Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB-2-2.4011.241.2017.2.MZA
z 25 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym 10 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 3 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4011.241.2017.1.MZA wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 10 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wraz z bratem na podstawie sporządzonego aktu notarialnego otrzymali w 1996 r. darowiznę – każdy równo po połowie, w postaci nieruchomości, tj. domu jednopiętrowego wybudowanego w latach siedemdziesiątych przez ich rodziców. Na parterze znajdują się dwa pokoje, kuchnia i łazienka a na piętrze również są dwa pokoje, kuchnia i łazienka. Wnioskodawczyni wskazała, że w swojej połowie domu – na piętrze – mieszkała od 1986 r. do 2013 r. Wnioskodawczyni modernizowała i remontowała wszystko na bieżąco a w 2006 r. przeprowadziła w swojej połowie domu remont generalny. Wnioskodawczyni wykonała m.in. nową instalację gazową miedzianą wraz z nowymi kaloryferami i nowym piecem gazowym dwufunkcyjnym, nową instalację wodną (media na parterze i na piętrze były oddzielne). Oprócz tego Wnioskodawczyni wstawiła nowe okna plastikowe, zrobiła remont generalny łazienki i kuchni, wymieniła część stolarki drzwiowej, w pokoju zamontowała szafę w stałej zabudowie, wykonała remont schodów wewnątrz domu prowadzących na piętro. Wnioskodawczyni dbała również i przeprowadzała na bieżąco drobne remonty w częściach wspólnych np. naprawa dachu, malowanie ogrodzenia itp., ponieważ jej brat nie mieszkał na stałe w swojej części domu.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że jej brat w swojej połowie domu pomieszkiwał po kilka tygodni od 1997 r. do 2004 r. Po 2004 r. w domu nie mieszkał w ogóle. Nigdy nie wykonał żadnego, nawet najdrobniejszego remontu. W połowie domu brata do dnia dzisiejszego są stare drewniane okna zamontowane w 1978 r., stara stolarka drzwiowa, stary piec węglowy z 1978 r., stare kaloryfery, a łazienka i kuchnia nie były remontowane od 1978 r.

W marcu 2013 r. Wnioskodawczyni wspólnie z bratem postanowili sprzedać dom. Zgłosili ofertę sprzedaży do biura nieruchomości. Dom był wystawiony na sprzedaż przez cały czas. Minęło kilka lat, jednak nie było chętnych do kupna domu.

W styczniu 2016 r. brat zaproponował Wnioskodawczyni odkupienie od niego jego połowy domu, ponieważ pilnie potrzebował gotówki, a nie wiadomo było kiedy dom zostanie sprzedany. Brat Wnioskodawczyni zdawał sobie sprawę, że jego połowa domu jest w bardzo złym stanie technicznym i zaproponował cenę sprzedaży 50.000 zł. Wnioskodawczyni zgodziła się na takie warunki i na podstawie sporządzonego 27 stycznia 2016 r. aktu notarialnego odkupiła od brata jego połowę domu za ww. kwotę. Wnioskodawczyni dodała, że nie zrobiła tego w celach zarobkowych, lecz chciała pomóc bratu. Od tego momentu dom w całości był własnością Wnioskodawczyni. Nie wykonywała już w nim żadnych remontów.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że dom w dalszym ciągu był wystawiony na sprzedaż. W końcu, w styczniu 2017 r., znalazła się osoba zainteresowana kupnem domu, który na podstawie sporządzonego aktu notarialnego został przez Wnioskodawczynię sprzedany za kwotę 158.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nigdy nie doszło do wyodrębnienia samodzielnego lokalu mieszkalnego z części domu zajmowanej przez Wnioskodawczynię i z części domu zajmowanej przez jej brata ani żadnym aktem notarialnym, ani nie została sporządzona notarialna umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, nigdy też nie doszło do podziału administracyjnego ani sądowego nieruchomości.

Wnioskodawczyni wspólnie z bratem zgodnie zdecydowali, że Wnioskodawczyni zamieszka na piętrze domu a brat na parterze i w związku z tym Wnioskodawczyni dba i remontuje piętro domu jako właściciel, a brat dba i remontuje parter domu jako właściciel. Wnioskodawczyni wraz z bratem zdecydowali również, że klatka schodowa, piwnice, strych i podwórko będą częściami wspólnymi. Tak wspólnie zdecydowali i tej decyzji przestrzegali do momentu sprzedaży domu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Ponieważ połowa domu była wyremontowana i utrzymana w znacznie lepszym stanie, czy prawidłowo będzie, jeżeli składając PIT-39 za 2017 r. Wnioskodawczyni wykaże kwotę przychodu ze zbycia nieruchomości (tj. połowy domu, którą zakupiła w 2016 r. a sprzedała w 2017 r.) w wysokości 50.000 zł?

Jeżeli kwota 50.000 zł nie będzie prawidłowa, to aby uniknąć ewentualnych problemów podczas czynności sprawdzających, Wnioskodawczyni poprosiła o podanie kwoty przychodu jaką powinna wykazać w PIT-39 za 2017 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, uczciwie i prawidłowo będzie jeżeli składając PIT-39 za 2017 r. wykaże ona kwotę przychodu ze zbycia nieruchomości (tj. połowy domu, którą zakupiła w 2016 r. od brata a sprzedała w 2017 r.) w wysokości 50.000 zł.

Powyższa kwota, którą Wnioskodawczyni chce wykazać w PIT-39 za 2017 r. jako przychód ze zbycia nieruchomości to jest dokładnie taka kwota za jaką kupiła od swojego brata jego połowę domu. Wnioskodawczyni jest pewna, że taką wartość przedstawiała połowa domu brata gdy ją jej sprzedawał, ponieważ brat Wnioskodawczyni w swojej połowie domu nigdy nie wykonał żadnego, nawet najdrobniejszego remontu. Od momentu, gdy na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni i jej brat zostali właścicielami równo po połowie domu, tj. od 1996 r. do momentu sprzedaży domu, brat Wnioskodawczyni w swojej połowie domu nigdy nic nie remontował, nic nie zmieniał, nawet nie malował ścian. Natomiast połowa domu Wnioskodawczyni była wyremontowana i utrzymana w bardzo dobrym stanie.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że odkupiła od brata jego połowę domu nie w celu osiągnięcia korzyści, lecz dlatego, że w miesiącu styczniu 2016 r. brat zwrócił się do Wnioskodawczyni z prośbą czy mogłaby od niego odkupić jego połowę domu, ponieważ pilnie potrzebuje gotówki, a ich dom, który razem wystawili na sprzedaż w marcu 2013 r. w biurze nieruchomości nie sprzedawał się przez kilka lat i nie wiadomo było kiedy dom się sprzeda. Wnioskodawczyni wskazała, że jej brat zdaje sobie sprawę, że jego połowa domu jest w bardzo złym stanie technicznym i jej wartość wycenia się na 50.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1996 r. w drodze darowizny Wnioskodawczyni wraz z bratem nabyli nieruchomość – dom jednopiętrowy – każdy równo po połowie. Następnie 27 stycznia 2016 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni odkupiła od brata jego połowę nieruchomości za kwotę 50.000 zł. Z kolei w 2017 r. dom został przez Wnioskodawczynię sprzedany. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nigdy nie doszło do wyodrębnienia samodzielnych lokali mieszkalnych w ww. budynku mieszkalnym.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia ustalenia wysokości kwoty przychodu ze zbycia ww. nieruchomości, w części przypadającej na połowę domu, którą Wnioskodawczyni odkupiła od brata.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że przedmiotem umowy sprzedaży zawartej w styczniu 2017 r. nie były dwa odrębne lokale mieszkalne, lecz jedna nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy wskazać, że Wnioskodawczyni nabyła omawianą nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży dokonanej w 2017 r. w różnym czasie i w różny sposób i powinna rozpoznać następujące daty nabycia tej nieruchomości:

• 1996 r. – kiedy Wnioskodawczyni nabyła udział ½ w nieruchomości w drodze zawarcia umowy darowizny,
• w 2016 r. – gdy Wnioskodawczyni odkupiła od brata udział ½ w ww. nieruchomości.
  
