2017.11.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.381.2017.1.KM
z 3 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia praw do Znaku Towarowego w drodze wkładu niepieniężnego, rozpoznania importu usług, określenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia praw do Znaku Towarowego w drodze wkładu niepieniężnego, rozpoznania importu usług, określenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej także „Spółką Komandytową”) jest spółką komandytową z siedzibą w Polsce. Wspólnikami Spółki Komandytowej jest osoba prawna (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą i zarządem w Polsce, która pełni funkcję komplementariusza) oraz osoby fizyczne (posiadające miejsce zamieszkania w Polsce, które pełnią funkcje komandytariuszy). Na potrzeby złożonego wniosku należy przyjąć, że zarówno komplementariusz jak i komandytariusze są polskimi rezydentami podatkowymi i to w Polsce zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem Spółki Komandytowej. Spółka Komandytowa jest zarejestrowana dla potrzeb transakcji transgranicznych dotyczących towarów i usług (jako podatnik VAT UE).

Wnioskodawca zamierza nabyć od spółki cypryjskiej typu private company limited by shares (która jest odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i zgodnie z prawem cypryjskim posiada osobowość prawną), zarejestrowanej w cypryjskim rejestrze spółek (zwanej dalej „Spółką Cypryjską”), prawa do znaku towarowego (zwanego dalej „Znakiem Towarowym”), w szczególności prawo ochronne na Znak Towarowy (o którym mowa m.in. w art. 153 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, Dz. U. z 2017 r., poz. 776, tekst jednolity ze zmianami, zwanej dalej „PWP”) wpisane do rejestru znaków towarowych Urzędu Patentowego RP (zwane dalej „Prawem Ochronnym”). Znak Towarowy zostanie przeniesiony na Spółkę Komandytową w drodze wkładu niepieniężnego, w efekcie czego Spółka Cypryjska przystąpi do Spółki Komandytowej jako kolejny komandytariusz. Na dzień złożenia wniosku Spółka Cypryjska pozostaje zarejestrowana w Urzędzie Patentowym RP oraz w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dawniej: Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante) jako właściciel Znaku Towarowego.

Spółka Cypryjska wykorzystuje Znak Towarowy w swojej działalności gospodarczej, czerpiąc zyski z udzielania licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego. Znak Towarowy stanowi oznaczenie, które nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 120 PWP.

Znak Towarowy będzie wykorzystywany przez Spółkę Komandytową w jej działalności gospodarczej. W szczególności Spółka Komandytowa może udzielać odpłatnej licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego podmiotom trzecim.

Spółka Cypryjska, jako komandytariusz, będzie partycypować w zyskach Spółki Komandytowej. Spółce Cypryjskiej będzie także przysługiwał udział w majątku likwidacyjnym Spółki Komandytowej. Udział kapitałowy Spółki Cypryjskiej w Spółce Komandytowej – w rozumieniu art. 50 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, tekst jednolity ze zmianami, zwanej dalej „KSH”), zwany dalej „Udziałem Kapitałowym”, będzie zasadniczo odpowiadał wartości praw do Znaku Towarowego określonej w umowie Spółki Komandytowej jako wartość wkładu wniesionego przez Spółkę Cypryjską.

Spółka Cypryjska jest również zarejestrowana dla potrzeb transakcji transgranicznych dotyczących towarów i usług. Funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa Spółki Cypryjskiej wykonywane są na terytorium Cypru, tj. na terytorium Cypru znajduje się zarejestrowana siedziba Spółki Cypryjskiej, na Cyprze zbiera się i podejmuje decyzje zarząd Spółki Cypryjskiej. Spółka Cypryjska nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wniesienie przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego w drodze wkładu niepieniężnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Który podmiot – Spółka Cypryjska czy Spółka Komandytowa – będzie zobowiązany do wykazania i rozliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego?
Czy wartość Udziału Kapitałowego będzie stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego?
Jeżeli Spółka Komandytowa będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego, to czy Spółce Komandytowej będzie przysługiwało prawo odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wniesienie do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, tekst jednolity ze zmianami, zwanej dalej „ustawą o PTU”): opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o PTU: przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przez pojęcie wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o PTU, należy zdaniem Wnioskodawcy rozumieć m.in. prawa własności przemysłowej (do których niewątpliwie należy Prawo Ochronne).

