Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.316.2017.1.MG
z 3 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2017 r. (data wpływu 4 sierpnia 2017 r) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą odszkodowania na podstawie art. 58 ustawy Kodeks pracy (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzeń przyszłych:

Wnioskodawca w dniu 25 maja 2016 r. rozwiązał z pracownikiem umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony z winy pracownika. Pracownik był i jest członkiem zarządu międzyzakładowej organizacji związkowej działającej u Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie otrzymał zgody zarządu organizacji związkowej na rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych. Pracownik skierował do Sądu Pracy powództwo o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy, ewentualnie o odszkodowanie.

W trakcie procesu sądowego strony przystąpiły do mediacji w rozumieniu art. 183 (1) - 183 (15) ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1822, ze zm., zwane dalej : „k.p.c.”). Postępowanie mediacyjne może zakończyć się ugodą zgodnie z art. 183 (14) i art. 184 (15) k.p.c. W trakcie mediacji zaproponowano kwotę odszkodowania w wysokości 45 000 zł - przekraczającą wysokość trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika, które wynosiło 2 689 zł 40 gr miesięcznie, z jednoczesną zmianą rozwiązania stosunku pracy w drodze porozumienia stron z dniem 25 maja 2016 r. Mediacja zakończyła się niepowodzeniem, natomiast strony nadal zakładają zawarcie ugody przed Sądem, w tym na warunkach wskazanych powyżej.

W razie uwzględnienia powództwa Sąd może:

1. zasądzić byłemu pracownikowi Wnioskodawcy wynagrodzenie za pracę za cały okres pozostawania bez pracy, przywracając jednocześnie pracownika do pracy zgodnie z art. 57 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, ze zm., zwany dalej „k.p”), tj. za cały czas pozostawania bez pracy

lub

2. zasądzić byłemu pracownikowi Wnioskodawcy odszkodowanie w wysokości określonej w art. 58 k.p. (trzymiesięcznego wynagrodzenia pracownika tj. kwotę 8 068 zł 20 gr),
3. zasądzić byłemu pracownikowi Wnioskodawcy odszkodowanie uzupełniające (niezależnie od zasądzenia odszkodowania, o którym mowa w pkt 2) ustalone w kwocie uzależnionej od przebiegu procesu na podstawie art. 415 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, ze zm., zwana dalej „k.c.”).
   
   

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca ustala swoje obowiązki jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w razie:

1. zawarcia z byłym pracownikiem ugody w trakcie postępowania, na podstawie której Wnioskodawca dokona wypłaty odszkodowania w kwocie przewyższającej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika, o którym mowa w art. 58 k.p. i dokonana zostanie zmiana podstawy rozwiązania stosunku pracy na porozumienie stron z dniem 25 maja 2016 r.,
2. wydania przez Sąd wyroku o przywróceniu do pracy byłego pracownika i zasądzenia temu pracownikowi wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy zgodnie z art. 57 § 2 k.p.,
3. wydania przez Sąd wyroku zasądzającego byłemu pracownikowi odszkodowanie w wysokości trzykrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika, o którym mowa w art. 58 k.p.,
4. wydania przez Sąd wyroku zasądzającego byłemu pracownikowi odszkodowanie na podstawie art. 415 k.c., niezależnie od zasądzonego odszkodowania w wysokości trzykrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika, o którym mowa w art. 58 k.p.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – zakład pracy, o którym mowa w art. 31 ustawy, będzie zobligowany do obliczenia, pobrania oraz uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od odszkodowania w wysokości w sumie 45 000 zł (z jednoczesną zmianą podstawy rozwiązania stosunku pracy na porozumienie stron), traktując go jako przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, należny podatnikowi - byłemu pracownikowi Wnioskodawcy na podstawie ugody zawartej w postępowaniu mediacyjnym zgodnie z art. 183 (14) i art. 184 (15) k.p.c. lub przed Sądem?
2. Czy Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – zakład pracy, o którym mowa w art. 31 ustawy, będzie zobligowany do obliczenia, pobrania oraz uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku zasądzenia przez Sąd wyrokiem odszkodowania byłemu pracownikowi Wnioskodawcy w wysokości wynikającej z art. 58 k.p.?
3. Czy Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – zakład pracy, o którym mowa w art. 31 ustawy, będzie zobligowany do obliczenia, pobrania oraz uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od zasądzonego przez Sąd wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy zgodnie z art. 57 § 2 k.p. w razie przywrócenia do pracy, traktując zasądzone kwoty jako przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy?
4. Czy Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – zakład pracy, o którym mowa w art. 31 ustawy, będzie zobligowany do obliczenia, pobrania oraz uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od odszkodowania należnego byłemu pracownikowi w przypadku zasądzenia przez Sąd wyrokiem tego odszkodowania na zasadzie art. 415 k.c., przewyższającego kwotę wynikającą z art. 58 k.p.?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Natomiast w zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobligowany, jako płatnik, do obliczenia, pobrania oraz uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku zasądzenia przez Sąd wyrokiem odszkodowania byłemu pracownikowi Wnioskodawcy (do dnia 25 maja 2016 r.), wynoszącego 8 068 zł 20 gr w wysokości wynikającej z art. 58 ustawy Kodeks pracy. W ocenie Wnioskodawcy, powyższe odszkodowanie stanowiłoby przychód byłego pracownika w całości zwolniony z podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ww. ustawy, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosowanie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Odszkodowanie stanowi, co do zasady, przychód w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33–35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w dniu 25 maja 2016 r. rozwiązał z pracownikiem umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony z winy pracownika. Pracownik był i jest członkiem zarządu międzyzakładowej organizacji związkowej działającej u Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie otrzymał zgody zarządu organizacji związkowej na rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem, zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych. Pracownik skierował do Sądu Pracy powództwo o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy, ewentualnie o odszkodowanie. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca ustala swoje obowiązki jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w razie wydania przez Sąd wyroku zasądzającego byłemu pracownikowi odszkodowanie w wysokości trzykrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika, o którym mowa w art. 58 ustawy Kodeks pracy.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Z powyższego wynika, że ustawodawca zwolnił z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Powyższe wskazuje, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Wskazać należy, że w kontekście rozwiązania umowy o pracę ustawodawca przewiduje odszkodowanie, w sytuacji gdy wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, bądź rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie. Kwestie te reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.)

W analizy opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wypłaci byłemu pracownikowi odszkodowanie zasądzone wyrokiem Sądu w wysokości art. 58 ustawy Kodeks pracy.

Stosownie do art. 52. § 1 pkt 1 ustawy Kodeks pracy, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.

Zgodnie z art. 56 § 1 ww. ustawy, pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy.

Stosownie do art. 58 cytowanej ustawy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.

Zatem, opisane we wniosku odszkodowanie, które wypłacone zostanie przez Wnioskodawcę byłemu pracownikowi na podstawie wyroku Sądu będzie świadczeniem, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. ze wskazanego przez Wnioskodawcę art. 58 ustawy Kodeks pracy.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że odszkodowanie, które Wnioskodawca wypłaci byłemu pracownikowi w wysokości trzykrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika, zasądzone przez Sąd na podstawie art. 58 ustawy Kodeks pracy korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wysokość oraz zasady ustalania tego odszkodowania będą wynikać wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. Kodeksu pracy. W konsekwencji, od kwoty ww. odszkodowania Wnioskodawca jako płatnik nie będzie miał obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.