Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.230.2017.2.KR
z 20 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 10 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 października 2017 r. złożonym w dniu 11 października 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 21 września 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.230.2017.1.KR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 21 września 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 października 2017 r.). W dniu 11 października 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami we wspólności ustawowej nieruchomości objętych księgami wieczystymi Sądu Rejonowego w …, położonych w …, obręb, nabytych:

• na podstawie umowy sprzedaży z dnia 24 sierpnia 1994 r. i umowy zamiany z dnia 30 października 2015 r. - objętej księgą wieczystą nr …, składającej się z działki nr 10/15 i nr 10/39, o łącznej pow. 1,1002 ha,
  

• na podstawie umowy sprzedaży warunkowej z dnia 4 kwietnia 2007 r. oraz umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 27 czerwca 2007 r. - objętej księgą wieczystą nr …, składającej się z działki nr 10/13 i działki 10/5, o łącznej pow. 1,8628 ha.
  
  

Powyższe nieruchomości położone są w …, obręb …, gmina …, powiat …, woj. … oraz działka oznaczona jako część B jest niezabudowana, nieogrodzona, nieuzbrojona.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą: … Przedsiębiorstwo Budowlane „…” z siedzibą w …, NIP …, Regon … i zarejestrowany jest w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Z nieruchomości nabytej w czerwcu 2007 r. na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 27 czerwca 2007 r., Rep A nr …, objętej księgą wieczystą nr …, Wnioskodawca wydzielił bez podziału geodezyjnego grunt o powierzchni 8 439 m² oraz budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami i włączył w skład prowadzonego przedsiębiorstwa. Pozostała część nieruchomości nie weszła w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa i była użytkowana częściowo na cele rolnicze. Przy nabyciu wskazanych wyżej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy … nieruchomość usytuowana w terenie oznaczonym symbolem 7-7 P-U oraz 5 KDL nie znajduje się na obszarze zdegradowanym i obszarze rewitalizacji, w stosunku do którego miałyby zastosowanie ograniczenia w zbywalności wynikające z art. 11 ustawy o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1777).

Wnioskodawca wraz z małżonką planują zawrzeć przedwstępną umowę sprzedaży, na podstawie
której pod łącznymi warunkami:

• prawomocnego zatwierdzenia podziału opisanych wyżej nieruchomości,
  

• wydania przez właściwy organ Ministra Finansów interpretacji podatkowej w sprawie zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług od przedmiotowej umowy sprzedaży,
  

zobowiążą się sprzedać nabywcy niewydzieloną geodezyjnie działkę gruntu, powstałą z podziału działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5, oznaczoną na mapie stanowiącej załącznik do umowy jako część B o pow. 1,1400 ha.

Działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5 zostaną podzielone na część A o pow. 1,8230 ha i część B o pow. 1,1400 ha. Działka oznaczona jako część B ma zapewniony dostęp do drogi publicznej. Część nieruchomości, która w wyniku podziału będzie stanowiła przedmiot sprzedaży nigdy nie była składnikiem prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Jest to teren nieogrodzony i nieuzbrojony. Wnioskodawca nie dokonywał na ten teren nakładów. Wnioskodawca nie podejmował w odniesieniu do przedmiotu sprzedaży działań polegających na poszukiwaniu nabywców, nie zamieszczał ogłoszeń, nie zatrudniał pośredników. Nabywca prowadzi na sąsiadującym terenie przedsiębiorstwo i nabywana działka jest mu niezbędna dla rozwoju prowadzonej firmy. Wydzieleniu ulegnie część, która nie była przez Wnioskodawcę nigdy używana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydzielenie nastąpi już po zawarciu umowy przedwstępnej, wyłącznie na potrzeby ww. sprzedaży. Wnioskodawca działając jako przedsiębiorca pod firmą … Przedsiębiorstwo Budowlane „…”, z siedzibą w …, NIP …, jako czynny podatnik podatku VAT dokonuje zakupu działek dla celów działalności polegającej na budowie i sprzedaży budynków i lokali.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpi niezwłocznie po otrzymaniu interpretacji prawa podatkowego i wydzieleniu geodezyjnym przedmiotu sprzedaży, prawdopodobnie przed końcem 2017 r. Przed dniem zawarcia umowy przenoszącej własność ww. nieruchomości (działki) nastąpi geodezyjny podział działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5. Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie działka (część nieruchomości) o pow. 1,1400 ha powstała z wydzielenia geodezyjnego w ramach działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5, oznaczona na mapie stanowiącej załącznik do umowy sprzedaży jako część B. Działka nr 10/15 została nabyta do wspólności małżeńskiej na podstawie umowy sprzedaży z dnia 24 sierpnia 1994 r. (Rep. A nr …) zaś działka nr 11/39 (w opisie stanu faktycznego błędne oznaczenie numeru działki 10/39) została nabyta na podstawie umowy zamiany z dnia 30 października 2015 r. Celem nabycia działki nr 11/39 na podstawie umowy zamiany zawartej z Gminą … była poprawa dojazdu do działek sąsiadujących. Działka nr 10/15 nabyta na podstawie aktu notarialnego z dnia 24 sierpnia 1994 r., Rep. A nr … w części została przeznaczona do prowadzenia na niej działalności gospodarczej a w części zaliczona do majątku wspólnego niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ta część działki o nr 10/15, która zostanie wydzielona dla utworzenia nieruchomości oznaczonej na mapie literą B, będącej przedmiotem planowanej sprzedaży nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do nieruchomości składającej się z działek nr 10/13 oraz nr 10/5 nabytych na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 27 czerwca 2007 r., Rep. A nr …, objętej księgą wieczystą nr … Wnioskodawca wyjaśnił, że z nabytej nieruchomości wyodrębnił bez podziału geodezyjnego grunt o powierzchni 8 439 m² oraz budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami i włączył w skład prowadzonego przedsiębiorstwa, ujmując w ewidencji środków trwałych. Pozostała część tej nieruchomości nie została nabyta z zamiarem prowadzenia na niej działalności gospodarczej i nie była objęta ewidencją środków trwałych. Grunty będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Grunty będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien zaliczyć przychód ze sprzedaży jako źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na okoliczność, że odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży powinien zaliczyć jako źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), albowiem odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak wynika z treści powołanego przepisu dopiero łączne spełnienie wszystkich wymienionych w tym przepisie przesłanek determinuje możliwość kwalifikacji uzyskanego przez podatnika przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla oceny działań Wnioskodawcy w odniesieniu do przedmiotu opisanej sprzedaży istotne jest oddzielenie prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej od czynności dotyczących majątku wspólnego małżonków, niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Porównanie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że parametry pozwalające odróżnić sprzedaż wykonywaną w ramach działalności gospodarczej od wyzbywania się majątku prywatnego nie powinny różnić się zarówno przy ocenie określonych czynności z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawy o podatku od towarów i usług.

Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei powinno się definiować jako nadwyżkę przychodów nad wydatkami. Należy też liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli z poniesieniem straty. Tym samym, o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia (por. wyrok NSA z dnia 26 września 2008 r., sygn. akt II FSK 789/07). Z drugiej jednak strony, sam zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami), nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wola uzyskania zysku w przytoczonym wyżej rozumieniu, stanowić bowiem może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym np. z najmu lub dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), czy też z odpłatnego zbycia składników majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zorganizowanie i ciągłość to kolejne cechy działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pojęcie „zorganizowanie” można rozpatrywać w dwóch aspektach: zorganizowania formalnego oraz zorganizowania faktycznego. Na organizację formalną przedsięwzięcia kwalifikowanego jako działalność gospodarcza składa się m.in.: wybór formy organizacyjno-prawnej, w jakiej działalność ta będzie uskuteczniana, uzyskanie właściwego numeru statystycznego, zgłoszenie działalności organowi podatkowemu oraz spełnienie innych warunków prawnych, związanych z podjęciem określonego rodzaju działalności gospodarczej. Należy jednak wskazać, że dopełnienie wymienionych wyżej wymogów formalnych nie ma decydującego znaczenia dla uznania określonych form aktywności za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy podatkowej. W judykaturze ugruntował się pogląd, w świetle którego prowadzenie działalności gospodarczej to pewien stan obiektywny. Dla uzyskiwania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy, nie jest konieczna rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w przepisach odrębnych, dotyczących wymogów formalnych, jakie powinna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą. Nie ma także znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, że przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu (wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2096/12).

