Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.416.2017.1.JK3
z 30 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. W 2017 roku Wnioskodawca pracuje na Malcie, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony obowiązującej na Malcie i na terytorium Malty wykonuje pracę zarobkową. Wnioskodawca nie podjął w 2017 roku w Polsce jakiejkolwiek działalności zarobkowej i nie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Polsce i nie będzie stroną umów cywilnoprawnych o podobnym charakterze, które przewidują osobiste wykonywanie czynności na terytorium Polski. Wnioskodawca nie posiada i nie będzie posiadać na własność w 2017 roku, żadnego samochodu osobowego a także innych pojazdów zarejestrowanych we właściwym urzędzie ds. komunikacji na terytorium Polski.

Wnioskodawca wyjechał i przeprowadził się na Maltę w 2016 roku z zamiarem trwałego osiedlenia. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, w której zamieszkuje na Malcie. Wraz z Wnioskodawcą zamieszkują w tej nieruchomości dwaj niepełnoletni synowie Wnioskodawcy w wieku 12 i 14 lat, nad którymi Wnioskodawca sprawuje opiekę i którzy uczą się w szkole na Malcie. Wnioskodawca osobiście utrzymuje rodzinę, opłaca naukę dzieci w szkole na Malcie i rachunki związane z zamieszkaniem w nieruchomości, takie jak: prąd, woda itp.

Wnioskodawca odwiedza Polskę wraz z rodziną i w tym czasie przebywa w hotelach. W 2017 roku Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce nie więcej niż 90 dni, z których większość to pobyt wraz z rodziną w hotelach w różnych miastach Polski w okresie wakacji letnich i zimowych. Przyjazdy i zamieszkanie w hotelach jest udokumentowane w postaci biletów i rachunków.

Wnioskodawca jest w związku małżeńskim, a w małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej zgodnie z umową małżeńską majątkową zawartą w 2002 roku.

Również żona Wnioskodawcy będzie przebywać na Malcie wraz z rodziną i dziećmi większość dni w roku, a jej przyjazdy do Polski nie przekroczą 90 dni za cały 2017 rok. Wnioskodawca posiada w Polsce i na Malcie rachunki bankowe i depozyty Wnioskodawca posiada nieruchomości w Polsce i na Malcie.

Wnioskodawca otrzymuje dochód z wynajmu i nieruchomości tak w Polce jak i na Malcie .

Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a przychód z wynajmu i dzierżawy kilku nieruchomości rozlicza w postaci ryczałtu.

Wnioskodawca posługuje się biegle językiem angielskim, na Malcie posiada grupę znajomych, także w tym kraju prowadzi swoje życie towarzyskie. Wnioskodawca jest na Malcie członkiem klubu sportowego jak również uczestniczy w zajęciach szkolnych w celu podniesienia własnych kwalifikacji w różnych dziedzinach.

Wnioskodawca jest także zarejestrowany się w maltańskiej służbie zdrowia, płaci na terytorium Republiki Maltańskiej składki społeczne, i zdrowotne.

Obecność Wnioskodawcy w Polsce w 2017 roku będzie miała charakter nieregularny i incydentalny. Wnioskodawca nadmienia, że nie jest aktywnym członkiem żadnych organizacji społecznych, politycznych ani kulturalnych w Polsce. Nie prowadzi w Polsce jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się na Malcie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w 2017 roku nie jest polskim rezydentem podatkowym i w związku z tym nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego w 2017 roku nie jest polskim rezydentem podatkowym i w związku z tym nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: UPDOF), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jednocześnie, przepis art. 3 ust. 2a UPDOF stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Zatem dla oceny zakresu obowiązku podatkowego w Polsce, konieczne jest ustalenie, czy w rozumieniu polskich przepisów podatkowych miejsce zamieszkania Wnioskodawcy znajduje się na terytorium RP. Zgodnie z art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych,
   
2. lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wobec powyższego, w 2017 roku w odniesieniu do miejsca zamieszkania dla celów podatkowych kluczowe znaczenie będzie miał ośrodek interesów życiowych - czyli miejsce, w którym znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych, ponieważ odnosząc to do omawianego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca od 2016 roku posiada centrum interesów życiowych Wnioskodawcy na Malcie.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, uwzględniając okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym, warunek posiadania centrum interesów życiowych na terytorium RP począwszy od 2016 roku należy uznać w przypadku Wnioskodawcy za niespełniony, co uzasadnia poniżej.

Polskie prawo podatkowe nie zawiera jednoznacznej definicji pojęcia „ośrodek interesów życiowych”. Jak wskazuje się w doktrynie (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz., LEX, 2013, Komentarz do art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pkt 7) „pojęcie centrum interesów życiowych jest dość ogólne, a jego zakres znaczeniowy jest nieostry. (...) Duże znaczenie dla ustalenia, gdzie dana osoba ma miejsce zamieszkania, mają przesłanki subiektywne (zamiar danej osoby). Istnienie, bądź nie, tych subiektywnych przesłanek może być oceniane na podstawie dających się zaobserwować obiektywnie zachowań danej osoby”.

Ponadto, jak wskazuje się w przytoczonym komentarzu, „oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem (stanowisko to potwierdza również WSA w Opolu w wyroku z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. I SA/Op 164/09).”

Jak podkreślają inni autorzy, przy definiowaniu ośrodka interesów życiowych na gruncie UPDOF, „nie można opierać się na prostej, wybiórczej interpretacji, lecz trzeba podjąć próbę analizy wszystkich możliwych do uchwycenia zachowań podatnika, jego aktywności. Dopiero całościowa analiza dostarcza wyczerpującej ilości informacji, w oparciu o które można wyciągnąć wniosek o wystąpieniu bądź nie rezydencji podatkowej” (B Brzeziński, Model Konwencji OECD. Komentarz, Warszawa 2010, s. 291).

Z kolei analizując orzecznictwo w tym zakresie można przyjąć, że jako „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Natomiast „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje.

Wnioskodawca rozpoczął pracę na Malcie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony obowiązującej na Malcie i na terytorium Malty wykonuje pracę zarobkową. Całe wynagrodzenie Wnioskodawcy od pracodawcy na Malcie wpływa na rachunek w banku na Malcie.

Wnioskodawca posiada niepełnoletnie dzieci na utrzymaniu, które zamieszkują wraz z nim na Malcie i uczą się w miejscowej szkole . Wnioskodawca osobiście utrzymuję rodzinę , opłaca naukę dzieci w szkole na Malcie, rachunki związane z zamieszkaniem w nieruchomości takie jak prąd, woda itp. Wnioskodawca posługuje się biegle językiem angielskim, na Malcie posiada grupę znajomych, także w tym kraju prowadzi swoje życie towarzyskie. Wnioskodawca jest na Malcie członkiem klubu sportowego jak również uczestniczy w zajęciach szkolnych w celu podniesienia własnych kwalifikacji w różnych dziedzinach.

Wnioskodawca jest także zarejestrowany się w maltańskiej służbie zdrowia, płaci na terytorium Republiki Maltańskiej składki społeczne, i zdrowotne.

