Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.289.2017.1.BK
z 6 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z treścią księgi wieczystej Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny udziały (50%) w nieruchomości. Akt Notarialny sporządzono w dniu 11 lutego 1988 r. Darczyńcą była matka stron, która zmarła 17 lutego 1993 r.

Od 2008 r. przed Sądem Rejonowym toczyło się postępowanie o zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości – stronami była Wnioskodawczyni i Jej brat. Na wniosek Sądu Rejonowego sporządzono operat szacunkowy, który wskazywał, iż wartość przedmiotu sporu wynosi 617 620 zł. Wartość udziałów każdej strony oszacowano na kwotę 308 810 zł. Podczas posiedzenia w dniu 12 grudnia 2016 r. strony doszły do porozumienia w sprawie sposobu zniesienia współwłasności w ten sposób, że brat Wnioskodawczyni odkupi udziały za kwotę 287 500 zł płatne w trzech ratach: 100 000 zł do dnia 31 marca 2017 r.; 100 000 zł do dnia 31 maja 2017 r.; 87 500 zł do dnia 21 lipca 2017 r.

Wnioskodawczyni jest emerytowaną nauczycielką. W latach 1987-2008 Wnioskodawczyni mieszkała w przedmiotowej nieruchomości, utrzymywała ją. W podanym okresie Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada żadnej innej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku, jeżeli nie zakupi nieruchomości w okresie najbliższych 5-ciu lat?
2. Czy Wnioskodawczyni zobowiązana jest do złożenia PIT-39 z tytułu uzyskanego przychodu ze zbycia nieruchomości?
3. Jakie koszty należy uznać do obliczenia podstawy opodatkowania skoro Wnioskodawczyni nie zakupiła przedmiotowej nieruchomości?
4. Czy zakup udziałów w nieruchomości, w której aktualnie mieszka Wnioskodawczyni uznany jest jako wydatek na cele mieszkaniowe – czy musi to być zakup nowej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na to, że zbyła w 2016 r. prawo własności do nieruchomości, którą nabyła w 1988 r. - wymagany termin (pięciu lat kalendarzowych) posiadania nieruchomości został zachowany – zwolniona jest z zapłaty podatku z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od momentu uchwalenia przedmiotowej ustawy majątek Wnioskodawczyni nie uległ powiększeniu tylko uszczupleniu. Wnioskodawczyni zgodziła się otrzymać wynagrodzenie poniżej wyceny, jaką sporządził biegły sądowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że zgodnie z treścią księgi wieczystej Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny udziały (50%) w nieruchomości. Akt Notarialny sporządzono w dniu 11 lutego 1988 r. Darczyńcą była matka stron, która zmarła 17 lutego 1993 r.

Od 2008 r. przed Sądem Rejonowym toczyło się postępowanie o zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości – stronami była Wnioskodawczyni i Jej brat. Na wniosek Sądu Rejonowego sporządzono operat szacunkowy, który wskazywał, iż wartość przedmiotu sporu wynosi 617 620 zł. Wartość udziałów każdej strony oszacowano na kwotę 308 810 zł. Podczas posiedzenia w dniu 12 grudnia 2016 r. strony doszły do porozumienia w sprawie sposobu zniesienia współwłasności w ten sposób, że brat Wnioskodawczyni odkupi udziały za kwotę 287 500 zł płatne w trzech ratach: 100 000 zł do dnia 31 marca 2017 r.; 100 000 zł do dnia 31 maja 2017 r.; 87 500 zł do dnia 21 lipca 2017 r.

Wnioskodawczyni jest emerytowaną nauczycielką. W latach 1987-2008 Wnioskodawczyni mieszkała w przedmiotowej nieruchomości, utrzymywała ją. W podanym okresie Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada żadnej innej nieruchomości.

Wobec powyższego wskazać należy, że celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. –Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu – każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności.

Z kolei w myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli.

Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w rzeczy po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującego mu udziału w rzeczy (nieruchomości) otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem (nabyciem) udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać bowiem należy, że użyte w wyżej powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres czynności. Określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży, czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do rzeczy.

Zatem po stronie dokonującego odpłatnego, tzn. w zamian za spłatę, zbycia udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy, o ile zdarzenie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego udziału w nieruchomości.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w dniu 12 grudnia 2016 r. udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawczynię w dniu 11 lutego 1988 r. nastąpiło po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, w związku z tym nie stanowi źródła przychodu i nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

W konsekwencji czego Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do złożenia zeznania PIT-39, w którym wykazuje się dochód podlegający opodatkowaniu stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia również na jaki cel mieszkaniowy wydatkowała Wnioskodawczyni środki pieniężne uzyskane z tego tytułu.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.