Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.579.2017.1.EK
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2017 r. (data wpływu 1 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług (pytanie nr 2 wniosku)– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług (pytanie nr 2 wniosku).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę
   
   

Wnioskodawca jest spółką akcyjną. Obecnie przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność holdingów finansowych. Wnioskodawca planuje rozpoczęcie działalności w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego zamkniętego aktywów niepublicznych (na podstawie art. 46 ust. 3a Ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi). Wnioskodawca zamierza zawrzeć z jednym lub kilkoma towarzystwami funduszy inwestycyjnych (dalej razem „TFI”) umowę lub umowy, których przedmiotem będzie powierzenie Wnioskodawcy zarządzania portfelem inwestycyjnym jednego lub kilku funduszy inwestycyjnych zamkniętych aktywów niepublicznych (dalej razem „Fundusz”). Na mocy przedmiotowej umowy TFI zleci Wnioskodawcy zarządzanie Funduszem (tj. powierzy mu czynności w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym Funduszu). Po wyrażeniu zgody na zawarcie umowy lub umów przez Komisję Nadzoru Finansowego i po jej/ ich zawarciu, Wnioskodawca będzie podejmował, na podstawie stosownych pełnomocnictw, czynności zarządzania Funduszem. Wnioskodawca w związku ze świadczeniem przedmiotowych usług będzie wystawiał faktury VAT na TFI.

2. Usługi świadczone na podstawie umów zawartych z Wnioskodawcą
   
   
   

W prowadzeniu przedmiotowej działalności Wnioskodawca będzie korzystał z usług wyspecjalizowanych podmiotów, którzy będą weryfikowali zamierzone transakcje Funduszu, doradzali przy ich przeprowadzaniu, monitorowali stan lokat Funduszu oraz doradzali przy dezinwestycjach. Powyższe będzie w szczególności obejmowało usługi doradców prawnych, podatkowych i finansowych w zakresie:

1. dokonywania analiz przedinwestycyjnych,
   
2. badania aktywów/ podmiotów rozważanych jako możliwy cel inwestycji/ lokaty Funduszu,
   
3. doradztwa przy przeprowadzaniu transakcji polegających na nabywaniu lub zbywaniu składników lokat Funduszu,
4. badania stanu prawnego, finansowego i faktycznego przedmiotu lokat Funduszu, w tym identyfikowania związanych z tym ryzyk oraz informowania o nich podmiotu zarządzającego Funduszem,
5. bieżących czynności zarządczych dotyczących lokat/ aktywów Funduszu (w tym związanych z działalnością biznesową tych podmiotów oraz wykonywaniem przysługujących Funduszowi uprawnień korporacyjnych/ właścicielskich).
   
   

Doradcy, o których mowa w akapicie powyżej, będą zawierali umowy między innymi z Wnioskodawcą - w związku z czym część faktur VAT będzie wystawiana przez doradców na Wnioskodawcę. Istotne dla Wnioskodawcy jest ustalenie stawki należnego podatku od takich usług, tak aby koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy były dokumentowane prawidłowymi fakturami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi, które mieszczą się w zakresie definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu przepisów prawa wspólnotowego (w szczególności wskazane w pkt. II stanu faktycznego), świadczone na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą, na rzecz funduszy inwestycyjnych, którymi na podstawie umów zawieranych z TFI będzie zarządzał Wnioskodawca, są objęte zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 UVAT? (Pytanie 2 wniosku)

