Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.547.2017.3.JSZ
z 17 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.) i z dnia 6 listopada 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w przypadku braku potwierdzenia odbioru faktur korygujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w przypadku braku potwierdzenia odbioru faktur korygujących.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 23 października 2017 r. i z dnia 6 listopada 2017 r. poprzez wskazanie przepisów prawa będących przedmiotem wniosku, doprecyzowanie opisu sprawy, sformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka pytająca Zakład Usług Remontowych i Produkcyjnych „….” Spółka Akcyjna z siedzibą ….. była podwykonawcą robót budowlano-montażowych, za wykonanie których miała uzyskać od wykonawcy zapłatę ryczałtową, zgodnie z zawartą umową. Spółka okresowo wystawiała faktury za wykonane roboty. Wystawiła również dwie faktury na roboty, zdaniem Spółki, nie objęte umową ryczałtową i odprowadziła od tych faktur należny podatek od towarów i usług do Urzędu Skarbowego ….. Okazało się później, że Spółka niesłusznie wystawiła te faktury. W międzyczasie wykonawca główny ogłosił upadłość, tak, że podwykonawca nie odzyskał pełnej należności za wykonane roboty, w tym także za faktury niesłusznie wystawione. Po uzyskaniu wiedzy o niesłusznym wystawieniu faktur, Spółka wystawiła dwie faktury korygujące i wysłała 3-krotnie (przesyłkami poleconymi) na adres siedziby wykonawcy, jednak za każdym razem przesyłki wracały jako niepodjęte przez adresata. Czwarty raz Spółka wysłała przedmiotowe faktury na adres syndyka masy upadłości głównego wykonawcy, jednak i tym razem przesyłka została zwrócona z adnotacją „adresat wyprowadził się”. Należy zaznaczyć, że adres na przesyłce jest zgodny z adresem siedziby upadłego wykonawcy głównego, wynikający z KRS-u. Z powodu braku potwierdzenia otrzymania faktur korygujących, Spółka nie mogła skorygować niesłusznie zapłaconego podatku VAT. Spółka uważa jednak, że skoro adresat nie dopełnił obowiązku uaktualnienia wpisu do KRS w sprawie nowego adresu - przesyłka pocztowa na adres określony w KRS została skutecznie doręczona i Spółce przysługuje prawo skorygowania podatku należnego od niesłusznie wystawionych faktur.

W piśmie z dnia 23 października 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. Niesłusznie wystawione faktury:
   • nr 16/08/2012 z dnia 24.08.2012 r. „Przekładka sieci zewnętrznych preizolowanych – para, ….., cyrkulacja” (PKWiU 43.22.12.0)
     
   • nr 17/08/2012 z dnia 24.08.2012 r. „Wykonanie przyłącza wody zimnej i ciepłej z kotłowni do projektowanego budynku w istniejącym kanale” (PKWiU 43.22.12.0),

3. roboty objęte niesłusznie wystawionymi fakturami zostały wykonane w okresie wykonania umowy …. z dnia 27.09.2010 r. i ich ukończenie Wnioskodawca zgłosił generalnemu wykonawcy w dniu 20.07.2012 r. (pismo l.dz……),
4. ww. roboty zostały wykonane na rzecz generalnego wykonawcy (firma: …..S.A. NIP …..),
5. zleceniodawca ww. robót nie jest aktualnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
6. na pytanie tut. Organu „Kiedy zostały wystawione faktury pierwotne, które – jak wskazał Wnioskodawca – zostały niesłusznie wystawione (proszę podać datę wystawienia tych faktur)?” Wnioskodawca odpowiedział, że wystawił fakturę nr 13/08/2012 w dniu 24.08.2012 r.,
7. Faktury korygujące zostały wystawione jak niżej:
   • FK/2/2016 z dnia 23.06.2016 r. (dotyczy fakt. Nr 16/08/2012)
     
   • FK 3/2016 z dnia 23.06.2016 r. (dotyczy fakt. Nr 17/08/2012)

8. na pytanie tut. Organu „Jakie okoliczności wskazywały, że Wnioskodawca niesłusznie wystawił faktury dokumentujące wykonane roboty?” Wnioskodawca wskazał, że dowiedział się, że niesłusznie wystawił faktury nr 16/08/2012 i 17/08/2012 z wyroku sądowego w sprawie robót dodatkowych, wykazanych w ww. fakturach,
9. na pytanie tut. Organu „Czy Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentacji, z której wynika, że kontrahent wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturach korygujących? Jeżeli tak, proszę podać jakie dokumenty Wnioskodawca posiada.” Wnioskodawca odpowiedział, że posiada protokół końcowy odbioru robót całego zadania inwestycyjnego (obejmującego również roboty wykazane w fakturach niesłusznie wystawionych) z dnia 26 lipca 2012 r.
   
   

Z kolei w piśmie z dnia 6 listopada 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował informacje przedstawione w piśmie z dnia 23 października 2017 r., iż roboty wykazane w niesłusznie wystawionych fakturach nr 16/08/2012 z dnia 24.08.2012 r. (Przekładka sieci zewnętrznych preizolowanych – para, ….. z.w., cyrkulacja - PKWiU 43.22.12.0) i nr 17/08/2012 r. (Wykonanie przyłącza wody zimnej i ciepłej z kotłowni do projektowanego budynku w istniejącym kanale - PKWiU 43.22.12.0) zostały ujęte w fakturze nr 13/08/2012 z dnia 24.08.2012 r., która obejmowała całokształt robót wykonanych w ramach kwoty ryczałtowej za całą usługę.

Na pytanie tut. Organu „Kiedy zapadł ww. wyrok sądowy w sprawie robót dodatkowych” Wnioskodawca odpowiedział, że wyrok I instancji wydany przez Sąd Okręgowy …. w sprawie o sygn. akt ….. zapadł w dniu 10 kwietnia 2013 r. Od tego wyroku apelował …. S.A. do Sądu Apelacyjnego …., który apelację oddalił wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt …..4 utrzymując w mocy wyrok Sądu Okręgowego ….. i z tą datą wyrok stał się prawomocny.

Dodać trzeba, że powództwo o zapłatę obejmujące roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia skierowano na zasadzie art. 647 § 1 k.c. przeciw inwestorowi – …. Centrum ….., generalny wykonawca – …. S.A. mocą postanowienia Sądu Rejonowego dla ….., IX Wydział Gospodarczy z dnia 31 stycznia 2012 r. ogłosił upadłość z możliwością zawarcia układu. W dniu 8 maja 2012 r. postanowieniem tegoż samego sądu wydanym pod sygn. akt ….. ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku ….. S.A.

Wyrok stał się prawomocny w dniu 25 kwietnia 2014 r. Powodem/inicjatorem sprawy o zapłatę powództwa obejmującego żądanie zapłaty faktur nr 16/08/2012 i nr 17/08/2012 był Wnioskodawca – …. S.A. …... Sądy obu instancji oddaliły powództwo obejmujące żądanie zapłaty za ww. faktury za roboty dodatkowe.

Na pytanie tut. Organu „Jakie obowiązki/konsekwencje dla Wnioskodawcy i kontrahenta wynikają z rozstrzygnięcia ww. wyroku?” Wnioskodawca odpowiedział, że z wyroku oddalającego powództwo wynika, że Wnioskodawca nie otrzymał wynagrodzenia za roboty dodatkowe wykonane w ramach inwestycji pn. „Poprawa jakości i dostępności usług medycznych w województwie …. poprzez rozbudowę kompleksu szpitalnego ….. Centrum …. oraz zakup nowoczesnej aparatury medycznej”.

Nieskutecznie został odprowadzony podatek VAT od faktur nr 16/08/2012 i 17/08/2012 za roboty dodatkowe wykonane w ramach wynagrodzenia ryczałtowego. Wnioskodawca bez tych robót nie mógłby w ogóle wykonać przedmiotu umowy, który był nią objęty.

Natomiast po stronie kontrahenta …. S.A. …. postępowanie upadłościowe umorzono – postanowieniem Sądu Rejonowego dla m. ….., X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych z dnia 28 stycznia 2016 r. , sygn. Akt …….

Na pytanie tut. Organu „Z powodu jakich okoliczności uznano w wyroku sądowym, że Wnioskodawca wystawił faktury niesłusznie” Wnioskodawca odpowiedział, że sądy obu instancji arbitralnie przyjęły, iż w tejże sprawie nie nastąpiło bezpodstawne wzbogacenie kosztem powoda – Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z dnia 23 października 2017 r.).

Czy w świetle opisanych wcześniej faktów i wykonanych prób doręczenia i uzyskania potwierdzenia faktur korygujących nr FK/2/2016 i FK/3/2016 Wnioskodawca może nie posiadać potwierdzenia przedmiotowych faktur korygujących do skorygowania podatku należnego, korzystając z przepisu art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro adresat nie dopełnił obowiązku uaktualnienia wpisu do KRS w sprawie nowego adresu, przesyłka pocztowa wysłana na adres określony w KRS została skutecznie doręczona zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 4 i Wnioskodawcy przysługuje prawo skorygowania podatku należnego od niesłusznie wystawionych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 29a ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Zgodnie z art. 29a ust. 15 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.
   
   

Jak stanowi art. 29a ust. 16 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 73 Dyrektywy 2206/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do treści art. 90 ust. 1 cytowanej Dyrektywy, w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do treści art. 106j ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Należy zauważyć, że ww. przytoczone regulacje prawne stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Z powyższego wynika, że skoro podstawa opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych i prawnie dopuszczalnych rabatów, to czynność taka dokonywana przez sprzedawcę towarów i usług powoduje konieczność zmniejszenia kwoty podatku naliczonego u nabywcy. W przeciwnym razie dochodziłoby do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku, który w rzeczywistości nie został zapłacony. Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury.

Kwestia potwierdzania odbioru faktur korygujących była przedmiotem rozważań TSUE, który w wyroku z 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 wskazał na treść art. 1 ust. 2, art. 73, art. 79, art. 90 ust. 1, art. 183 i art. 273 Dyrektywy 112 i uznał, że powyższe przepisy nie sprzeciwiają się wprowadzeniu krajowej regulacji uwarunkowującej korektę zobowiązania w podatku VAT od uzyskania od nabywcy towaru lub usługi potwierdzenia otrzymania faktury korygującej. Zdaniem TSUE Polska mogła co do zasady wprowadzić wymóg uzyskania od nabywcy towaru lub usług potwierdzenia otrzymania przez niego faktury korygującej. Wymóg uzależniający obniżenie podstawy opodatkowania od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 Dyrektywy.

TSUE wyraził również pogląd, że wskazane przepisy Dyrektywy nie precyzują warunków ani obowiązków, które mogą nałożyć państwa członkowskie. Państwa członkowskie mają swobodę w doborze formalności, które muszą zostać spełnione przez podatników względem organu podatkowego celem obniżenia podstawy opodatkowania. Zdaniem Trybunału taki wymóg nie jest sprzeczny z zasadami neutralności i proporcjonalności.

Jednakże TSUE podkreślił, że wprowadzony wymóg nie może naruszać podstawowej zasady, według której podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane. Dlatego też jak podkreślił TSUE wprowadzone odstępstwo jest dopuszczalne jedynie w granicach tego, co jest bezwzględnie konieczne dla zapobieżenia oszustwom podatkowym i unikaniu opodatkowania.

Trybunał podniósł w wydanym orzeczeniu C-588/10, że jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury, i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Zatem z wniosków płynących z przytoczonego orzeczenia wyraźnie wynika, że podatnik winien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że rzeczywiście doszło do obniżenia podstawy opodatkowania oraz, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają wymogów dotyczących konkretnej formy potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Organy podatkowe akceptują każdy rodzaj potwierdzenia, który pozwala bez żadnych wątpliwości ustalić, czy i kiedy faktura korygująca dotarła do nabywcy. Wachlarz potencjalnie akceptowalnych form potwierdzenia otrzymania korekty faktury stwarza pole i możliwość do rozróżnienia konkretnych sytuacji, w których z punktu widzenia zasad prawa wspólnotowego należałoby uznać, że podatnik zachował prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i należnego podatku, bądź tego prawa nie ma.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wyżej powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro – pomimo podjętych prób dostarczenia faktur korygujących – kontrahent ostatecznie nie otrzymał ww. faktur oraz okoliczności sprawy nie wskazują, żeby ww. kontrahent posiadał wiedzę, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturach korygujących, w niniejszej sprawie nie została spełniona przesłanka, wynikająca z art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy.

Okoliczności, że ww. kontrahent posiada wiedzę, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturach korygujących nie może potwierdzać posiadanie przez Wnioskodawcę protokołu końcowego odbioru robót całego zadania inwestycyjnego (obejmującego również roboty wykazane w fakturach niesłusznie wystawionych) czy też wydane wyroki sądów administracyjnych z powództwa o zapłatę obejmującego roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie jest uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania oraz obniżenia kwoty podatku należnego zgodnie z wystawionymi fakturami korygującymi, na podstawie art. 29a ust. 13 w związku z ust. 15 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.