2017.10.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.402.2017.2.KO
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe - w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego od nabytego środka trwałego (wózek widłowy) i nieruchomości oraz poniesionych na budynek nakładów w latach 2005-2007,
Nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego od poniesionych na budynek nakładów w 2008 r.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego od nabytego środka trwałego (wózek widłowy) i nieruchomości oraz poniesionych na budynek nakładów w latach 2005-2008.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.402.2017.1.KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od dnia 29.11.1995 roku rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT realizuje działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży mebli biurowych i sklepowych według PKD 31.01.Z. Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów, jako formę opodatkowania wybrał podatek liniowy. Od pierwszego dnia działalności zgodnie z przytoczonym wyżej art. 15 ustawy posiad status czynnego podatnika podatku od towarów i usług i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane.

Działalność gospodarcza realizowana jest w oparciu o zespół składników majątkowych, których okres użytkowania w przedsiębiorstwie wynosi w przypadku: budynków - przekracza 10 lat, maszyn, urządzeń, sprzętu ogólnego zastosowania - przekracza 5 lat, wyposażenia - przekracza 5 lat.

W myśl generalnej zasady, jako zarejestrowany czynny podatnik VAT i zgodnie z prawem wynikającym z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przy zakupach od powyższych towarów, (rzeczy materialnych) środków trwałych nieruchomości oraz nakładów na budynek (nakłady przekraczają 30% wartości budynku) Wnioskodawca odliczył VAT naliczony w całości.

Wszelkie wyżej wymienione składniki materialne m.in. w postaci maszyn, urządzeń, drobny sprzęt i wyposażenie takie jak meble biurowe, telefon komórkowy, licencje na oprogramowanie były używane i zużyły się w czasie gdy służyły działalności opodatkowanej VAT.

Dla celów i z przeznaczeniem dla prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 17 maja 2005 roku Wnioskodawca zakupił nieruchomość tj. budynek użytkowy z gruntem. Grunt i budynek użytkowy zostały wciągnięte do działalności jako odrębne środki trwałe. Nabyta nieruchomość wykorzystywana była do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabycie nieruchomości udokumentowane było fakturą VAT oraz Aktem Notarialnym. Przedmiotowa nieruchomość (budynek) podlega amortyzacji w wysokości 2,5% stawki gdyż spełniał przesłanki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o pdof. z kolei grunt, stosownie do art. 22c pkt 1 ustawy o pdof amortyzacji nie podlega.

Od dnia zakupu tj. od 17.05.2005 roku i wprowadzenia do ewidencji środków trwałych budynek był użytkowany do działalności gospodarczej (w trakcie prac inwestycyjnych w budynku była bez przerwy prowadzona działalność gospodarcza). Firma w związku z tym budynkiem realizowała wieloletnią inwestycję ponosząc znaczące nakłady finansowe w latach od 2005 do 2008. Ponoszone nakłady inwestycyjne na budynek, celem jego ulepszenia stanowiły koszty firmowe. Nakłady inwestycyjne przewyższyły 30% wartości początkowej nabytej nieruchomości. Ww. nakłady finansowane były w całości z kredytu bankowego zaciągniętego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Nakłady inwestycyjne na budynek zostały zakończone. Ostatecznie nakłady inwestycyjne zwiększające wartość budynku rozliczone zostały do dnia 31.12.2008 roku. Wartość początkowa budynku została powiększona o nakłady inwestycyjne. Od ponoszonych kosztów inwestycyjnych związanych z wspomnianymi pracami ogólnie ujmując remontowymi itp., firma odliczała podatek naliczony z otrzymanych faktur vat. Oryginały faktur VAT znajdują się w posiadaniu Firmy.

W roku 2012 nastąpiła zmiana przeznaczenia nieruchomości, a mianowicie pod wynajem na cele działalności gospodarczej innemu (obcemu) podmiotowi gospodarczemu. Prowadzona na podstawie umowy najmu działalność jest opodatkowana - co nie jest bez znaczenia w przedmiotowej sprawie. Zatem zmienił się sposób i charakter przeznaczenia tej nieruchomości. Najem mieści się w zakresie prowadzonej przez firmę działalności gospodarczej określonej w CEiDG. Rzeczona nieruchomość oddana została do użytkowania zgodnie z umową najmu zawartą w dniu 23.04.2012 r. Czynność ta opodatkowana została 23% stawką VAT i dokumentowana fakturą VAT z uwagi na definicję działalności gospodarczej zawartą w ustawie z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług - przychody z najmu stanowią (przychód) obrót w rozumieniu ustawy.

W obecnym stanie prawnym i gospodarczym Firma jest ekonomicznie nieefektywna.

Jako drobny przedsiębiorca i z uwagi na fakt, że sprawność działania firmy ocenia się przez pryzmat wygenerowanych przez nią przychodów, biorąc pod uwagę, że racjonalnym, optymalnym rozwiązaniem i jedynym koniecznym okazać się może podjęcie decyzji o (likwidacji) zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej - zamierzony termin likwidacji działalności to 2018 rok (wykreślenie z CEIDG).

W ostatnich kilku latach, od ok. 2012 roku kondycja firmy uległa znacznemu pogorszeniu. Firma rokrocznie odnotowuje spadek obrotów (sprzedaży ze zwykłej działalności gospodarczej) w szczególności w latach: 2014, 2015, 2016 i 2017, w których to wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty limitu 200 000 zł uregulowanego w artykule 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie, z którym zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, (który obowiązuje od 1 stycznia 2017 r., do końca grudnia 2016 r. była to kwota 150 000 zł). Prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od VAT jest ustalane na podstawie wartości sprzedaży, ale bez kwoty tego podatku. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Wnioskodawca ze zwolnienia podmiotowego od VAT zamierza skorzystać od dnia 01.01.2018 roku.

Przy dalszej tendencji spadkowej sprzedaży racjonalnym rozwiązaniem będzie w roku podatkowym 2018 (ostatecznie) likwidacja działalności gospodarczej, będąc już wtedy podatnikiem korzystającym ze zwolnienia podmiotowego od VAT.

Ważną kwestią jest odliczony podatek VAT od poczynionych nakładów finansowych na prace remontowe i modernizację budynku, które to nakłady przekraczają 30% wartości początkowej nieruchomości. W treści Wniosku zaznaczono, że został on wynajęty pod prowadzenie działalności w związku z czym nastąpiła zmiana przeznaczenia nieruchomości.

Pismem z 22 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia następująco:

ad. 1. Środek trwały (wózek widłowy), którego wartość przekracza kwotę 15.000 zł,

data nabycia środka trwałego: 31.12.2001 r.,
data przyjęcia do ewidencji środków trwałych: 31.12.2001 r.

ad. 2. Budynek użytkowy na dzień 31.12.2017 r. stanowić będzie nieruchomość w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Zaś według art. 46 § 1 nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie do art. 47 § 1. K.c. część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych i dalej § 2 K.c. mówiący, iż częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Mając powyższe na uwadze, nieruchomościami są nie tylko grunty, ale także budynki lub ich części trwale z gruntem związane. Grunt będąc przedmiotem materialnym jest rzeczą. Gdy na gruncie znajdują się budynki lub budowle wówczas uznawane są one za część składową gruntu stanowiąc nieruchomość.

ad. 3. Poszczególne kwoty ulepszeń budynku w latach 2005-2008 wynosiły:

w 2005 roku - wartość ulepszeń budynku powyżej kwoty 15.000 zł, ale nie podnosiły wartości początkowej środka trwałego - nie zakończono ulepszeń,
w 2006 roku - wartość ulepszeń budynku powyżej kwoty 15.000 zł, ale nie podnosiły wartości początkowej środka trwałego - nie zakończono ulepszeń,
w 2007 roku - wartość ulepszeń budynku powyżej kwoty 15.000 zł, która wynosiła 1.122.818,70 zł netto (tj. suma kwot ulepszeń poniesionych w latach 2005-2007), które podnosiły wartość początkową środka trwałego,
w 2008 roku - wartość ulepszeń budynku powyżej kwoty 15.000 zł, która wynosiła 180.160,06 zł netto, które podnosiły wartość początkową środka trwałego.

ad. 4. Wnioskodawca przyjął do ewidencji środków trwałych ulepszenia poczynione na przedmiotowy budynek następująco:

w 2005 roku nie nastąpiło w ewidencji środków trwałych przyjęcie ani podwyższenie wartości środka trwałego, (nie zakończono ulepszeń),
w 2006 roku nie nastąpiło w ewidencji środków trwałych przyjęcie ani podwyższenie wartości środka trwałego, (nie zakończono ulepszeń),
w 2007 roku nastąpiło w ewidencji środków trwałych podwyższenie wartości środka trwałego, przyjęcie do ewidencji środków trwałych ulepszeń poczynionych na przedmiotowy budynek stanowiła wartość obejmująca sumę kwot w latach od 2005 do 2007, (w 2007 roku zakończono ulepszenie),
31.12.2008 roku nastąpiło w ewidencji środków trwałych przyjęcie i podwyższenie wartości środka trwałego (zakończono ulepszenie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie możliwości stosowania - na podstawie art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, braku obowiązku korekty podatku naliczonego od nabytych środków trwałych i nieruchomości oraz poniesionych na ten budynek nakładów przekraczających 30% wartości początkowej budynku, zważywszy że, na dzień (likwidacji) zaprzestania działalności gospodarczej, podatnik będzie już korzystał ze zwolnienia podmiotowego od VAT, a ponadto upłynie już wtedy 10-letni okres korekty VAT dla nieruchomości i 5-letni dla pozostałych środków trwałych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca, celem uzyskania jednoznacznej odpowiedzi w sprawie niniejszego zapytania, pragnie wypunktować ww. treści opisu najważniejsze jego zdaniem kwestie w przedmiotowej sprawie. I tak:

Po pierwsze, na dzień składania niniejszego Wniosku jest czynnym podatnikiem VAT.

Po drugie, zamierza z dniem 01.01.2018 r. skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od VAT.

Po trzecie, w roku 2018 zamierza ostatecznie zakończyć działalność gospodarczą wykreśleniem z CEIDG.

W związku z powyższym, podatnik uważa, że skoro od dnia 01.01.2018 roku będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, to tym samym nie będzie podlegał obowiązkowi z podatku VAT.

Zdaniem podatnika w oparciu o przepisy Ustawy o podatku od towarów i usług i formułując własne stanowisko w przedmiotowej sprawie powołuje się na art. 91 ustawy o VAT, który reguluje kwestie korekt podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 91 ustawy o VAT Wnioskodawca stoi na stanowisku, że od nabytych towarów (rzeczy materialnych) środków trwałych, wyposażenia, nieruchomości, a w szczególności od poniesionych nakładów na budynek (przekraczających 30% wartości początkowej środka trwałego) w latach od 2005 do 2008 nie ma obowiązku uwzględniać korekty VAT w przypadku likwidacji działalności w zamierzonym terminie tj. 2018 roku. Likwidacja czyli zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w 2018 roku nie będzie już bowiem skutkować w odniesieniu do tych towarów, nakładów powyżej 30% wartości początkowej budynku, nieruchomości, środków trwałych, wyposażenia) obowiązkiem ujęcia w korekcie, bowiem upłynie już okres korekty (przedawni się). Zatem obowiązek korekty w przedstawionych okolicznościach staje się bezzasadny w trybie art. 91 ustęp 2 ustawy o VAT, który mówi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ponadto stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy o VAT mowa jest o zmianie przeznaczenia nieruchomości. Według oceny Wnioskodawcy i zgodnie z powyższą regulacją prawną w tym miejscu należy odnieść się do definicji pierwszego zasiedlenia. Przepisy ustawy o vat zawierają definicję legalną przytoczonego terminu, a zawarta jest w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Interpretując termin w nawiązaniu do okoliczności przedstawionych w niniejszej sprawie, według oceny podatnika, powyższe warunki z ww. definicji zostały spełnione w całości. Przede wszystkim budynek został oddany do użytkowania właśnie w wykonywaniu czynności opodatkowanych, a takowe miały miejsce z racji wykonywania ich przez nabywcę. Wydanie przedmiotowego budynku nabywcy miało miejsce w czasie i w ramach wykonywania przez sprzedającego czynności opodatkowanych co w świetle przywołanego przepisu ma zasadnicze znaczenie w rzeczonej sprawie. Pierwszorzędne znaczenie ma również to, że zmodernizowany budynek został oddany w najem, które to czynności podlegają opodatkowaniu. Wnioskodawca nie ma co do tego wątpliwości, że pierwsze zasiedlenie w zaistniałym stanie prawnym miało miejsce.