W ocenie Wnioskodawcy usługi wymienione w Pytaniu 2 są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 UVAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2 wniosku.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w związku z wykonywaniem umowy o zarządzanie portfelem inwestycyjnym Funduszu, będzie korzystał z usług wyspecjalizowanych podmiotów, których wiedza fachowa i doświadczenie będą niezbędne dla jak najlepszego zarządzania Funduszem. W takim przypadku Wnioskodawca będzie mógł zawierać umowy z doradcami (prawnymi, podatkowymi, finansowymi i biznesowymi), w konsekwencji czego będzie zobowiązany do zapłaty na ich rzecz wynagrodzenia. W sytuacji powierzenia zarządzania Funduszem na podstawie umowy, Wnioskodawca będzie pełnił rolę analogiczną do towarzystwa funduszy inwestycyjnych (skoro towarzystwo sceduje kompetencje na Wnioskodawcę). Tymczasem w interpretacjach indywidualnych IPPP1/4512-138/15-2/MPe z 30 kwietnia 2015 roku oraz IPPP1/4512-341/15-2/JL z 30 czerwca 2015 roku oraz 1462-IPPP1.4512.958.2016.1.BS z 25 stycznia 2017 roku wskazano, że usługi doradcze świadczone na rzecz funduszy inwestycyjnych bezpośrednio lub towarzystw funduszy inwestycyjnych (czyli podmiotów zarządzających funduszami inwestycyjnymi), podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli czynności świadczone przez doradców będą dotyczyły zarządzania Funduszem (w szczególności dotyczyć będą planowanych/ dokonywanych przez Fundusz lokat/ inwestycji), a jednocześnie ich zakres będzie mieścił się w granicach definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi, wskazanej w przepisach prawa wspólnotowego (w szczególności AIFMD- w tym zakresie aktualne jest uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1), to także takie usługi, choć świadczone na podstawie umowy zawieranej z Wnioskodawcą, będą usługami zwolnionymi z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 UVAT. Usługi świadczone przez zewnętrznych doradców na podstawie umowy z Wnioskodawcą nie będą bowiem miały dla Wnioskodawcy - samodzielnie i w oderwaniu od zarządzania Funduszem- żadnego znaczenia. Ich wartością dodaną będzie natomiast wpływ/ efekt, jaki zostanie osiągnięty w zarządzaniu przez Wnioskodawcę Funduszem.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że korzystając z usług zewnętrznych podmiotów w zakresie innym niż objęty wspólnotową definicją zarządzania funduszami inwestycyjnymi (a tym samym- w zakresie innym niż wskazany w Pytaniu 2), zastosowanie znajdą właściwe przepisy ustalające stawkę podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w ustawie jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

1. funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,
2. portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
3. ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
4. otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
5. pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
6. obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.
   
   

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, Wnioskodawca planuje rozpoczęcie działalności w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego zamkniętego aktywów niepublicznych (na podstawie art. 46 ust. 3a Ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi). W prowadzeniu przedmiotowej działalności Wnioskodawca będzie korzystał z usług wyspecjalizowanych podmiotów, którzy będą weryfikowali zamierzone transakcje Funduszu, doradzali przy ich przeprowadzaniu, monitorowali stan lokat Funduszu oraz doradzali przy dezinwestycjach. Powyższe będzie w szczególności obejmowało usługi doradców prawnych, podatkowych i finansowych w zakresie dokonywania analiz przedinwestycyjnych, badania aktywów/ podmiotów rozważanych jako możliwy cel inwestycji/ lokaty Funduszu, doradztwa przy przeprowadzaniu transakcji polegających na nabywaniu lub zbywaniu składników lokat Funduszu, badania stanu prawnego, finansowego i faktycznego przedmiotu lokat Funduszu, w tym identyfikowania związanych z tym ryzyk oraz informowania o nich podmiotu zarządzającego Funduszem, bieżących czynności zarządczych dotyczących lokat/ aktywów Funduszu (w tym związanych z działalnością biznesową tych podmiotów oraz wykonywaniem przysługujących Funduszowi uprawnień korporacyjnych/ właścicielskich).

Doradcy, o których mowa powyżej, będą zawierali umowy między innymi z Wnioskodawcą - w związku z czym część faktur VAT będzie wystawiana przez doradców na Wnioskodawcę. Istotne dla Wnioskodawcy jest ustalenie stawki należnego podatku od takich usług, tak aby koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy były dokumentowane prawidłowymi fakturami VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy ww. usługi świadczone przez doradców, mieszczące się w zakresie definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi świadczone na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą, na rzecz funduszy inwestycyjnych , którymi na podstawie umów zawieranych z TFI będzie zarządzał Wnioskodawca objęte są zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy znajdzie zastosowanie w przypadku, gdy usługi zarządzania dotyczą portfeli inwestycyjnych, lub ich części, funduszy inwestycyjnych, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi z dnia 27 maja 2004 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1896 z późn. zm.), zwana dalej ustawą o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

W myśl art. 45a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 6 oraz z uwzględnieniem art. 75–82 rozporządzenia 231/2013, towarzystwo może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez to towarzystwo.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, umowa, o której mowa w art. 45a ust. 1, której przedmiotem jest zlecenie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, może być, z uwzględnieniem art. 78 rozporządzenia 231/2013 – w przypadku specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego i funduszu inwestycyjnego zamkniętego, zawarta wyłącznie z:

1. podmiotem prowadzącym działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, lub innym towarzystwem posiadającym zezwolenie, o którym mowa w art. 45 ust. 2 pkt 1;
   
2. podmiotem prowadzącym działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, mającym siedzibę w innym państwie członkowskim;
   
3. podmiotem prowadzącym działalność maklerską z siedzibą w państwie należącym do OECD niebędącym państwem członkowskim, jeżeli:
   1. do portfela inwestycyjnego funduszu lub jego części mogą być nabywane papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego zgodnie z ustawą i statutem funduszu,
      
   2. podmiot prowadzący działalność maklerską podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem kapitałowym w tym państwie i uzyskał zezwolenie tego organu równoważne zezwoleniu na zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych,
      
   3. jest zapewniona, na zasadzie wzajemności, współpraca Komisji z tym organem nadzoru.
   
   
   

Art. 46 ust. 3 ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych wskazuje, że w przypadku gdy towarzystwo zarządza funduszem inwestycyjnym, o którym mowa w art. 196, może zawrzeć umowę, o której mowa w art. 45a ust. 1, w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, z wyspecjalizowanym podmiotem innym niż podmioty, o których mowa w ust. 1, jeżeli podmiot ten podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem kapitałowym i posiada zezwolenie na zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, z uwzględnieniem art. 78 rozporządzenia 231/2013.

Na podstawie art. 46 ust. 3a ustawy o funduszach inwestycyjnych zawarcie przez towarzystwo zarządzające funduszem inwestycyjnym, o którym mowa w art. 196, umowy, o której mowa w art. 45a ust. 1, w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, z wyspecjalizowanym podmiotem innym niż podmioty, o których mowa w ust. 1 i ust. 3, wymaga zgody Komisji.

Z powyższych przepisów wynika, że Towarzystwo zarządzające funduszem inwestycyjnym może zlecić zarządzanie portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią innym podmiotom, wymienionym w ww. przepisach.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347, s. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Analizując przedstawione powyżej regulacje dotyczące zwolnień zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, pojęcie usługi zarządzania funduszami odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE – „transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie”.

Dyrektywa 112 nie definiuje pojęcia „zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi”. W powyższym zakresie zasadnym jest więc odniesienie się do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U.UE.L. 2009.302.32).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II. Zgodnie z treścią załącznika II, funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem to funkcje obejmujące:

1. zarządzanie inwestycjami,
   
2. administrację:
   
   
   1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
      
   2. zapytania klientów;
      
   3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
      
   4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
      
   5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
      
   6. wypłata zysków;
      
   7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
      
   8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
   9. prowadzenie ksiąg,
   
   
3. wprowadzanie do obrotu.
   
   

W dokonaniu interpretacji pojęcia zarządzania w sposób zgodny z celami Dyrektywy VAT pomocne są orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 (Banque Bruxelles Lambert S.A. (BBL) v. Państwo Belgijskie), definiującym ww. pojęcie zarządzania, Rzecznik Generalny podkreślił: „Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągać go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze. Zdaniem pełnomocnika, transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez szóstą dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi”.

Natomiast, doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w orzeczeniu z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abbey National plc Inscape Investment Fund v. Commissioners of Customs & Excise), w którym Trybunał podkreślił, że jest to autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, które nie może być zmienione przez państwa członkowskie. Dalej wskazał, że pojęcie zarządzania funduszami powierniczymi, o których mowa w tym przepisie obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli – gdy oceniać je globalnie – tworzą one odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Dalej Trybunał zaznaczył, że: „odnosząc się do usług w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczonych przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, należy najpierw zaznaczyć, że tak jak w przypadku transakcji zwolnionych z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, zarządzanie funduszami powierniczymi, o których mowa w pkt 6 tego artykułu, jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług”. Dalej w uzasadnieniu Trybunał podkreślił, że aby móc zakwalifikować transakcje w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jako zwolnione od podatku na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, powinny one tworzyć odrębną całość, która w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w pkt 6. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak udostępnianie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie.

Natomiast przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE w orzeczeniu z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11 (GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH), była kwestia możliwości zwolnienia opodatkowania podatkiem VAT usług doradczych świadczonych przez GfBk na rzecz funduszu inwestycyjnego. Trybunał podkreślił konieczność szerokiego interpretowania pojęcia czynności „zarządzania specjalnym funduszem inwestycyjnym” i stwierdził: „okoliczność, że usługi doradcze i informacyjne nie zostały wymienione w załączniku II do dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107, nie stanowi przeszkody w zaliczeniu ich do kategorii specyficznych usług objętych zakresem czynności „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy (…) Fakt, iż usługi doradcze i informacyjne świadczone przez osobę trzecią nie wiążą się z dokonaniem zmian w sytuacji prawnej lub finansowej funduszu również nie stoi na przeszkodzie objęciu ich pojęciem „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d).