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie praw komandytariusza w Spółce Komandytowej przez Spółkę Cypryjską (w tym prawa do zysku i prawa partycypacji w majątku likwidacyjnym) stanowi formę odpłatności w zamian za wniesione prawa do Znaku Towarowego. Zgodnie bowiem z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwanego dalej „TSUE”), zapłata musi być wyrażona w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (zapłatą może być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana przez podatnika, a nie wartość oszacowania według obiektywnych kryteriów (por. wyroki TSUE z dnia 5 lutego 1981 r., sygn. akt C-154/80, oraz z dnia 2 czerwca 1994 r., sygn. akt C-33/93, a także uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 marca 2014 r., sygn. akt I FPS 6/13). Tezę o odpłatnym charakterze aportu do spółek osobowych potwierdzają też liczne interpretacje indywidualne (zob. np. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lipca 2017 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.159.2017.2.MT oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 lutego 2014 r. nr IPTPP2/443-883/13-4/KW) i orzeczenia sądów administracyjnych (por. np. wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 503/15).

Jednakże, odpłatne świadczenie usług podlega podatkowi od towarów i usług jedynie wtedy, gdy jest dokonane przez podmiot działający w charakterze podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o PTU:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka Cypryjska wnosząc prawa do Znaku Towarowego do Spółki Komandytowej będzie działała w charakterze podatnika. Należy bowiem wskazać, iż Znak Towarowy był wykorzystywany przez Spółkę Cypryjską w jej działalności gospodarczej, polegającej m.in. na udzielaniu odpłatnych licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego. Spółka Cypryjska jest również zarejestrowana na Cyprze dla potrzeb transakcji transgranicznych dotyczących towarów i usług w charakterze podatnika.

Ponadto, aby przyjąć, iż wniesienie przez Spółkę Cypryjską praw do Znaku Towarowego do Spółki Komandytowej tytułem wkładu niepieniężnego stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o PTU (tj. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, czyli Polski), należy potwierdzić, że miejscem świadczenia tego rodzaju usług jest terytorium Polski.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o PTU: miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Pod pojęciem podatnika, użytym w art. 28b ust. 1 ustawy o PTU, należy rozumieć (zgodnie z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o PTU) w szczególności: podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, że nabywcą praw do Znaku Towarowego będzie Spółka Komandytowa, która prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, jest zarejestrowana dla potrzeb transakcji transgranicznych dotyczących towarów i usług jako podatnik VAT UE i która zamierza m.in. udzielać odpłatnych licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego, należy przyjąć, że Spółka Komandytowa wpisuje się w definicję podatnika w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o PTU.

Pojęcie siedziby działalności gospodarczej (użyte w art. 28b ust. 1 ustawy o PTU) zostało zdefiniowane w art. 10 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 z dnia 23 marca 2011 r., s. 1), zgodnie z którym:

Na użytek stosowania art. 44 i 45 dyrektywy 2006/112/WE „miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika” jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa.
W celu ustalenia miejsca, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa, i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. W przypadku gdy te kryteria nie pozwalają z całkowitą pewnością określić miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem.
Sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka Komandytowa będzie posiadać siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Tym samym, miejscem świadczenia usługi w postaci wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego będzie terytorium Polski. Spółka Komandytowa jako nabywca praw do Znaku Towarowego będzie bowiem identyfikowana z usługobiorcą, czyli odbiorcą usługi wykonanej przez Spółkę Cypryjską.

Mając na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, to Spółka Komandytowa będzie zobowiązana do wykazania i rozliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego.

Jak już wykazano w punkcie Ad. 1 powyżej, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o PTU, transakcja wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, którego miejscem świadczenia, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o PTU, będzie siedziba działalności gospodarczej Spółki Komandytowej, tj. terytorium Polski. Tym samym, to w Polsce powinno dojść do rozliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu opisywanej transakcji.

W dalszej kolejności należy wskazać, iż zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o PTU: podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka Cypryjska posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Cypru oraz spełnia przesłanki do uznania jej za podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o PTU (co wykazano w punkcie Ad. 1 powyżej), gdyż prowadzi ona działalność gospodarczą w celach zarobkowych oraz jest zarejestrowana w charakterze podatnika czynnego dla potrzeb transakcji transgranicznych dotyczących towarów i usług. Tym samym, za spełnioną należy uznać przesłankę określoną w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o PTU.