Ponadto od jego zasiedlenia upłynął okres 2 lat (przepis mówi: co najmniej), zatem nie ulega wątpliwości, że nie ma obowiązku składać korekty podatku VAT ponieważ z dniem 31.12.2017 roku upłynie ustawowo określony 10-letni okres korekty, o którym mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

Dalej reasumując, według literalnego brzmienia przepisu art. 2 pkt 14b ustawy o podatku od towarów i usług, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, m.in. po ich ulepszeniu, pod warunkiem, że wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Uwaga - w rozpatrywanym Wniosku nakłady przewyższają 30% wartości początkowej budynku, informacja ta ma zasadnicze znaczenie w sprawie niniejszego zapytania. Należy stwierdzić, że przedstawiony opis sprawy odzwierciedla dokładnie sytuację zawartą w art. 2 pkt 14b ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na względzie przedstawione regulacje prawne, w ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym nie wystąpi obowiązek korekty naliczonego podatku VAT, o której mowa w przepisach art. 91 ust. 2 i ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest:

prawidłowe - w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego od nabytego środka trwałego (wózek widłowy) i nieruchomości oraz poniesionych na budynek nakładów w latach 2005-2007,
nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego od poniesionych na budynek nakładów w 2008 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Stosownie do art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych (np. ze związanych z czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi lub na odwrót), wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok.

Ponadto, przepis art. 91 ust. 5 ustawy wprowadza szczególny przypadek dokonywania korekt w sytuacji, gdy podatnik w okresie trwania korekty cząstkowej – tj. w okresie 10 lat w przypadku nieruchomości – zbywa dany środek trwały.

W takich sytuacjach – zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – przyjmuje się fikcję prawną, że zbyte składniki majątku służą nadal działalności opodatkowanej lub nadal działalności zwolnionej, aż do końca okresu korekty. Jednakże w miesiącu dokonania sprzedaży dokonuje się od razu korekty za wszystkie pozostałe okresy. Korekty dokonuje się w deklaracji za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży.

Jeśli transakcja zbycia środka trwałego została opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały do korekty okres towar ten bądź usługa służy w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż była zwolniona, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały służy czynnościom niedającym prawa do odliczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy na dzień likwidacji działalności w 2018 r. będzie miał on obowiązek dokonać korekty, o której mowa w art. 91 ustawy od nabytego środka trwałego (wózka widłowego) oraz nieruchomości i wydatków na ulepszenie budynku.

Wnioskodawca w piśmie 22 sierpnia 2017 r. odpowiadając na pytanie zawarte w wezwaniu, które brzmiało: „Kiedy zostały nabyte środki trwałe i przyjęte do ewidencji środków trwałych, o których mowa w pytaniu i czy ich wartość przekracza kwotę 15.000 zł” wskazał tylko wózek widłowy, który nabył i przyjął do środków trwałych 31 grudnia2001 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że skoro do końca 2017 r. Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem od towarów i usług, a budynek będzie służył do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najem), to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku od towarów i usług odliczonego od nabycia nieruchomości oraz od poniesionych wydatków na ulepszenie budynku w latach 2005-2007 w związku z poniesieniem tych wydatków w okresie 10 lat licząc od roku, w którym ulepszenia te zostały oddane do użytkowania, bowiem okres korekty zakończy się w 2017 roku.

Natomiast z dniem 1 stycznia 2018 r. w przedmiotowej sprawie nastąpi zmiana przeznaczenia budynku, ponieważ z tym dniem Wnioskodawca zamierza skorzystać ze zwolnienia podmiotowego. Najpierw jak wskazano wyżej budynek był przeznaczony do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Jednakże w momencie wyboru przez Wnioskodawcę podmiotowego zwolnienia od podatku nastąpi zmiana przeznaczenia tego budynku tj. wykorzystanie budynku do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Zatem odnosząc się do wydatków na ulepszenie budynku poniesionych w 2008 r. Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonania korekty podatku od towarów i usług odliczonego w związku z poniesieniem tych wydatków w okresie 10 lat licząc od roku, w którym ulepszenia te zostały oddane do użytkowania. W przedstawionym przypadku okres korekty zakończy się z końcem 2018 r., a zatem zmiana przeznaczenia budynku z czynności opodatkowanych do czynności zwolnionych z dniem 1 stycznia 2018 r. będzie wiązała się z obowiązkiem dokonania korekty VAT.

Z kolei odnosząc się do środka trwałego w postaci wózka widłowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku od towarów i usług odliczonego przy jego nabyciu, gdyż upłynęło już 5 kolejnych lat, od roku, w którym zostały oddany do użytkowania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest:

prawidłowe - w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego od nabytego środka trwałego (wózek widłowy) i nieruchomości oraz poniesionych na budynek nakładów w latach 2005-2007,
nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego od poniesionych na budynek nakładów w 2008 r.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin