Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.229.2017.2.MST
z 13 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 19 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, który został uzupełniony w dniu 19 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 27 stycznia 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła od rodziców w drodze darowizny nieruchomość położoną w X, wartą 120.000 zł (dalej jako: nieruchomość nabyta w drodze darowizny).

Następnie, dnia 6 czerwca 2013 r., Wnioskodawczyni nabyła wraz z partnerem lokal mieszkalny położony w X za kwotę 214.500 zł. W dniu nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni oraz Jej partner nie znajdowali się w związku małżeńskim, tak więc nabyli prawo własności powyższej nieruchomości do majątków osobistych po 1/2 udziału we własności nieruchomości (dalej jako: nieruchomość nabyta w częściach ułamkowych). W celu nabycia tej nieruchomości Wnioskodawczyni oraz Jej partner zaciągnęli w dniu 6 czerwca 2013 r. kredyt hipoteczny na kwotę 213.000 zł. Od dnia 20 czerwca 2013 r. nieruchomość nabyta w częściach ułamkowych stanowiła wspólne miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni oraz Jej partnera. Nieruchomość ta została nabyta w celu zaspokojenia Ich potrzeb mieszkaniowych. Dnia 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni oraz Jej partner zawarli związek małżeński. Nie dokonali jednak rozszerzenia wspólności majątkowej na nieruchomość nabytą w częściach ułamkowych.

Dnia 30 października 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość nabytą w drodze darowizny za kwotę 134.500 zł. W dniu 16 listopada 2015 r. przychód uzyskany ze sprzedaży ww. nieruchomości został przeznaczony przez Wnioskodawczynię na spłatę kredytu w części odpowiadającej 1/2 kwoty kredytu pozostałego do spłaty na dzień dokonania nadpłaty, tj. w wysokości 98.105 zł (w dniu dokonywania nadpłaty kwota kredytu pozostająca do zapłacenia wynosiła 196.210,37 zł).

Dnia 7 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyła do majątku wspólnego nieruchomość – dom jednorodzinny położony w Y o wartości 450.000 zł (dalej jako: dom). Część ceny w wysokości 50.000 zł zapłacili ze środków własnych, zaś na pozostałą część zaciągnęli kredyt w wysokości 400.000 zł. Przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny został przeznaczony na zapłatę ceny za dom w kwocie 36.395 zł.

Od początku sierpnia 2016 roku Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zaczęli wynajmować nieruchomość nabytą w częściach ułamkowych.

Kredyt z dnia 6 czerwca 2013 r. na nabycie lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię i Jej partnera został zaciągnięty w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mającej siedzibę w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej. Sprzedaż nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny, z której przychód został wydatkowany na cele mieszkaniowe nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przychód uzyskany ze sprzedaży prawa własności nieruchomości nabytej w drodze darowizny przeznaczy na spłatę kredytu, który zaciągnęła wspólnie ze swoim obecnym małżonkiem jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego na zakup nieruchomości nabytej w częściach ułamkowych, do spłaty którego to kredytu Wnioskodawczyni jest zobowiązana; prawo to zaś przysługuje Wnioskodawczyni pomimo tego, że nieruchomość nabyta w częściach ułamkowych została wynajęta przez Wnioskodawczynię począwszy od sierpnia 2016 roku?
2. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przychód uzyskany ze sprzedaży prawa własności nieruchomości nabytej w drodze darowizny przeznaczyła na zapłatę ceny za dom?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji, gdy środki uzyskane ze sprzedaży prawa własności nieruchomości nabytej w drodze darowizny przeznaczy na spłatę kredytu, który zaciągnęła wspólnie ze swoim obecnym małżonkiem jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego, na zakup nieruchomości nabytej w częściach ułamkowych, do którego spłaty jednak jest w całości zobowiązana, w którym każde z nich posiada udział wynoszący 1/2, to środki te mogą zostać uznane za wydatkowane na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, ale jedynie w wysokości 1/2, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na konkluzję tą nie ma wpływu okoliczność, że nieruchomość nabyta w częściach ułamkowych została wynajęta przez Wnioskodawczynię począwszy od sierpnia 2016 roku.

Przedstawione w tym miejscu stanowisko Wnioskodawczyni oparte jest na następujących argumentach:

Po pierwsze, z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca, formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Do tego katalogu zalicza się także wydatki poczynione na spłatę kredytu hipotecznego.

Po drugie trzeba zaznaczyć, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika że kredyt zaciągnięty został w celu nabycia nieruchomości przez dwie osoby (Wnioskodawczynię oraz Jej partnera) w częściach ułamkowych, co oznacza, że zapłacenie przez Wnioskodawczynię części kredytu w wysokości przekraczającej połowę pozostałego do spłaty zadłużenia wykraczałoby poza przesłankę „własnych celów mieszkaniowych”. Nakład taki zostałby poczyniony na cudzy cel mieszkaniowy.

Po trzecie, Wnioskodawczyni uważa za zasadne podkreślić, że analogiczny pogląd prezentowany jest obecnie w praktyce interpretacyjnej. Taki wniosek wysuwa się z analizy aktualnych interpretacji podatkowych. Stwierdził tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 21 marca 2014 r., sygn. IBPBII/2/415-1278/13/MW, z dnia 17 maja 2016 r., sygn. IBPB-2-2/4511-298/16/HS oraz z dnia 22 stycznia 2016 r., sygn. IBPB-2-2/4511-648/15/HS. W tej ostatniej organ podatkowy przedstawił następujące stanowisko (wspólne dla wszystkich przywołanych interpretacji): „w rozpatrywanej sprawie należy jednak rozważyć, jaka część środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w lokalu nabytego w darowiźnie w 2015 roku, przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego przed zawarciem związku małżeńskiego wspólnie z przyszłym małżonkiem na zakup lokalu może zostać uznana za wydatek na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, mając na uwadze fakt, że udział w lokal mieszkalnym nabytym w darowiźnie w 2015 roku, który Wnioskodawczyni zamierza zbyć, stanowi wyłącznie majątek osobisty Wnioskodawczyni oraz przede wszystkim fakt, że zakupiony lokal nie został nabyty we wspólności małżeńskiej; każdy z małżonków posiada w nim udział wynoszący 1/2 (...) Innymi słowy, w przypadku nabycia udziału wynoszącego 1/2 w lokalu mieszkalnym i przy zaciągnięciu równocześnie kredytu na ten zakup – w przypadku realizacji własnego celu mieszkaniowego – podatnik może odliczyć maksymalnie połowę zobowiązania kredytowego, czyli tę część, która przypadłaby na nabycie przez niego udziału na własność. To, że Wnioskodawczyni zawarła później związek małżeński nie spowodowało, że majątek objęty wspólnością w częściach ułamkowych stał się majątkiem wspólnym małżonków z chwilą zawarcia małżeństwa. (...) W świetle powyższego przepisu w sytuacji, gdy środki uzyskane ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącego majątek odrębny Wnioskodawczyni zostaną wydatkowane na spłatę kredytu zaciągniętego przez małżonków przed zawarciem związku małżeńskiego na zakup lokalu mieszkalnego, w którym każde z nich posiada udział wynoszący 1/2, to środki te mogą zostać uznane za wydatkowane na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, ale jedynie w wysokości 1/2 – zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Odnosząc się do kwestii oddania nieruchomości nabytej w częściach ułamkowych na wynajem począwszy od sierpnia 2016 roku należy stwierdzić, że ta okoliczność w żadnym stopniu nie pozbawia Wnioskodawczyni prawa do skorzystania ze zwolnienie podatkowego opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ustawodawca nie przewidział bowiem w treści przepisów prawa podatkowego regulacji w myśl której podatnik, który skorzystał z opisanej powyżej ulgi podatkowej pozbawiony jest prawa do oddania tej nieruchomości na wynajem, jeżeli nie chce utracić tegoż uprawnienia.

Zdaniem Wnioskodawczyni trzeba bowiem pamiętać, że nieruchomość ta została nabyta przez Wnioskodawczynię oraz Jej partnera w tym celu, aby realizować w niej własne cele mieszkaniowe. Nieruchomość ta nie była wynajmowana bezpośrednio po jej nabyciu. W nabytym mieszkaniu Wnioskodawczyni oraz partner rzeczywiście zamieszkiwali, realizując własne cele mieszkaniowe, a dopiero później – po zdecydowaniu się na zmianę miejsca zamieszkania i warunków lokalowych – przeznaczyli tą nieruchomość pod najem, co należy uznać za racjonalną z ekonomicznego punktu widzenia decyzję. Skoro bowiem Wnioskodawczyni oraz Jej partner podjęli decyzję o zakupie domu i przeprowadzce do niego i jednocześnie nie chcieli sprzedawać mieszkania, w którym aktualnie zamieszkiwali, to racjonalną i uzasadnioną decyzją było oddanie jej na wynajem. Stwierdzić należy, że jest to decyzja, której należało oczekiwać od każdej osoby, która w sposób rozsądny gospodaruje swoim majątkiem prywatnym.

Warto także podkreślić, że pomiędzy zakupem nieruchomości nabytej w częściach ułamkowych a rozpoczęciem jej wynajmowania upłynęły przeszło trzy lata, w którym to okresie Wnioskodawczyni zamieszkiwała w tym mieszkaniu wraz z partnerem. Również od momentu wydatkowania na spłatę kredytu przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny do momentu rozpoczęcia wynajmowania nieruchomości nabytej w częściach ułamkowych, Wnioskodawczyni zamieszkiwała w tym lokalu jeszcze przez okres dziewięciu miesięcy. Niewątpliwie więc, zarówno w momencie kupowania nieruchomości nabytej w częściach ułamkowych, jak i później – w momencie nadpłacania kredytu, Wnioskodawczyni miała zamiar wykorzystywania tej nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni uważa ponadto, że może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przychód uzyskany ze sprzedaży prawa własności nieruchomości nabytej w drodze darowizny przeznaczyła na zapłatę ceny za dom.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinno ulegać wątpliwości, iż koszty poniesione na nabycie domu, w którym aktualnie zamieszkuje wraz z małżonkiem, stanowią wydatek na własne cele mieszkaniowe. Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, wykorzystywane przez podatnika na nabycie domu, w którym będzie on zamieszkiwał, nawet jeśli dom ten będzie wchodził do majątku wspólnego małżonków, zaliczane są w całości do wydatków na własne cele mieszkaniowe. Podejście to znajduje odzwierciedlenie w szeregu interpretacji podatkowych. Na przykład Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. IBPBII/2/415-59/13/NG potwierdził, że „przeznaczenie środków pieniężnych ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego stanowiącego majątek osobisty jednego z małżonków (nabytego w spadku) na nabycie innego lokalu mieszkalnego do majątku wspólnego małżonków wypełnia dyspozycję własnego celu mieszkaniowego, a tym samym możliwe jest skorzystanie przez wnioskodawcę z tzw. ulgi mieszkaniowej na zasadzie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Tak samo skonkludował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 27 stycznia 2017 r., sygn. 1061-IPTPB4.4511.267.2016.2.MG: „dodać przy tym należy, że cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej wydatkowanej kwoty, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży majątku osobistego Wnioskodawcy, zostaną wydatkowane na spłatę kredytu zaciągniętego wspólnie z żoną na zakup działki i budowę domu, które wchodzą do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego żony”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego


– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.


2) wydatki poniesione na:


a) spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,

b) spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,

c) spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b


– w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, który stanowi, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od powyższej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Zatem, aby możliwe było skorzystanie z ww. zwolnienia, to poniesione wydatki na cele określone m.in. w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych muszą spełniać warunki z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy. Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wynika, że dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia istotnym jest, aby zostały zaspokojone własne cele mieszkaniowe podatnika.

Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w powołanym przepisie zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”, dążenie, aby w tym nowym miejscu mieszkać. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym.

Zamiarem ustawodawcy tworzącego analizowane zwolnienie przedmiotowe było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych, czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Wynika to wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie. Przewidując przedmiotowe zwolnienie ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 w sposób niebudzący wątpliwości podkreślił, że zwolnieniu podlegać będzie tylko taki dochód, który wydatkowany zostanie na „własne cele mieszkaniowe”. Z punktu widzenia zastosowania omawianego zwolnienia istotne znaczenie ma faktyczne wydatkowanie (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe.

Obowiązek opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości może być więc wyłączony przez zwolnienie przewidziane właśnie w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie jest jednak regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego – jak wskazano powyżej – jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Podkreślić należy, że przepisy prawa podatkowego wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego nie określają kiedy i jak długo Wnioskodawca powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Podstawową okolicznością decydującą o jego zastosowaniu jest bowiem przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Przy czym pojęcie „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie, zgodnie z wykładnią literalną.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 6 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z partnerem zaciągnęli kredyt hipoteczny w celu nabycia nieruchomości z zamiarem realizacji celów mieszkaniowych. Nabycie nastąpiło do majątków osobistych po 1/2 udziału we współwłasności. Od 20 czerwca 2013 r. nieruchomość nabyta w częściach ułamkowych stanowiła wspólne miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni i Jej partnera. 30 października 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość nabytą w roku 2012, która stanowiła Jej majątek osobisty, a środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczyła w dniu 16 listopada 2015 r. na pokrycie połowy pozostałego do spłaty kredytu. Nieruchomość nabytą w częściach ułamkowych małżonkowie zaczęli wynajmować od początku sierpnia 2016 roku. Ponadto, część przychodu uzyskanego ze sprzedaży ww. nieruchomości małżonkowie przeznaczyli w dniu 7 lipca 2016 r. na kupno domu.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że wydatkowanie w wymaganym ww. przepisami terminie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny na pokrycie połowy pozostałego do spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego w roku 2013, tj. przed dniem uzyskania przychodu z takiej sprzedaży (30 października 2015 r.) na nabycie nieruchomości z zamiarem zamieszkania można uznać za własny cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy. Ponadto Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zastosowania powyższego zwolnienia w związku z przeznaczeniem przychodu uzyskanego ze sprzedaży ww. nieruchomości na zapłatę ceny za dom. Należy przy tym zaznaczyć, że cel mieszkaniowy uważa się za spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na kupno domu, bowiem w tym przypadku środki pochodzące ze sprzedaży majątku osobistego Wnioskodawczyni zostały wydatkowane na nabycie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Dodać również należy, że rozstrzygnięcia te nie są sprzeczne z niniejszą interpretacją.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.