Jako że Spółka Komandytowa prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski, zamierza też udzielać odpłatnych licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego i jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE, należy uznać, iż będzie ona spełniała przesłanki m.in. do uznania jej za podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o PTU. W związku z powyższym, zakładając, że w przypadku przedmiotowych usług znajdzie zastosowanie art. 28b ustawy o PTU (co wykazano w pkt Ad. 1), należy uznać, że zostanie spełniona także przesłanka określona w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o PTU. Tym samym, w zdarzeniu przyszłym opisanym w złożonym wniosku znajdzie zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o PTU, sankcjonujący tzw. odwrotne obciążenie w przypadku importu usług.

W konsekwencji, Spółka Komandytowa będzie zobowiązana do wykazania i rozliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o PTU to właśnie Spółka Komandytowa będzie w tym przypadku podatnikiem jako podmiot nabywający usługę.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość Udziału Kapitałowego będzie stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o PTU: podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak już wskazano w punkcie Ad. 1 powyżej, uzyskanie praw komandytariusza w Spółce Komandytowej przez Spółkę Cypryjską stanowi formę odpłatności w zamian za wniesione do Spółki Komandytowej prawa do Znaku Towarowego. Zgodnie bowiem ze wskazanym w punkcie Ad. 1 powyżej orzecznictwem TSUE, zapłata musi być wyrażona w formie pieniężnej, ale niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (zapłatą może być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Odpłatny charakter aportu praw do spółki osobowej potwierdzają też przywołane we wniosku interpretacje indywidualne i orzeczenia sądów administracyjnych.

Zgodnie z art. 50 § 1 KSH (stosowanym odpowiednio do spółek komandytowych zgodnie z art. 103 § 1 KSH): udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu.

W świetle dominującej praktyki, instytucja udziału kapitałowego ma znaczenie w przypadku określenia udziału danego wspólnika w zyskach i stratach spółki, a także partycypowania w majątku likwidacyjnym spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, Udział Kapitałowy należy uznać jako formę zapłaty ze strony Spółki Komandytowej za aport praw do Znaku Towarowego dokonany przez Spółkę Cypryjską. Wartość tego Udziału Kapitałowego odzwierciedlać będzie bowiem w praktyce wartość ogółu praw i obowiązków Spółki Cypryjskiej nabytych w Spółce Komandytowej na dzień wniesienia tego wkładu.

Powyższy tok rozumowania znajduje potwierdzenie także w interpretacjach indywidualnych, w tym np.:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2016 r. sygn. IPPP2/4512-1227/15-2/IZ,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 listopada 2014 r. sygn. IBPP2/443-827/14/AB,

a także w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym np. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 października 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 799/15. Z uwagi na fakt, że w analizowanym przypadku podatnikiem podatku od towarów i usług (i tym samym podmiotem zobowiązanym do zapłaty należnego podatku) będzie Spółka Komandytowa (co zostało wykazane w pkt Ad. 2), podstawa opodatkowania nie będzie pomniejszana o podatek od towarów i usług (gdyż nie podlega on zapłacie w tym przypadku przez podmiot wnoszący aport, czyli Spółkę Cypryjską, a tym samym nie stanowi elementu cenotwórczego i nie podlega uwzględnieniu w wartości otrzymanego w zamian Udziału Kapitałowego).

Ad. 4

Jeżeli z tytułu wniesienia praw do Znaku Towarowego aportem przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej, Spółka Komandytowa będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, to zdaniem Wnioskodawcy Spółce Komandytowej będzie przysługiwało prawo odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o PTU: w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy o PTU: kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Skoro, jak wykazano w punkcie Ad. 2 powyżej, wniesienie przez Spółkę Cypryjską do Spółki Komandytowej praw do Znaku Towarowego w ramach wkładu niepieniężnego będzie stanowiło import usług, z którego podatek należny rozliczyć powinna Spółka Komandytowa, to po stronie Spółki Komandytowej powstanie jednocześnie podatek naliczony z tytułu przedmiotowej transakcji. A jako że Znak Towarowy będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki Komandytowej poprzez udzielanie odpłatnych licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego, to należy uznać, iż spełnione zostaną przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy o PTU sankcjonujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W efekcie należy się zgodzić, że Spółka Komandytowa będzie uprawniona do wykazania z tytułu ww. transakcji (aportu praw do Znaku Towarowego) podatku naliczonego w wysokości kwoty podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przepisie tym przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów na podstawie art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową z siedzibą w Polsce, która jest zarejestrowana dla potrzeb transakcji transgranicznych dotyczących towarów i usług (jako podatnik VAT UE).