  

Oznacza to, że przychód ze sprzedaży udziału nabytego w 1996 r. w drodze darowizny a więc ½ przychodu ze sprzedaży nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast z uwagi na fakt, że w 2016 r. Wnioskodawczyni nabyła pozostały udział ½ w nieruchomości i jego sprzedaż została dokonana w 2017 r. a więc przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, to przychód przypadający na ten udział czyli ½ przychodu ze sprzedaży stanowi źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stąd też podlega opodatkowaniu tym podatkiem na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z powyższą regulacją prawną przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich zaliczyć np.: koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem (sprzedażą) musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Należy jednak pamiętać, że koszty odpłatnego zbycia dotyczą sprzedaży całej nieruchomości (domu), natomiast źródło przychodu dla Wnioskodawczyni stanowi wyłącznie zbycie udziału nabytego w 2016 r. Zauważyć należy, że jeśli Wnioskodawczyni poniosła takie koszty, to odliczyć może jedynie taką ich część, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi ½ w nieruchomości nabytemu w 2016 r., bo tylko przychód ze sprzedaży nieruchomości przypadający na ten udział stanowi źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udział nabyty w 1996 r., którego zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu (a skoro tak, to nie generuje także kosztów).

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość, jej część lub udział w nieruchomości nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku – odnośnie do udziału nabytego w 2016 r. – zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż ten udział w nieruchomości został nabyty przez Wnioskodawczynię odpłatnie.

W myśl przywołanego przepisu – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości – przypadającym na udział nabyty w 2016 r. – określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w sytuacji Wnioskodawczyni przychodem ze sprzedaży nieruchomości nie jest, jak błędnie uważa Wnioskodawczyni, kwota 50.000 zł, lecz ½ ceny wynikającej z aktu notarialnego umowy sprzedaży, a więc kwota 79.000 zł (158.000 zł x ½) – o ile odpowiada ona wartości rynkowej – pomniejszona o ewentualne koszty odpłatnego zbycia.

Jak już wyjaśniono powyżej, Wnioskodawczyni nie sprzedała dwóch lokali mieszkalnych ponieważ do ich wyodrębnienia nigdy nie doszło. Wnioskodawczyni sprzedała całą nieruchomość – budynek mieszkalny, w której to nieruchomości udziały po ½ nabyła w dwóch datach, tj. w 1996 r. i 2016 r. Nie ma zatem żadnych podstaw do ustalenia przychodu w wysokości innej niż połowa ceny uzyskanej ze sprzedaży, czyli kwoty przypadającej na udział ½ nabyty w 2016 r. od brata, pomniejszonej o ewentualne koszty odpłatnego zbycia jeżeli takowe zostały poniesione przez Wnioskodawczynię.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w związku z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Podsumowując, przy sprzedaży omawianej nieruchomości Wnioskodawczyni powinna przyjąć dwie daty nabycia tej nieruchomości – 1996 r., w którym wraz ze swoim bratem otrzymali w darowiźnie udziały po ½ w tej nieruchomości oraz datę nabycia przez Wnioskodawczynię pozostałego udziału od brata czyli 2016 r. Przy czym ½ przychodu uzyskanego ze sprzedaży przypadającego na udział ½ w nieruchomości nabyty w 1996 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości, przypadający na pozostały udział ½ w nieruchomości nabyty w 2016 r. podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym – na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni zobowiązana jest zatem do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy 2017 (PIT-39) najpóźniej do 30 kwietnia 2018 r. i wykazania w nim przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału ½ w nieruchomości nabytego w 2016 r. w wysokości 79.000 zł, czyli ½ wartości wyrażonej w cenie określonej w umowie sprzedaży, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszonej o ewentualne koszty odpłatnego zbycia. Tak ustalony przychód Wnioskodawczyni może pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów oraz płytę CD. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.