Zdaniem NSA dla oceny czy aktywność podatnika spełnia cechy „zorganizowania” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest wykazanie, że występuje element faktycznego zorganizowania działalności. W konsekwencji formę prawną działalności gospodarczej podatnika („zorganizowanie prawne”) można ustalić dopiero po stwierdzeniu, że prowadzi on samodzielnie działalność funkcjonalnie, organizacyjnie przygotowaną do realizacji celu zarobkowego i ma ona charakter ciągły. NSA stoi na stanowisku, że o zaliczeniu określonych form aktywności podatnika do pozarolniczej działalności gospodarczej zadecyduje nie tyle dopełnienie przez niego wymogów formalnych, związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej, ile okoliczności faktyczne świadczące o tym, że jego działania miały charakter zorganizowany i ciągły oraz, że były prowadzone w celu zarobkowym we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, a uzyskane w ten sposób przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 (por. wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13).

W świetle powyższego stanowiska NSA na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej.

Z kolei przez „ciągłość” działań zdaniem NSA należy rozumieć stałość (trwałość) ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa i dokonuje zakupu działek gruntu a następnie sprzedaży zabudowanych nieruchomości. Jest również zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jednakże działalność gospodarczą prowadzi nabywając działki gruntu, wznosząc budynki i sprzedając lokale mieszkalne lub domy.

W odniesieniu do nieruchomości objętej wnioskiem, Jego zachowaniu nie sposób przypisać cech określonych w powołanym przepisie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego z nieruchomości nabytej w czerwcu 2007 r. na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 27 czerwca 2007 r., Rep. A nr ..., objętej księgą wieczystą nr ..., Wnioskodawca wydzielił bez podziału geodezyjnego grunt o powierzchni 8 439 m² oraz budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami i włączył w skład prowadzonego przedsiębiorstwa i objął ewidencją środków trwałych jako teren i budynki używane w prowadzonej działalności gospodarczej. Pozostała część zakupionej nieruchomości nie weszła w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

NSA wskazał w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14: „Brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą”. W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

NSA prezentuje pogląd, że wprowadzone do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastrzeżenie: „jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej” ma taki skutek, że dla kwalifikacji przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości do przychodów ze źródła regulowanego tym przepisem, bądź przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decydujące znaczenie będzie miało ustalenie, czy stanowią one wynik aktywności podatnika, której można przypisać cechy pozarolniczej działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak natomiast takiego zastrzeżenia w innych jednostkach redakcyjnych art. 10 ust. 1, prowadzi do wniosku, że w przypadku przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-7 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródło pozarolnicza działalność gospodarcza nie ma pierwszeństwa. Tylko taka wykładnia analizowanych przepisów nadaje sens użytemu w art. 5a pkt 6 in fine określeniu: „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9”.

W tej kolejności należy zatem ustalić czy przychody uzyskane przez podatników stanowią wynik działań, którym można przypisać cechy pozarolniczej działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

NSA podkreślił znaczenie kwalifikacji sprzedaży do właściwego źródła przychodów wskazując jednocześnie na regułę rozstrzygania wątpliwości: „(...) Przypisanie określonego strumienia przychodów do właściwego źródła ma dla podatnika istotne znaczenie w procesie samoobliczenia właściwej wysokości podatku dochodowego. Porównanie regulacji zawartych w art. 5a pkt 6 oraz art. 10 ust. 1 pkt 1-9 u.p.d.o.f. rodzi szereg wątpliwości, czy zakres przedmiotowy podatku w omawianych sytuacjach został skonkretyzowany w sposób jednoznaczny, a co za tym idzie czy został spełniony konstytucyjny warunek zupełności ukształtowania zobowiązania podatkowego. Potencjalne wątpliwości, co do zgodności analizowanych przepisów u.p.d.o.f. chociażby z art. 2 oraz art. 217 w związku z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mogą zostać wyeliminowane w procesie wykładni prawa, przy czym konieczne jest uwzględnienie specyfiki każdego konkretnego zdarzenia. Respektowana w tym przypadku winna być zasada in dubio pro tributario, której stosowanie potwierdzone zostało wprowadzeniem do ustawy Ordynacja podatkowa z dniem 1 stycznia 2016 r. art. 2a, w brzmieniu: „Niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika”. Każda zatem transakcja związana ze sprzedażą nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) powinna być rozpatrywana indywidualnie, z uwzględnieniem całokształtu okoliczności z nią związanych, w tym czynności podjętych przez sprzedającego przed dokonaną sprzedażą, a którą cechują przymioty charakterystyczne dla prowadzonej działalności gospodarczej (np. deweloperskiej). Znaczenie dla oceny zdarzenia mogą mieć również indywidualne cechy przedmiotu transakcji, bądź okoliczności życiowe, w jakich znajdował się podatnik dokonujący transakcji, a które miały wpływ na jego decyzje. O ile zatem, w związku z nieruchomością nie były podejmowane przez podatnika czynności o charakterze kwalifikowanym (charakterystyczne np. dla działalności deweloperskiej czy też z zakresu obrotu nieruchomościami), z pojęciem działalności gospodarczej nie powinny być identyfikowane jedynie transakcje odpłatnego zbycia nieruchomości, w związku z zaniechaniem realizacji celu, dla którego została ona uprzednio nabyta (np. podatnik dokonuje sprzedaży gruntu z rozpoczętą budową domu jednorodzinnego w następstwie istotnych problemów finansowych albo też zbywa nieruchomość, którą nabył wprawdzie w celu gospodarczym, lecz z określonych powodów nie zadecydował o jej gospodarczym wykorzystaniu, nie weszła ona w skład przedsiębiorstwa, stała się zbędna dla realizacji pierwotnie założonych zamiarów)” (...)”.

