Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.360.2017.1.MJ
z 10 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów inwestycyjnych,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji

‒ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów inwestycyjnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest on podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą, której przedmiotem jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Działalność Wnioskodawcy koncentruje się na udostępnianiu lokalizacji sieci handlu detalicznego artykułami spożywczymi. Wnioskodawca buduje na własnych nieruchomościach sklepy, które są następnie udostępniane na podstawie umowy najmu klientowi Wnioskodawcy.

Rozwój portfela nieruchomości wymaga systematycznej realizacji inwestycji budowlanych, których warunkiem realizacji jest przebudowa bądź modernizacja istniejących odcinków dróg, wykonanie nawierzchni dróg, wykonanie fragmentów dróg dojazdowych, budowa zjazdów publicznych, budowa zatok autobusowych oraz sygnalizacji świetlnych, ciągów pieszo-rowerowych, chodników i infrastruktury wodnokanalizacyjnej lub oświetleniowej, tj. wykonania inwestycji w zakresie infrastruktury użyteczności publicznej (dalej „inwestycje infrastrukturalne”). Stałą praktyką Wnioskodawcy jest, że na żadnym etapie inwestycji nie przysługuje mu prawo do rozporządzania jak właściciel nieruchomością, w obrębie której realizowane są ww. inwestycje infrastrukturalne. Nieruchomości te stanowią własność danej jednostki samorządu terytorialnego. O ile zatem same sklepy budowane są na gruntach własnych Wnioskodawcy, to inwestycje infrastrukturalne są wykonywane na nieruchomościach nienależących do Wnioskodawcy.

Inwestycje te są konieczne dla właściwego funkcjonowania poszczególnych nieruchomości wynajmowanych przez Wnioskodawcę, żeby dana nieruchomość spełniała wymogi potencjalnego najemcy prowadzącego działalność w zakresie handlu detalicznego artykułami spożywczymi, należy umożliwić jego klientom oraz pracownikom i dostawcom zarówno dojście, jak i dojazd do zlokalizowanych na nieruchomościach Wnioskodawcy sklepów. Zazwyczaj wymaga to poprowadzenia drogi dla pojazdów (ew. wraz ze ścieżką rowerową) oraz chodnika i przejścia dla pieszych. Zagwarantowanie prawidłowego korzystania z drogi z kolei często wymaga podłączenia jej do lokalnego systemu oświetlenia, czy też rozmieszczenia w niej studni wpustowych włączonych do kanalizacji deszczowej. Same budynki, w których zlokalizowane są sklepy, wymagają także dostępu do infrastruktury drogowej w celu wywiezienia odpadów oraz dostępu do infrastruktury wodno-kanalizacyjnej w celu odprowadzania różnego rodzaju ścieków i zapewnienia funkcjonowania węzłów sanitarnych. Przygotowanie lokalizacji pod wynajem wymaga również poniesienia nakładów na różnego rodzaju przyłącza wodno-kanalizacyjne. W praktyce bez wybudowania dróg poszczególne nieruchomości Wnioskodawcy nie miałyby dostępu do drogi publicznej, gdy tymczasem niejednokrotnie organy administracji budowlanej odmawiają pozwolenia na budowę lub pozwolenia na użytkowanie w razie braku zapewnienia odpowiedniej komunikacji sklepów. Oznacza to, iż bez poniesienia nakładów na inwestycje infrastrukturalne, Wnioskodawca nie mógłby osiągać przychodów ze świadczenia usług najmu nieruchomości.

Po zakończeniu realizacji danej inwestycji Wnioskodawca jest zobowiązany do nieodpłatnego przekazania wszelkich nakładów poczynionych na realizację inwestycji infrastrukturalnych danej jednostce samorządu terytorialnego lub podmiotowi powołanemu z mocy prawa lub na podstawie porozumień do wykonywania zadań publicznych w miejsce danej jednostki samorządu terytorialnego, takich jak spółki z udziałem kapitałowym gminy, zakłady budżetowe, czy też związki międzygminne itp. Nieodpłatne przekazanie praw do nakładów jest przy tym najczęściej dokumentowane protokołem przekazania.

W związku z realizacją danych inwestycji Wnioskodawca ponosi we własnym imieniu i na własny rachunek wydatki związane z ich realizacją, tj. z wykonaniem przebudowy bądź modernizacji istniejących odcinków dróg, wykonanie nawierzchni dróg, wykonaniem fragmentów dróg dojazdowych, budową zjazdów publicznych, budową zatok autobusowych oraz sygnalizacji świetlnych, ciągów pieszo-rowerowych, chodników i infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz oświetleniowej  w szczególności w zakresie prac projektowych, doradczych, inżynierskich związanych z przygotowaniem dokumentacji technicznej, nadzoru inwestorskiego oraz prac budowlanych, które są udokumentowane fakturami z wykazanymi na nich kwotami VAT (o ile okaże się on należny). W każdym przypadku przeprowadzenie poszczególnych inwestycji jest niezbędne dla przygotowania lokalizacji pod wynajem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nieodpłatne przekazanie nakładów na inwestycje infrastrukturalne, w sytuacji, gdy inwestycje prowadzone są na gruntach nienależących do Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację inwestycji infrastrukturalnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nieodpłatne przekazanie nakładów na inwestycje infrastrukturalne, w sytuacji, gdy inwestycje prowadzone są na gruntach nienależących do Wnioskodawcy, stanowi nieodpłatne świadczenie usług, które nie jest opodatkowane podatkiem VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację inwestycji infrastrukturalnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Wnioskodawca realizuje różnego rodzaju inwestycje infrastrukturalne na gruntach należących do jednostek samorządu terytorialnego (dalej: JST). Nakłady inwestycyjne są następnie nieodpłatnie przekazywane na rzecz danej jednostki samorządu terytorialnego lub podmiotu powołanego z mocy prawa lub na podstawie porozumień do wykonywania zadań publicznych w miejsce danej jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z kolei z art. 8 ust 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, tj. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie elementów infrastruktury wybudowanych lub przebudowanych na gruntach stanowiących własność innego podmiotu nie może zostać uznane za dostawę towarów. Wnioskodawca nie będzie bowiem właścicielem przekazywanej infrastruktury, ponieważ prawo własności będzie służyło danej JST z mocy prawa. Zgodnie z art. 47 § 1 oraz art. 48 Kodeksu cywilnego (t.j. z dnia 9 lutego 2017 r., Dz. U. z 2017 r., poz. 459), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych przy czym, z odpowiednimi zastrzeżeniami, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Własność nieruchomości rozciąga się zatem na rzecz ruchomą połączoną z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Od chwili połączenia z rzeczą część składowa dzieli los prawny rzeczy. Oznacza to, że skoro elementy infrastruktury rozbudowane przez Wnioskodawcę będą trwale związane z gruntem stanowiącym własność JST, prawo własności wybudowanych elementów infrastruktury będzie jako część składowa przysługiwać JST.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji nie będzie zatem zachodziła dostawa towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Skoro Wnioskodawcy bowiem nie będzie przysługiwało prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w stosunku do części składowych inwestycji trwale z gruntem związanych, to Wnioskodawca nie może przenosić takiego prawa co jest warunkiem rozpoznania dostawy towarów. Wobec tego dokonywane przekazanie przebudowanych i rozbudowanych elementów infrastruktury należy zakwalifikować jako świadczenie usług. Z uwagi jednak na fakt, że zgodnie z opisanymi przez Wnioskodawcę okolicznościami przekazanie elementów infrastruktury ma charakter nieodpłatny należy rozstrzygnąć, czy świadczenie to w świetle przepisów o ustawy o VAT podlega opodatkowaniu.

Zgodnie przy tym z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się w szczególności nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jeżeli zatem nieodpłatne świadczenie usług będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT nie zostanie spełniona.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie elementów inwestycji infrastrukturalnych związanych z rozbudową poszczególnych nieruchomości będzie pozostawać w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozbudowuje bowiem portfel nieruchomości celem ich wynajmu sieci handlu detalicznego, która to usługa wynajmu podlega opodatkowaniu VAT. Bez poniesienia nakładów na inwestycje infrastrukturalne, Wnioskodawca nie mógłby osiągać przychodów ze świadczenia usług najmu nieruchomości. Powyższe inwestycje w zakresie infrastruktury użyteczności publicznej są bowiem niezbędne dla wszelkiej obsługi komunikacyjnej i zaopatrzeniowej lokalizacji sklepowych i stanowią konieczny warunek dojazdu lub dostępu do nieruchomości Wnioskodawcy. Trudno bowiem prowadzić wynajem nieruchomości bez zagwarantowania możliwości dostępu do nich dla klientów najemcy, jego pracowników i dostawców oraz umożliwienia wywożenia wiążących się z prowadzoną działalnością odpadów oraz odprowadzania ścieków.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, należy zakwalifikować czynność przekazania przebudowanych lub zmodernizowanych elementów inwestycji infrastrukturalnych pozostających na nieruchomościach należących do JST jako nieodpłatne świadczenie usług, które pozostaje w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą  ma na celu zapewnienie podstawowej funkcjonalności nieruchomości wynajmowanych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Kwalifikacja nieodpłatnego przekazania elementów infrastruktury użyteczności publicznej warunkującej dostęp do danej lokalizacji jako nieodpłatne świadczenie usług oraz związek takiego świadczenia z działalnością gospodarczą podatnika został potwierdzony m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej („DIS”) w Katowicach z 21 lutego 2017 r., 2461-IBPP3.4512.3.2017.1.EJ, w której organ ten wskazał, że: „Wnioskodawca wykonując inwestycję drogową dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów, które są uzyskiwane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie budowy dwóch budynków (...).

(...) stwierdzić należy, że przekazując nieodpłatnie nakłady poniesione w związku z wykonaniem inwestycji drogowej na gruncie gminnym, Wnioskodawca będzie świadczył usługę. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przekazywana nieodpłatnie inwestycja związana jest z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem.

W konsekwencji, czynność nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej wykonanej przez Wnioskodawcę na gruncie Gminy będzie nieodpłatnym świadczeniem usług, niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Stanowisko to znajduje nadto potwierdzenie w szeregu interpretacji organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacji:

• DIS w Łodzi z 28 stycznia 2016 r., IPTPP3/4512-468/15-3/MK;
• DIS w Katowicach z 25 listopada 2015 r., IBPP1/4512-655/15/AL;
• DIS w Katowicach z 17 sierpnia 2015 r., IBPP1/4512-419/15/DK;
• DIS w Katowicach z 24 marca 2015 r., IBPP1/443-1249/14/Lsz;
• DIS w Katowicach z 21 listopada 2011 r., IBPP1/443-1271/11/LSz.
  
  

Z uwagi na fakt, że przekazanie infrastruktury odbywa się wyłącznie w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, to należy uznać, że przesłanka, której spełnienie skutkowałoby koniecznością opodatkowania VAT przekazania infrastruktury nie jest spełniona. W konsekwencji nieodpłatne przekazanie elementów infrastruktury pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że w przedstawionych okolicznościach nieodpłatne przekazanie na rzecz jednostek samorządu terytorialnego lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne praw do nakładów na inwestycje infrastrukturalne, w sytuacji, gdy inwestycje prowadzone są na gruntach nienależących do Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z odpowiednimi zastrzeżeniami.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W świetle brzmienia ww. przepisów prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z tym, w tej perspektywie istotne jest ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT zostały nabyte przez podatnika tego podatku, oraz pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o VAT nie precyzują jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Wskazuje się jednak, że związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków mających pośredni związek z działalnością opodatkowaną, jako jeden z aspektów zasady neutralności podatku VAT było przy tym przedmiotem licznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Wskazuje się w tym orzecznictwie, że podatnik korzysta z prawa do odliczenia również w sytuacji braku bezpośredniego związku między konkretną transakcją na wcześniejszym etapie obrotu a transakcją lub transakcjami na późniejszym etapie obrotu powodującymi powstanie prawa do odliczenia, jeżeli cena nabycia otrzymanych świadczeń wchodzi w zakres ogólnych kosztów działalności podatnika i stanowi w związku z tym element ceny dostarczanych przez niego towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju koszty mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika (zob. m.in. wyroki: z 16 lutego 2012 r., sygn. C-118/11, pkt 47; z 6 września 2012 r., sygn. C-496/11, pkt 37; z 8 lutego 2007 r., sygn. C-435/05, pkt 24 oraz przytoczone w nich orzecznictwo).

Aby zatem wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem opodatkowanego obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a realizacja inwestycji infrastrukturalnych stanowi istotny element inwestycji głównej (przygotowania poszczególnych lokalizacji do wynajmu), ponieważ zapewnia podstawową funkcjonalność nieruchomości w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tak jak wskazano powyżej, zapewnienie odpowiedniej infrastruktury dojazdowej i wodno-kanalizacyjnej warunkuje przydatność danej lokalizacji do wynajmu. Aby dana nieruchomość spełniała wymogi punktu handlu detalicznego (tj. aby zlokalizowany na niej sklep mógł być w dalszej kolejności przedmiotem najmu), niezbędne bywają przebudowy układów komunikacyjnych i infrastruktury wodno-kanalizacyjnej w taki sposób aby zapewnić dostęp do sklepu oraz odprowadzanie ścieków.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług od nakładów na inwestycje infrastrukturalne. Wnioskodawca jest bowiem czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a nakłady ponoszone na inwestycje mają ostatecznie związek z czynnościami opodatkowanymi VAT, tj. usługami najmu.

Związek poniesienia nakładów na rozbudowę elementów infrastruktury użyteczności publicznej na gruntach stanowiących własność JST z działalnością gospodarczą znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji DIS w Warszawie z 19 lipca 2016 r., IPPP2/4512-386/16-2/MAO, w której organ ten uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym: „(...) aby hala handlowa mogła w pełni funkcjonować, niezbędna jest przebudowa układu komunikacyjnego w taki sposób aby zapewnić dojazd do hali handlowej. Właściwy dojazd do hali handlowej warunkuje prawidłowe użytkowanie tego obiektu oraz generowanie przychodów (...). stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług od nakładów na przebudowę układu komunikacyjnego tj. budowę ronda, które następnie podlegać będą nieodpłatnemu przekazaniu na rzecz Miasta.

W konsekwencji, w zakresie, w jakim inwestycja drogowa jest związana z wykonywanymi przez Fundusz czynnościami opodatkowanymi, Fundusz będzie posiadał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nakłady ponoszone na przebudowę układu komunikacyjnego”.

Stanowisko takie znalazło potwierdzenie także w szeregu interpretacji organów podatkowych w analogicznych przypadkach, w tym m.in. w interpretacji:

• DIS w Katowicach z 21 lutego 2017 r., 2461-IBPP3.4512.3.2017.1.EJ;
• DIS w Łodzi z 12 sierpnia 2015 r., IPTPP1/4512-147/15-7/AK;
• DIS w Katowicach z 2 stycznia 2015 r., IBPP3/443-1219/14/KG;
• DIS w Warszawie z 18 listopada 2014 r., IPPP2/443-835/14-MT.
  
  

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację inwestycji infrastrukturalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tut. organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.