Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.318.2017.1.DJ
z 27 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do udziału, nabytego przez Wnioskodawczynię w 2001 roku w będącej przedmiotem sprzedaży części nieruchomości, tj. 43 m² z działki budowlanej o powierzchni 1026 m²;
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2001 roku w grudniu małżonkowie kupili działkę budowlaną o powierzchni 1026 m² za kwotę 60 tys. złotych. Pieniądze na kupno działki pochodziły ze sprzedaży działki Wnioskodawczyni (to był majątek odrębny Wnioskodawczyni) w kwocie 40 tys. złotych i 20 tys. złotych z majątku wspólnego.

Po 24 latach małżeństwa w styczniu 2015 roku Zainteresowana rozwiodła się ze swoim mężem, a w grudniu 2015 roku dokonano podziału majątku w Kancelarii Notarialnej.

W wyniku tego podziału i spłaty byłego męża kwotą 20 tys. złotych działka przypadła Wnioskodawczyni. Zainteresowana złożyła również notarialne oświadczenie, że nie będzie domagać się rozliczenia nakładów na majątek męża, tj. 1/2 nieruchomości gruntowej zabudowanej domem mieszkalnym w zabudowie bliźniaczej.

W dniu 19 stycznia 2017 roku Wnioskodawczyni sprzedała swojej siostrze 43 m2 działki na poszerzenie nieruchomości. Działki Wnioskodawczyni i jej siostry graniczą ze sobą i jest to po prostu pas o szerokości 1 m i długości 43 m. Te 43 m² działki Wnioskodawczyni sprzedała za łączną kwotę 4 300 zł (cztery tysiące trzysta złotych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży tych 43 m² działki?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona płacić podatku dochodowego, ponieważ Wnioskodawczyni jest właścicielem 1/2 tej nieruchomości od 2001 roku, a od 2015 roku w wyniku podziału majątku jest właścicielem całości.

Wnioskodawczyni nie uważa, aby wzbogaciła się zostając właścicielem całej nieruchomości.

Zainteresowana w Z, w domu męża mieszkała 24 lata. Wspólnie małżonkowie dobudowali klatkę schodową, korytarz i pokój w celu rozdzielenia dwóch mieszkań – wcześniej była wspólna klatka schodowa (brat męża z rodziną mieszkał na parterze, a Wnioskodawczyni z mężem i dziećmi na piętrze). Koszt tej przebudowy i całego remontu to ok. 80 tys. złotych. Niestety, Wnioskodawczyni nie była współwłaścicielką domu i żeby odzyskać jakiekolwiek pieniądze Zainteresowana musiałaby wnieść sprawę do sądu i udowadniać, co małżonkowie zrobili razem. To są niestety koszty adwokata, rzeczoznawców i sądu – dlatego Wnioskodawczyni zdecydowała się na ugodę i w formie aktu notarialnego małżonkowie podzielili majątek.

W skład podziału weszła: działka 1026 m², 2 samochody i trochę rzeczy z wyposażenia domu (pościel, ręczniki, pralka, kuchenka elektryczna, porcelana). Nie weszły natomiast żadne nakłady na majątek męża, dlatego Zainteresowana uważa, że w wyniku tego podziału majątku poniosła straty. Wnioskodawczyni nie ma własnego mieszkania, mieszka wraz z dwoma nastoletnimi córkami w mieszkaniu swojej matki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do udziału, nabytego przez Wnioskodawczynię w 2001 roku w będącej przedmiotem sprzedaży części nieruchomości, tj. 43 m² z działki budowlanej o powierzchni 1026 m²;
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2001 roku małżonkowie kupili działkę budowlaną o powierzchni 1026 m². Po 24 latach małżeństwa w styczniu 2015 roku Zainteresowana rozwiodła się ze swoim mężem, a w grudniu 2015 roku dokonano podziału majątku. W wyniku tego podziału i spłacie byłego męża kwotą 20 tys. złotych działka przypadła Wnioskodawczyni. W styczniu 2017 roku Wnioskodawczyni sprzedała swojej siostrze część przedmiotowej działki (43 m²) na poszerzenie nieruchomości.

Wątpliwość Zainteresowanej budzi kwestia, czy w wyniku dokonanej w styczniu 2017 roku sprzedaży tej części działki budowlanej wystąpi u Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowej części nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie do art. 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w sytuacji umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, bądź w przypadku ustania małżeństwa, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty, stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast – w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Powyższe oznacza, że z datą ustania małżeństwa, a więc również wspólności majątkowej, współwłasność łączna, jaka istnieje między małżonkami przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Zatem, w chwili ustania małżeństwa, co do zasady każdy z małżonków ma wynoszący 1/2 udziału w majątku wspólnym, a więc w każdej rzeczy, jaka do tego majątku należy. W chwili ustania małżeństwa Wnioskodawczyni była więc właścicielem wynoszącego 1/2 udziału we wszystkich składnikach majątku wspólnego małżonków, podobnie jak jej mąż.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Zatem, za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia na współwłasność (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze, odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieściła się w udziale, jaki tej osobie przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast dokonany podział odbył się w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości lub praw przekraczała jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekraczał udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału tego majątku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą zatem w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć bowiem każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Co więcej, w sytuacji, gdy z nabyciem takim związane jest jakiekolwiek świadczenie wzajemne na rzecz strony zbywającej, nabycie takie nabiera charakteru odpłatnego. Odpłatnością jest bowiem każde świadczenie ze strony nabywcy powodujące zwiększenie aktywów zbywającego lub powodujące zmniejszenie jego pasywów (zobowiązań).

Nadmienić jednak należy, że skoro – jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego – działka w części została nabyta za pieniądze ze sprzedaży majątku odrębnego Wnioskodawczyni, to w tej części też stanowi jej majątek odrębny. Natomiast współwłasnością małżeńską była tylko ta część działki, która została zakupiona z majątku wspólnego.

W świetle przedstawionych wyjaśnień stwierdzić należy, że skoro z podziałem majątku wspólnego małżonków związany był obowiązek dokonania przez Wnioskodawczynię spłaty na rzecz byłego męża, to na jego skutek Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność składniki majątkowe, o wartości przekraczającej wartość przysługującego Wnioskodawczyni udziału w majątku wspólnym.

Powyższe oznacza, że do nabycia 43 m² działki (z działki budowlanej o powierzchni 1026 m2) w części przekraczającej wartość udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni we współwłasności doszło na skutek podziału majątku, dokonanego w grudniu 2015 r. To z kolei prowadzi do wniosku, że w związku z tym, że sprzedaż przedmiotowej części nieruchomości (43 m2 z działki budowlanej o powierzchni 1026 m²) w tej części – została dokonana w styczniu 2017 r., tj. przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia, będzie źródłem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Natomiast sprzedaż ww. 43 m² działki w części nabytej przez Wnioskodawczynię w 2001 r. nie będzie skutkowała powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie ona bowiem stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, ponieważ nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia. W konsekwencji od tej części dochodu Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawczyni poniosła tego rodzaju koszty, to koszty te dotyczyły całej, będącej przedmiotem zbycia części działki budowlanej (tj. powierzchni 43 m²), którą w udziale nabyła zarówno w 2001 r., jak i w 2015 r. Jak już wyżej wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegało będzie wyłącznie zbycie udziału nabytego w 2015 r., w związku z tym przychód podlegający opodatkowaniu będzie mógł zostać obniżony wyłącznie o poniesione przez Wnioskodawczynię koszty odpłatnego zbycia, przypadające proporcjonalnie do udziału nabytego przez Zainteresowaną w 2015 roku. Część kosztów odpłatnego zbycia przypada bowiem na udział nabyty w 2001 r., a skoro przychód przypadający na ten udział nie podlega opodatkowaniu, to rozliczeniu nie będą też podlegały koszty odpłatnego zbycia odpowiadające temu udziałowi.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż zbywana nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię odpłatnie (spłata byłego męża). W myśl przywołanego przepisu koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych nabytych odpłatnie ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości lub prawa majątkowego oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Koszt nabycia, co do zasady określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości (prawa). Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość, którą sprzedał.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa nabytego ponad udział w majątku wspólnym małżonków (wspólność ustała na skutek rozwodu), kosztem uzyskania przychodu może być m.in. udokumentowana kwota faktycznie poniesionej na rzecz byłego męża spłaty, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, kwota spłaty na rzecz byłego męża, przypadająca proporcjonalnie na przedmiotową część nieruchomości może stanowić koszt nabycia zbywanej części nieruchomości, o którą Wnioskodawczyni może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód.

Nadmienić również należy, że do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawczyni może jednak zaliczyć jedynie tę część kosztów, która odpowiada udziałowi nabytemu w 2015 r.

W świetle art. 30e ust. 4 po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży w styczniu 2017 roku części nieruchomości, tj. 43 m2 z działki budowlanej o powierzchni 1026 m², w udziale nabytym przez Wnioskodawczynię w 2001 r. nie podlega opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, do dnia zbycia upłynęło pięć lat. Natomiast pozostały przychód ze zbycia – w części przekraczającej wartość udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku wspólnym, nabyty przez Zainteresowaną w 2015 roku – stanowi dla Zainteresowanej źródło przychodu w rozumieniu cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, dochód ze zbycia w tej części będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.