Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.513.2017.2.EB
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 11 października 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku zastosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia” do nabywanych usług w ramach „Opcji 1” – jest prawidłowe
• zastosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia” do nabywanych usług w ramach „Opcji przyszłej” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 października 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia” do nabywanych usług w ramach „Opcji 1”, stawki podatku obowiązującej do usług świadczonych w ramach „Opcji przyszłej”, zastosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia” do nabywanych usług w ramach „Opcji przyszłej”.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji oraz sprzedaży mebli. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się m.in. produkcją mebli kuchennych według własnego projektu oraz przygotowuje projekt mebli kuchennych na zlecenie klienta, następnie produkuje je i montuje u klienta. Zarówno w przypadku sprzedaży mebli wyprodukowanych według własnego projektu jak i według projektu klienta, Spółka, na odrębne zlecenie montuje meble u klienta. Montaż dokonywany jest przez pracowników Spółki lub przez podmioty zewnętrzne, którym Spółka zleca montaż mebli. Podmioty zewnętrzne, którym Spółka zleca wykonanie prac w ramach umowy są czynnymi podatnikami podatku VAT. Montaż mebli na zlecenie klienta obejmuje dostawę, wniesienie, zawieszenie (za pomocą haków, kołków), wypoziomowanie, montaż i podłączenie sprzętu AGD (zabudowa kuchenna). Opisany montaż nie stanowi standardowego elementu świadczenia, jego wartość nie jest wkalkulowana w cenę dostarczanych mebli (nie stanowi podstawy opodatkowania z tego tytułu), czynności w tym zakresie dokonywane są po wyrażonym (dodatkowym) ustaleniu z klientem. Za takie świadczenia Spółka, w zależności od ustaleń, pobiera dodatkowe wynagrodzenie lub wykonuje nieodpłatnie (co jest związane z jej działalnością). Wykonywane przez Spółkę czynności w ramach ww. opcji są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 31.02.99.00 „Usługi podwykonawców związane z produkcją mebli kuchennych”. Usługi montażu mebli, które są świadczone przez podmioty zewnętrzne, nie są usługami wymienionymi w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaprezentowane rozwiązanie, stosowane przez Spółkę do tej pory, określane jest jako „Opcja 1”.

Obecnie Spółka zamierza poszerzyć zakres swojej działalność o dodatkowe świadczenie, które będzie miało szerszy charakter niż dotychczas wykonywane.

W ramach takiego świadczenia, dalej określanego jako „Opcja przyszła”, Spółka zamierza zajmować się kompleksową usługą przebudowy kuchni, a w ramach takiej aranżacji, przebudowy kuchni z wykorzystaniem mebli produkowanych przez Spółkę. Całość przebudowy wykonywana ma być na podstawie indywidualnego projektu klienta i może obejmować ingerencję w budynek, w wyniku której wyprodukowane przez Spółkę meble zostaną trwale połączone z budynkiem. Wykonywane przez Spółkę świadczenie może (według potrzeby) obejmować prace w zakresie dostosowania/przeniesienia przyłączy (hydraulicznych, elektrycznych, gazowych). Zabudowa taka jako całość spełniać będzie określoną funkcję użytkową. Połączenie zabudów z elementami konstrukcyjnymi budynku/mieszkania wykonywane będzie za pomocą haków, kołków rozporowych, wkrętów, kleju, silikonu, budowlanych materiałów spajających. Niejednokrotnie meble są łączone na trwałe ze ścianami, z podłogą (np. wyspa kuchenna, do której specjalnie doprowadza się wodę, gaz, prąd, wyciąg oparów w suficie). W wyniku wykonywanych prac zabudowa kuchenna stanowiła będzie część budynku, a jej demontaż będzie skutkować uszkodzeniem elementów meblowych (np. połamanie elementów, obicia, otarcia, dziury po śrubach) oraz uszkodzeniem ścian, sufitów czy podłóg pomieszczenia. Dla przywrócenia pomieszczenia kuchennego po odłączeniu zabudowy, co do zasady koniecznym będzie wykonanie prac budowlanych. Przebudowa kuchni z wykorzystaniem mebli produkowanych przez Spółkę dokonywana będzie przez pracowników Spółki lub przez podmioty zewnętrzne, którym Spółka zleci wykonanie prac w ramach umowy, która jest umową zawieraną w rygorze przepisów kodeksu cywilnego dotyczących robót budowlanych. Podmioty zewnętrzne, którym Spółka zleci wykonanie prac w ramach umowy są czynnymi podatnikami podatku VAT. Usługi, które Spółka będzie świadczyć w ramach „Opcji przyszłej” sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 41.00.30.0 „Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków”. Usługi, które będą świadczone przez podmioty zewnętrzne, będą usługami wymienionymi w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, sklasyfikowanymi pod symbolem PKWiU 41.00.30.0.

Zabudowa kuchenna może być wykonywana w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. w lokalach mieszkalnych których metraż nie przekracza 150 m2 oraz budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2, lub w innych obiektach.

Podkreślić przy tym należy, że planowane rozwiązanie, które zostało określone jako „Opcja przyszła”, nie zastąpi czynności realizowanych przez Spółkę w ramach „Opcji 1”, a stanowiło będzie odrębne świadczenie, uzupełnienie oferty Spółki. Oba rozwiązania będą równolegle i niezależnie od siebie oferowane przez Spółkę. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

• Czy usługa montażu mebli kuchennych wykonywana na zlecenie Spółki przez podmioty zewnętrzne na potrzeby „Opcji 1” winna być opodatkowana w ramach odwrotnego opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy?
• Czy usługa przebudowy kuchni z wykorzystaniem mebli produkowanych przez Spółkę, wykonywana na zlecenie Spółki przez podmioty zewnętrzne na potrzeby „Opcji przyszłej” winna być opodatkowana w ramach odwrotnego obciążenia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Spółki usługa montażu mebli kuchennych, wykonywana na zlecenie Spółki przez podmioty zewnętrzne na potrzeby „Opcji 1” nie może być opodatkowana w ramach odwrotnego obciążenia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pomimo, że podmiot zewnętrzny oraz Spółka są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, a podmiot zewnętrzny świadczy usługi o charakterze instalacyjnym, to nie ma miejsca świadczenie usługi w warunkach podwykonawstwa.

Jak zostało wskazane w objaśnieniach podatkowych Ministra Finansów z dnia 17 marca 2017 r., wydanych na podstawie art. 14a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 201), »Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” Należy mieć na uwadze, że jeżeli „generalny/główny wykonawca” zleci wykonanie usług w ramach swojej umowy zawartej z inwestorem kolejnemu podatnikowi – wówczas ten podatnik staje się jego podwykonawcą.«

Aby zatem wystąpił „podwykonawca” zlecającym musi być wykonawca (generalny wykonawca). W przypadku „Opcji 1” Spółka nie wykonuje robót budowlanych, a dostarcza towary – meble kuchenne. Skoro Spółka nie posiada statusu wykonawcy (generalnego wykonawcy), a dostawcy to podmiot montujący meble na zlecenie Spółki nie jest podwykonawcą, a co za tym idzie nie mają przy wykonywanych przez nią usługach zastosowania przepisy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc, w przypadku „Opcji 1” kontrahenci Spółki dokonujący montażu mebli kuchennych dostarczanych przez Spółkę winni stosować ogólne zasady opodatkowania (tj. podatnikiem jest świadczący).

