2017.10.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.348.2017.2.MK
z 19 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 4 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy budynku wraz z działką gruntu nr 417 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy budynku wraz z działką gruntu nr 417. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 października 2017 r. o wskazanie danych Wnioskodawcy na druku ORD-IN oraz informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Obecny budynek sklepowy zbudowany został jeszcze w XIX w. jako remiza strażacka i był zabudowany w całości z białego kamienia o grubości murów od 80 cm do 1 m na zaprawie glinianej. W dniu (...) 1978 r. na ogólnym zebraniu sprawozdawczym OSP w punkcie 6 protokołu zebrania obiekt ten wraz z działką został nieodpłatnie przekazany Gminnej Spółdzielni z przeznaczeniem na sklep spożywczy i gastronomię. Przekazana remiza straży pożarnej była w bardzo złym stanie technicznym, a jego wartość materialna była niewielka. W celu zapobieżeniu zawalenia się tego budynku i adaptacji na działalność handlową, wykonywano szereg prac budowlanych:

wyburzono stare popękane ściany zewnętrzne z białego kamienia i postawiono nowe z pustaków i cegły;
podzielono powierzchnie starej remizy na trzy części: sklepową, gastronomiczną i kotłownie, budując ścianki działowe;
wykonano nowy strop na całej powierzchni i na stropie położono trocino-beton pod pokrycie papowe;
na podłogi położono posadzkę z kawałków marmuru w części gastronomicznej, a w części sklepowej z płytek terakoty;
założono nową stolarkę budowlaną;
wykonano nową instalację elektryczną, wodno-kanalizacyjną i centralne ogrzewanie;
wykonano nowe tynki wewnętrzne i elewację zewnętrzną;
wybudowano szambo dwukomorowe oraz śmietnik;
wywiercono studnię głębinową o głębokości 30 metrów.

Łączna wartość nakładów poniesiona przez Spółdzielnię w latach 1978-1981 na remont budynków zgodnie z ewidencją księgową wyniosła 609.160 zł. Była to bardzo duża kwota i kilkukrotnie przekraczała wartość budynku i działki przed remontem. Nakłady te zostały poniesione ze środków własnych Spółdzielni. W roku 2009 Gminna Spółdzielnia całkowicie wymieniła trocino-beton wraz z pokryciem papowym na nową drewnianą więźbę dachową pokrytą blachą trapezową.

Zgodnie z sygn. Akt (...) Spółdzielnia wystąpiła do Sądu Rejonowego o zasiedzenie, które otrzymała na posiedzeniu Sądu w dniu 13 stycznia 2011 r. nabywając prawo do zasiedzenia z dniem 1 stycznia 2009 r. na własność nieruchomość zabudowaną składającą się z działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 417 o powierzchni 506 m². Działka wraz z budynkiem ma założoną księgę wieczystą. Od sierpnia 2016 r. budynek ten jest wyłączony z działalności handlowej.

W piśmie z dnia 2 października 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że obecny budynek sklepowy zbudowany został jeszcze w XIX wieku jako remiza strażacka i był zbudowany w całości z białego kamienia o grubości murów od 80 cm do 1 m na zaprawie glinianej. W dniu (...) 1978 r. na ogólnym zebraniu sprawozdawczym OSP w punkcie protokołu zebrania obiekt ten wraz z działką został nieodpłatnie przekazany Gminnej Spółdzielni z przeznaczeniem na sklep spożywczy i gastronomię. Przekazana remiza straży pożarnej była w złym stanie technicznym, jego wartość materialna była niewielka. W celu zapobieżenia zawaleniu się tego budynku i adaptacji pod działalność handlową:

wyburzono stare popękane ściany zewnętrzne z białego kamienia i postawiono nowe z pustaków i cegły;
podzielono powierzchnie starej remizy na trzy części: sklepową, gastronomiczną i kotłownie, budując ścianki działowe;
wykonano nowy strop na całej powierzchni i na stropie położono trocino-beton pod pokrycie papowe;
na podłogi położono posadzkę z kawałków marmuru w części gastronomicznej, a w części sklepowej z płytek terakoty;
założono nową stolarkę budowlaną;
wykonano nową instalację elektryczną, wod-kan i c.o.;
wykonano nowe tynki wewnętrzne i elewację zewnętrzną;
wybudowano szamba dwukomorowe oraz śmietnik;
wywiercono studnię głębinową o głębokości 30 metrów.

Łączna wartość nakładów poniesionych przez Spółdzielnię w latach 1978-1981 na remont budynku, zgodnie z ewidencją księgową wyniosła 609.160 zł. Była to bardzo duża kwota i kilkukrotnie przekracza wartość budynku i działki przed remontem. Nakłady te zostały poniesione ze środków własnych Spółdzielni.

W roku 2009 Gminna Spółdzielnia całkowicie wymieniła trocino-beton wraz z pokryciem papowym na nową drewnianą więźbę dachową pokrytą blachą trapezową. Wartość poniesionych nakładów na remont dachu nie przekroczyła 22% wartości budynku, a nakłady poniesione na remont dachu zostały zaliczone w koszty Spółdzielni, z tytułu powyższego nie naliczono podatku należnego. Po wykonaniu remontu Spółdzielnia nadal prowadziła własną działalność handlową, od której płaciła należne podatki, a budynek (sklep) nigdy nie był wydzierżawiany innym najemcom. Po remoncie dachu w roku 2009, budynek był wykorzystywany przez Spółdzielnię na działalność handlową do dnia 1 sierpnia 2016 r.

Zgodnie z sygnaturą akt (...) Spółdzielnia wystąpiła do Sądu Rejonowego o zasiedzenie, które otrzymała na posiedzeniu Sądu w dniu 13 stycznia 2011 r., nabywając prawo do zasiedzenia w dniem 1 stycznia 2009 r. na własność nieruchomość zabudowaną składającą się z działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 417 o powierzchni 506 m² (...). Gminna Spółdzielnia po uzyskaniu tytułu własności nie skorzystała z prawa do obniżenia podatku należnego.

Działka wraz z budynkiem ma założoną księgę wieczystą. Budynek stanowiący własność Gminnej Spółdzielni nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od sierpnia 2016 r. budynek ten jest wyłączony z działalności handlowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisany powyżej budynek wraz z działką podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Likwidator Gminnej Spółdzielni, stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 podatku od towarów i usług, budynek wraz z gruntem sklepu nr działki 417 o pow. 506 m², jest zwolniony od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, budynek spełnia definicję towaru, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy jednak stwierdzić, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu w powiązaniu z art. 43 ust. 7a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei, na podstawie art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis wskazany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że rozpatrywany budynek sklepowy zbudowany został jeszcze w XIX wieku jako remiza strażacka i był zbudowany w całości z białego kamienia o grubości murów od 80 cm do 1 m na zaprawie glinianej. W dniu (...) 1978 r. na ogólnym zebraniu sprawozdawczym OSP w punkcie protokołu zebrania obiekt ten wraz z działką został nieodpłatnie przekazany Gminnej Spółdzielni z przeznaczeniem na sklep spożywczy i gastronomię. Przekazana remiza straży pożarnej była w złym stanie technicznym, jego wartość materialna była niewielka. W celu zapobieżenia zawaleniu się tego budynku i adaptacji pod działalność handlową:

wyburzono stare popękane ściany zewnętrzne z białego kamienia i postawiono nowe z pustaków i cegły;
podzielono powierzchnie starej remizy na trzy części: sklepową, gastronomiczną i kotłownie, budując ścianki działowe;
wykonano nowy strop na całej powierzchni i na stropie położono trocino-beton pod pokrycie papowe;
na podłogi położono posadzkę z kawałków marmuru w części gastronomicznej, a w części sklepowej z płytek terakoty;
założono nową stolarkę budowlaną;
wykonano nową instalację elektryczną, wod-kan i c.o.;
wykonano nowe tynki wewnętrzne i elewację zewnętrzną;
wybudowano szamba dwukomorowe oraz śmietnik;
wywiercono studnię głębinową o głębokości 30 metrów.

Łączna wartość nakładów poniesionych przez Spółdzielnię w latach 1978-1981 na remont budynku, zgodnie z ewidencją księgową wyniosła 609.160 zł. Była to bardzo duża kwota i kilkukrotnie przekraczała wartość budynku i działki przed remontem. Nakłady te zostały poniesione ze środków własnych Spółdzielni.

Spółdzielnia wystąpiła do Sądu Rejonowego o zasiedzenie, które otrzymała na posiedzeniu Sądu w dniu 13 stycznia 2011 r., nabywając prawo do zasiedzenia w dniem 1 stycznia 2009 r. na własność nieruchomość zabudowaną składającą się z działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 417. Gminna Spółdzielnia po uzyskaniu tytułu własności nie skorzystała z prawa do obniżenia podatku należnego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT dostawy budynku wraz z działką gruntu nr 417.

Aby natomiast rozstrzygnąć powyższą kwestię należy w pierwszej kolejności ustalić, czy względem opisanego budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do budynku sklepu nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Powyższe wynika z faktu, że wskazany wyżej obiekt został oddany do użytku w ramach prowadzonej przez Spółdzielnię działalności handlowej (z wniosku wynika, że nastąpiło to najpóźniej po remoncie dachu w roku 2009). Budynek był wykorzystywany przez Spółdzielnię na działalność handlową do dnia 1 sierpnia 2016 r. Ponadto na budynek lub jego części nie były ponoszone wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wprawdzie w latach 1978-1981 na remont budynku poniesiono znaczne nakłady przekraczające kilkukrotnie wartość budynku i działki przed remontem, jednakże nakładów tych nie można uznać za wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, gdyż były one ponoszone jeszcze przed wejściem w życie ustaw o podatku dochodowym. Z kolei wydatki ponoszone przez Spółdzielnię w roku 2009 na remont dachu nie przekroczyły 22% wartości budynku. W konsekwencji uznać należy, że w stosunku do budynku sklepu nie były ponoszone wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Należy zatem stwierdzić, że od pierwszego zasiedlenia budynku, które nastąpiło najpóźniej w roku 2009 minął okres dłuższy niż 2 lata. W odniesieniu do sprzedaży budynku sklepu są więc spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, w analizowanej sprawie bezprzedmiotowe jest badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy.

Skutkiem powyższego, dostawa gruntu, na którym posadowiony jest opisany we wniosku budynek, również korzysta ze zwolnienia od podatku, co wynika z art. 29a ust. 8 ustawy.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że dostawa budynku sklepu wraz z gruntem korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin