Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.415.2017.1.MGO
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lipca 2017 r. (data wpływu 3 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 3 października 2017 r. (data wpływu 4 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów dokonywanych w celu sprzedaży towarów w ramach strategii sprzedażowej po cenie promocyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów dokonywanych w celu sprzedaży towarów w ramach strategii sprzedażowej po cenie promocyjnej.

Wniosek został uzupełniony pismem z 3 października 2017 r. (data wpływu 4 października 2017 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 3 października 2017 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością). Spółka jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej i hurtowej wyrobów tytoniowych.

Z uwagi na dużą konkurencyjność na rynku, Wnioskodawca przyjął strategię marketingową skierowaną do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym), w celu zwiększenia swojej sprzedaży, czyli osiągnięcia większych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Działania te polegają na tym, że w przypadku zakupu większej ilości sztuk papierosów lub innych wyrobów tytoniowych przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (sprzedaż udokumentowana paragonem fiskalnym), bądź też w przypadku zakupu tychże wspomnianych wyrobów za określoną wartość, taki klient może nabyć inny towar, którym jest np. karta telefoniczna po cenie niższej niż wartość rynkowa, np. za 1 zł, (jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru przez Spółkę). Spółka sprzedaje towar promocyjny ze stawką 23% VAT.

W ww. strategii marketingowej nie uczestniczą podmioty powiązane, gdyż tego rodzaju sprzedaż będąca elementem strategii sprzedażowej, skierowana jest do wszystkich klientów na rynku – osób fizycznych, zaopatrujących się u Wnioskodawcy, czyli do każdego potencjalnego odbiorcy. Strategia skierowana jest do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym). Zatem klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w świetle art. 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.).

Należy zaznaczyć, że strategia sprzedaży polegająca na wyjątkowym obniżeniu ceny towaru w przypadku spełnienia określonych przesłanek, jest powszechnie stosowanym zabiegiem marketingowym. W związku z tym, zdaniem Spółki nie sposób uznać, że Spółka przyjmując taką długofalową strategię podejmuje pozorne działania w celu obejścia prawa, czy też uniknięcia opodatkowania.

Opisany w niniejszym wniosku stan faktyczny jest elementem długofalowej strategii marketingowej Spółki i jest działalnością mającą swoje uzasadnienie ekonomiczne, mającą w finalnym efekcie doprowadzić do zwiększenia przychodów Spółki.

Wnioskodawca informuje, że składał już ww. pytanie we wniosku w dniu 4 kwietnia 2017 r. numer sprawy 0111-KDIB3-1.4012.312.2017.1.KO, lecz Wnioskodawca nie uzupełnił wniosku przez wskazanie czy nabywane towary, które są następnie sprzedawane w ramach strategii marketingowej klientom np. za 1 zł, są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych?

Nabywane przez Spółkę towary, które są następnie sprzedawane w ramach strategii marketingowej klientom np. za 1 zł, są wykorzystywane tylko i wyłącznie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabycia towarów dokonywanych w celu sprzedaży towarów w ramach strategii sprzedażowej po cenie promocyjnej – poniżej wartości rynkowej, np. 0,81 zł – gdy jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru przez Spółkę?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabycia towarów i usług dokonanych w celu sprzedaży towarów w ramach strategii sprzedaży po cenie promocyjnej (niższej od wartości rynkowej i jednocześnie niższej od ceny zakupu) zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak już wcześniej wspomniano, zastosowanie w strategii sprzedażowej ceny promocyjnej jest elementem strategii marketingowej Spółki, która prowadzi do wzrostu sprzedaży. Zaproponowanie klientom możliwości nabycia produktu po cenie promocyjnej np. karty telefonicznej, zachęca do wyboru towarów Wnioskodawcy. Udzielona poszczególnym klientom Wnioskodawcy znaczna bonifikata cenowa pozwalająca na nabycie towarów za promocyjną cenę ściśle wiąże się z określonym zachowaniem tych klientów, którzy – aby zyskać możliwość nabycia towaru po promocyjnej cenie – muszą wcześniej dokonać zakupu u Wnioskodawcy określonej ilości oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów tytoniowych lub dokonać zakupu za określoną wartość wyrażoną w cenie. Wprowadzenie działań marketingowych przez Wnioskodawcę skutkuje zatem wzrostem sprzedaży, a co za tym idzie skutkuje wzrostem obrotu, a w konsekwencji wzrostem należności budżetowych – m.in. podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż sprzedaż (dostawa) przez Spółkę produktów po cenie promocyjnej, będzie czynnością opodatkowaną w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Ze względu na brzmienie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT należy stwierdzić, że uznanie, że zachodzi związek między nabyciem towarów i usług a czynnością opodatkowaną, nie jest uzależniony od wartości (podstawy opodatkowania) czynności opodatkowanej.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że wobec niewątpliwego opodatkowania transakcji dokonywanych w ramach strategii sprzedaży, nawet jeśli cena sprzedaży zastosowana w transakcji nie jest wartością rynkową i jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru, co jest uzasadnione z marketingowego i ekonomicznego punktu widzenia, udokumentowane fakturą wydatki związane z ich dokonywaniem będą stanowić dla Spółki źródło podatku VAT naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym Spółka, będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupu produktów przeznaczonych na cele promocyjne, przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT lub ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Rozumienie bezpośredniego związku zostało szeroko zaprezentowane w orzeczeniu Trybunału z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciwko Midland Bank plc., w którym stwierdzono, że art. 2 I Dyrektywy oraz art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby – co do zasady – istnienie bezpośredniego związku między daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do odliczenia, stanowiło warunek nabycia przez podatnika prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej oraz aby stanowiło podstawę do określenia zakresu tego prawa.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

Należy przyjąć – co do zasady – że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji, gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej i hurtowej wyrobów tytoniowych. Z uwagi na dużą konkurencyjność na rynku, Wnioskodawca przyjął strategię marketingową skierowaną do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym), w celu zwiększenia swojej sprzedaży, czyli osiągnięcia większych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Działania te polegają na tym, że w przypadku zakupu większej ilości sztuk papierosów lub innych wyrobów tytoniowych przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, bądź też w przypadku zakupu tychże wspomnianych wyrobów za określoną wartość, taki klient może nabyć inny towar, którym jest np. karta telefoniczna po cenie niższej niż wartość rynkowa, np. za 1 zł. (jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru przez Spółkę). Spółka sprzedaje towar promocyjny ze stawką 23% VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów dokonywanych w celu sprzedaży towarów w ramach strategii sprzedażowej po cenie promocyjnej – poniżej wartości rynkowej np. 0,81 zł – gdy jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru.

Jak już wskazano wyżej podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie warunek, o którym mowa powyżej zostanie spełniony, gdyż nabywane przez Wnioskodawcę, czynnego i zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług, towary np. karta telefoniczna, które są sprzedawane po cenie niższej niż wartość rynkowa np. za 1 zł są/będą miały związek z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT, co skutkuje powstaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu. Wnioskodawca wskazał, że Spółka sprzedaje towar promocyjny ze stawką 23%. Jednocześnie, pomimo, że koszt nabycia towarów sprzedawanych w ramach działań promocyjnych przewyższa cenę sprzedawanych towarów, to jednak – jak wynika z opisu sprawy – koszty te pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Jak wynika z wniosku, Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej i hurtowej wyrobów tytoniowych, również towary sprzedawane w ramach strategii marketingowej mają w efekcie wygenerować w Spółce wyższą sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT. Jak wskazał Wnioskodawca, opisany w niniejszym wniosku stan faktyczny jest elementem długofalowej strategii marketingowej Spółki i jest działalnością mającą swoje uzasadnienie ekonomiczne, mającą w finalnym efekcie doprowadzić do zwiększenia przychodów Spółki. Oznacza to, że sprzedawane promocyjnie towary są wykorzystywane w ramach tej działalności.

W takiej sytuacji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów sprzedawanych w ramach strategii marketingowej np. za 1 zł, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Mając na uwadze powołane przepisy w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując sprzedaż o charakterze promocyjnym, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie sprzedaży promocyjnej jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każde zastosowane działanie marketingowe winno być uzasadnione ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. podwyższenia obrotu. Jednocześnie należy nadmienić, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Tym samym, tut. Organ nie jest uprawniony do weryfikacji opisanego stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie .

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.