Wnioskodawca zamierza nabyć od spółki cypryjskiej, zarejestrowanej w cypryjskim rejestrze spółek, prawa do znaku towarowego, w szczególności prawo ochronne na Znak Towarowy wpisane do rejestru znaków towarowych Urzędu Patentowego RP. Znak Towarowy zostanie przeniesiony na Wnioskodawcę w drodze wkładu niepieniężnego, w efekcie czego Spółka Cypryjska przystąpi do Wnioskodawcy jako kolejny komandytariusz.

Spółka Cypryjska wykorzystuje Znak Towarowy w swojej działalności gospodarczej, czerpiąc zyski z udzielania licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego. Po wniesieniu aportu Znak Towarowy będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w jego działalności gospodarczej. W szczególności może on udzielać odpłatnej licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego podmiotom trzecim.

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy niewątpliwie mieści się wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego, do innego podmiotu, gdyż w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zatem należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do Wnioskodawcy w postaci Znaku Towarowego w zamian za udziały spełni definicję odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przedmiotowej sprawie usługa polegająca na wniesieniu praw do Znaku Towarowego świadczona będzie na rzecz Wnioskodawcy, który jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Ponadto wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie będą miały zastosowania. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowej usługi, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, będzie miejsce, w którym usługobiorca (Wnioskodawca) posiada siedzibę, tj. Polska.

Tym samym wniesienie przez Spółkę Cypryjską do Wnioskodawcy praw do Znaku Towarowego w drodze wkładu niepieniężnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Jak wynika z opisu sprawy Spółka Cypryjska, od której Wnioskodawca zamierza nabyć prawa do Znaku Towarowego prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Cypru. Natomiast na terytorium Polski nie posiada ona siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca – jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – zobowiązany będzie do opodatkowania usługi nabytej od Spółki Cypryjskiej zgodnie z przepisami prawa podatkowego obowiązującymi na terytorium Polski, na zasadzie importu usług.

Podstawowa stawka podatku – według art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania przedmiotowej usługi stawką obniżoną bądź zwolnieniem jej od podatku.

Zatem nabycie praw do Znaku Towarowego przez Wnioskodawcę będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać przez niego rozpoznana jako import usług i opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.

Reasumując, to Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania i rozliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Wnioskodawcy praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 48 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577) – wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki.

Na mocy art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych – udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że Spółka Cypryjska w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci praw do Znaku Towarowego otrzyma Udział Kapitałowy, który będzie zasadniczo odpowiadał wartości praw do Znaku Towarowego określonej w umowie Wnioskodawcy jako wartość wkładu wniesionego przez Spółkę Cypryjską.

Należy wskazać, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie należy zastosować zasadę ogólną ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci Znaku Towarowego do Wnioskodawcy w zamian za udziały będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – wszystko, co stanowi zapłatę, którą Spółka Cypryjskiego otrzyma od Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowego aportu.

W przypadku importu usług usługodawca (Spółka Cypryjskiego) otrzyma zapłatę, która nie będzie obejmować podatku, nie znajdzie zatem zastosowania regulacja zawarta w art. 29a ust. 6 ustawy wyłączająca z podstawy opodatkowania kwotę podatku rozliczanego przez usługobiorcę.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku wniesienia przez Spółkę Cypryjską do Wnioskodawcy praw do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego będzie stanowiła wartość Udziału Kapitałowego.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, który określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski. Nabędzie on prawa do Znaku Towarowego od Spółki Cypryjskiej w drodze wkładu niepieniężnego. Nabyty Znak Towarowy Wnioskodawca będzie wykorzystywał w swojej działalności gospodarczej. W szczególności zamierza on udzielać odpłatnej licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego podmiotom trzecim.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że jeżeli wniesione przez Spółkę Cypryjską do Wnioskodawcy prawa do Znaku Towarowego tytułem wkładu niepieniężnego będą służyć prowadzonej przez niego opodatkowanej działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji, na podstawie art. 86 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin