Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.180.2017.1.JS
z 25 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania różnic kursowych przy dokonaniu zapłaty inną walutą obcą niż ta, w której koszt został wyrażony – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania różnic kursowych przy dokonaniu zapłaty inną walutą obcą niż ta, w której koszt został wyrażony.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Niektóre wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów, wyrażone są w dolarach amerykańskich. W konsekwencji po stronie Wnioskodawcy mogą powstawać podatkowe różnice kursowe, które Wnioskodawca rozlicza w oparciu o przepisy art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT). Wnioskodawca nie korzysta zatem z możliwości ustalania różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w oparciu o przepisy o rachunkowości, tak jak to dopuszcza art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Po otrzymaniu faktury zakupu Wnioskodawca niejednokrotnie otrzymuje od swojego wierzyciela (wystawcy faktury) wniosek o dokonanie płatności kwoty zobowiązania Wnioskodawcy na rzecz podmiotu trzeciego, a ponadto nie w dolarach amerykańskich, lecz w walucie Euro. Wnioskodawca przedmiotowy wniosek akceptuje i dokonuje płatności w Euro zgodnie z dyspozycją wierzyciela. Przewalutowanie kwoty zobowiązania Wnioskodawcy następuje w oparciu o kurs wymiany dolara amerykańskiego do waluty Euro ogłaszany przez agencję prasową B.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy i w jaki sposób Wnioskodawca powinna ustalić różnice kursowe w związku z różnicą wartości kosztu wyrażonego w dolarach amerykańskich, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych? Pytanie dotyczy sytuacji, w której Wnioskodawca zgodnie z wnioskiem wierzyciela reguluje zobowiązanie na rzecz podmiotu trzeciego, w walucie Euro, tj. po przewalutowaniu przedstawionym w opisie stanu faktycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, kierując się art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT albo art. 15a ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT powinien ustalać różnice kursowe zwiększające przychody podatkowe albo koszty uzyskania przychodów w oparciu o następujące kursy walut obcych:

1. kurs średni dolara amerykańskiego do złotego, ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury zakupu,
2. kurs średni waluty Euro do złotego, ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień dokonania płatności zgodnie z wnioskiem wierzyciela.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.) podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka rozlicza różnice kursowe w oparciu o przepisy art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15a ust. 1 ww. ustawy różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości dotyczą ustalania różnic kursowych w sytuacji, gdy zarachowanie kosztu następuje na podstawie faktury, w której kwotę należności wyrażono w dolarach amerykańskich a zapłata dokonywana jest w euro.

Zgodnie z przepisami podatkowymi różnice kursowe przy transakcjach gospodarczych związanych z ponoszonym kosztem powstają:

• dodatnie - jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych);
• ujemne - jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 3 pkt 2 ww. ustawy).

Zauważyć należy, że istota omawianych różnic kursowych związanych z zapłatą kosztu polega na powstaniu zobowiązania wyrażonego w walucie obcej, które jest realizowane w późniejszym czasie również w walucie obcej, a w okresie między powstaniem zobowiązania a ich realizacją nastąpiła zmiana kursów walutowych. W konsekwencji warunkiem powstania różnic kursowych jest operacja w walucie obcej, której spłata powinna nastąpić w walucie obcej. Nie są więc uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeżeli np. zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej a sama zapłata następuje w złotówkach lub odwrotnie – zobowiązanie wyrażone jest w złotówkach a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Zgodnie z przepisami podatkowymi dla powstania różnic kursowych związanych z ponoszonymi kosztami konieczne jest wystąpienie dwóch przesłanek:

• koszt jest wyrażony w walucie obcej,
  
• zapłata wystąpiła w walucie obcej (przy czym przepisy nie określają, że musi to być waluta obca, w której została wystawiona faktura).

Dlatego w przypadku, gdy zapłata następuje w innej walucie obcej niż ta, w której koszt został wyrażony na fakturze to powstają różnice kursowe, które należy uwzględnić dla celów podatkowych.

W związku z tym jeśli poniesiony koszt został wykazany w dolarach amerykańskich, a zapłata faktury zgodnie z dyspozycją wierzyciela nastąpiła w euro to obie kwoty należy przeliczyć na walutę polską według kursu właściwego.

Stosownie do art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku zapłaty zobowiązań. Natomiast, gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu to stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Zgodnie z art. 15a ust. 7 ww. ustawy za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powinien więc przeliczyć na złote poniesiony koszt według kursu średniego dolara amerykańskiego z dnia poprzedzającego wystawienie faktury. Kolejno należy przeliczyć na złote wartość faktycznie zapłaconej należności w euro według kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dokonanie przez Spółkę płatności. W sytuacji, gdy po przeliczeniu na złote kosztu według kursu średniego dolara amerykańskiego z dnia poprzedzającego wystawienie faktury otrzymana kwota jest wyższa od kwoty uzyskanej po przeliczeniu na złote wartość faktycznie zapłaconej należności w euro to powstanie dodatnia różnica kursowa, która zwiększa przychód u Wnioskodawcy. Natomiast w przypadku, gdy po przeliczeniu na złote kosztu według kursu średniego dolara amerykańskiego z dnia poprzedzającego wystawienie faktury otrzymana kwota jest niższa od kwoty uzyskanej po przeliczeniu na złote wartość faktycznie zapłaconej należności w euro to powstanie ujemna różnica kursowa, która zwiększa koszty uzyskania przychodów u Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ze względu na zakres wniosku w niniejszej interpretacji nie poddano analizie czy na gruncie przedstawionego stanu faktycznego mogą powstać inne różnice kursowe jak np. od środków własnych (art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 wymienionej ustawy).

Jednocześnie należy wyraźnie zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 Ordynacji, organ nie dokonuje wyliczenia kwot przychodów, kosztów. W związku z tym tut. organ nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawcę obliczeń, wyliczenia wartości zapłaty w złotych, ustalenia konkretnego przelicznika.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji podatkowoprawnej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.