2017.11.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.396.2017.1.SJ
z 8 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z 30 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Wniosek uzupełniono 30 października 2017 r. o wskazanie przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, podstawową działalnością Spółki Wnioskodawcy jest świadczenie usług przewozu rzeczy, tj. zbiorników kriogenicznych i parownic atmosferycznych (w tym przewozy ładunków nienormatywnych) czyli transportu rzeczy, a także usług załadunku i rozładunku rzeczy. Usługi te mogą być świadczone łącznie lub stanowić tylko jedno zdarzenie. W umowie stałego zlecenia, którym Wnioskodawca jest związany ze swym Zleceniodawcą (czynnym podatnikiem VAT) przedmiot zlecenia zapisano następująco: „zlecenie przewozu wraz z załadunkiem i rozładunkiem”. Dodatkowo załącznik nr 1 do wspomnianej umowy zawiera taryfę opłat za usługi przewozowe czyli stawkę za kilometr oraz taryfę za usługi sprzętowe czyli stawka za godzinę. Oznacza to, że Zleceniodawca nie jest zobligowany do zlecenia każdorazowo wszystkich procesów składających się na transport. W indywidualnym zleceniu Zleceniodawca określa zakres usługi, który może oznaczać wykonanie samego transportu lub wykonanie samego załadunku lub rozładunku. Wskazać należy, że załącznik nr 1 określający wysokość taryf za kilometr przejazdu warunkuje wykonanie tego przewozu tylko i wyłącznie w transporcie drogowym. Zgodnie z informacją z 24 marca 2017 r. uzyskaną z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi wynika, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w grupowaniach:

transport towarów (w tym przewozy ładunków nienormatywnych) łącznie z załadunkiem i rozładunkiem,
transport zbiorników i parownic,
transport towarów i ładunków niebezpiecznych
PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów”;
rozładunek lub załadunek świadczony na odrębne zlecenie
PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

Wnioskodawca wskazał, że nie wykonuje przewozu, załadunku, rozładunku osobiście, lecz posługuje się dalszym przewoźnikiem lub usługodawcą – czyli podzleca usługi.

Wnioskodawca w celu wykonania ww. usług nabywa od podmiotów trzecich m.in.:

usługi przewozu rzeczy,
usługi najmu dźwigu wraz z operatorem,
usługi najmu podnośnika koszowego (zamontowanego na samochodzie) wraz z operatorem.

Za ww. zakupione usługi Wnioskodawca otrzymuje faktury wysławione przez polskich czynnych podatników VAT.

Szczegółowy zakres prac prowadzonych przez Wnioskodawcę odbywa się następująco:

załadunek – Wnioskodawca zleca jego wykonanie firmie dźwigowej. Wnioskodawca określa kiedy, gdzie i jakie urządzenie dźwigowe wraz z operatorem ma zostać podstawione. Na miejscu hakowi Zleceniodawcy Wnioskodawcy, odpowiedzialni za zapinanie i odpinanie zawisi dźwigu wykonują swoje czynności, korzystając z podnośnika koszowego z operatorem zamówionego przez Wnioskodawcę, po których operator dźwigu może wykonać manewry transportowe i położyć ładunek na platformie transportowej zgodnie z poleceniami naprowadzania ładunku wydawanymi przez hakowych;
transport – Wnioskodawca zleca jego wykonanie firmie transportowej. Przed wyruszeniem w trasę kierowca jest zobowiązany do zabezpieczenia ładunku na platformie;
rozładunek – Wnioskodawca zleca jego wykonanie firmie dźwigowej celem ustawienia zbiornika w miejscu wskazanym przez Zlecającego Wnioskodawcy. Czynności wykonywane są w analogiczny sposób jak przy załadunku.