Podobnie zdaniem NSA ocenić można sytuację, w której podatnik nabywa po atrakcyjnej cenie dużą nieruchomość, część z niej zabudowuje budynkiem mieszkalnym, a pozostały fragment zbywa (nawet po jego podzieleniu na mniejsze działki gruntu). Istotne znaczenie ma wyłączenie z opodatkowania przewidziane w art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine, a związane z upływem 5 lat między nabyciem, a sprzedażą nieruchomości. Wymieniony okres traktować można jako przyjętą przez ustawodawcę klauzulę czasową, której ziszczenie powoduje brak możliwości kwalifikowania dokonanej sprzedaży nieruchomości (co do której oczywiście nie były podejmowane czynności przekraczające zwykły zarząd) do transakcji spekulacyjnych.

Zdaniem NSA, zwłaszcza w warunkach rozregulowanej sytuacji na rynku pracy, niepewności co do sposobu zaspokojenia w przyszłości potrzeb własnych i rodziny, do naturalnych zachowań należy lokowanie wolnych środków finansowych w różne dobra, które w określonej perspektywie czasowej mogą zostać korzystnie spieniężone. Do takich dóbr należą m.in. nieruchomości. Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy - w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi.

W niniejszej sprawie, z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) nie wynika, by działalność miała cechy zorganizowania w przedstawionym wyżej rozumieniu. Działania Wnioskodawcy nie odbiegają od normalnego wykonywania prawa własności. Okoliczności, dotyczące nabycia nieruchomości, jej planowanego podziału i sprzedaży nie dają podstaw do przyjęcia, że spełnione zostaną wszystkie z czterech wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunków zaliczenia planowanej sprzedaży do działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie nabywał całości wskazanych w opisie stanu faktycznego nieruchomości z zamiarem prowadzenia z ich udziałem działalności gospodarczej. Wydzieloną część włączył do ewidencji środków trwałych i opodatkował właściwą dla działalności stawką podatku od nieruchomości.

Nie wykazywał cech zorganizowania i ciągłości przy planowanej sprzedaży albowiem:

• planowany podział, uzgodniony z nabywcą nastąpi po podpisaniu umowy przedwstępnej,
  

• planowana sprzedaż ma charakter jednorazowy i dotyczy części nieruchomości nieużywanej w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej,
  

• Wnioskodawca nie uzbrajał ani nie ogradzał terenu i nie wytyczał dróg dojazdowych,
  

• Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń i nie korzystał z usług pośredników dla planowanej sprzedaży.
  
  

Powyższe nie pozwala przyjąć, że przychody ze sprzedaży nieruchomości, można zaliczyć do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W efekcie uznać należy, że przychód ze sprzedaży objętej przedwstępną umową sprzedaży na podstawie planowanego aktu notarialnego należy zaliczyć do źródła uzyskania przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca i Jego żona nabyli do wspólności małżeńskiej w 1994 r. na podstawie umowy sprzedaży działkę nr 10/15, w 2007 r. na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości działkę nr 10/13 i nr 10/5, zaś w 2015 r. na podstawie umowy zamiany działkę nr 11/39. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowie i sprzedaży budynków i lokali. Działka nr 10/15 nabyta w 1994 r. w części została przeznaczona przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, a w części zaliczona do majątku wspólnego niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z nieruchomości nabytej w 2007 r. składającej się z działki nr 10/13 i nr 10/5 Wnioskodawca wydzielił bez podziału geodezyjnego grunt o pow. 8 439 m2 oraz budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami i włączył w skład prowadzonej działalności gospodarczej, ujmując w ewidencji środków trwałych. Pozostała część tej nieruchomości nie została nabyta z zamiarem prowadzenia na niej działalności gospodarczej i nie była objęta ewidencją środków trwałych, była użytkowana częściowo na cele rolnicze. Celem nabycia w 2015 r. działki nr 11/39 była poprawa dojazdu do działek sąsiadujących.

Wnioskodawca wraz z małżonką planują przed końcem 2017 r. sprzedać działkę (część nieruchomości) o pow. 1,1400 ha, która powstanie z wydzielenia geodezyjnego w ramach działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5, oznaczoną na mapie stanowiącej załącznik do umowy sprzedaży jako część B. Geodezyjny podział działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5 nastąpi po zawarciu z nabywcą umowy przedwstępnej. Działka nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5 zostanie podzielona na część A o pow. 1,8230 ha i część B. o pow. 1,1400 ha.

Grunty będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej oraz nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został zatem przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak wynika z art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie stanowi przychód, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Nieistotny dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest sam fakt podziału nieruchomości, jeżeli przez podział nieruchomości rozumie się proces mający na celu np. zyskanie korzystniejszej konfiguracji poszczególnych nieruchomości (działek). Jeżeli zatem właściciel (współwłaściciel) dokonuje podziału nieruchomości, nie mamy do czynienia z żadnym nabyciem, bo chodzi o nieruchomość, której ta osoba jest już właścicielem (współwłaścicielem). Sam podział nieruchomości (działek) nie stanowi przy tym daty nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku podziału właściciel (współwłaściciel) nie nabędzie bowiem żadnych nowych nieruchomości ponad to, czego jest już właścicielem. W wyniku samego podziału działek nie zmieni się struktura własności każdej z mniejszych działek wydzielonych w drodze podziału. Właściciel nadal będzie posiadał takiej samej wielkości nieruchomości jak przed podziałem, tyle że w mniejszych działkach. Stąd czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt podziału nieruchomości pozostaje bez znaczenia, gdyż jak zostało już wskazane na wstępie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości od daty jej nabycia, a nie od daty podziału.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
  

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym wyżej przepisie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a)-c) rodzajów działalności oraz opierał się na następujących przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika - mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Zatem, w celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem udziału w nieruchomości, o której mowa we wniosku tj. działki o pow. 1,1400 ha, która powstanie z wydzielenia geodezyjnego w ramach działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5, oznaczonej na mapie stanowiącej załącznik do umowy sprzedaży jako część B.

W świetle powyższego uznać należy, że działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny.

Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy przyjąć, że planowana sprzedaż udziału w działce o pow. 1,1400 ha, powstałej z wydzielenia geodezyjnego w ramach działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5, oznaczonej na mapie stanowiącej załącznik do umowy sprzedaży jako część B, nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, a zatem nie powoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, zamierzoną sprzedaż będzie należało rozpatrywać w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że datami nabycia przez Wnioskodawcę udziałów w działce (części nieruchomości) o pow. 1,1400 ha, która powstanie z wydzielenia geodezyjnego w ramach działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5, oznaczonej na mapie stanowiącej załącznik do umowy sprzedaży jako część B, będącej przedmiotem planowanej w 2017 r. sprzedaży, są:

• 1994 r. – na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawca nabył do wspólności małżeńskiej udział w działce nr 10/15, podzielonej następnie geodezyjnie na część A i część B,
  

• 2007 r. – na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości Wnioskodawca nabył do wspólności małżeńskiej udział w działce nr 10/13 i nr 10/5, podzielonej następnie geodezyjnie na część A i część B.
  
  

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że ewentualny przychód uzyskany z planowanej sprzedaży udziału w działce (części nieruchomości) o pow. 1,1400 ha powstałej z wydzielenia geodezyjnego w ramach działki nr 10/15, nr 10/13 i nr 10/5, oznaczonej na mapie stanowiącej załącznik do umowy sprzedaży jako część B, tj. przychód w części przypadającej na udział nabyty w 1994 r. oraz w części przypadającej na udział nabyty w 2007 r., nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym – z uwagi na upływ pięcioletniego terminu zawartego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – planowana sprzedaż w ogóle nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości (żony Wnioskodawcy).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.