Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.140.2017.2.KP
z 6 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w spółce cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w spółce cywilnej,
• kontynuacji odpisów amortyzacyjnych przez spółkę jawną powstałą z przekształcenia spółki cywilnej,
• skutków podatkowych wycofania z ewidencji środków trwałych składnika majątku,
• zbycia składnika majątku.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka „X” jest wspólnym przedsięwzięciem gospodarczym prowadzonym przez byłe małżeństwo, które zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem z dnia xx, wydanym przez Sąd okręgowy.

Działalność gospodarcza prowadzona jest wspólnie począwszy od 25.07.2001 r. do dnia dzisiejszego, pierwotnie jako spółka cywilna pod nazwą „Z S.C., do której wprowadzony został majątek przedsiębiorstwa jednoosobowego prowadzonego przez Y pod nazwą „YY. Następnie 31.12.2005 roku na podstawie art. 26 par. 4 Kodeksu Spółek Handlowych Spółka Cywilna została przekształcona w spółkę jawną. Wszystkie składniki tworzące majątek Spółki Cywilnej zostały wniesione do przedsiębiorstwa X Spółka Jawna.

W dniu 21.02.2000 r. na podstawie aktu notarialnego małżeństwo XYZ nabyli prawo własności do prawa wieczystego użytkowania gruntu działki numer 132/46 o powierzchni 233 m² zabudowanej pawilonem handlowym, dla której Sąd Rejonowy prowadził księgę wieczystą powyższego aktu notarialnego małżonkowie oświadczyli, że nabycia dokonują z majątku dorobkowego w celu prowadzenia działalności gospodarczej – apteki. W tym czasie ( 21.02.2000 r.) działalność gospodarczą pod nazwą „YY” prowadziła Y. Również i w tym samym dniu, tj. 21.02.2000 r. sprzedawca Spółdzielnia Mieszkaniowa wystawiła Fakturę VAT na sprzedaż prawa do wieczystego użytkowania przedmiotowego gruntu dla nabywcy „YY.

Jak wyżej opisano, małżonkowie w dniu 25.07.2001 roku zawarli umowę na prowadzenie przedsiębiorstwa w formie spółki cywilnej pod nazwą Z S.C.

W dniu 29.06.2002 r wspólnik S.C. Y wniosła zorganizowaną część swojego przedsiębiorstwa prowadzonego jednoosobowo o wartości 160.736,87 zł stanowiące majątek trwały „YY.

Było to wyposażenie o wartości 88.073,28 zł, środki trwałe o wartości 48.033,70 zł, inwestycja o wartości 24.629,89 zł, w skład której wchodziła wartość kosztów zakupu pawilonu, powiększona o proporcjonalną wartość kosztów notarialnych oraz pozostałych nakładów inwestycyjnych. Również z tym dniem pawilon handlowy o wartości 24.629,89 zł został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i od następnego miesiąca po miesiącu, w którym został wprowadzony, rozpoczęto naliczanie amortyzacji w wysokości 2,5% odpisu rocznego.

Następnie, zgodnie z art. 26 par. 4 KSH, w wyniku przekształcenia Spółki Cywilnej w Spółkę Jawną na podstawie uchwały nr 1 w dniu 23 grudnia 2005 roku, oświadczenia woli oraz protokołu przekazania aportu, przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania działki nr 132/46 zabudowanej pawilonem handlowym, objęte księgą wieczystą, jak i pozostałe składniki majątku, tworzące przedsiębiorstwo Spółki Cywilnej, zostały wniesione do przedsiębiorstwa X Spółka Jawna. Amortyzacja pawilonu handlowego była kontynuowana z uwzględnieniem dotychczasowego umorzenia.

W dniu 27.04.2009 roku na podstawie Aktu Notarialnego Gmina Miejska sprzedała małżonkom prawo własności działki gruntu numer 132/46, o powierzchni 233 m², bliżej opisaną w par. 1 tego aktu, a małżonkowie działkę tą kupują oświadczając, że nabycia dokonują z majątku dorobkowego oraz, że w związku z tą sprzedażą wygasa prawo wieczystego użytkowania oraz, że nabywana nieruchomość wykorzystywana będzie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W dniu 21.04.2009 roku Gmina Miejska wystawiła Fakturę VAT na nabywcę „X Spółka Jawna na sprzedaż działki gruntu w kwocie 16.854,30 zł brutto, opodatkowanej 23% podatku VAT. Spółka Jawna odliczyła podatek naliczony VAT w deklaracji VAT-7. Na podstawie przedmiotowych dokumentów wprowadzono działkę gruntu jako składnik majątkowy do ewidencji środków trwałych spółki jawnej. Spółka Jawna w dalszym ciągu kontynuowała naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów wysokości 2,5% rocznie od wartości pawilonu oraz dokonywała naliczeń do kosztów uzyskania przychodów podatku od nieruchomości.

Naliczenia amortyzacyjne od wartości działki gruntu nie stanowiło kosztu uzyskania przychodów.

Obecnie byli już małżonkowie prowadzą postępowanie sądowe w celu podziału majątku dorobkowego.

Wspólnik Y wystąpiła z wnioskiem o przydzielenie Jej działki gruntu nr 132/46, o pow. 233 m kw., zabudowanej pawilonem handlowym, nabytej aktem notarialnym z dnia 27.04.2009 rok oraz Fakturą VAT z dnia 21.04.2009 rok.

Wcześniejszy pozew złożony w celu usankcjonowania prawnego, ażeby to spółka Jawna była właścicielem przedmiotowych nieruchomości zakończył się wyrokiem w którym Sąd uznał, że nieruchomość objęta powyższym aktem notarialnym stanowi majątek dorobkowy.

Wnioskodawca, jako współwłaściciel, zaskarżył ten wyrok, ponieważ stoi na stanowisku, że przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek spółki jawnej, a postępowanie sądowe o uzgodnienie księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym powinno ten stan prawny usankcjonować.

Wnioskodawca nie wyklucza również takiej możliwości, że podział majątku dorobkowego zakończy się wyrokiem przyznającym Wnioskodawcy sporną działkę nr 132/46 zabudowaną pawilonem handlowym, którą Wnioskodawca będzie chciał wycofać ze składników majątku Spółki Jawnej z przeznaczeniem na potrzeby prywatne, a następnie dokonania jego sprzedaży.

W piśmie z 14 października 2017 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że:

• Ad 1. na sumę wartości 24.629,89 zł składa się:
  • 12.000,00 zakup pawilonu handlowego przez XYZ na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej YY”,
  • 12.629,89 zł wartość nakładów inwestycyjnych poniesionych przez YY prowadzoną przez Y na potrzeby zakończenia robót i przystosowania pawilonu na potrzeby apteki do czasu wprowadzenia całego przedsiębiorstwa łącznie z przedmiotową nieruchomością do Spółki Cywilnej.
• Ad 2. Nieruchomość jest środkiem trwałym znajdującym się w ewidencji Środków Trwałych wprowadzonym do Spółki Jawnej ze Spółki Cywilnej na podstawie art. 26 ust. 4 KSH, uchwały wspólników o przekształceniu Spółki Cywilnej w Spółkę Jawną i wniesionym aportem z wyszczególnieniem wszystkich składników majątkowych Spółki Cywilnej, w którym wartość prawa wieczystego użytkowania oraz wartość pawilonu handlowego są również wyszczególnione i weszły do pozycji bilansowych bilansu otwarcia Spółki Jawnej, gdzie są wykorzystywane do chwili obecnej, co jest zgodne ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 07 maja 2009 roku (IV CSK 14/09) „spółka jawna, będąca rezultatem ((przeistoczenia)) się spółki cywilnej staje się właścicielem ruchomości i nieruchomości dotychczasowej wspólności łącznej wspólników tej spółki, bez potrzeby dokonywania jakichkolwiek dodatkowych czynności prawnych, a tylko zgłaszając do odpowiednich rejestrów, ksiąg wieczystych itp.”.
  Na aprobatę zasługuje stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 6 listopada 2014 r. (II CSK 90/14), w którym podkreślono, że „powstałej na skutek przekształcenia spółce jawnej przysługują wszystkie wspólne prawa i obciążają ją wszystkie obowiązki wspólników spółki cywilnej już z chwilą wpisu spółki jawnej do rejestru, co obejmuje także należące do tych wspólników prawa wieczystego użytkowania nieruchomości”.
  Dla rozstrzygnięcia omawianej kwestii kluczowe jest stanowisko Sądu Najwyższego wypowiedziane w wyroku z dnia 23 listopada 2007 r. (IV CSK 281/07), w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że „Obecnie treść art. 26 par. 5 KSH stwarza podstawę do przyjęcia, że orzeczenie sądowe o konstytutywnym wpisie do rejestru spółki jawnej, którego podstawę stanowi umowa wspólników dostosującą umowę spółki cywilnej do przepisów o spółce jawnej, ma moc sprawczą stworzenia nowego podmiotu prawnego, którego ustawa wyposaża, zgodnie z wolą wyrażoną przez wspólników w sposób wyżej zasygnalizowany, w majątek wcześniej stanowiący współwłasność łączną wspólników spółki cywilnej. W tym wypadku przejście następuje w wyniku zachowania formy sądowej, jaką jest orzeczenie o wpisie. Występuje tu więc jeden z wyjątków, kiedy własność nieruchomości przechodzi bez zachowania formy aktu notarialnego”.
  W związku z tym, iż wspólnik Spółki Jawnej Y wystąpiła o przydzielenie jej prawa do wyżej opisanej nieruchomości w postępowaniu cywilnym o podział majątku wspólnego, Spółka Jawna wystąpiła do Sądu o uzgodnienie księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, to jest o wpis, iż właścicielem tej nieruchomości jest Spółka Jawna. Sąd Rejonowy oddalił powództwo Spółki, a Sąd Okręgowy podtrzymał wyrok Sądu Rejonowego. Obecnie toczą się postępowania przed Sądem Najwyższym o unieważnienie wyroku Sądu Okręgowego oraz przed Sądem Okręgowym o nakazanie spełnienia oświadczenia woli poprzez wprowadzenie nieruchomości do Spółki aktem notarialnym przez wspólników.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z prawem Spółka Cywilna Z S.C. zgodnie z prawem dokonywała naliczeń odpisów amortyzacyjnych w wysokości 2,5% odpisu rocznego i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów od pawilonu handlowego od wartości 24.629,89 zł, wniesionego do składników majątku trwałego Spółki Cywilnej wynikającego z oświadczenia woli i aneksu numer 1 z dnia 29.06.2002 roku, co stanowiło równocześnie koszt uzyskania przychodów, który miał wpływ na wykazany dochód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu?
2. Czy Spółka Jawna X Spółka Jawna zgodnie z prawem kontynuowała naliczania odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem wysokości dotychczasowego umorzenia wynikającego z naliczeń amortyzacyjnych dokonanych przez Spółkę Cywilną w wysokości 2,5% odpisu rocznego i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę Jawną od wartości 24.629,89 zł, tj. od wartości wynikającej z uchwały nr 1 Spółki Cywilnej z dnia 23 grudnia 2005 roku, protokołu i oświadczenia woli z dnia 31.12.2005 roku sporządzonymi na okoliczność przekształcenia na podstawie art. 26 par. 4 KRS Spółki Cywilnej Z w Spółę Jawną?
3. Czy Wnioskodawca może dokonać wycofania z ewidencji środków trwałych pawilonu handlowego oraz działki gruntu po wyroku sądowym przyznającym Wnioskodawcy powyższe nieruchomości, jako współwłaścicielowi majątku dorobkowego oraz wspólnikowi Spółki Jawnej, posiadającemu 50% udziałów, nie dokonując korekty rozliczeń podatkowych z tytułu pierwotnego zaliczenia amortyzacji do kosztów uzyskania przychodów?
4. Czy w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę sprzedaży powyższego majątku wycofanego na potrzeby prywatne przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po miesiącu, w którym doszło do wycofania i jego przekazania do cele prywatne, obowiązek rozliczenia podatkowego PIT będzie spoczywał na Wnioskodawcy, jako na prawnym właścicielu majątku, który dokonał tej sprzedaży w wysokości stawki podatkowej, jaką stosował jako wspólnik Spółki Jawnej?
   
   

Treść pytania nr 3 została ostatecznie sformułowana w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 obejmujące stan faktyczny w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w spółce cywilnej. Odpowiedź na pytania w pozostałych zakresach przedstawiono w odrębnym rozstrzygnięciu z 06 listopada 2017 r. nr 0112-KDIL3-3.4011.187.2017.1.KP.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Wspólnicy Spółki Cywilnej Z jako podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mieli prawo do naliczania odpisów amortyzacyjnych w wysokości 2,5% odpisu rocznego i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę Cywilną od wartości nakładów inwestycyjnych na pawilon handlowo-usługowy w kwocie 24.629,89 zł, tj. od wartości wynikającej z oświadczenia woli i aneksu numer 1 z dnia 29 czerwca 2002 roku, sporządzonymi na okoliczność wprowadzenia majątku YY na ogólną wartość 160.736,87 zł do Spółki Cywilnej Z zgodnie z oświadczeniem woli z dnia 29.06.2002 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w spółce cywilnej jest prawidłowe.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego: przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Zgodnie natomiast z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.): ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Stosownie natomiast do art. 5a pkt 28 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Spółka cywilna jest spółką prawa cywilnego, która nie ma osobowości prawnej. Spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki cywilnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki cywilnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W związku z powyższym przychody i koszty związane z działalnością spółki niebędącej osobą prawną, w tym spółki cywilnej, wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednak aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych – określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków, można uznać za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, ale niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Do grupy środków trwałych podlegających amortyzacji zalicza się więc m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o ile będą spełniały następujące warunki:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
• stanowią własność lub współwłasność podatnika;
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok;
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy;
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych określonych w art. 22c ww. ustawy.
  
  

Zatem budynki niemieszkalne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych bądź nieujęcia danego składnika majątku w tej ewidencji dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie – jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany.

Jak wynika z powyższego przepisu, wartość początkową wniesionych aportem składników majątku, które nie stanowiły wcześniej środków trwałych, bądź wartości niematerialnych i prawnych, lecz stanowią takie środki lub wartości w spółce, do której zostały wniesione, należy ustalić w wysokości wydatków poniesionych na ich nabycie lub wytworzenie przez podmiot wnoszący aport, o ile nie zostały one już wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 22i ust. 1 ww. ustawy: odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla budynków niemieszkalnych stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z byłą żoną prowadzą działalność gospodarczą – Aptekę. Działalność gospodarcza jest prowadzona wspólnie począwszy od 25 lipca 2001 r. do dnia dzisiejszego. Pierwotnie była prowadzona w formie spółki cywilnej (dalej: Spółka Cywilna), do której został wprowadzony majątek przedsiębiorstwa jednoosobowego prowadzonego przez żonę Wnioskodawcy. Miało to miejsce 29 czerwca 2002 r. Wśród wniesionych składników była m.in. inwestycja o wartości 24.629,89 zł, na którą składała się wartość kosztów zakupu pawilonu handlowego (dalej: Pawilon Handlowy) w wysokości 12.000,00 zł oraz wartość nakładów inwestycyjnych poniesionych przed wprowadzeniem aportu do Spółki Cywilnej – 12.629,89 zł. Niniejsza inwestycja nie została wskazana przez Wnioskodawcę, że stanowiła środek trwały jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez jego żonę. Jednocześnie w dacie aportu Pawilon Handlowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki Cywilnej i od następnego miesiąca rozpoczęto naliczanie amortyzacji w wysokości 2,5% odpisu rocznego.

Mając zatem na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że wartość początkową niniejszego Pawilonu Handlowego, który nie były amortyzowany w prowadzonej wcześniej przez żonę Wnioskodawcy jednoosobowej działalności gospodarczej, należało ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości wydatków poniesionych na jego nabycie, niezaliczonych (w jakiejkolwiek formie) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto należy wskazać, że stawka amortyzacji w wysokości 2,5%, która jest właściwa dla niniejszego Pawilonu Handlowego została określona prawidłowo.

Zatem Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki Cywilnej, prawidłowo naliczał odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej 24.629,89 zł niniejszego Pawilonu Handlowego, wynikającej z oświadczenia woli i aneksu z 29 czerwca 2002 r. sporządzonymi na okoliczność wprowadzenia aportem majątku jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy do Spółki Cywilnej, w wysokości 2,5% odpisu rocznego.

Tym samym Wnioskodawca miał prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od niniejszego środka trwałego (Pawilonu Handlowego) proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki Cywilnej.

Reasumując – Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki Cywilnej, prawidłowo dokonywał odpisów amortyzacyjnych w wysokości 2,5% odpisu rocznego od Pawilonu Handlowego o wartości 24.629,89 zł i zaliczał je do kosztów uzyskania przychodów.

Do wniosku dołączone zostały dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach) w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.