Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.299.2017.2.KB
z 24 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 17 października 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.299.2017.1.KB tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 17 października 2017 r., (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 18 października 2017 r.), zaś w dniu 20 października 2017 r. Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe.

W dniu 19 stycznia 2005 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakupili budynek mieszkalny – kamienicę. W celu sfinansowania zakupu przedmiotowej nieruchomości oraz kosztów jej remontu w dniu 18 stycznia 2005 r. podpisana została umowa kredytu hipotecznego z Bankiem. Umowę kredytu podpisali oboje (Wnioskodawca wraz z żoną mają małżeńską wspólność majątkową). Od dnia zakupu nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkuje w przedmiotowej nieruchomości bez przerwy i jest to jedyna nieruchomość wnioskodawcy i jego żony, którą wykorzystują do zamieszkiwania.

Przed zakupem ww. nieruchomości małżonkowie mieszkali w wynajmowanym lokalu mieszkalnym.

Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego 17 października 2016 r. Wnioskodawca nabył na podstawie dziedziczenia po zmarłej 7 grudnia 2014r. krewnej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Podatek od spadku został zapłacony. Wnioskodawca sprzedał w dniu 24 lutego 2017 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Środki pochodzące ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć:

1. na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego wraz z żoną (między małżonkami istnieje wspólność majątkowa ustawowa) na zakup budynku mieszkalnego
2. na jego remont (przy czym Wnioskodawca poczynił już częściowo wydatki na remont, w części dopiero planuje - w tym zakresie zdarzenie przyszłe oraz zaistniały stan faktyczny).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przeznaczenie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na spłatę kredytu hipotecznego stanowi realizację własnych celów mieszkaniowych, umożliwiającą skorzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od uzyskanego przychodu ze sprzedaży nieruchomości?
2. Czy przeznaczenie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na remont budynku mieszkalnego stanowi realizację własnych celów mieszkaniowych, umożliwiającą skorzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od uzyskanego przychodu ze sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Przeznaczenie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży na spłatę kredytu hipotecznego stanowi realizację własnych celów mieszkaniowych, umożliwiająca skorzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od uzyskanego przychodu ze sprzedaży nieruchomości.
2. Przeznaczenie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży na remont budynku mieszkalnego stanowi realizację własnych celów mieszkaniowych, umożliwiającą skorzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od uzyskanego przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) (dalej ustawa o PIT) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości — w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 2 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c. na cele określone w pkt 1 (tj. nabycie m.in. lokalu mieszkalnego, remont budynku mieszkalnego), spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a, spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 d) za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw, jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia, począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż, wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty — jest to wyliczenie enumeratywne. Ww. katalog ma również charakter wyczerpujący, a nie przykładowy. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest dążenie, aby w tym nabytym lokalu zamieszkać. Wyrażenie „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania.

Warunkiem zwolnienia podatkowego jest więc wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową” - nieruchomość ma stanowić ośrodek zaspokajania codziennych potrzeb związanych z zamieszkiwaniem i typowymi funkcjami zamieszkania. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe”, należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych, czy nieruchomości, innych nieruchomości lub poniesienia wydatków na określone cele związane z tymi nieruchomościami. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego.

W art. 21 ust. 26 PDOFizU sprecyzowano, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Należy podkreślić, że jednym z warunków skorzystania z ulgi podatkowej ustanowionej w ww. regulacji jest wydatkowanie środków na „własny budynek”, przy czym użyty zwrot „własny” należy rozumieć jako przysługujące podatnikowi prawo własności w rozumieniu cywilistycznym (art. 46, 47 i 48 KC), na co wskazuje treść przywołanego wyżej przepisu art. 21 ust. 26 PDOFizU.

Zgodnie z art. 46 § 1 KC nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W myśl art. 47 § 1 KC część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z art. 48 KC wynika natomiast, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że w przypadku wydatkowania przychodu ze sprzedaży na tzw. cele mieszkaniowe, ważne jest, aby w momencie ponoszenia wydatków na ten cel, lokal lub budynek stanowił „własność” podatnika. Stanowisko takie oparte jest na gramatycznej wykładni omawianego przepisu i znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyroki NSA: z dnia 17 kwietnia 1998 r. sygn. akt I SA/Lu 275/97, z dnia 25 stycznia 2005 r. sygn. akt FSK 1326/04). Taka wykładnia znajduje również oparcie w utrwalonym stanowisku doktryny i orzecznictwa sądowego dotyczącym interpretacji przepisów wprowadzających ulgi i zwolnienia podatkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, jakie konkretnie wydatki mieszczą się w pojęciu budowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy lub remontu, dlatego też oceniając je pod kątem prawa do zastosowania zwolnienia należy odwołać się posiłkowo do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290 z późn. zm.). W świetle przepisu art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego poprzez „remont” należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 1998 r. I SA/Gd 886/96 stwierdzając: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji”.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że do wydatków poniesionych na cel, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć można wydatki poniesione np. na zakup materiałów budowlanych służących do remontu lub wykończenia budynku mieszkalnego mającego charakter remontu tego budynku (np. elementy wykończenia podłogi, armatura łazienkowa i kuchenna). W dyspozycji tego przepisu nie mieszczą się natomiast wydatki związane z wyposażeniem budynku (np. zakup mebli, sprzętu AGD/RTV). Wydatki te nie są związane z czynnościami mającymi charakter robót budowlanych i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami na remont własnego budynku mieszkalnego.

Dodatkowo nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z ww. zwolnienia okoliczność, że środki pieniężne przeznaczone na realizację tzw. celów mieszkaniowych, pochodzą ze sprzedaży stanowiącej majątek osobisty Wnioskodawcy, a dotyczą spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez małżonków i remontu nieruchomości objętej majątkową wspólnością ustawową.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy).

Ponadto ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy uznać należy, iż skoro będące przedmiotem sprzedaży spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stanowiło majątek osobisty Wnioskodawcy, a uzyskany ze sprzedaży tego prawa przychód zostanie począwszy od daty sprzedaży nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie w całości wydatkowany na własne cele mieszkaniowe to nie ma w tej sytuacji przeszkód prawnych, aby przychód ten w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak też przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 7 sierpnia 2017 roku (0114-KDIP3-3.4011.248.2017.2.AK), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 4 lipca 2012 r. (IPPB4/415-334/12-2/JK), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 16 kwietnia 2013 r. (IBPBII/2/415-59/13/NG)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.