Ad. 2

Zdaniem Spółki, usługa przebudowy kuchni z wykorzystaniem mebli produkowanych przez Spółkę, wykonywana na zlecenie Spółki przez podmioty zewnętrzne na potrzeby „Opcji przyszłej” winna być opodatkowana VAT w ramach odwrotnego opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze względu na to, że Spółka świadczyć będzie na rzecz swoich klientów usługi klasyfikowane jako roboty budowlane (co zostało wykazane w odpowiedzi na pytanie nr 2 i tutaj nie wymaga dodatkowego dowodzenia), kontrahent Spółki fizycznie wykonujący takie usługi, faktycznie realizujący prace w zakresie przebudowy nieruchomości, montażu elementów składowych, realizujący prace wykończeniowe, posiadał będzie status podwykonawcy (vide zamieszczony w odpowiedzi na pytanie 1 cytat z Objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów). Podmiot zewnętrzny oraz Spółka są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, podmiot zewnętrzny świadczy usługi jako podwykonawca, a usługa świadczona na rzecz Spółki jest wymieniona w poz. 2 załącznika nr 14 do ustawy, jako: Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków) pod symbolem PKWiU 41.00.30.0.

Skoro więc oba podmioty (Spółka i podwykonawca) są czynnymi podatnikami VAT, świadczenia usługi zawierają się w załączniku nr 14 do ustawy, świadczący działa jako podwykonawca, to w przypadku „Opcji przyszłej” spełnione będą warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. To oznacza, że wykonując usługi podwykonawca zastosuje odwrotne obciążenie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

• jest prawidłowe – w zakresie braku obowiązku zastosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia” do nabywanych usług w ramach „Opcji 1”,
• jest prawidłowe – w zakresie zastosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia” do nabywanych usług w ramach „Opcji przyszłej”.

Na wstępie Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga poprawności klasyfikacji realizowanego świadczenia do grupowania PKWiU. Wskazać bowiem należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji realizowanego świadczenia do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.). Tut. Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane w złożonym wniosku.

Należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń.

Ponieważ stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika z tego, że to właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W załączniku nr 14 do ustawy, w pozycji 2 wymieniono: PKWiU 41.00.30.0 – Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przywołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Podsumowując należy stwierdzić, że mechanizm „odwrotnego obciążenia” ma zastosowanie jedynie wtedy, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy (czyli zarejestrowany jako podatnik VAT czynny),
• usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca,
• świadczone usługi są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48).

Jeżeli chociaż jeden z ww. warunków nie zostanie spełniony, nie wystąpi mechanizm „odwrotnego obciążenia”.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że do usług nabywanych w ramach „Opcji 1” oznaczonych symbolem PKWiU 31.02.99.00 jako „Usługi podwykonawców związane z produkcją mebli kuchennych” nie ma zastosowania mechanizm „odwrotnego obciążenia”, gdyż nie są to usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Zatem w niniejszej sprawie nie zostały spełnione łącznie przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Należy zauważyć, że przy braku spełnienia chociaż jednej z przesłanek ww. mechanizm nie ma zastosowania, wobec czego usługi te są opodatkowane na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu natomiast do usług, które Spółka będzie nabywała w ramach „Opcji przyszłej” będzie miał zastosowanie mechanizm „odwrotnego obciążenia”, gdyż zostaną spełnione łącznie warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika bowiem, że Spółka – zarejestrowany podatnik VAT czynny – zleci wykonanie usług oznaczonych symbolem PKWiU 41.00.30.0, tj. wymienionych w poz. nr 2 załącznik nr 14 do ustawy, podmiotom zewnętrznym, także podatnikom VAT czynnym. Spółka działająca na zlecenie klientów (właścicieli mieszkań) będzie występować zatem jako wykonawca, a zleceniobiorca, jako podwykonawca ww. usług. Należy przy tym podkreślić, że usługi, które Spółka będzie świadczyć na rzecz klientów oznaczone są również symbolem PKWiU 41.00.30.0.

Tym samym należy stwierdzić, że stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że kwestia stawki podatku obowiązującej do usług świadczonych w ramach „Opcji przyszłej” została rozstrzygnięta odrębnym pismem nr 0115-KDIT1-3.4012.731.2017.1.EB.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.