Wnioskodawca nie jest podmiotem działającym w potocznie rozumianej branży budowlanej. Usługi nabywane przez Wnioskodawcę od podmiotów trzecich nie są związane z usługami budowlano-montażowymi w rozumieniu prawa budowlanego, lecz są nabywane w celu świadczenia usług związanych z transportem, ładunkiem i rozładunkiem towarów.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że mając na względzie § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676), do celów podatkowych stosuje się do dnia 31 grudnia 2017 r. Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

W związku z powyższym nabywane usługi Wnioskodawca klasyfikuje w następujących grupowaniach:

usługi wynajmu dźwigu i pozostałego sprzętu budowlanego wraz z obsługą: PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo, nabywając od podmiotów trzecich usługi kwalifikowane do usług wymienionych w poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, służące wykonywaniu usług transportu, rozładunku i załadunku towarów (zbiorników i parownic), rozliczając je zgodnie z procedurą „odwrotnego obciążenia” przewidzianej w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupione od dnia 1 stycznia 2017 r. usługi budowlane (najem dźwigów i pozostałego sprzętu budowlanego wraz z obsługą operatorską) w ramach realizowanych przez Wnioskodawcę usług w świetle nowych przepisów podlegają obowiązkowi odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów usług podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1h powołanej ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. W myśl powołanych przepisów podatnikami zobowiązanymi do rozliczenia VAT należnego i naliczonego są podatnicy nabywający usługi wymienione w załączniku nr 14, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą nie jest podatnik, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku,
usługobiorcą jest podatnik, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, oraz
usługodawca świadczy usługi budowlane jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) usługi wynajmu dźwigu wraz z obsługą, bez względu na rodzaj wykonywanych prac mieszczą się w grupowaniu PKWiU 43.99.90.0.

Z kolei z dostępnych na stronach www.gus (stat.gov.pl./Klasyfikacje/) objaśnień do grupowania 43.99.90.0 PKWiU z 2008 (obejmującego roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych) wynika, że grupowanie to m.in.:

obejmuje wynajem dźwigów i pozostałego sprzętu budowlanego wraz z obsługą, które nie są przeznaczone dla określonych usług budowlanych.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z procedurą mechanizmu odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – zawsze ma charakter indywidualny. Oznacza to, że Wnioskodawca w każdym konkretnym przypadku powinien zbadać czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT oraz czy jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Dotyczy to, zdaniem Wnioskodawcy, nie tytko przypadków, gdy dźwigi są wynajmowane z operatorem do świadczenia usług budowlanych, ale również większości innych przypadków wynajmowania dźwigów z obsługą.

Zarówno z treści przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jak również z załącznika 14 do ustawy nie wynika, że mechanizm odwrotnego obciążenia powinien mieć zastosowanie wyłącznie w stosunku do usług budowlanych. Zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy pozostaje specyfika usługi ostatecznej świadczonej przez głównego wykonawcę na rzecz inwestora, ponieważ w sytuacji gdy nabywane od podwykonawców usługi są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 do ustawy, to Wnioskodawca postępuje prawidłowo rozliczając te w ramach procedury odwrotnego obciążenia.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy, nabywając usługi dźwigowe z obsługą operatorską wymienione w poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, celem wykonania:

łącznie usługi załadunku, transportu, rozładunku,
jedynie usługi załadunkowej lub samodzielnej usługi rozładunkowej, bądź załadunku z rozładunkiem

to Wnioskodawca staje się odpowiedzialny za rozliczenie podatku VAT od tych usług ponieważ art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT wprowadził mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie organ podkreśla, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga poprawności klasyfikacji realizowanego świadczenia do grupowania PKWiU. Wskazać bowiem należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji realizowanego świadczenia do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.). Tut. organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane w złożonym wniosku.

Na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Ww. klasyfikację, na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676), stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Jednocześnie w świetle art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorca jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Zatem podwykonawca, to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Natomiast w przypadku wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Z opisu sprawy wynika, że podstawową działalnością Wnioskodawcy (czynnego podatnika VAT), jest świadczenie usług przewozu rzeczy, tj. zbiorników kriogenicznych i parownic atmosferycznych (w tym przewozy ładunków nienormatywnych) czyli transportu rzeczy, a także usług załadunku i rozładunku rzeczy. Usługi te mogą być świadczone łącznie lub stanowić tylko jedno zdarzenie. W umowie stałego zlecenia, którym Wnioskodawca jest związany ze swym Zleceniodawcą (czynnym podatnikiem VAT) przedmiot zlecenia zapisano następująco: „zlecenie przewozu wraz z załadunkiem i rozładunkiem”. Dodatkowo załącznik nr 1 do wspomnianej umowy zawiera taryfę opłat za usługi przewozowe czyli stawkę za kilometr oraz taryfę za usługi sprzętowe czyli stawka za godzinę. Oznacza to, że Zleceniodawca nie jest zobligowany do zlecenia każdorazowo wszystkich procesów składających się na transport. Zgodnie z informacją z 24 marca 2017 r. uzyskaną z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi wynika, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w grupowaniach:

transport towarów (w tym przewozy ładunków nienormatywnych) łącznie z załadunkiem i rozładunkiem,
transport zbiorników i parownic,
transport towarów i ładunków niebezpiecznych
PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów”;
rozładunek lub załadunek świadczony na odrębne zlecenie
PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

Wnioskodawca wskazał, że nie wykonuje przewozu, załadunku, rozładunku osobiście, lecz posługuje się dalszym przewoźnikiem lub usługodawcą – czyli podzleca usługi. Wnioskodawca w celu wykonania ww. usług nabywa od podmiotów trzecich m.in.:

usługi przewozu rzeczy,
usługi najmu dźwigu wraz z operatorem,
usługi najmu podnośnika koszowego (zamontowanego na samochodzie) wraz z operatorem.

Za ww. zakupione usługi Wnioskodawca otrzymuje faktury wysławione przez polskich czynnych podatników VAT. Szczegółowy zakres prac prowadzonych przez Wnioskodawcę odbywa się następująco:

załadunek – Wnioskodawca zleca jego wykonanie firmie dźwigowej. Wnioskodawca określa kiedy, gdzie i jakie urządzenie dźwigowe wraz z operatorem ma zostać podstawione. Na miejscu hakowi Zleceniodawcy Wnioskodawcy, odpowiedzialni za zapinanie i odpinanie zawisi dźwigu wykonują swoje czynności, korzystając z podnośnika koszowego z operatorem zamówionego przez Wnioskodawcę, po których operator dźwigu może wykonać manewry transportowe i położyć ładunek na platformie transportowej zgodnie z poleceniami naprowadzania ładunku wydawanymi przez hakowych;
transport – Wnioskodawca zleca jego wykonanie firmie transportowej. Przed wyruszeniem w trasę kierowca jest zobowiązany do zabezpieczenia ładunku na platformie;
rozładunek – Wnioskodawca zleca jego wykonanie firmie dźwigowej celem ustawienia zbiornika w miejscu wskazanym przez Zlecającego Wnioskodawcy. Czynności wykonywane są w analogiczny sposób jak przy załadunku.

usługi wynajmu dźwigu i pozostałego sprzętu budowlanego wraz z obsługą: PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca mą wątpliwości, czy w zakresie usług nabywanych od podmiotów trzecich klasyfikowanych do usług wymienionych w poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy, jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Dla zastosowania odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Z analizy wniosku wynika, że czynności jakie wykonują podmioty trzecie na rzecz Wnioskodawcy (tj. usługi dźwigowe wraz z obsługą operatorską) to usługi budowlane sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych” wymienione w poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy. Natomiast Wnioskodawca wykorzystuje nabyte od podmiotów trzecich usługi do realizacji świadczenia na rzecz Zleceniodawcy niestanowiącego usługi budowlanej, tj. łącznie usługi załadunku, transportu, rozładunku (PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów”), jak również jedynie usługi załadunkowej lub samodzielnej usługi rozładunkowej, bądź załadunku wraz z rozładunkiem (PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”). Należy wskazać, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi mieszczące się w grupowaniach PKWiU 49.41.1 oraz 52.24.19.0 nie są objęte zakresem załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazał Wnioskodawca, nabywane od podmiotów trzecich usługi wymienione w poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy, służą Wnioskodawcy wykonywaniu usług transportu, rozładunku i załadunku towarów (zbiorników i parownic).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia. Usługi, które Wnioskodawca nabywa od podmiotów trzecich, co prawda są zaliczane do usług budowlanych wymienionych w poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy, jednakże Wnioskodawca nie odsprzedaje usługi budowlanej lub budowlano-montażowej Zleceniodawcy lecz świadczy na jego rzecz usługę mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów” oraz PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT w myśl art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

Reasumując, w zakresie usług nabywanych od podmiotów trzecich kwalifikowanych do usług wymienionych w poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy, służących wykonywaniu usług transportu, rozładunku i załadunku towarów (zbiorników i parownic), Wnioskodawca postępuje nieprawidłowo rozliczając je zgodnie z procedurą „odwrotnego obciążenia” zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin