INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2011 r. (data wpływu 28 października 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 25 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 stycznia 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Według wypisu z Rejestru Gruntów działka ewidencyjna nr 17/2 o pow. 1,2272 ha składa się z następujących oznaczeń użytków: RIIIa - 0,6672 ha, RIIIb -0,2000 ha, RIVa - 0,1600 ha, PsIV - 0,0400 ha, LsIV - 0,1600 ha.

Zgodnie z aktualnym Miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy uchwalonym Uchwałą z dnia 31 maja 2006 r. ze zmianami wprowadzonymi Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 25 czerwca 2010 r. – przedmiotowa nieruchomość znajduje się w części południowej na głębokości ok. 38,00 m na obszarze oznaczonym symbolem B2MN z zapisem "tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej" w środkowej części na terenie oznaczonym symbolem B15R z zapisem "tereny zielone" i na terenie oznaczonym symbolem B9ZL z zapisem "tereny lasów", zaś na pozostałej części na terenie oznaczonym symbolem B20R z zapisem "tereny rolnicze".

Powyższą nieruchomość Gmina nabyła z mocy prawa nieodpłatnie na podstawie art. 13 ust. 2, 3 i 4 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1700) z mocy decyzji Wojewody z dnia 19 marca 2009 r.

Do przedmiotowej nieruchomości Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatkunależnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie wykorzystywała ww. nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych co najmniej przez 5 lat

W piśmie z dnia 23 stycznia 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa nieruchomość – działka nie jest gruntem zabudowanym. Zgodnie z ustaleniami obowiązującego Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy uchwalonego Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 31 maja 2006 r., ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr …, poz. …. z dnia 21 lipca 2006 r. ze zmianami wprowadzonymi Uchwała Rady Miejskiej z dnia 25 czerwca 2010 r., ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr …, poz. …. z dnia 2 września 2010 r.

Działka gruntowa

• tereny zieleni – zgodnie z zapisami planu nie jest możliwa nowa zabudowa. Plan dopuszcza zgodnie z § 6 sieci i urządzenia infrastruktury technicznej. Natomiast zgodnie z § 11 utrzymuje się istniejącą zabudowę siedliskową, dopuszcza się jej przebudowę, remont i rozbudowę o maksymalnie 50% powierzchni istniejącej zabudowy.

• tereny rolnicze – plan dopuszcza nową zabudowę siedliskową. Plan dopuszcza zgodnie z § 6 sieci i urządzenia infrastruktury technicznej. Natomiast zgodnie z § 11 utrzymuje się istniejącą zabudowę siedliskową, dopuszcza się jej przebudowę, remont i rozbudowę o maksymalnie 50% powierzchni istniejącej zabudowy. Zgodnie z zapisami § 11 prawo zabudowy jest ograniczone do obiektów zabudowy zagrodowej, przy warunku posiadania lub tworzenia gospodarstwa rolnego wraz z zabudowaniami o pow. 5 ha.
• tereny lasów – zgodnie z zapisami planu nie jest możliwa nowa zabudowa, za wyjątkiem obiektów kubaturowych służących prowadzeniu gospodarki leśnej. Plan dopuszcza zgodnie z § 6 sieci i urządzenia infrastruktury technicznej w przypadku braku innych możliwości realizacji. Natomiast zgodnie z § 11 utrzymuje się istniejącą zabudowę siedliskową, dopuszcza się jej przebudowę, remont i rozbudowę o maksymalnie 50% powierzchni istniejącej zabudowy.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Z uwagi na to, że przedmiotem sprzedaży jest wyodrębniona geodezyjnie jedna działka, czy Wnioskodawca sprzedając powyższą nieruchomość powinien zastosować, w części stanowiącej teren rolniczy i zielony zwolnienie w podatku od towarów i usług, natomiast w pozostałej części stanowiącej teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej opodatkowanie według stawki 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo że jest to jedna działka o jednym numerze ewidencyjnym, ze względu na aktualny Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego działka przeznaczona w części pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, podlega opodatkowaniu według stawki 23%, a w części stanowiącej tereny rolnicze, lasów i zieleni korzystać będzie ze zwolnienia w podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12. Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 powołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy).

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1), który stwierdza, iż krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m. in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości – wyodrębnionej geodezyjnie jednej działki, niebędącej gruntem zabudowanym, o nr ewidencyjnym 17/2 o pow. 1,2272 ha.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa, zauważyć należy, iż z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności zbycia prawa własności ww. nieruchomości Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność zbycia nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Podstawowa stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22 % z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takie w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Tym samym o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości – wyodrębnionej geodezyjnie jednej działki, niebędącej gruntem zabudowanym, o nr ewidencyjnym 17/2 o pow. 1,2272 ha. Zgodnie z aktualnym Miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy – przedmiotowa nieruchomość znajduje się w części południowej na głębokości ok. 38,00 m na obszarze oznaczonym symbolem B2MN z zapisem "tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej" w środkowej części na terenie oznaczonym symbolem B15R z zapisem "tereny zielone" i na terenie oznaczonym symbolem B9ZL z zapisem "tereny lasów", zaś na pozostałej części na terenie oznaczonym symbolem B20R z zapisem "tereny rolnicze".

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż działka gruntowa położona w miejscowości …. w części dotyczącej:

• terenów zieleni – zgodnie z zapisami planu nie jest możliwa nowa zabudowa. Plan dopuszcza zgodnie z § 6 sieci i urządzenia infrastruktury technicznej. Natomiast zgodnie z § 11 utrzymuje się istniejącą zabudowę siedliskową, dopuszcza się jej przebudowę, remont i rozbudowę o maksymalnie 50% powierzchni istniejącej zabudowy.

• terenów rolniczych – plan dopuszcza nową zabudowę siedliskową. Plan dopuszcza zgodnie z § 6 sieci i urządzenia infrastruktury technicznej. Natomiast zgodnie z § 11 utrzymuje się istniejącą zabudowę siedliskową, dopuszcza się jej przebudowę, remont i rozbudowę o maksymalnie 50% powierzchni istniejącej zabudowy. Zgodnie z zapisami § 11 prawo zabudowy jest ograniczone do obiektów zabudowy zagrodowej, przy warunku posiadania lub tworzenia gospodarstwa rolnego wraz z zabudowaniami o pow. 5 ha.

• terenów lasów – zgodnie z zapisami planu nie jest możliwa nowa zabudowa, za wyjątkiem obiektów kubaturowych służących prowadzeniu gospodarki leśnej. Plan dopuszcza zgodnie z § 6 sieci i urządzenia infrastruktury technicznej w przypadku braku innych możliwości realizacji. Natomiast zgodnie z § 11 utrzymuje się istniejącą zabudowę siedliskową, dopuszcza się jej przebudowę, remont i rozbudowę o maksymalnie 50% powierzchni istniejącej zabudowy.
  
  

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż sprzedaż wyodrębnionej geodezyjnie działki niezabudowanej, w części stanowiącej teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zgodnie z art. 41 ust 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu według stawki 23%, natomiast w pozostałej części stanowiącej tereny zielone, rolnicze i lasów korzystać będzie ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.