W wyroku tym Trybunał wyjaśnił, że na pojęcie zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi składa się wiele czynności, muszą one stanowić odrębną całość i być istotne dla procesu zarządzania takim funduszem. Również wykonywanie ich przez osobę trzecią nie stanowi przeszkody do zwolnienia z opodatkowania VAT, gdyż najważniejsze jest powiązanie świadczenia z zarządzaniem działalnością funduszu.

W konsekwencji Trybunał orzekł, że art. 13 część B lit. d) pkt 6 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że usługi doradztwa inwestycyjnego w zakresie inwestowania w zbywalne papiery wartościowe świadczone przez osobę trzecią na rzecz spółki inwestycyjnej zarządzającej specjalnym funduszem inwestycyjnym mieszczą się w zakresie pojęcia „zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi” do celów zwolnienia ustanowionego we wskazanym przepisie.

Ze względu na fakt, że pojęcie „zarządzania” funduszami inwestycyjnymi przewidziane w powołanym powyżej art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, powinno więc być zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, a jego treści nie można zmienić.

Z powołanego orzecznictwa TSUE wynika więc, że państwa członkowskie nie mogą samodzielnie tworzyć definicji zarządzania na potrzeby omawianego zwolnienia z VAT. Na pojęcie „zarządzania funduszami” składa się zatem szereg czynności wykonywanych również przez podmioty inne niż podmioty zarządzające funduszami. TSUE uznał usługi m.in. w zakresie zarządzania inwestycjami, prowadzenia rachunkowości funduszy, wyceny, administracji, a także doradztwa inwestycyjnego świadczone przez podmiot zarządzający (osobę trzecią) za zwolnione z opodatkowania VAT. Jednakże kryterium decydującym o możliwości zaliczenia danej czynności do katalogu czynności „zarządzania funduszem” jest jej odrębność oraz istotność dla zarządzania funduszami inwestycyjnymi (zbiorczymi portfelami papierów wartościowych bądź portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych).

Zdaniem Organu z uwagi na powyższe wyjaśnienia należy przyjąć, że zakres opisanych przez Wnioskodawcę usług, świadczonych przez doradców tj. dokonywanie analiz przedinwestycyjnych, badanie aktywów/ podmiotów rozważanych jako możliwy cel inwestycji/ lokaty funduszu, doradztwo przy przeprowadzaniu transakcji polegających na nabywaniu lub zbywaniu składników lokat funduszu, badanie stanu prawnego, finansowego i faktycznego przedmiotu lokat Funduszu, w tym identyfikowanie związanych z tym ryzyk oraz informowanie o nich podmiotu zarządzającego funduszem, bieżących czynnościach zarządczych dotyczących lokat/ aktywów funduszu (w tym związanych z działalnością biznesową tych podmiotów oraz wykonywaniem przysługujących funduszowi uprawnień korporacyjnych/ właścicielskich) mieści się w całości w definicji zarządzania inwestycjami w rozumieniu tego określenia zdefiniowanego przez TSUE. Definicja ta obejmuje swoim zakresem usługi zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego, usługi doradztwa w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym oraz usługi administrowania funduszem inwestycyjnym. Świadczone usługi wypełniają definicję „zarządzania” w świetle wniosków wynikających z orzecznictwa TSUE.

Wszystkie opisane czynności stanowią powiązany ze sobą zespół świadczeń, których zakres jest istotny i specyficzny dla procesu zarządzania funduszem. W analizowanej sprawie wymienione czynności będą bezpośrednio dotyczyły czynności zarządzania funduszami inwestycyjnymi (zarządzenie portfelami inwestycyjnymi) świadczonymi przez Wnioskodawcę. Będą miały wpływ/efekt, jaki zostanie osiągnięty w zarządzaniu przez Wnioskodawcę Funduszem. Zatem usługi opisane we wniosku w zakresie pytania nr 2 mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług i świadczone są na podstawie umów zawartych bezpośrednio Zarządzającym (Wnioskodawcą), będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. artykułu.

Tym samum stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.