Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.156.2017.2.MK
z 6 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku nadanym w placówce pocztowej 30 sierpnia 2017 r. (data wpływu 1 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z 3 października 2017 r. (data wpływu – 5 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za lata 2015 i 2016 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie

możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za lata 2015 i 2016. W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 27 września 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4011.156.2017.1.MK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 3 października 2017 r. (data wpływu – 5 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką wychowującą dwoje dzieci, w tym pierwszego dziecka, które jest z małżeństwa już nieistniejącego. Wyrokiem Sądu Okręgowego z 25 kwietnia 2014 r. Sąd rozwiązał małżeństwo bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej zostało powierzone Wnioskodawczyni jako matce. Na byłym mężu Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek alimentacji syna. Jednocześnie Sąd ustalił kontakt byłego męża z synem i grafik widzeń, tj. jeden tydzień wakacyjny i ferii zimowych oraz co drugi tydzień po dwa dni. Zatem z wyliczenia wynika, że były mąż jest obecny w życiu dziecka niespełna dwa miesiące w roku. Wnioskodawczyni wskazuje, że samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka, czy też sporadyczne spotkania nie powodują, że ojciec dziecka wykonuje władzę rodzicielską. Nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów na rzecz syna. Jest to osoba o bardzo trudnym charakterze, ciężko się rozmawia o sprawach finansowych, dlatego nie doszło do chwili obecnej do porozumienia, kto będzie odpisywał ulgę od podatku. Wnioskodawczyni dodaje, że nie ma takiej możliwości aby polubownie tę kwestię załatwić.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w związku z powyższym co roku odliczała tylko ulgę za pół roku. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że faktycznie zamieszkuje wspólnie z synem, zapewnia wszystkie jego potrzeby życiowe, tj. ubiór, wyżywienie, edukację, rozwój oraz opiekę zdrowotną i to Ona ponosi wszystkie koszty związane z wychowywaniem syna przez cały rok.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że syn urodził się 22 sierpnia 2010 r. Sąd Okręgowy orzekając rozwód w marcu 2014 r. wydał wyrok powierzając władzę rodzicielską Wnioskodawczyni jako matce. Ojciec ma ograniczone prawa, może jedynie współdecydować w sprawach leczenia, wyboru szkoły i wyjazdów zagranicznych dłuższych niż miesiąc. Od czasu rozwodu ojciec dziecka ma zasądzone alimenty w wysokości 400 zł i prawo do spotkań. Spotkania te są sporadyczne, gdyż ojciec dziecka wykonuje pracę w systemie nocnym. Wnioskodawczyni dodała, że spotkania te często są odwoływane, gdyż ojciec dziecka musi się wyspać, albo w tym czasie spotyka się z babką (byłą teściową).

Wnioskodawczyni wskazała, że w 2015 r. i 2016 r. to Ona posiadała i wykonywała w pełni władzę rodzicielską nad synem, Wnioskodawczyni sprawowała pieczę nad dzieckiem zapewniając mu prawidłowy rozwój, a w szczególności zaspakajała potrzeby fizyczne, edukacyjne i duchowe dziecka. Byłego męża nie interesują wydatki związane: z edukacją (np. zakup książek, zeszytów, przyborów szkolnych, a wcześniej przedszkolnych, wszelkich składek), ze zdrowiem (zakup lekarstw, witamin), z nauką i wypoczynkiem oraz innymi potrzebami do codziennego funkcjonowania. Ojciec dziecka nigdy nie dokładał się do wakacji czy wycieczek. Podczas jednego wyjazdu nad morze przebywał z babką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Ulga prorodzinna, to ulga, która przysługuje osobie, która wykonuje władzę rodzicielską i sprawuje pieczę nad dzieckiem zachodzi pytanie, czy w takiej sytuacji Wnioskodawczyni może odliczyć od podatku ulgę za 10 miesięcy a nie jak tego dokonała w 50%? Jeśli tak to Wnioskodawczyni prosi o zgodę na sporządzenie korekty za te lata.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z zaistniałym stanem faktycznym Wnioskodawczyni należy się zwrot ulgi na dziecko za 10 miesięcy w 2015 r. i 2016 r. Wnioskodawczyni wskazuje, że były mąż nie angażuje się i nie uczestniczy w wychowaniu dziecka – jest biernym opiekunem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a.
   
   
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko.
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   
   

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka
(art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Przepis art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że – odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy – odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Jak wynika z treści art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682) – dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. W myśl art. 93 § 1 i § 2 ww. Kodeksu – władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd w wyroku ustalającym pochodzenie dziecka może orzec o zawieszeniu, ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców. Przepisy art. 107 i art. 109-111 stosuje się odpowiednio.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Jednakże warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni jest matką dwójki dzieci. Wyrokiem z 25 kwietnia 2014 r. Sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Z tego związku małżeńskiego Wnioskodawczyni ma syna urodzonego 22 sierpnia 2010 r. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem Sąd powierzył matce, ojciec dziecka ma ograniczone prawa. Ojciec dziecka może współdecydować w sprawach leczenia, wyboru szkoły i wyjazdów zagranicznych. Na byłym mężu zgodnie z wyrokiem Sądu spoczywa obowiązek alimentacji wobec syna. Sąd ustalił kontakty byłego męża Wnioskodawczyni z synem i grafik widzeń, tj. jeden tydzień wakacyjny i ferii zimowych oraz co drugi tydzień po 2 dni. Z wyliczeń Wnioskodawczyni wynika, że były mąż jest obecny w życiu dziecka niespełna 2 miesiące w roku. Porozumienie Wnioskodawczyni z ojcem dziecka nie jest możliwe w zakresie, kto będzie odpisywał ulgę od podatku, w związku z tym co roku Wnioskodawczyni odliczała ulgę za pół roku. Wnioskodawczyni mieszka z synem, zapewnia wszystkie jego potrzeby życiowe, tj. ubiór, edukację, rozwój, opiekę zdrowotną i to Ona ponosi wszystkie koszty wychowania syna przez cały rok. Spotkania Ojca z synem są sporadyczne z uwagi na pracę w systemie nocnym i często odwoływane. Wnioskodawczyni wskazała, że w 2015 i 2016 r. posiadała i wykonywała w pełni władzę rodzicielską nad synem sprawując pieczę nad dzieckiem, zapewniając mu prawidłowy rozwój a w szczególności zaspakajała potrzeby fizyczne, edukacyjne i duchowe syna. Byłego męża nie interesują wydatki związane z edukacją, zdrowiem, nauką, wypoczynkiem oraz inne potrzeby codziennego funkcjonowania syna. Nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów na rzecz syna. Nigdy nie dokładał się do wakacji czy wycieczek.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości co do sposobu rozliczenia przez Nią ulgi prorodzinnej na syna. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w 2015 i 2016 r. powinna odliczyć ulgę prorodzinną za 10 miesięcy, a nie jak do tej pory w 50%.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do dzieci małoletnich zarówno matka jak i ojciec wykonują władzę rodzicielską są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

W przywołanym wyżej art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców w większej proporcji (np. w zależności od czasu spędzonego z dziećmi), przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Wskazać przy tym należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że „(…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje, iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych.”

Wobec przedstawionych uregulowań prawnych i zaistniałego stanu faktycznego nawet w sytuacji, gdy w latach 2015 i 2016 ojciec dziecka wykonywał władzę rodzicielską w mniejszym niż Wnioskodawczyni stopniu i skoro brak jest porozumienia między rodzicami w zakresie podziału przysługującej im wspólnie kwoty rozliczenia ulgi prorodzinnej na syna, to uznać należy, że Wnioskodawczyni w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym za lata 2015 i 2016 miała prawo do odliczenia 50% kwoty ulgi prorodzinnej na dziecko. W tym miejscu należy również wskazać, że Wnioskodawczyni sama nie kwestionuje faktu, że ojciec dziecka wykonywał władzę rodzicielską, przedstawiając propozycję podziału ulgi odpowiednio dla niej za 10 miesięcy a dla byłego męża za 2 miesiące. Bowiem gdyby ojciec dziecka nie wykonywał władzy rodzicielskiej wobec syna, ulga nie przysługiwałaby mu w ogóle. Tym samym Organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że podział ulgi pomiędzy Wnioskodawczynią a jej byłym mężem powinien być rozliczony w proporcjach wskazanych przez Wnioskodawczynię, tj. za 10 miesięcy dla Wnioskodawczyni i za 2 miesiące dla byłego męża Wnioskodawczyni, skoro ze opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni i były mąż nie zawarli porozumienia w tej kwestii.

Reasumując, jeżeli zostały spełnione wszystkie wyżej wymienione przesłanki dotyczące zastosowania ulgi na dziecko, to Wnioskodawczyni miała prawo za lata 2015 i 2016 do zastosowania ulgi w 50%. Z treści złożonego wniosku wynika bowiem, że brak jest zgodnego oświadczenia woli obojga rodziców co do podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia. W takiej sytuacji – zgodnie z postanowieniem art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – każdemu z rodziców ulga przysługuje w równych częściach, na dziecko. Należy więc uznać, że w tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi w 50%.

Zapis art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest bowiem jednoznaczny. A zatem w przypadku:

• zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców – każdemu z rodziców przysługuje odliczenie kwoty ulgi w wysokości ustalonej przez oboje rodziców,
• braku zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców – każdemu z rodziców przysługuje odliczenie w częściach równych, tj. w kwotach stanowiących ½ kwot określonych w art. 27f ust. 2 pkt 3 ustawy, na dane dziecko.

W konsekwencji stwierdzić należy, że korygowanie przez Wnioskodawczynię zeznania podatkowego za lata 2015 i 2016 r. z tytułu odliczenia ulgi na dziecko, będącej przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest niezasadne.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej upoważniony Organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W rezultacie w wydanej interpretacji Organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletniego dziecka wykonywał w stosunku do dziecka władzę rodzicielską jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369, z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.