości oraz rzeczy ruchomych.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Stosownie do treści powołanych przepisów prawa dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie rzeczy (np. nieruchomości) w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w odpłatne używanie w ramach stosunków obligacyjnych (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy wskazuje, że ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji dzierżawa stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy prowadzona jest w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc zatem na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – świadcząc usługi dzierżawy we własnym imieniu i na własny rachunek Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie, dokonuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Niewątpliwe w niniejszej sprawie jest, że umowa dzierżawy zawarta przez Wnioskodawcę ma charakter długotrwały, a uzyskiwane przez Wnioskodawcę korzyści w postaci otrzymywanego czynszu są stałe i są osiągane w sposób systematyczny przez okres obowiązywania umowy dzierżawy.

A zatem wykorzystywanie przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej polegającej na dzierżawie, należących do niego udziałów w nieruchomościach zabudowanych oraz rzeczach ruchomych, mających być przedmiotem sprzedaży stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym czynności te wypełniają określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, a Wnioskodawca w związku z ich realizacją działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że w przypadku sprzedaży udziałów w nieruchomościach zabudowanych oraz w rzeczach ruchomych, Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Opisane we wniosku działania Wnioskodawcy związane z zawartą umową dzierżawy udziałów dowodzą, że zostały przez Wnioskodawcę podjęte czynności, które świadczą o tym, że planowana sprzedaż udziałów nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W konsekwencji sprzedaż udziałów w zabudowanych nieruchomościach oraz rzeczach ruchomych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. W związku z dostawą ww. udziałów (tj. udziałów po 1/4 części w zabudowanych nieruchomościach jak i udziałów po 1/8 części w rzeczach ruchomych (składnikach wyposażenia i środkach trwałych)), zostaną wypełnione bowiem przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy, i z tego tytułu Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku do towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W tym miejscu należy zauważyć, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wyłącznie kwestię zastosowania dla opisanej sytuacji normy przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, związanego z nim art. 15 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ww. przepisy nie regulują jednak kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości lub ewentualnego zwolnienia od podatku, określają wyłącznie, czy dana czynność podlega opodatkowaniu VAT, czy nie. Możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT regulują inne przepisy ustawy, np. zwolnienie dla danej grupy towarów i usług – art. 43 ustawy (w tym przepisy dotyczące dostawy nieruchomości zabudowanych – art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy) lub zwolnienie podmiotowe – art. 113 ustawy. Ponieważ jednak w przedmiotowej sprawie nie sformułowano pytań odnoszących się do zastosowania ww. przepisów regulujących zwolnienia od podatku VAT, czy też opodatkowania, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga tych kwestii.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.