Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.342.2017.3.JO
z 9 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2017 r. (data wpływu 24 lipca 2017 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 11 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 30 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 4 września 2017 r.) oraz pismem Strony z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 4 października 2017 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 21 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla kompleksowej usługi konserwacji basenów w obiektach należących do spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla kompleksowej usługi konserwacji basenów w obiektach należących do spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 11 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 30 sierpnia 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.342.2017.1.KOM oraz pismem Strony z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 4 października 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.342.2017.2.KOM/JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma „U.” zajmuje się działalnością gospodarczą polegającą na obsłudze i konserwacji obiektów sportowo-rekreacyjnych, w tym głównie basenów, co obejmuje czynności związane z konserwacją instalacji basenowych, uzdatnianie wody w basenie, usługi porządkowe. Usługi te świadczone są w przeważającej części dla wspólnot oraz spółdzielni mieszkaniowych, w których znajdują się obiekty sportowo-rekreacyjne.

Firma „U.” stosuje stawkę podstawową (23%) podatku od towarówi usług.

Jedna ze spółdzielni mieszkaniowych zwróciła się o zastosowanie stawki obniżonej na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 12.

W piśmie z dnia 11 września 2017 r. Wnioskodawca przedstawia:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2000 roku. Firma funkcjonuje stale, zatrudnia pracowników.
2. Z większością podmiotów na obsługę stałą są zawierane umowy, jednakże zdarzają się zlecenia jednorazowe wykonywane na zamówienie telefoniczne lub mailowe.
   Głównym postanowieniem umowy jest: „obsługa i konserwacja instalacji uzdatniania wody basenowej przeprowadzona przez przeszkolonych techników, w tym dzienny serwis awaryjny. Sprawdzanie instalacji od strony mechanicznej – sprawność pomp, przewodów, zaworów itp., sprawdzanie od strony fizyko-chemicznej pracy automatyki pomiarem ręcznym w miarę potrzeb kalibracja, przeprowadzanie płukania, czyszczenia filtrów, zakup środków chemicznych stosowanych w technologii uzdatniania wody”. Cena usługi zależna jest od wielkości obiektu, jego położenia, ilości poświęconego czasu pracy – w załączeniu Wnioskodawca przekazuje kopię standardowej umowy.
   
3. Usługi konserwacji basenów obejmują pojęcie remont urządzeń instalacji uzdatniania wody basenowej i mają na celu utrzymywanie sprawności technicznej elementów danego budynku lub jego części, tj. znajdującego się w danym budynku basenu.
4. Do wykonania usługi konserwacji basenu wykorzystywane są towary (materiały budowlane i pomocnicze, np. narzędzia, części mechaniczne oraz środki chemiczne) oraz umiejętności i praca zatrudnionych pracowników. Proporcje użycia materiałów i pracy Wnioskodawca szacuje 50%/50%.
5. Czynności opisane we wniosku zaliczają się do usług remontu i konserwacji budynków budowlanych i mają na celu utrzymywanie sprawności technicznej elementów danego budynku lub jego części, tj. znajdującego się w danym budynku basenu (budynek mieszkalny z usługami).
6. Usługi konserwacji basenów Wnioskodawca klasyfikuje pod numerem PKWiU 33.12i PKD 33.12.Z.
7. Symbol PKOB obiektu, którego dotyczy wniosek o indywidualną interpretacje to PKOB 112.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy można zastosować stawkę obniżoną (8%) dla usług konserwacji basenów w obiektach należących do spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, że w opisanym przypadku należy stosować stawkę podstawową (23%) podatku od towarów i usług z uwagi na fakt, że wykonana usługa ma charakter kompleksowy i obejmuje nie tylko usługi polegające na remoncie i modernizacji obiektów sportowo-rekreacyjnych, ale dochodzi do tego również uzdatnianie wody i usługi porządkowe, zatem art. 41 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT nie może mieć zastosowania w całości. Poza tym powierzchnia, którą zajmuje obiekt sportowo-rekreacyjny (basen) zaliczyć należy,w przekonaniu podatnika, do powierzchni lokalu użytkowego, co zostało wyłączone z możliwości opodatkowania stawką obniżoną w punkcie 12a przytaczanego artykułu.

Wnioskodawca prosi zatem o stanowisko, jaką stawkę należy stosować w opisanej sytuacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
   
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2017 r., poz. 839 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl § 3 ust. 1 tego rozporządzenia, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
   
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   
   
   1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

W § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia wyjaśniono, że przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Przepis § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia wskazuje, że przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

W znaczeniu słownikowym „remont” oznacza doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności.

Zgodnie z powołaną wyżej definicją zawartą w § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynków lub jego części, inne niż remont.

W tym miejscu należy wskazać, że ww. definicję robót konserwacyjnych ustawodawca wprowadził w celu odróżnienia robót konserwacyjnych od remontu. Przez roboty konserwacyjne rozumie się roboty, które nie polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mają na celu utrzymanie instalacji w dobrym stanie, w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się czy też zniszczeniem i dla utrzymania jej w celu użytkowania w stanie zgodnym z przeznaczeniem. Tak więc konserwacją będą prace wykonywane na bieżąco w węższym zakresie niż roboty budowlane określone jako remont.

Należy ponadto zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Natomiast zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

A zatem dla określenia właściwej stawki podatku VAT w przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy określona czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku powszechnym.

Również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.(…)”.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”.

Należy zauważyć, że sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont lub modernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan faktyczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, usługę taką można traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy, o których mowa w ustawie.

Podnieść należy, że preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Podkreślić należy, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi opodatkowanych stawką obniżoną należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy obiektów budowlanych lub ich części bądź ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z powyższych przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku.

Skoro zatem preferencyjna, 8% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części związanych z budownictwem mieszkaniowym, to stwierdzić należy, że wszelkie inne czynności dotyczące tych obiektów nie mogą korzystać z preferencji podatkowej.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter,to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jako element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Zauważa się, że stanowisko to potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. wyrok w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP)a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96), wyrok w sprawie pomiędzy Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Statssecretaris van Financien (C-41/04).

Tak więc, o świadczeniu złożonym można mówić, gdy istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie, które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, opodatkowanie całego świadczenia winno nastąpić według stawki obowiązującej dla usługi zasadniczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się działalnością gospodarczą polegającą na obsłudze i konserwacji obiektów sportowo-rekreacyjnych, w tym głównie basenów, co obejmuje czynności związane z konserwacją instalacji basenowych, uzdatnianie wody w basenie, usługi porządkowe. Usługi te świadczone są w przeważającej części dla wspólnot oraz spółdzielni mieszkaniowych, w których znajdują się obiekty sportowo-rekreacyjne.

Z większością podmiotów na obsługę stałą są zawierane umowy, jednakże zdarzają się zlecenia jednorazowe wykonywane na zamówienie telefoniczne lub mailowe. Głównym postanowieniem umowy jest: „obsługa i konserwacja instalacji uzdatniania wody basenowej przeprowadzona przez przeszkolonych techników, w tym dzienny serwis awaryjny. Sprawdzanie instalacji od strony mechanicznej – sprawność pomp, przewodów, zaworów itp., sprawdzanie od strony fizyko-chemicznej pracy automatyki pomiarem ręcznym w miarę potrzeb kalibracja, przeprowadzanie płukania, czyszczenia filtrów, zakup środków chemicznych stosowanych w technologii uzdatniania wody”. Cena usługi zależna jest od wielkości obiektu, jego położenia, ilości poświęconego czasu pracy.

Usługi konserwacji basenów obejmują pojęcie remont urządzeń instalacji uzdatniania wody basenowej i mają na celu utrzymywanie sprawności technicznej elementów danego budynku lub jego części, tj. znajdującego się w danym budynku basenu.

Do wykonania usługi konserwacji basenu wykorzystywane są towary (materiały budowlane i pomocnicze, np. narzędzia, części mechaniczne oraz środki chemiczne) oraz umiejętności i praca zatrudnionych pracowników. Proporcje użycia materiałów i pracy Wnioskodawca szacuje 50% / 50%.

Czynności opisane we wniosku zaliczają się do usług remontu i konserwacji budynków budowlanych i mają na celu utrzymywanie sprawności technicznej elementów danego budynku lub jego części, tj. znajdującego się w danym budynku basenu (budynek mieszkalny z usługami).

Usługi konserwacji basenów Wnioskodawca klasyfikuje pod numerem PKWiU 33.12i PKD 33.12.Z. Symbol PKOB obiektu, którego dotyczy wniosek o indywidualną interpretacje to PKOB 112.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości stawki podatku VAT, jaką należy zastosować dla kompleksowej usługi konserwacji basenów w obiektach należących do spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadczy usługi konserwacji basenów o symbolu PKWiU 33.12 polegające na obsłudze i konserwacji instalacji uzdatniania wody basenowej, w tym dzienny serwis awaryjny, sprawdzanie instalacji od strony mechanicznej – sprawność pomp, przewodów, zaworów itp., sprawdzanie od strony fizyko-chemicznej pracy automatyki pomiarem ręcznym w miarę potrzeb kalibracja, przeprowadzanie płukania, czyszczenia filtrów, zakup środków chemicznych stosowanych w technologii uzdatniania wody w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym. Wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności związane z realizacją usługi polegającej na obsłudze i konserwacji instalacji uzdatniania wody basenowej służą lepszemu wykonaniu usługi podstawowej i nie stanowią dla klienta Wnioskodawcy celu podstawowego. Ponadto wymienione we wniosku świadczenia wchodzące w skład wykonywanych czynności związanych z realizacją głównego świadczenia stanowią usługi poboczne, które służą prawidłowemu, lepszemu wykonaniu przedmiotu umowy. Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy należy stwierdzić, że ww. czynności należy traktować jako kompleksowe świadczenie bez rozbijania na poszczególne jego elementy.

Analiza powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku na podstawie przepisu § 3 ust. 1 pkt 2ww. rozporządzenia, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć robót konserwacyjnych. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Niespełnienie chociażby jednej z powyższych przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku, w oparciu o ww. przepis rozporządzenia.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro - jak twierdzi Spółka - świadczone usługi polegające na konserwacji basenów w obiektach należących do spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych dotyczą usług konserwacji oraz wykonywane są na obiektach mieszczących się w dziale 11 PKOB, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to czynności te należy opodatkować według stawki podatku VAT 8% na podstawie treści § 3 ust. 1 rozporządzenia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że do świadczonej kompleksowej usługi konserwacji basenów w obiektach należących do spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych należy stosować podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23 %, gdyż zdaniem Wnioskodawcy usługa ta ma charakter kompleksowy i obejmuje nie tylko usługi polegające na remoncie i modernizacji obiektów sportowo-rekreacyjnych, ale dochodzi do tego również uzdatnianie wody i usługi porządkowe, należy znać za nieprawidłowe.

Należy jednocześnie zauważyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania budynków według PKOB. Należy bowiem zauważyć, że tut. Organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynków, według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam dokonuje takiego zaklasyfikowania według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego zaklasyfikowania ww. budynków według PKOB, a w razie wątpliwości może on w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.