Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.362.2017.1.BS
z 24 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2017 r. (data wpływu 25 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów z zastosowaniem współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów z zastosowaniem współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej jako: Wnioskodawca, W.) jest samorządową, artystyczną instytucją kultury – osobą prawną, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Samorząd Województwa. Organizatorem Opery jest Samorząd Województwa. W. prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie ze statutem przedmiotem działania Wnioskodawcy jest kształtowanie i upowszechnianie kultury muzyczno-teatralnej poprzez organizowanie widowisk operowych i koncertów przy pomocy zawodowych solistów, zespołów wokalnych, instrumentalnych, baletowych i aktorskich.

W szczególności do zakresu działania Wnioskodawcy należy:

1. wystawianie utworów operowych polskich i obcych,
2. organizowanie koncertów, widowisk i spotkań, również poza siedzibą Wnioskodawcy,
3. promowanie polskiej i obcej twórczości muzycznej w szczególności poprzez organizowanie koncertów, widowisk i spotkań oraz udział w podobnych wydarzeniach organizowanych przez inne podmioty,
4. prowadzenie własnej biblioteki muzycznej na potrzeby własne w szczególności muzyków występujących w koncertach,
5. prowadzenie działalności edytorskiej, wydawniczej i edukacyjnej popularyzującej kulturę muzyczno-teatralną, które sprowadza się do wydawania i sprzedaży publikacji,
6. prowadzenie działalności impresaryjnej w zakresie krajowej i zagranicznej wymiany kulturalnej,
7. zapewnienie ochrony dziedzictwa kultury muzycznej polskiej, w tym utworów dawnej muzyki polskiej i obcej – działania te są realizowane poprzez realizację planów repertuarowych w poszczególnych sezonach artystycznych.
   
   

Działalność Wnioskodawcy organizowana jest w oparciu o sezony artystyczne, na które ustala się plany repertuarowe. Powyższe oznacza, że zasadniczym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wystawianie biletowanych spektakli operowych polskich i obcych. Jest to działalność odpłatna i opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zasadniczym źródłem finansowania działalności Wnioskodawcy są dotacje podmiotowe i celowe otrzymywane zarówno z budżetu Samorządu Województwa jak i z budżetu państwa.

Wnioskodawca uzyskuje również wpływy finansowe:

1. z realizacji zadań statutowych, w szczególności poprzez: sprzedaż biletów na organizowane spektakle operowe, a także festiwale muzyczne,
2. ze sprzedaży składników majątku ruchomego,
3. z najmu i dzierżawy składników majątkowych,
4. ze środków otrzymanych od osób fizycznych i prawnych oraz z innych zewnętrznych źródeł,
   
5. z prowadzonej przez Wnioskodawcę dodatkowej działalności.
   
   

Jak już wspomniano, zasadniczo przedmiotem działalności W. jest organizacja odpłatnych biletowanych koncertów. Obecnie Wnioskodawca w ramach działalności podlegającej opodatkowaniu VAT wykonuje zasadniczo czynności opodatkowane VAT. Incydentalnie świadczy usługi kulturalne, których miejscem świadczenia nie jest Polska (odpłatne występy za granicą).

Organizacja imprez odpłatnych

Niezależnie od organizacji tych wydarzeń, Wnioskodawca jest zaangażowany w realizację wydarzeń samodzielnie lub przy współpracy z innymi podmiotami. Wydarzenia te są biletowane, a wpływy biletów są w całości lub w istotnej części wpływami Wnioskodawcy.

Przykładowo, Wnioskodawca zorganizował przy współpracy z Uniwersytetem, operę w wykonaniu koncertowym z udziałem studentów i orkiestry W. Wydarzenie to było biletowane, zaś wpływy ze sprzedaży biletów przysługiwały Wnioskodawcy.

Jednym z głównych wydarzeń organizowanych przez Wnioskodawcę wydarzeń poza swoją działalnością podstawową jest Festiwal Mozartowski (Festiwal). Na ten cel Wnioskodawca otrzymał dotacje celowe. Jednak niezależnie od otrzymanych dotacji Wnioskodawca w związku z organizacją Festiwalu uzyskuje przychody przede wszystkim ze sprzedaży biletów na Festiwal, repertuarów Festiwalu. W trakcie Festiwalu odbędzie się kilka wydarzeń plenerowych, niebiletowanych, które poprzez skrócone występy artystów mają na celu promocję Festiwalu i zwiększenie ilości osób uczestniczących w wydarzeniach biletowanych Festiwalu, a także innych wydarzeniach biletowanych organizowanych przez Wnioskodawcę. W ramach tych wydarzeń pojawi się również namiot z logo Wnioskodawcy – stoisko promocyjne, gdzie będą również sprzedawane gadżety np. płyty oraz rozdawane ulotki promujące zarówno Festiwal jak i inne wydarzenia festiwalowe, w których udział będzie biletowany. Namiot podobnie jak imprezy plenerowe, w ramach których on się pojawi, ma w założeniu promować W. i zwiększyć sprzedaż biletów na Festiwal. Wydarzenie to ma charakter cykliczny i będzie się w podobnej formule odbywać w przyszłości.

Takie lub podobne wydarzenia będą w przyszłości prowadzone przez Wnioskodawcę.

„Noc Muzeów” i inne wydarzenia nieodpłatne

Niezależnie od powyższych wydarzeń o charakterze odpłatnym Wnioskodawca angażuje się w organizację wydarzeń, które bezpośrednio nie wiążą się z odpłatnością, ale mają w założeniu wspierać podstawową działalność Wnioskodawcy i promować działalność W. oraz zwiększać ilość osób uczestniczących w odpłatnych wydarzeniach organizowanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca korzystając z faktu, iż w tym okresie organizowana jest przez inne podmioty Noc Muzeów w Polsce, zorganizował zarówno w budynku W. jak również przed jego wejściem tzw. „zajawki” – krótkie przedstawienia widowiskowe mające na celu promocję 27 Festiwalu Mozartowskiego. Wstęp na wydarzenie w ramach Nocy Muzeów nie był biletowany, promował jednak bezpośrednio Festiwal Mozartowski, na który wstęp jest odpłatny. W ramach tego wydarzenia Wnioskodawca promował swoją odpłatną działalność podstawową (w szczególności biletowany Festiwal Mozartowski) poprzez plakaty, inne materiały oraz namiot z logo W., w którym zainteresowani mogli zapoznać się repertuarem Festiwalu jak i tematami związanymi z ogólną działalnością Wnioskodawcy. Zainteresowani mogli również zakupić bilet na wybrane przez siebie wydarzenie organizowane przez Wnioskodawcę. Zakładanym przez Wnioskodawcę celem organizacji powyższego wydarzenia była promocja Festiwalu oraz dotarcie z ogólną ofertą działalności Wnioskodawcy do szerszego grona widzów, którzy ostatecznie mogą skorzystać z odpłatnych usług świadczonych przez W.

Wnioskodawca zorganizował również koncert niebiletowany na Politechnice. Wnioskodawca został zaproszony na to wydarzenie, w ramach którego mógł zaprezentować działalność W. Podczas występu zorganizowanego przez Wnioskodawcę był promowany W., jako jedna z jednostek samorządu województwa. Przedstawiciele Wnioskodawcy rozdawali ulotki promujące W. oraz informacje dotyczące repertuaru imprez odpłatnych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje uczestniczyć w takich i w podobnych wydarzeniach w przyszłości, o ile będą one umożliwiać promowanie podstawowej działalności Wnioskodawcy jaką jest sprzedaż biletów na organizowane przez siebie imprezy.

Nieodpłatne wejściówki

Niezależnie od powyższego, przy realizacji każdego odpłatnego wydarzenia organizowanego przez Wnioskodawcę rozdawane są również zaproszenia na wydarzenia odpłatne. Jest to związane przede wszystkim z realizacją zawartych przez Wnioskodawcę obowiązków wynikających z umów barterowych z kontrahentami, w ramach których Wnioskodawca jest zobowiązany w zamian za inne świadczenia przekazać wejściówki na określone wydarzenia. Dodatkowo zaproszenia wręczane są dziennikarzom, publicystom oraz innym osobom, których działalność może pomóc w rozpropagowaniu wydarzenia lub działalności Wnioskodawcy. Ich pozytywne recenzje budują bowiem markę Wnioskodawcy zarówno na rynku krajowym jak i na arenie międzynarodowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca jest zobowiązany do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów z zastosowaniem współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i n. ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów z zastosowaniem współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i n. ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie aspekty działalności Wnioskodawcy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 86 ust. 2a i n. ustawy o VAT. Zarówno wykonywane przez W. czynności odpłatne wykonywane w ramach działalności statutowej jak i te nieodpłatne mają ścisły związek z działalnością gospodarczą W. dla potrzeb VAT i przyczyniają się do osiągania przez W. przychodów z działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

Organizacja imprez odpłatnych

Nie ulega wątpliwości, że odpłatne organizowanie wydarzeń kulturalnych przez Wnioskodawcę stanowi dla potrzeb VAT działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT. Niezależnie od tego czy wydarzenia są organizowane przez Wnioskodawcę samodzielnie, czy we współpracy z innymi organizatorami (tak było w przypadku organizacji opery w wykonaniu koncertowym z udziałem studentów i orkiestry W.) Wnioskodawca uzyskuje przychody z biletów, które są opodatkowane VAT. Wykonuje więc działalność gospodarczą dla potrzeb VAT. Fakt, że dodatkowo w ramach tych wydarzeń przeprowadza działania bezpłatne zmierzające do promocji wydarzenia i zwiększenia frekwencji na tych wydarzeniach nie zmienia natury prowadzonych działań, która jest odpłatna. Prowadzone działania nieodpłatne jako bezpośrednio związane z imprezami odpłatnymi i służące ich promocji również stanowią działalność gospodarczą dla potrzeb VAT.

„Noc Muzeów” i inne wydarzenia nieodpłatne

Podobnie organizowane przez W. imprezy ze wstępem wolnym, z jednej strony wprost generują obrót podlegający opodatkowaniu (np. przychody z biletów na inne imprezy Wnioskodawcy sprzedawane w trakcie imprezy), a z drugiej stanowią działalność towarzyszącą działalności gospodarczej i potencjalnie mają wpływ na zwiększenie przychodów z działalności opodatkowanej VAT poprzez zwiększenie wiedzy uczestników o imprezach biletowanych organizowanych przez W., a także promocję Festiwalu (który jest odpłatny) w przypadku Nocy Muzeów, czy też dotarcie z ogólną ofertą działalności Wnioskodawcy do szerszego grona widzów, którzy ostatecznie mogą skorzystać odpłatnych usług świadczonych przez W..

Za uznaniem, że organizowane przez Wnioskodawcę imprezy ze wstępem wolnym stanowią działalność gospodarczą W. w rozumieniu VAT stanowi również wykładnia art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
   
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Opodatkowaniu VAT podlega więc nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Imprezy niebiletowane organizowane przez Wnioskodawcę mają zdaniem Wnioskodawcy ścisły związek z prowadzoną przez W. działalnością gospodarczą i jako takie nie podlegają opodatkowaniu VAT. W związku tym stanowią one czynności towarzyszące działalności gospodarczej W., co skutkuje brakiem obowiązku zastosowania w tej sytuacji współczynnika na podstawie art. 86 ust. 2a i n. ustawy o VAT.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w sprawach podmiotów organizujących imprezy i wydarzenia kulturalne: „Nieodpłatne usługi świadczone przez wnioskodawcę nie stanowią odrębnego obok działalności gospodarczej przedmiotu działalności Teatru i tym samym wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem organizowanie przez Teatr imprezy nie będzie powodowało obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy, w związku z wykorzystaniem nabywanych towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej.”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 sierpnia 2016 r., nr IBPP3/4512-331/16-1/SR).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 września 2016 r. nr IBPP3/4512-372/16-2/EJ:

„Nieodpłatne przedsięwzięcia mają na celu realizację działalności statutowej teatru w zakresie upowszechniania kultury, która docelowo ma przynosić teatrowi dochód. Uczestnicy wydarzeń bezpłatnych stanowią bazę potencjalnych przyszłych widzów przedstawień. Wydarzenia nieodpłatne mają z jednej strony charakter artystyczny, prospołeczny i edukacyjny, jednak nie można pomijać ich roli promocyjnej i marketingowej. Ich efektem jest także poszerzenie grona widzów: Wnioskodawca obserwuje powrót uczestników wydarzeń bezpłatnych do teatru na wydarzenia płatne, tj. np. uczestnicy warsztatów dla dzieci wykupują bilety na przedstawienia dla dzieci itp. Jednocześnie uczestnicy bezpłatnych wydarzeń otrzymują bezpośrednio pełną ofertę repertuarową teatru. Nieodpłatne wstępy na wydarzenia kulturalne realizowane są dla celów działalności gospodarczej Teatru i niewątpliwie sprzyjają osiągnięciu w przyszłości większych przychodów z działalności gospodarczej. Przedstawione nieodpłatne działania nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności teatru, lecz są jego integralną częścią. Każda wizyta w teatrze wiąże się z zapoznaniem z aktualną ofertą repertuarową teatru, zarówno dzięki materiałom drukowanym i wideo, jak i dzięki możliwości rozmowy z pracownikami Biura Obsługi Widzów. Poprzez te działania Wnioskodawca dąży do zwiększania przychodów ze sprzedaży biletów jako jednego ze źródeł finansowania działalności teatru. Zatem stwierdzić należy, że nieodpłatne statutowe przedsięwzięcia realizowane przez Teatr mają ścisły związek z prowadzoną odpłatną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji mieszczą się w pojęciu „celu prowadzonej działalności gospodarczej”, o którym stanowi przepis art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.”

W sytuacji Wnioskodawcy przedstawionej w opisie stanu faktycznego organizowane przez W. imprezy ze wstępem wolnym promują Wnioskodawcę oraz imprezy odpłatne organizowane przez Wnioskodawcę. W ramach imprez nieodpłatnych stworzono również możliwość zapoznania się z repertuarem imprez odpłatnych, a w przypadku Nocy Muzeów umożliwiono zakup biletów na imprezy odpłatne organizowane przez W., w ramach tych imprez sprzedawano publikacje, gadżety i pamiątki operowe. Ponadto zasięg imprez ze wstępem wolnym w założeniu ma poszerzać grono potencjalnych uczestników imprez odpłatnych organizowanych przez W.

Na możliwość odliczenia podatku naliczonego w takiej sytuacji wskazuje również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE. W orzeczeniu z dnia 22 października 2015 r. w sprawie C-126/14 Sveda Trybunał wprost zajmował się sytuacją, w której podatnik stworzył ścieżkę o tematyce historycznej z nieodpłatnym wstępem, ale w ramach której podatnik mógł uzyskiwać przychody ze sprzedaży pamiątek. W tych okolicznościach Trybunał podkreślił, że:

„Artykuł 168 dyrektywy (...) należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym przepis ten przyznaje podatnikowi prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku od wartości dodanej zapłaconego w związku z nabyciem lub wytworzeniem dóbr inwestycyjnych w celu prowadzenia przewidzianej działalności gospodarczej związanej z turystyką na obszarach wiejskich i turystyką rekreacyjną, które to dobra, po pierwsze, są bezpośrednio przeznaczone do nieodpłatnego użytku publicznego, i po drugie, mogą umożliwić przeprowadzanie transakcji opodatkowanych, o ile istnieje bezpośredni i ścisły związek pomiędzy wydatkami związanymi z transakcjami powodującymi naliczenie podatku a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, bądź z całością działalności gospodarczej podatnika, co powinien zbadać sąd odsyłający na podstawie obiektywnych dowodów.

Jeszcze dobitniej tezę wskazującą na prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy świadczenie nieodpłatne jest dokonywane w celu umożliwienia transakcji opodatkowanych wyraziła Rzecznik Generalny Juliane Kokott w opinii z 22 kwietnia 2015 r. w sprawie C-126/14 UAB „Sveda”:

„podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, który został zapłacony przy nabyciu lub wytworzeniu dóbr inwestycyjnych, bezpośrednio przeznaczonych do nieodpłatnego użytku publicznego, jednakże stosowanych jako instrument służący do przyciągania odwiedzających do miejsca, w którym podatnik, w ramach swej działalności gospodarczej, zamierza dostarczać towary i świadczyć usługi.”

Co istotne w opinii tej Rzecznik Generalny podkreśla, że fakt finansowania działalności podatnika dotacjami nie ma wpływu na ocenę zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego przysługującemu podatnikowi (pkt 64 opinii).

Zdaniem Wnioskodawcy konkluzje powyższego wyroku znajdują zastosowanie w okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę.

Tym samym przedstawione w opisie stanu faktycznego organizowane przez W. imprezy z wolnym wstępem są zdaniem Wnioskodawcy wykonywane w ramach działalności gospodarczej, a podatek naliczony związany za zakupami towarów i usług na potrzeby tych przez podlega odliczeniu bez ograniczeń wynikających z zastosowania prewspółczynnika.

Podobne stanowisko w zbliżonych okolicznościach zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 2 sierpnia 2016 r., nr IBPP3/4512-297/16-1/EJ, a także w interpretacji indywidualnej z 3 stycznia 2017 r. nr 2461-IBPP3.4512.692.2016.1.MD.

Oprócz powołanych już w treści wniosku interpretacji indywidualnych organy podatkowe w szeregu innych interpretacji potwierdzały, iż działania nieodpłatne instytucji kultury zmierzające do promowania jej podstawowej działalności, z której generuje on przychód stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie rodzą obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2 a ustawy o VAT:

„Odnosząc się natomiast do bezpłatnego wstępu na imprezy plenerowe, koncerty, występy artystyczne, spotkania autorskie, konferencje naukowe i inne wydarzenia kulturalne o podobnym charakterze organizowane przez Muzeum, należy wskazać, że mają one pośredni związek z prowadzoną działalnością. Zauważyć, bowiem należy, że forma nieodpłatnej oferty programowej realizowanej przez Muzeum skierowana jest nie tylko do popularyzowania działalności Muzeum, ale również – jak wskazał Wnioskodawca – w celach promocyjno-marketingowych, aby powiększyć grono osób, które odwiedzą muzeum i skorzystają z odpłatnych usług, co ma wpływ na działalność opodatkowaną muzeum. Wnioskodawca wskazał, że Muzeum podejmuje opisane we wniosku nieodpłatne działania celem uzyskania w przyszłości wzrostu przychodów z tytułu odpłatnej działalności kulturalnej (działalności gospodarczej) obejmującej wpływy ze sprzedaży biletów wstępu, odpłatnych form (zajęć i warsztatów) edukacyjnych, sprzedaży wydawnictwa, pamiątek, usług reklamy, najmu, odpłatnego udostępniania muzealiów, itp.

Z treści wniosku wynika, że umożliwienie bezpłatnego wstępu na imprezy plenerowe, koncerty i występy artystyczne itp. organizowane przez Muzeum ma na celu wzbudzenie zainteresowania uczestników kulturą Orawy, co w przyszłości przełoży się na zwiększenie sprzedaży biletów wstępu na wystawy stałe i czasowe oraz odpłatne zajęcia i warsztaty edukacyjne organizowane przez Muzeum. Uczestnictwo w spotkaniach autorskich oraz w spotkaniach z twórcami ludowymi znacząco wpływa na zainteresowanie tradycyjnymi zajęciami (w tym sztuką i rzemiosłem Orawy) oraz dorobkiem poetyckim i literackim twórców dawnych i współczesnych, efektem, czego jest zwiększenie sprzedaży usług (zajęć i warsztatów edukacyjnych), wydawnictw, wyrobów sztuki ludowej oraz innych pamiątek rozprowadzanych przez Muzeum.

Powyższe czynności mają, zatem wpływ na działalność odpłatną (opodatkowaną podatkiem VAT) i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej”.

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 sierpnia 2016 r., nr IBPP3/4512-302/16-1/EJ)

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 12 sierpnia 2016 r., nr ILPP1/4512-1-270/16-6/AS:

„skoro – jak wskazał Wnioskodawca – wymienione we wniosku nieodpłatne czynności, mają na celu poszerzanie grona zwiedzających w dni, w których obowiązuje odpłatność za wstęp do oddziałów Muzeum, czy kupowanie biletów na ekspozycje płatne, to działania te mają związek z realizowaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (odpłatną). Tym samym, tut. Organ stwierdził, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności należy zakwalifikować jako wykonywane w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, otrzymywane dotacje podmiotowe i celowe mają związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, a co za tym idzie, ich otrzymanie nie nakłada na Muzeum obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy Tym samym działalność Biura w tym zakresie stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust.2 ustawy o VAT i nie rodzi obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.”

Nieodpłatne wejściówki

W opinii Wnioskodawcy nieodpłatne przekazywanie wejściówek na spektakle organizowane przez W. jest związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy dla potrzeb VAT. Z tych przyczyn nie podlega opodatkowaniu VAT i nie jest czynnością powodującą obowiązek odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Natomiast przekazywanie wejściówek w ramach realizacji umów barterowych jest działaniem odpłatnym – podlegającym opodatkowaniu VAT i również nie wpływa na obowiązek zastosowania przez W. odliczania podatku naliczonego z zastosowaniem prewspółczynnika.

Przemawia za tym wykładnia art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

• użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  

• nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  
  

Jeśli nieodpłatne przekazanie wejściówek na biletowane spektakle Wnioskodawcy wiąże się z prowadzoną przez W. działalnością gospodarczą, to nie podlega opodatkowaniu VAT i jako działania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie skutkują obowiązkiem zastosowania odliczenia podatku naliczonego do dokonywanych zakupów towarów i usług z zastosowaniem prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i n. ustawy o VAT. Wydawane zaproszenia kierowane są bowiem do osób, które w założeniu mogą wpłynąć na pozytywny odbiór danego wydarzenia biletowanego (krytycy, dziennikarze), zwiększyć rangę danego wydarzenia (aktorzy, reżyserzy goście VIP). Z tych przyczyn nieodpłatne przekazanie takich wejściówek jest związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i w założeniu ma przyczyniać się do zwiększenia przychodów z imprez biletowanych, na które przekazywane są nieodpłatne wejściówki. Z tych przyczyn, w opinii Wnioskodawcy, takie przekazania nie mogą powodować powstania obowiązku stosowania prewspółczynnika przez Wnioskodawcę.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 stycznia 2017 r., nr 0461-ITPP1.4512.876.2016.1.MN wskazano, że:

„(...) w omawianej sprawie, skoro – jak wynika z wniosku – wymienione czynności nieodpłatne [tj. wydawanie zaproszeń na biletowane imprezy kulturalne, wstęp wolny do pomieszczeń Klubu, w których m.in. prezentowane są wystawy prac plastycznych, oraz wydawanie informatorów, programów (w których zawarte są informacje o wydarzeniach adresowanych do społeczności o charakterze odpłatnym)] mają charakter promocyjny Klubu i jego działalności, a także wykonywane są w celu poszerzenia grona odbiorców i pozyskania przyszłych klientów usług odpłatnych, oraz przy założeniu, że Klub nie wykonuje innych nieodpłatnych czynności poza wyżej wymienionymi, uznać należy, że Klub nie będzie miał obowiązku zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług przy realizacji prawa do odliczenia podatku związanego z zakupami towarów i usług służących działalności odpłatnej (podlegającej opodatkowaniu) i nieodpłatnej (niepodlegającej opodatkowaniu VAT).”

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 20 września 2016 r. nr IBPP3/4512-372/16-2/EJ uznał, że nieodpłatne wstępy na wydarzenia kulturalne realizowane są dla celów działalności gospodarczej Teatru i niewątpliwie sprzyjają osiągnięciu w przyszłości większych przychodów z działalności gospodarczej. Dlatego nie powodują obowiązku liczenia prewspółczynnika.

Jeżeliby nawet uznać, że takie przekazanie nie jest związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (co zdaniem Wnioskodawcy nie występuje), to powinno być na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT opodatkowane VAT, ale nadal nie będzie wpływać na obowiązek kalkulacji prewspółczynnika w W.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług z zastosowaniem współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i n. ustawy o VAT, gdyż wszystkie działania W. prowadzone są w ramach działalności gospodarczej wskazanej w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
   
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
   
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Minister Finansów skorzystał z delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy. Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem.

Według art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 przywołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to okoliczność, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zaznaczyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność Wnioskodawcy. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonywać jej wykładni literalnej.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy wskazać, że w przypadku gdy świadczenie usług ma charakter nieodpłatny to, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak w pewnych, ściśle określonych przypadkach wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W celu dokonania oceny czynności nieodpłatnych pod względem skutków, jakie mogą wywoływać w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te „towarzyszą” działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danego podatnika, wówczas nie będą one podlegać opodatkowaniu ww. podatkiem, jak również nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami. W takim przypadku będziemy mieli do czynienia z podatnikiem prowadzącym działalność o charakterze mieszanym (tj. działalność gospodarczą oraz działalność inną niż działalność gospodarcza). Jeżeli podatnik nie będzie miał możliwości bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego w całości do działalności gospodarczej znajdą zastosowanie przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku uznania, że czynności nieodpłatne nie stanowią odrębnego od działalności gospodarczej przedmiotu działalności danego podatnika, ale „towarzyszą” działalności gospodarczej wówczas odpowiednie zastosowanie mogą znaleźć regulacje art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 powołanej ustawy.

Zatem dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Ponieważ Wnioskodawca jest samorządową, artystyczną instytucją kultury – osobą prawną, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Samorząd Województwa, zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 ustawy organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

1. podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
2. celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
3. celowej na realizację wskazanych zadań i programów.
   
   

W przypadku wykonywania przez instytucje kultury, prowadzące działalność gospodarczą nieodpłatnych czynności, które stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności instytucji kultury, a nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów działalności innej niż gospodarcza, instytucje te mogą skorzystać z metody zaproponowanej dla samorządowej instytucji kultury w ww. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X = ---------

P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P – przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

W ust. 2 cyt. paragrafu wskazano, że przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury -używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
   
2. transakcji dotyczących:
   
   
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
      
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   
   

Jak stanowi § 2 pkt 4 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie – rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:
   • odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
     
   • odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
     
   • eksportu towarów,
     
   • wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.
   
   

Z kolei § 2 pkt 12 rozporządzenia stanowi, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przychodach wykonanych samorządowej instytucji kultury – rozumie się przez to przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy – wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samorządową, artystyczną instytucją kultury – osobą prawną, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Samorząd Województwa. Organizatorem Opery jest Samorząd Województwa. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie ze statutem przedmiotem działania Wnioskodawcy jest kształtowanie i upowszechnianie kultury muzyczno-teatralnej poprzez organizowanie widowisk operowych i koncertów przy pomocy zawodowych solistów, zespołów wokalnych, instrumentalnych, baletowych i aktorskich.

Wnioskodawca poza działalnością odpłatną, podejmuje również czynności nieodpłatne polegające na organizacji: niebiletowanego koncertu na Politechnice, niebiletowanych wydarzeń plenerowych – skrócone występy artystów – w trakcie Festiwalu, niebiletowanych krótkich przedstawień widowiskowych w ramach Nocy Muzeów oraz niezależnie od powyższego, przy realizacji każdego odpłatnego wydarzenia organizowanego przez Wnioskodawcę rozdawane są również zaproszenia na wydarzenia odpłatne. Jest to związane przede wszystkim z realizacją zawartych przez Wnioskodawcę obowiązków wynikających z umów barterowych z kontrahentami, w ramach których Wnioskodawca jest zobowiązany w zamian za inne świadczenia przekazać wejściówki na określone wydarzenia, ale również zaproszenia wręczane są dziennikarzom, publicystom oraz innym osobom, których działalność może pomóc w rozpropagowaniu wydarzenia lub działalności Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca jest zobowiązany do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów z zastosowaniem współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy o VAT.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy, ponownie podkreślić należy, że podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Dla stwierdzenia czy działalność lub czynności stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności Wnioskodawcy wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ww. ustawy, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Ocena w konkretnym przypadku, czy wskazane w opisanym stanie faktycznym nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez Wnioskodawcę będą skutkować stosowaniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidualnej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przesłanki do uznania za związane z działalnością gospodarczą mogą spełniać nieodpłatne czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach promocyjnych i marketingowych, których efektem jest poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Trudno w przedstawionych okolicznościach uznać, że organizacja niebiletowanych koncertów otwartych (z bezpłatnym wstępem) ma taki właśnie charakter.

Działania te, co do zasady, w swojej istocie skierowane są do szerokiego kręgu odbiorców, a nie tylko do potencjalnych klientów Wnioskodawcy.

Twierdzenie Wnioskodawcy, że działania te podejmowane są w celach promocyjnych, których głównym celem jest zwiększenie ilość osób uczestniczących w odpłatnych wydarzeniach organizowanych przez Wnioskodawcę, poszerzenie grona widzów którzy korzystaliby z odpłatnej działalności Wnioskodawcy – w ocenie organu – nie stanowi obiektywnego argumentu przemawiającego za uznaniem, że ww. nieodpłatna oferta kulturalna będzie sprzyjać osiągnięciu przychodu z działalności gospodarczej.

Wbrew temu, co wskazał Wnioskodawca, głównym celem takich nieodpłatnych czynności jest realizacja zadań statutowych, do których realizacji Wnioskodawca został powołany przez organizatora – Samorząd Województwa. Organizacja bezpłatnych wydarzeń stanowi bowiem przede wszystkim realizację celów statutowych, wobec czego w tym przypadku mamy do czynienia z działalnością inną niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że celem Wnioskodawcy jako samorządowej instytucji kultury jest przede wszystkim tworzenie i upowszechnienie dóbr kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto, jak wskazano w opisie sprawy, do zakresu działania Wnioskodawcy należy w szczególności, m.in.: wystawianie utworów operowych polskich i obcych, organizowanie koncertów, widowisk i spotkań, również poza siedzibą Wnioskodawcy, promowanie polskiej i obcej twórczości muzycznej w szczególności poprzez organizowanie koncertów, widowisk i spotkań oraz udział w podobnych wydarzeniach organizowanych przez inne podmioty czy zapewnienie ochrony dziedzictwa kultury muzycznej polskiej, w tym utworów dawnej muzyki polskiej i obcej – działania te są realizowane poprzez realizację planów repertuarowych w poszczególnych sezonach artystycznych.

Tut. organ nie neguje, że organizacja koncertów/wydarzeń/widowisk z nieodpłatnym wstępem może w pewien, bliżej nieokreślony sposób przełożyć się na wzrost ilości osób korzystających z usług oferowanych przez Wnioskodawcę odpłatnie, jednakże nie można wg obiektywnych kryteriów uznać, że głównym celem tych nieodpłatnych czynności jest promocja i marketing. W konsekwencji nie można uznać, że nieodpłatne działania Wnioskodawcy polegające na organizacji koncertów/wydarzeń/widowisk stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Organ nie neguje również, że nieodpłatnie organizowane wydarzenia promują Wnioskodawcę, dzięki czemu zyskuje on większe grono potencjalnych widzów, jednakże działania te mają na celu przede wszystkim szeroko rozumiane promowanie kultury, a w takich okolicznościach trudno uznać, że organizowane są wyłącznie celem poszerzenia grona widzów. Zatem nie są one realizowane wyłącznie w ramach działalności gospodarczej, ponieważ nie będą one sprzyjać wyłącznie osiągnięciu przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W takich okolicznościach nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisana aktywność Wnioskodawcy stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a Opera nie wykonuje czynności niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca w treści wniosku nie przedstawił wystarczającej obiektywnej argumentacji na poparcie swojego stanowiska odnośnie braku obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Okoliczności sprawy wskazują bardziej na działania upowszechniające kulturę w szerokim tego pojęcia znaczeniu, czyli realizację celów statutowych, do których samorządowe instytucje kultury zostają powołane. Twierdzenie Wnioskodawcy, że nie wykonuje czynności niezwiązanych z działalnością gospodarczą, nie stanowi obiektywnego argumentu przemawiającego za uznaniem, że ww. nieodpłatna organizacja koncertów/wydarzeń/widowisk będzie sprzyjać osiągnięciu przychodu z działalności gospodarczej. Celem Wnioskodawcy, jako samorządowej instytucji kultury, jest – jak podkreślono wyżej – przede wszystkim tworzenie, upowszechnienie i ochrona kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przesłanki do uznania za związane z działalnością gospodarczą będą spełniać nieodpłatne czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach promocyjnych i marketingowych, których efektem jest poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Taką nieodpłatną czynnością jest – w ocenie organu – wydawanie zaproszeń na biletowane koncerty. Wyjaśnić bowiem należy, że podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem należy ustalić, czy przekazania mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar/usługa nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jeżeli nieodpłatnie przekazywane zaproszenia na organizowane biletowane koncerty wykonywane są w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń należy stwierdzić, że nieodpłatnie przekazanie zaproszeń jest związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem (osobiste świadczenie kontrahenta miało jedynie wtórny charakter). W takiej sytuacji, czynność ta wpisuje się w ogólną działalność gospodarczą, a więc nie stanowi działalności pozostającej poza sferą opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z uznaniem, że – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – Opera nie wykonuje nieodpłatnych świadczeń wyłącznie w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ale wykonuje te czynności w ramach działalności gospodarczej, jak i działalności innej niż działalność gospodarcza, obowiązkiem Wnioskodawcy jest w pierwszej kolejności przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym te wydatki są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast – w świetle powołanych przepisów art. 86 ust. 2a ustawy – w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarcze „sposób określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Należy również dodać, że zastosowana metoda wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego musi spełniać kryteria, o których mowa w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT.

Zatem, ponieważ Wnioskodawca poza działalnością gospodarczą wykonuje również inną niż gospodarcza działalność, polegającą na organizacji koncertów/wydarzeń/widowisk otwartych (niebiletowanych), w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT. W przypadku, gdy przypisanie nabyć w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest możliwe, wówczas kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Tytułem podsumowania, gdy brak jest możliwości przyporządkowania nabyć w całości do działalności gospodarczej, Wnioskodawca, będący instytucją kultury, zobowiązany jest do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy, ponieważ – jak wynika z wcześniejszej argumentacji – wykorzystuje nabywane towary i usługi, zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że cała Jego działalność stanowi działalność gospodarczą, a tym samym, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy.

Z tego też względu stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych, należy wskazać, że interpretacje indywidualne, co do zasady wydane są w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Zatem nie mogą przesadzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Jednocześnie wskazać należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.