W związku z przeprowadzką, od 2016 r. głównym miejscem (ośrodkiem) kontaktów jest Malta. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy nastąpiło ustanie polskiej rezydencji podatkowej. Podatnik w 2017 r. w związku z przeniesieniem centrum interesów osobistych i gospodarczych na Maltę stał się polskim nierezydentem podatkowym.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w 2017 roku Wnioskodawca nie jest polskim rezydentem podatkowym, tj. nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i jego dochody uzyskane na terytorium Malty nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ww. przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy nie przesądza o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Polski. W 2017 roku Wnioskodawca pracuje na Malcie, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony obowiązującej na Malcie i na terytorium Malty wykonuje pracę zarobkową. Wnioskodawca nie podjął w 2017 roku w Polsce jakiejkolwiek działalności zarobkowej i nie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Polsce i nie będzie stroną umów cywilnoprawnych o podobnym charakterze, które przewidują osobiste wykonywanie czynności na terytorium Polski. Wnioskodawca nie posiada i nie będzie posiadać na własność w 2017 roku, żadnego samochodu osobowego a także innych pojazdów zarejestrowanych we właściwym urzędzie ds. komunikacji na terytorium Polski. Wnioskodawca wyjechał i przeprowadził się na Maltę w 2016 roku z zamiarem trwałego osiedlenia. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, w której zamieszkuje na Malcie. Wraz z Wnioskodawcą zamieszkują w tej nieruchomości dwaj niepełnoletni synowie Wnioskodawcy w wieku 12 i 14 lat, nad którymi Wnioskodawca sprawuje opiekę i którzy uczą się w szkole na Malcie. Wnioskodawca osobiście utrzymuje rodzinę, opłaca naukę dzieci w szkole na Malcie i rachunki związane z zamieszkaniem w nieruchomości, takie jak: prąd, woda itp. Wnioskodawca odwiedza Polskę wraz z rodziną i w tym czasie przebywa w hotelach. W 2017 roku Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce nie więcej niż 90 dni, z których większość to pobyt wraz z rodziną w hotelach w różnych miastach Polski w okresie wakacji letnich i zimowych. Przyjazdy i zamieszkanie w hotelach jest udokumentowane w postaci biletów i rachunków. Wnioskodawca jest w związku małżeńskim, a w małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej zgodnie z umową małżeńską majątkową zawartą w 2002 roku. Również żona Wnioskodawcy będzie przebywać na Malcie wraz z rodziną i dziećmi większość dni w roku, a jej przyjazdy do Polski nie przekroczą 90 dni za cały 2017 rok. Wnioskodawca posiada w Polsce i na Malcie rachunki bankowe i depozyty Wnioskodawca posiada nieruchomości w Polsce i na Malcie. Wnioskodawca otrzymuje dochód z wynajmu i nieruchomości tak w Polce jak i na Malcie .

Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a przychód z wynajmu i dzierżawy kilku nieruchomości rozlicza w postaci ryczałtu. Wnioskodawca posługuje się biegle językiem angielskim, na Malcie posiada grupę znajomych, także w tym kraju prowadzi swoje życie towarzyskie. Wnioskodawca jest na Malcie członkiem klubu sportowego jak również uczestniczy w zajęciach szkolnych w celu podniesienia własnych kwalifikacji w różnych dziedzinach. Wnioskodawca jest także zarejestrowany się w maltańskiej służbie zdrowia, płaci na terytorium Republiki Maltańskiej składki społeczne, i zdrowotne.

Obecność Wnioskodawcy w Polsce w 2017 roku będzie miała charakter nieregularny i incydentalny. Wnioskodawca nadmienia, że nie jest aktywnym członkiem żadnych organizacji społecznych, politycznych ani kulturalnych w Polsce. Nie prowadzi w Polsce jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się na Malcie.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca przeniósł na Maltę swoje centrum interesów życiowych (osobistych i gospodarczych) i Jego pobyt na terytorium RP nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym, to w myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2016 r. nie będzie spełniał kryterium osoby posiadającej na terytorium Polski miejsca zamieszkania, gdyż w 2017 r. Wnioskodawca mieszka i pracuje na Malcie. Wnioskodawca zatem nie będzie miał nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sprawy dotyczącej ustalenia rezydencji podatkowej, wyjaśnić należy, co następuje.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych certyfikat rezydencji – oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, posiada rezydencję podatkową, tj. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

Zatem, tutejszy organ nie ustala rezydencji podatkowej. W celu ustalenia tej kwestii należy zwrócić się do właściwego organu administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ogranicza się do dokonania subsumcji przedstawionego przez stronę stanu faktycznego pod określony przepis prawa podatkowego i wyjaśnienia przyczyn, dla których w określonym stanie faktycznym dany przepis ma zastosowanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.